บทที่ 35: การนองเลือดที่เกิดจากคีปเปอร์

บทที่ 35: การนองเลือดที่เกิดจากคีปเปอร์

ทุกคนรู้ว่ามีซอมบี้กลายพันธุ์จำนวนมากในเมือง

ปัจจุบัน เมืองต่างๆ เป็นเขตห้ามเข้าสำหรับมนุษย์

อย่างไรก็ตาม เสบียงนับไม่ถ้วนกระจุกตัวอยู่ในเมือง

เมืองรอบ ๆ เมืองใหญ่มีผู้รอดชีวิตมาเยี่ยมแล้ว

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา น้ำและอาหารในพื้นที่เหล่านี้หมดลง

เพื่อหลีกเลี่ยงความหิวโหยผู้คนมักจะมุ่งเน้นไปที่เมือง

หวังเค่อ และทีมของเขารู้ว่าพวกเขากำลังเสี่ยงเมื่อพวกเขามาถึง

แต่น้ำและอาหารที่นี่ดึงดูดใจเกินไป

การอยู่ในนิคมต่อไปมีแต่จะทำให้หมดสิ้นไป

ในโลกหลังหายนะ ใครก็ตามที่มีน้ำและอาหารเป็นเจ้านาย

ตราบใดที่คุณสามารถให้อาหารได้วันละมื้อ ผู้คนจำนวนมากจะเข้าร่วมกับกลุ่มของคุณ

สิ่งนี้ใช้ได้กับทั้งทรัพยากรทางกายภาพและพลังงาน

ทั้งหมดนี้ต้องมีน้ำและอาหารในการรับประกัน

การสูญเสียสิ่งเหล่านี้ ผู้ใต้บังคับบัญชาที่ภักดีของคุณจะเปลี่ยนข้างทันที

พวกเขาอาจหันปืนมาที่คุณและฆ่าคุณ

นี่คือความเป็นจริงของวันสิ้นโลก

เพื่อรวมพลังของเขา หวังเค่อ ไม่สามารถนั่งเฉยๆ

การพาลูกน้องไปหาเสบียงก็เลี่ยงไม่ได้

เขาดูแลคนเหล่านี้ด้วยความเมตตาหรือไม่?

ไม่ได้อย่างแน่นอน.

กว่าจะได้กินมื้อนี้ต้องเสี่ยงและต่อสู้เพื่อเขา

การเข้าไปในเมืองตอนนี้เต็มไปด้วยอันตราย

การปรากฏตัวของคีปเปอร์ที่ขวางทางเข้าซูเปอร์มาร์เก็ตนั้นเกินความคาดหมายของ หวังเค่อ

"ยิง ถอยก่อน"

"สู้แล้วถอย"

คีปเปอร์ตัวเดียวก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ปวดหัว นับประสาอะไรกับซอมบี้ที่มีรูปร่างคล้ายแมงป่องที่อยู่ด้านหลัง พวกเขาจะไม่มีโอกาสหลบหนี

เมื่อเทียบกันแล้ว พวกเขาค่อนข้างจะเผชิญหน้ากับคีปเปร์มากกว่าซอมบี้ที่มีรูปร่างเหมือนแมงป่อง

"ดาดาดาดา..."

ทันใดนั้น เสียงปืนดังสนั่นหวั่นไหว

ไม่มีใครหยุดกระสุนได้ในขณะนี้ พวกเขาทั้งหมดระดมยิงใส่คีปเปอร์อย่างสิ้นหวัง

ภายใต้การยิงที่เข้มข้น ร่างของคีปเปอร์แตกออกเป็นรูเลือดจำนวนมาก

เลือดสีดำไหลออกมาจากร่างของมัน

คีปเปอร์ก็เคลื่อนไหวเช่นกัน

มันพุ่งไปข้างหน้าโดยไม่สนใจกระสุนและกระโจนเข้าใส่หน้าผู้รอดชีวิต

ผู้รอดชีวิตคนนี้รวดเร็ว กลิ้งตัวและหลบได้ทันท่วงที

แต่เขาก็ยังประเมินความแข็งแกร่งของคีปเปอร์ต่ำไป

ก่อนที่เขาจะยืนขึ้นระหว่างม้วนตัว กรงเล็บของคีปเปอร์ก็มาถึงและกระแทกเขาอย่างแรง

เลือดกระเซ็นทันที

เขาถูกโจมตีด้วยพลังอันมหาศาลนี้จนเกือบกลายเป็นเยื่อกระดาษ

ร่างกายส่วนสูง 1.8 เมตรของเขาเหลืออีกไม่เกิน 60 เซนติเมตร

ศีรษะของเขาถูกกระแทกและแขนขาหัก

ร่างกายของเขาบิดเบี้ยวผิดรูป

ฉากที่โหดร้ายทำให้หัวใจของผู้รอดชีวิตทุกคนเย็นชา

"ปัง!"

