(ฟรี) บทที่ 505 แผนการหลบหนีของไข่มังกร

ทันทีที่หลี่หรานก้าวข้ามประตู เขาก็ต้องตกใจกับวัตถุสีขาวที่พุ่งเข้ามา

“นี่มันบ้าอะไรเนี่ย!” เขารีบปกป้องเซินหนิงและตีกลับด้วยปฏิกิริยาอัตโนมัติ

ปัง!

เสียงอู้อี้ดังขึ้นพร้อมกับวัตถุสีขาวที่ถูกส่งลอยออกไป

อย่างไรก็ตาม ในขณะที่มันกำลังจะชนกำแพง มันก็บิดตัวอย่างกะทันหัน หมุนคว้างกลางอากาศและตกลงสู่พื้น

หลี่หรานมองอย่างตั้งใจ จากนั้นเขาก็ต้องผงะ

“นี่มัน… ไช่มังกรไม่ใช่เหรอ!”

เขาคิดว่ามันเป็นสัตว์เลี้ยงของคนอื่น แต่หลังจากมองดูใกล้ๆเขาก็รู้ว่ามันคือไข่มังกรใบนั้น!

เพียงแต่มันดูแตกต่างจากเมื่อก่อน และไม่ใช่การเปลี่ยนแปลงเพียงเล็กน้อย

เปลือกไข่แตกแต่ยังไม่สลายทั้งหมด

เปลือกไข่สีขาวราวหิมะแตกเป็นรูทั้งห้า เผยให้เห็นเท้าเล็กๆอ้วนๆสี่เท้าและหางเรียวยาวยื่นออกมา ส่วนที่เหลือยังคงไม่บุบสลาย

มันดูแปลกประหลาดมาก...

มันนอนเหยียดยาวอยู่บนพื้น ขาสั้นๆแกว่งไปมาในอากาศ แต่เปลือกไข่กลมๆนั้นก่อให้เกิดแรงได้ไม่ง่ายนัก มันจึงไม่สามารถพลิกตัวได้เป็นเวลานาน

หลังจากพลิกตัวในที่สุด แต่เก้าวเดินยังโซเซเล็กน้อย

“ฮึ่ม!”

มันถูกตบอย่างกะทันหันและเห็นได้ชัดว่าไข่มังกรไม่พอใจอย่างมาก มันปล่อยเสียงคำรามอย่างโกรธเกรี้ยวไปทางกำแพง

แต่ไม่ทราบว่าเป็นเพราะเปลือกยังแตกไม่หมดหรือไม่ เสียงคำรามนั้นราวกับทารก เหมือนสัตว์ตัวเล็กที่ฟันยังไม่โตเต็มที่

และเนื่องจากหัวยังไม่โผล่ออกมา สายตาจึงไม่ค่อยดีนัก

ในเวลานี้ กำแพงถูกมองว่าเป็นศัตรูในจินตนาการของมัน

ปัง!

ก่อนที่หลี่หรานจะทันได้ตอบโต้ มันก็กระแทกเข้ากับกำแพงอย่างแรงแล้ว

บูม!

เกิดแรงสะเทือนไปทั้งสถานที่!

ตัวมันเด้งกลับด้วยแรงปฏิกิริยา สะดุดและล้มลงกับพื้น แต่เปลือกไข่ไม่บุบสลาย

ฮึ่ม!

ไข่มังกรพยายามลุกขึ้นและส่าย “หัว” ของมันอย่างสับสน จากนั้นก็กำลังจะโจมตีกำแพงอีกครั้ง

หลี่หรานรีบเข้าไปเหยียบมันทันที

“บ้านพึ่งซ่อมแซมเสร็จ ห้ามพังมันอีก!”

“วู้!”

ไข่มังกรกำลังดิ้นรน ความแข็งแกร่งนั้นมากอย่างน่าประหลาดใจ แม้แต่เขาก็ยังต้องใช้ความพยายามในการควบคุมมัน

ในเวลานี้ ไข่มังกรดูเหมือนจะสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง

มันกอดรองเท้าของหลี่หรานด้วยอุ้งเท้าเล็กๆและร้องอย่างไม่แน่ใจ

แม้ว่าหลี่หรานจะไม่เข้าใจนัก แต่เขาก็สามารถรับรู้ความหมายของมันได้อย่างชัดเจน

สิ่งที่ไข่มังกรพูดคือ “(นั่นเจ้าเหรอ)”

หลี่หรานเกาหัวด้วยความสงสัย “เจ้าจำข้าได้?”

