ตอนที่แล้วCD บทที่ 350 ทำตามสัญญา
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปCD บทที่ 352 อธิบายอย่างไร?

CD บทที่ 351 ขออีกอย่าง...


*ตึง! ตึง! ตึง!*

จ้าวหยู่ได้ยินเสียงคนเคาะประตู เขาตระหนักได้ว่ากำลังเสริมมาถึงแล้ว เขาอยากจะลุกไปเปิดประตู แต่เขาขยับไม่ได้แม้แต่นิ้วเดียว

แม้ว่าเขาจะไม่ได้หมดสติและยังรู้สึกตัว แต่จ้าวหยู่ก็รู้สึกเหนื่อยล้า กระดูกทั้งหมดของเขารู้สึกอ่อนแรง และร่างกายทั้งหมดของเขาราวกับมันไม่ได้อยู่ภายใต้การควบคุมของสมอง แม้แต่การลืมตาก็ยังต้องใช้ความพยายามอย่างมาก

‘โอย…’

เขาคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด จากนั้นในที่สุดเขาก็เห็นอะไรบางอย่าง มันคือเฉินฮ่าวซึ่งจ้าวหยู่ได้หักแขนทั้งสองข้าง หลังของเขาพิงบันไดและกำลังตกอยู่ในอาการโคม่า

ยังคงมีเสียงเคาะที่สามารถได้ยินได้จากด้านบนบันได และมีฝุ่นฟุ้งไปทั่ว ทันใดนั้นเสียงเคาะก็หยุดลง และเขาได้ยินเสียงใครบางคนตะโกนอย่างตื่นเต้นว่า

“เปิดได้แล้ว! ทุกคนเร็วเข้า!”

จากนั้นมีตำรวจสายตรวจพร้อมอาวุธครบมือกว่าสิบนายวิ่งลงมาจากด้านบน เมื่อพวกเขาเห็นสถานการณ์ในโรงเก็บรถ พวกเขาก็ตกตะลึง!

“พระเจ้า… นี่มัน… เกิดอะไรขึ้น?”

“ดูนั่นสิ ตรงนั้นมีคนอยู่!”

“นั่นมัน… จ้าวหยู่ไม่ใช่เหรอ!?”

จ้าวหยู่ได้ยินเสียงของเหมี่ยวอิง และรู้ว่าในที่สุดเขาก็สามารถผ่อนคลายและนอนหลับอย่างสบายใจได้

“จ้าวหยู่! เฮ้ ทำใจดี ๆ ไว้! คุณเป็นอะไรรึเปล่า!?” เหมี่ยวอิงเป็นคนแรกที่ไปถึงจ้าวหยู่ เธอประคองเขามาไว้ในอ้อมแขน

“จ้าวหยู่… จ้าวหยู่… ตื่นสิ! ตื่น!” น้ำเสียงของเหมี่ยวอิงฟังดูเป็นกังวลและสั่นครือ

จ้าวหยู่ไม่ได้วางแผนที่จะแสร้งทำเป็นสลบ แต่เมื่อเขาอยู่ในอ้อมกอดของเหมี่ยวอิง เขาก็ไม่สามารถหาแรงที่จะลืมตาได้

เหมี่ยวอิงมองดูร่างกายของจ้าวหยู่เพื่อดูว่าเขามีบาดแผลร้ายแรงหรือไม่? ในเวลาเดียวกัน เธอเข้าไปใกล้จมูกของจ้าวหยู่เพื่อดูว่าเขาหายใจอยู่หรือเปล่า?

การหายใจของจ้าวหยู่แผ่วเบา ดังนั้น เหมี่ยวอิงจึงต้องเอาหูแนบหน้าอกเพื่อฟังการเต้นของหัวใจของเขา ในระหว่างการต่อสู้ก่อนหน้านี้ จ้าวหยู่ได้ถอดเสื้อของเขาออก เมื่อเหมี่ยวอิงเอาหน้าแนบหน้าอกของเขา จ้าวหยู่รู้สึกมีความสุขเมื่อได้กลิ่นหอมอันเป็นเอกลักษณ์ที่เขาคุ้นเคย

จู่ ๆ เขาก็คิดกับตัวเองว่า

‘ถ้าฉันกลั้นหายใจ คุณเหมี่ยวจะทำซีพีอาร์ให้ฉันไหมนะ?’