"ปัง ปัง ปัง!"

กระสุนพุ่งใส่ร่างของคีปเปอร์ ทำให้เกิดละอองเลือด

ผู้รอดชีวิตรู้วิธีจัดการกับคีปเปอร์โดยเล็งไปที่หัวของมัน

แต่คีปเปอร์นั้นดุร้ายมาก

โดยไม่สนใจกระสุน มันอาละวาดในหมู่ผู้รอดชีวิต

ซอมบี้บางตัวที่อยู่ใกล้เคียงถูกกรงเล็บของมันกวาดออกไปเหมือนของเล่น

"หวือ!"

หางหนาของคีปเปอร์พุ่งออกไป

ผู้รอดชีวิตถูกแทงด้วยหางอันแหลมคมและถูกตรึงไว้กับผนัง

ชุดเกราะโลหะที่เขาสวมไม่มีผล

เลือดจำนวนมากไหลออกจากปากของผู้รอดชีวิต

ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยเส้นเลือดแดงก่ำ

ความดุร้ายครั้งสุดท้ายของเขาถูกเปิดใช้งานโดยรู้ว่าเขาไม่สามารถอยู่รอดได้

อดทนต่อความเจ็บปวดที่รุนแรง เขายกปืนขึ้น

หัวของคีปเปอร์เผชิญหน้ากับผู้รอดชีวิตที่ถูกตรึงปากของมันอ้ากว้าง เผยให้เห็นฟันที่แหลมคมอย่างไม่น่าเชื่อ

ของเหลวใสหยดลงระหว่างฟัน

คีปเปอร์กัดไปที่หัวของผู้รอดชีวิต

"ตาย!"

ผู้รอดชีวิตที่ถูกตรึงคำราม เหนี่ยวไกปืน

กระสุนจากปืนไรเฟิลอัตโนมัติเล็งไปที่ปากของคีปเปอร์

กระสุนพุ่งเป็นละอองเลือดในปากของคีปเปอร์

"อาห์..."

คีปเปอร์ส่งเสียงคำราม

มันดูเหมือนจะบ้าคลั่ง เหวี่ยงผู้รอดชีวิตที่ถูกตรึงเหมือนเศษผ้า ส่งเขาออกไปหลายสิบเมตร กระแทกเข้ากับฝูงซอมบี้บนถนน

ซอมบี้ที่ได้กลิ่นเลือดก็คลุ้มคลั่ง

ซอมบี้รายล้อมผู้เคราะห์ร้ายอย่างต่อเนื่อง

พวกมันกัดแทะเขาอย่างหิวโหย

ในขณะเดียวกัน หัวของคีปเปอร์ดูเหมือนจะถูกกระแทกจากทุกทิศทุกทาง ทำให้มันคลุ้มคลั่งและวิ่งไปมาอย่างทุลักทุเล

แม้จะขยับก็ยังสะดุด

กระสุนที่ยิงโดยผู้รอดชีวิตคนนั้นได้ทำลายสมองของมัน

คีปเปอร์ที่บ้าคลั่งไม่ได้หยุดเเพียงเท่านี้

ทีมผู้รอดชีวิตของ หวังเค่อ นั้นแข็งแกร่ง แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับซอมบี้ที่เหมือนรถถัง พวกเขาทำได้เพียงอดทน

"อาห์..."

คีปเปอร์ส่งเสียงคำราม สะดุดขาทั้งสี่ข้าง และหัวทิ่มลงกับพื้น

เลือดไหลออกมาจากปากของมัน

หวังเค่อฉวยโอกาส

ปืนไรเฟิลของเขาเล็งไปที่หัวของคีปเปอร์ เขายิงอย่างไม่ลดละ

กระสุนยังคงกระตุ้นทำให้คีปเปอร์กระตุก

หลังจากนั้นแมกกาซีนที่ว่างเปล่า คีปเปอร์ก็หยุดเคลื่อนไหว

"ไปกันเถอะ!"