เมื่อได้ยินเสียงของเขา ไข่มังกรก็ตื่นเต้นทันทีและอุทานออกมาว่า “(โอ้! ในที่สุดเจ้าก็กลับมา ข้ารอเจ้าตั้งนาน!)”

“เจ้าจำข้าได้จริงๆด้วย… เป็นไปได้ไหมว่าเจ้าจำกลิ่นอายของข้าตอนที่ยังไม่ฟักตัวได้?”

หลี่หรานเห็นว่ามันไม่ก้าวร้าวอีกต่อไป เขาจึงปล่อยเท้าอย่างระมัดระวัง

ไข่มังกรพลิกตัว คว้าเสื้อผ้าและปีนขึ้นไปบนศีรษะของเขาอย่างว่องไว จากนั้นเอนกายบนตัวเขาอย่างพึงพอใจ

“(อ้า~)”

น้ำเสียงเต็มไปด้วยความสุขและผูกพัน

หลี่หรานนวดหว่างคิ้วของเขา “เจ้าเป็นมังกรหรือแมวกันแน่? แล้ว… เกิดอะไรขึ้นกับรูปลักษณ์นี้?”

มังกรที่ไหนมันฟักมาเพียงครึ่งตัวแบบนี้?

หลี่หรานงุนงงอย่างมาก

เซินหนิงเองก็ดูสับสน

เห็นได้ชัดว่าสิ่งมีชีวิตที่แปลกประหลาดนี้เกินกว่าการรับรู้ของเด็กหญิงตัวน้อยอย่างสิ้นเชิง

“นายท่าน!” ในเวลานี้ เสียงที่คุ้นเคยดังมาจากไม่ไกล

หลี่หรานเงยหน้าขึ้นและเห็นเซินฉินวิ่งมาอย่างรวดเร็วพร้อมกับหายใจหอบ

นางวิ่งมาที่ด้านข้างของเขา แก้มที่งดงามเต็มไปด้วยเหงื่อ หน้าอกของนางสั่นไหวอย่างรุนแรง และนางไม่สามารถพูดได้ชั่วขณะ

หลี่หรานขมวดคิ้วเล็กน้อย

เขายื่นมือออกไปจับข้อมือขาวผ่องของนาง พลังวิญญาณโคจรไปรอบๆอย่างรวดเร็ว ทำให้นางหายใจได้อย่างช้าๆ

“ค่อยๆพูด มันเกิดอะไรขึ้น?”

เซินฉินพยายามสงบลมหายใจของนางและพูดอย่างตื่นเต้นว่า “นายท่าน ในที่สุดท่านก็กลับมา! ไข่ใบนั้น… ไข่ใบนั้นหนีไปแล้ว!”

“……” หลี่หรานเอื้อมมือไปจับไข่มังกรที่วางอยู่บนหัวของเขา “เจ้าหมายถึงสิ่งนี้?”

“อา…” เซินฉินชะงักไปครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า “ใช่...”

นางดูอยากรู้อยากเห็นเล็กน้อย

เจ้าตัวเล็กนี้ซนมากก่อนหน้านี้ ทำไมมันถึงเชื่องเมื่อเห็นหลี่หราน?

หลี่หรานถามด้วยความสับสน “เกิดอะไรขึ้นที่นี่? ข้าจำได้ว่ามันไม่ได้เป็นแบบนี้ก่อนที่ข้าจะจากไป”

เขาไปอยู่ที่ห้องนอนของอาจารย์ได้ไม่กี่วัน ทำไมไข่มังกรถึงกลายเป็นแบบนี้?

เซินฉินถอนหายใจ “มันเริ่มต้นในวันที่นายท่านทะลวงระดับ และทันใดนั้นไช่มังกรก็…”

ฟังคำบรรยายของนาง หลี่หรานพอจะเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

เดิมทีแม้ว่าไข่มังกรจะซุกซน แต่การเคลื่อนที่ของมันก็จำกัดมาก และมันถูกขังอยู่ในค่ายกล ดังนั้นจึงไม่เกิดความวุ่นวายใดๆ...