“จ้าวหยู่… เกิดอะไรขึ้นกับหัวหน้าทีมจ้าว? เขายังมีชีวิตอยู่มั้ยครับ?” หลันโบเข้ามาและถามอย่างกังวลใจ

"เร็ว! ไปเรียกรถพยาบาล! เรียกมาหลาย ๆ คันเลย!” เหมี่ยวอิงออกคำสั่งทันที

"ได้ครับ! เออ... ผมติดต่อพวกเขาแล้วครับ!” หลันโบลนลานไม่รู้จะทำอะไรต่อ

“พระเจ้า! มันเกิดอะไรที่นี่เนี่ย!?” จางจิงเฟิงกำปืนแน่นเมื่อเขาดูสถานการณ์ต่อหน้าต่อตาเขา จิตใจของเขายุ่งเหยิง

“คุณหลัน คุณจาง ผมคิดว่า…” เสี่ยวหลิวพูดข้าง ๆ เขา “คนเหล่านี้ที่สวมชุดลายพรางน่าจะเป็นพวกเดียวกับจ้าวฉิง หัวหน้าทีมจ้าวต้องมาที่นี่เพื่อไขคดีของหัวหน้าทีมคูปิง เขาคงไม่ได้ตั้งใจมาพังที่นี่ ดูอุปกรณ์ของพวกเขาสิ พวกมันเป็นของไฮเทคมาก แถมพวกเขายังมีปืนอีกด้วย!”

“จางเหยาฮุ่ย เสี่ยวหลิว พวกคุณรีบใส่กุญแจมือพวกเขาทั้งหมดเดี๋ยวนี้! ไม่ว่าพวกเขาจะตายหรือยังมีชีวิตอยู่ก็ต้องใส่!” เหมี่ยวอิงสั่ง จากนั้นหันกลับไปมองจ้าวหยู่

“จ้าวหยู่ อย่าทำให้ฉันกลัวสิ ตื่นได้แล้ว ขอร้องล่ะ...” เหมี่ยวอิงรู้สึกกังวล เธอแตะแก้มของจ้าวหยู่ แต่ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเลือด

“จ้าวหยู่ คุณต้องแข็งใจเอาไว้นะ!” เหมี่ยวอิงเห็นว่าจ้าวหยู่ไม่ตอบสนอง เธอจึงตื่นตระหนก เธอรีบเคลื่อนริมฝีปากไปใกล้กับแก้มของจ้าวหยู่โดยต้องการทำซีพีอาร์

แม้จ้าวหยู่จะมองไม่เห็น แต่เขาสามารถได้กลิ่น เขากำลังรอการทำซีพีอาร์อย่างตื่นเต้น!

ใครจะคิดว่าในช่วงเวลาที่สำคัญ เฉินฮ่าวจะโพล่งขึ้นมาว่า

“โอ๊ย! อย่าแตะต้องฉัน! ฉันยอมแล้ว ฉันยอมแล้ว ฉันจะสารภาพทุกอย่างเอง…”

ในที่สุด เฉินฮ่าวก็ตระหนักได้ว่าพวกตำรวจยังไม่รู้สิ่งที่เกิดขึ้น เขาจึงตัดสินใจเปลี่ยนคำสารภาพของเขา

“ทุกคน ฉัน… ฉันเป็นหนึ่งในพวกคุณ! หน่วยเฉพาะกิจสั่งการให้ฉันมาสืบสวนอาชญากรเหล่านี้โดยเฉพาะ! เร็วเข้า! จับพวกมันให้หมด! เจ้าหน้าที่จ้าวและฉันมาตรวจสอบและพบว่าคนเหล่านี้เป็นพรรคพวกของจ้าวฉิง!”

‘ฮะ!?’

จ้าวหยู่ตื่นตระหนกเมื่อได้ยินเช่นนั้น เขาใช้พละที่เหลืออยู่ก้นขวดลุกพรวดจากอ้อมกอดของเหมี่ยวอิง และชี้ไปที่เฉินฮ่าว

“ไอ้เวร! มึงลองพูดอีกครั้งสิ!”

จ้าวหยู่จับข้อเท้าของเฉินฮ่าวในขณะที่เขายังคงสบถด่า

"โอ๊ย!" เฉินฮ่าวเห็นแล้วว่าจ้าวหยู่สามารถทำอะไรได้บ้าง ดังนั้นเขาจึงรู้สึกหวาดกลัว เขาเหวี่ยงแขนที่หักทั้งสองข้างขณะที่เขากรีดร้อง “ฉันยอมแล้ว! ฉันยอมแล้ว! เป็นฉันเอง! ฉันเป็นสายลับสองหน้า ฉันถูกซื้อโดยหยู่ฟู่เชิง! ได้โปรดเถอะ อย่าทำร้ายฉันอีกเลย…”

เฉินฮ่าวคร่ำครวญ เขาบอบช้ำไปทั้งร่างกายไม่มีแรงที่จะไปสู้อะไรใครได้...