หวังเค่อโบกมือ

ความสูญเสียจากคีปเปอร์อาละวาดตัวเดียวทำให้มีผู้เสียชีวิตที่นี่เก้าคน

การเดินทางครั้งนี้อาจกล่าวได้ว่าได้รับบาดเจ็บสาหัส

ผู้รอดชีวิตไม่รีรอ คว้าอาวุธเย็นของพวกเขา พุ่งเข้าใส่ซอมบี้ และฆ่าโดยตรงในเส้นทางที่เปื้อนเลือด

พวกเขาทั้งหมดเป็นผู้วิวัฒนาการทางพันธุกรรม มีพละกำลังและความเร็วที่เหนือกว่าคนทั่วไป

มีซอมบี้มากมายที่นี่ แต่พวกเขาฆ่าพวกมันอย่างรวดเร็ว และซอมบี้เหล่านี้ไม่ใช้คู่มือของพวกเขา

เมื่อเผชิญกับซอมบี้จำนวนมาก พวกเขากวาดต้อนเส้นทาง

นอกเหนือจากเจ้าหน้าที่ต่อสู้แล้ว คนที่เหลือกำลังถือน้ำและอาหารจำนวนเล็กน้อยวิ่งอย่างดุเดือด

หลังจากวิวัฒนาการทางพันธุกรรม พวกเขายังสามารถวิ่งได้ในขณะที่ถือน้ำแร่หลายขวด

ไม่มีเวลาไปเก็บศพคนตาย

ในโลกหายนะนี้ เดิมทีชีวิตมนุษย์มีราคาถูก

ไม่มีใครสงสารคนตาย

ตรงกันข้าม คนที่เพิ่งเสียชีวิตยังมีค่าอยู่บ้าง

ซอมบี้จำนวนนับไม่ถ้วนที่ถูกกระตุ้นด้วยเลือด ไม่ได้ไล่ตามผู้รอดชีวิตแต่กระโจนเข้าใส่คนที่ตาย คุกเข่าลง และเริ่มกัดกินซากศพของพวกเขา

ซอมบี้ซ้อนทับกันเป็นชั้นๆ

ศพแต่ละศพก่อกองเป็นภูเขาศพ

ผู้รอดชีวิตที่ตายแล้วเหล่านี้จะดึงดูดความสนใจของซอมบี้ เปิดโอกาสให้คนอื่นหลบหนี

กลุ่มผู้รอดชีวิตได้ก้าวถอยหลัง

โจวเฉียง เฝ้าดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

การต่อสู้ระหว่างมนุษย์กับซอมบี้นั้นเป็นการต่อสู้เพียงด้านเดียว

ไม่น่าแปลกใจที่ผู้รอดชีวิตไม่กล้าเข้าไปลึกเข้าไปในเมือง

ถ้าชานเมืองมันอันตรายขนาดนี้ แล้วในเมืองจะเป็นยังไง?

ใจกลางเมือง?

โจวเฉียง ไม่กล้าแม้แต่จะคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้

บนถนนอันไกลโพ้น ซอมบี้แมงป่องมีพิษปรากฏตัวช้า หัวของมันยังคงเป็นใบหน้ามนุษย์ แต่แขนขาและลำตัวไม่เกี่ยวข้องกับมนุษย์อีกต่อไป วิวัฒนาการของมันผิดไปจากช่วงพันธุกรรมของมนุษย์

หางขนาดใหญ่ขดตัวเหมือนเหล็กในของแมงป่อง

ไม่น่าแปลกใจที่มนุษย์เรียกมันว่าซอมบี้แมงป่องพิษ

แมงป่องพิษขนาดเท่ารถบัสเคลื่อนตัวไปตามถนน ผลักซอมบี้ที่อยู่ใกล้เคียงออกไป

เมื่อถึงทางเข้าซุปเปอร์มาร์เก็ต ก็ไม่มีเสียงใดๆ นำทาง

ทันใดนั้น ซอมบี้แมงป่องพิษก็ตกอยู่ในสภาวะสับสน

ลักษณะของซอมบี้ได้แสดงออกมาอย่างชัดเจนในขณะนี้

เมื่อสูญเสียเป้าหมายไป มันจะวนเวียนอยู่ที่นี่โดยไม่รู้ตัว

ผู้รอดชีวิตทั้งเก้าคนถูกซอมบี้กลืนกิน

กระดูกที่เหลือถูกซอมบี้แย่งชิงไป

โจวเฉียง ดูฉากนั้น อย่างขนหัวลุก

แน่นอนว่าผู้รอดชีวิตที่จากไปไม่กล้าส่งเสียง ถ้าพวกเขาเจอซอมบี้ พวกเขาจะใช้อาวุธเย็นจัดการกับพวกมันเท่านั้น

ผู้รอดชีวิตเหล่านี้กลับไปที่รถของพวกเขา

ขับออกไปทันทีพวกเขาออกจากเมืองอย่างรวดเร็วภายในเวลาอันสั้น