แต่เมื่อหลี่หรานทะลวงระดับ สิ่งต่างๆก็เปลี่ยนไป

ประการแรก พลังงานของสวรรค์และโลกได้รับผลกระทบ ทำให้ค่ายกลที่จำกัดไข่มังกรถูกยกเลิก

และไข่มังกรไม่รู้ว่ามันดูดซับอะไรเข้าไป ไข่ทั้งใบมีความตื่นตัวอย่างมาก หากเซินฉินไม่กอดมันไว้อย่างแน่นหนา มันคงหนีออกไปนานแล้ว

หลังจากที่หลี่หรานทะลวงระดับเขาก็ถูกเหลิงอู่เหยียนพาไปที่พระราชวังโดยตรงและไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นโดยธรรมชาติ

เซินฉินไม่กล้าบอกเรื่องนี้กับใครจึงได้แต่จ้องไข่ใบนี้ทุกวัน

ในตอนแรก นางยังคงสามารถยับยั้งไข่มังกรได้ด้วยฐานการบ่มเพาะของนาง

แต่ในเวลาเพียงสองวัน ไข่มังกรก็มีแขนขาและหางที่โตขึ้น และความคล่องตัวของมันก็พัฒนาขึ้นมากเช่นกัน

มันยากยิ่งขึ้นสำหรับเซินฉินที่จะควบคุมมัน

ถ้าไม่ใช่เพราะไข่มังกรไม่มีหัวและไม่สามารถบอกทิศทางได้อย่างถูกต้อง มันคงหนีไปนานแล้ว!

เมื่อเวลาผ่านไป ความเร็วในการเจริญเติบโตของไข่มังกรก็น่าตกใจมากขึ้นเรื่อยๆ

ไม่ว่าจะเป็นความแข็งแกร่งหรือความว่องไว พวกมันเหนือกว่าเซินฉินอย่างมาก และรัศมีพลังที่รั่วไหลออกมาในบางครั้งก็ทำให้นางตกใจเล็กน้อย

โชคดีที่ก่อนนางจะสูญเสียการควบคุมไปโดยสิ้นเชิง มันก็ชนเข้ากับหลี่หรานที่เพิ่งกลับมา...

“มันเป็นเช่นนั้น”

หลี่หรานมองไปที่ไข่มังกรในมือของเขาและเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย

ไม่น่าแปลกใจเลยที่ลมหายใจของเซินฉินจะยุ่งเหยิง กลับกลายเป็นว่านางต้องพยายามจัดการกับเจ้าเด็กนี่

และไข่มังกรนี้ยังไม่ฟักตัวเต็มที่ แต่ความแข็งแกร่งของมันกลับเหนือกว่าเซินฉินซึ่งอยู่ในขอบเขตสร้างรากฐานแล้ว นี่เป็นเรื่องอุกอาจเล็กน้อย

“อาฉิน ขอบคุณสำหรับการทำงานหนักของเจ้า ข้าสะเพร่าเกี่ยวกับเรื่องนี้” หลี่หรานกล่าวขอโทษ

เซินฉินส่ายหัว “นายท่านอย่าโทษตนเองเลย ข้าเพียงอ่อนแอเกินไปและเกือบสร้างปัญหาให้ท่าน...”

หลี่หรานยื่นมือออกไปลูบหัวของนางพลางกล่าวว่า “ท้ายที่สุดแล้วนี่คือไข่มังกร การเฝ้าดูมันหลายวันเป็นเรื่องยาก เจ้าทำได้ดีมาก”

ดวงตาที่สดใสของเซินฉินเป็นเหมือนพระจันทร์เสี้ยว และแสงแห่งความสุขก็ส่องประกายในดวงตาของนาง

นางชอบความรู้สึกที่ได้รับการชื่นชมจากหลี่หรานซึ่งทำให้นางรู้สึกว่าการคงอยู่ของนางนั้นมีค่า

ในเวลานี้ ไข่มังกรส่งเสียงคำรามขึ้นมา “(ถ้าข้าอยากวิ่งจริงๆ นางห้ามข้าไม่ได้หรอก!)”

เมื่อเห็นท่าทางอวดดีของมัน มุมปากของหลี่หรานก็กระตุก “ดีมาก เพื่อให้รางวัลแก่เจ้า ข้าตัดสินใจจะพาเจ้าไปอาบน้ำ”

ไข่มังกร: “(โอ้ว~  เยี่ยมเลย~)”

หลี่หรานลูบคางของเขาขณะพึมพำ “ใส่พริกและยี่หร่าสักหน่อย พร้อมด้วยต้นหอมกับผักชีอย่างละนิด...”

ไข่มังกร: “???”

/////