“แฮ่ก… แฮ่ก…” จ้าวหยู่หอบและตะโกนใส่นักสืบที่อยู่ข้าง ๆ เขา “เร็วเข้า ใส่กุญแจมือเขา! เขาเป็นหนอนในฝั่งตำรวจ!”

จากนั้น จ้าวหยู่รีบหันไปบอกเหมี่ยวอิงว่า

“ผู้กองเหมี่ยว เหลียวจิงชาน เขาไม่รู้เขาเรื่องนี้ หัวหน้าทีมคูปิงถูกฆ่าโดยจ้าวฉิง แต่เป็นแผนการของหยู่ฟู่เชิงที่จ้างสมาชิกหน่วยสวาตเหล่านี้มา และ… และ…”

จ้าวหยู่รู้สึกหายใจไม่ออก เขาทรุดตัวลงอย่างฉับพลัน เหมี่ยวอิงรีบเข้ามารับตัวเขาอย่างรวดเร็ว เธออุ้มจ้าวหยู่ไว้ในอ้อมกอดของเธอทันที

“จ้าวหยู่ ใจเย็น ๆ คุณต้องไปโรงพยาบาลก่อน ส่วนเรื่องพวกนั้น คุณค่อยบอกพวกเราทีหลัง…” เหมี่ยวอิงกอดจ้าวหยู่ไว้แน่นขณะที่เธอปลอบโยนเขา เมื่อเห็นว่าจ้าวหยู่ไม่เป็นอะไรมาก เธอก็รู้สึกโล่งอก

“ขออีกอย่าง…” จ้าวหยู่ยกนิ้วขึ้นแล้วถามว่า “หัผู้กองเหมี่ยว คุณจะทำซีพีอาร์ให้ฉันต่อมั้ย? พอดีฉันรู้สึกหายใจไม่ออก…”

แม้ว่าจ้าวหยู่จะพูดอย่างซุกซน แต่เหมี่ยวอิงก็ยิ้มให้อย่างไม่คิดอะไร...

หลังจากผ่านปัญหามามากมาย ในที่สุดก็มาถึงช่วงเวลาอันแสนสงบสุขเสียที

เวลาได้ผ่านพ้นไปอย่างรวดเร็ว คงมีแต่พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่ามันผ่านไปนานเท่าไหร่ก่อนที่จ้าวหยู่จะรู้สึกตัว

สิ่งแรกที่จ้าวหยู่นึกขึ้นได้เป็นสิ่งแรกก็คือ เรื่องที่ยังสะสางไม่เสร็จระหว่างเขากับเหมี่ยวอิง

ในขณะนั้น จ้าวหยู่รู้สึกถึงร่างราง ๆ ข้าง ๆ เขา เขาจึงดึงร่างนั้นมาสู่อ้อมกอดของเขาและพูดว่า

“ผู้กองเหมี่ยว ฉันรอการทำซีพีอาร์ของคุณอยู่นะ เมื่อไหร่คุณจะทำให้ฉันซะที?”

“เฮ้! เฮ้! เฮ้! คุณกำลังจะทำอะไรน่ะ!? ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ!”

ทันใดนั้น จ้าวหยู่ก็ได้ยินเสียงผู้หญิงที่ไม่คุ้นเคยจากอ้อมแขนของเขา

จ้าวหยู่ลืมตาอย่างรวดเร็วและเห็นว่าเป็นพยาบาลที่เขากอดอยู่ พยาบาลมีเข็มฉีดยาอยู่ในมือ

“โอ้… ขอโทษครับ…” จ้าวหยู่ปล่อยมืออย่างรวดเร็ว

“จริง ๆ เลย” พยาบาลทำหน้ามุ่ยขณะที่เธอบ่น “ฉันมาที่นี่เพื่อเอาเข็มออก ฉันคิดว่าคุณจับผิดคนแล้ว”

"ขอโทษครับ!" จ้าวหยู่ตระหนักว่าเขาอยู่ในห้องผู้ป่วยเดี่ยว แต่ทว่าพยาบาลคนนี้ หน้าตาคุ้น ๆ ราวกับว่าเขาเคยเห็นเธอที่ไหนมาก่อน

"มีอะไร? เกิดอะไรขึ้น?" เมื่อได้ยินเสียงดังในห้อง ผู้หญิงในชุดพยาบาลสีชมพูวิ่งเข้ามา เมื่อเธอเห็นจ้าวหยู่ตื่นอยู่ เธอจึงถามเบา ๆ ทันทีว่า

“เจ้าหน้าที่จ้าว ในที่สุดคุณก็ฟื้นแล้ว”

จ้าวหยู่เงยหน้าขึ้นและเห็นว่าพยาบาลไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเหยาเจีย!

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด