บทที่ 2: โปรแกรมรวบรวมข้อมูลซอมบี้กลายพันธุ์
บทที่ 2: โปรแกรมรวบรวมข้อมูลซอมบี้กลายพันธุ์
ซอมบี้ที่อยู่รอบๆ ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ ต่อการกระทำของอวาตาร์ซอมบี้
ซอมบี้เป็นซากศพที่ไร้สติและจิตสำนึก
มีเพียงลมหายใจแห่งชีวิตและเสียงประหลาดเท่านั้นที่สามารถกระตุ้นความปรารถนาตามสัญชาตญาณของพวกมันได้ และพวกมันจะโจมตีเป้าหมายด้วยวิธีที่รุนแรงที่สุด
เดิมทีค่อนข้างประหม่า ในที่สุดโจวเฉียงก็รู้สึกโล่งใจ
"การทำร้ายพวกพ้องของตัวเองนั้นร้ายแรงที่สุด"
โดยไม่ต้องคิดมาก ซอมบี้ธรรมดาจะให้แต้มการผลิต 1 แต้ม และต้องใช้ซอมบี้สิบตัวในการสะสมแต้มการผลิตให้เพียงพอสำหรับซอมบี้ตัวต่อไป
การได้รับคะแนนการผลิต 10 คะแนนไม่ใช่เรื่องยาก
โจวเฉียง ควบคุมร่างอวตารซอมบี้และค่อยๆเดินไปหาซอมบี้ตัวอ้วนอีกตัว
"ป๋อม!"
ครึ่งหนึ่งของหัวของซอมบี้อ้วนถูกตัดออกด้วยมีดอัลลอยด์ และมันก็ตกลงไปที่พื้นตรงจุดนั้น
"คุณได้รับ 1 คะแนนการผลิต"
เสียงระบบดังขึ้นอีกครั้ง
โจวเฉียง หัวเราะ คะแนนการผลิตทั้งสิบนี้ได้มาง่ายจริงๆ
ซอมบี้ที่นี่อยู่ในความสงบสุขมานานและพวกเขาจะไม่เข้าใจว่าทำไมเพื่อนซอมบี้ของพวกมันถึงแทงข้างหลังพวกเขา
มันเหมือนกับการเพิ่มเลเวลด้วยการฆ่ามอนสเตอร์
แม่นยำยิ่งขึ้น มันง่ายกว่าด้วยซ้ำ
ตราบใดที่คุณเชี่ยวชาญในการตัด การฟันซอมบี้แต่ละตัวก็ง่ายดาย
ซอมบี้ไม่แม้แต่จะขยับ
ใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีในการจัดการกับซอมบี้สิบตัวและสะสมแต้มการผลิตสิบแต้ม
ณ จุดนี้ โจวเฉียง ควบคุมอวตารซอมบี้เพื่อกลับมา
...
ออกจากโหมดควบคุมนี้
โจวเฉียง ออกคำสั่ง: "สร้างซอมบี้ธรรมดา"
เขามีเงินมากพอที่จะสร้างซอมบี้ธรรมดาอีกตัว และหลังจากสะสมแต้มการผลิตได้เพียงพอ เขาก็สามารถสร้างมันได้
เมื่อได้รับคำสั่ง อนุภาคแสงก็ปรากฏขึ้นต่อหน้า โจวเฉียง อีกครั้ง
ครู่ต่อมา ซอมบี้หญิงปกขาวในชุดทำงานยืนอยู่ตรงหน้า โจวเฉียง
ใบหน้าของเธอค่อนข้างสมบูรณ์ ซีดมาก
ถุงน่องสีดำของเธอเต็มไปด้วยรู ให้ความรู้สึกถึงความกลัวและความเย้ายวน
โจวเฉียง จับคางของเขาและวนไปรอบ ๆ ซอมบี้หญิงปกขาว
เรียกได้ว่าเธอต้องเป็นสาวที่สวยและหุ่นเป๊ะมาทั้งชีวิตแน่ๆ
แต่ในโลกนี้ เธอเป็นเพียงกองเนื้อเน่าๆ
ไม่ว่าผู้หญิงจะสวยแค่ไหน เมื่อเธอกลายเป็นซอมบี้ เธอจะกลายเป็นคนที่น่ากลัว
"ความสมบูรณ์เป็นสิ่งที่ดี"
โจวเฉียง แสดงรอยยิ้มที่พึงพอใจ เขากังวลว่าซอมบี้ที่เขาสร้างจะขาดแขนหรือขาไป ซึ่งจะทำให้การใช้งานจริงลดลงอย่างมาก
ตอนนี้เงินทุนของเขามีจำกัดเกินไป และเขาสามารถสร้างซอมบี้ได้เพียงสองตัวเท่านั้น
ซอมบี้ที่สร้างขึ้นโดยระบบสามารถจัดการโดย โจวเฉียง ได้ตามต้องการ และคำสั่งที่ออกโดย โจวเฉียง จะถูกดำเนินการอย่างซื่อสัตย์โดยซอมบี้
เมื่อจำเป็น โจวเฉียง สามารถควบคุมซอมบี้ได้ ควบคุมทุกย่างก้าวของมัน
"ไปเฝ้าประตู"
โจวเฉียง ออกคำสั่งให้ซอมบี้หญิงปกขาว
ซอมบี้หญิงปกขาวขยับตัวทันทีและยืนอยู่ที่ทางเข้าของอาคารที่อยู่อาศัยขวางทางเข้าประตู
ลุงผีดิบตัวแรกที่สร้างขึ้นยืนอยู่ที่อีกด้านหนึ่งของประตู
ซอมบี้สองตัวเฝ้าสถานที่
โจวเฉียง รู้สึกหิว จึงหยิบกระป๋องเนื้อจากกระเป๋าเป้ของเขาขึ้นมากิน
หลังจากรับประทานอาหารแล้ว โจวเฉียงก็นั่งบนโซฟาที่ทรุดโทรม
เขาหยิบบุหรี่หนึ่งซองออกจากกระเป๋า ตวัดออกมา จุดไฟและสูบมันอย่างเงียบๆ
หลังจากสร้างซอมบี้สองตัว โจวเฉียงเหลือเงินเพียงพันกว่าหยวนเท่านั้น
"ต่อไปทำเงิน"
ในโลกโลกาวินาศนี่ สิ่งที่น่าตื่นเต้นที่สุดคือการทำเงิน
เมื่อไวรัสแพร่ระบาดไปทั่วโลก ทุกสิ่งในเมืองก็กลายเป็นคนไร้เจ้าของ
ตราบใดที่คุณมีความสามารถ มันคือทั้งหมดของคุณ
ในยามปกติ ผู้รอดชีวิตหลายคนมุ่งความสนใจไปที่โลหะมีค่า เช่น ทองคำ นอกเหนือไปจากอาหาร
แต่ในวันโลกาวินาศ อาหารมาก่อน
ประการที่สองคือทองคำ
เพชรและเงินไม่อยู่ในการพิจารณาของผู้รอดชีวิต
เมื่อวันสิ้นโลกมาถึง ระเบียบของมนุษย์ก็พังทลาย และเงินก็กลายเป็นกองเศษกระดาษ
หลังจากจุดบุหรี่เสร็จ โจวเฉียงก็โยนก้นบุหรี่ทิ้ง
“อย่างแรก เอาทองมาแลกเป็นเงิน”
ระบบการผลิตซอมบี้จำเงินได้ มีเงินเพียงพอเท่านั้นที่สามารถสร้างซอมบี้ได้มากขึ้นและปลดล็อคประเภทซอมบี้ได้มากขึ้น
เนื่องจากเขามีความสามารถในการเดินทางข้ามเวลา เขาจึงต้องใช้มันให้เป็นประโยชน์
จุดประสงค์ของการก้าวเข้าสู่วันสิ้นโลกคืออะไร?
ความมั่งคั่งในอันตราย
โจวเฉียง เข้าสู่จิตสำนึกของอวาตาร์ผีดิบของเขาและเริ่มเคลื่อนไปยังเมืองเทียนเว่ย ขณะที่ควบคุมมัน
ในเวลาเดียวกัน เขาก็ออกคำสั่งให้ซอมบี้หญิงปกขาวเฝ้าประตูและรับรองความปลอดภัยส่วนตัวของเขา
เขาเดินไปตามถนนสายหลัก
เมื่อเจอซอมบี้ใกล้ๆ โจวเฉียง จะควบคุมซอมบี้ให้ฟันหัวของอีกฝ่ายด้วยมีด
โจวเฉียง ก็ต้องการจุดผลิตเช่นกัน
"น่าเสียดายที่ฉันไม่มีแผนที่เมืองเทียนเว่ย"
โจวเฉียง ไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับเมืองเทียนเว่ย ในโลกแห่งความสิ้นหวังนี้และตอนนี้เขาทำได้เพียงแค่เสี่ยงโชคเท่านั้น
โดยทั่วไปแล้วร้านทองส่วนใหญ่จะตั้งอยู่ในใจกลางเมืองที่พลุกพล่านที่สุด
เมืองเทียนเว่ยเป็นเมืองใหญ่ที่มีประชากรหลายสิบล้านคน
การเดินจากชานเมืองไปยังใจกลางเมืองนั้นไม่ง่ายเลย
"คุณได้รับ 1 คะแนนการผลิต"
เสียงแจ้งเตือนของระบบดังขึ้นเป็นครั้งคราว และทุกครั้งที่ดังขึ้น หมายความว่า โจวเฉียง ได้ฆ่าซอมบี้ตัวหนึ่ง
เมื่อเขาเข้าไปในเมือง ถนนและตรอกซอกซอยเต็มไปด้วยฝูงซอมบี้หนาแน่น
ซอมบี้เหล่านี้มีตั้งแต่ผู้สูงอายุ เด็ก ไปจนถึงผู้หญิง... พวกมันอยู่ทั่วทุกที่
ฉากนี้ทำให้หนังศีรษะของ โจวเฉียง รู้สึกเสียวซ่า
"เพร้ง!"
จากระยะไกล ได้ยินเสียงกระจกแตกดังมาจากอาคารสูง
โจวเฉียง ควบคุมซอมบี้ เงยหน้าขึ้นและเห็นซอมบี้สี่ขาตัวใหญ่ ผิวสีแดงกำลังเคลื่อนไหวอยู่บนกำแพงม่านของอาคาร กรงเล็บของมันแข็งและแหลมคมอย่างไม่น่าเชื่อ แขนขามีกล้ามเนื้อและพันกัน เต็มไปด้วยพลังระเบิด
ในขณะที่คลาน มันฝังตัวลึกลงไปในคอนกรีตเสริมเหล็กจริงๆ
มันทิ้งร่องรอยไว้เป็นชุดขณะที่มันคลาน
กำแพงม่านแตกเป็นเสี่ยงๆ ขณะที่มันคลาน และกระจกก็ตกลงมาจากที่สูงลงมายังถนนด้านล่าง
“เพร้ง”
เสียงเหล่านี้ดึงดูดความปั่นป่วนของซอมบี้ธรรมดาที่อยู่ด้านล่าง ซึ่งยังคงวิ่งไปยังจุดที่กระจกตกลงมา
ทั้งถนนวุ่นวายไปหมด
ซอมบี้คลานสี่ขาตัวนี้เคลื่อนที่อย่างรวดเร็วและหายไปในพริบตา
"นั่นคือซอมบี้ที่วิวัฒนาการแล้ว"
โจวเฉียง หายใจเข้าลึก ๆ ไม่ต้องสงสัยเลยว่านี่เป็นซอมบี้ประเภทหนึ่งที่วิวัฒนาการมาจากไวรัส ห่วงโซ่ยีนที่กลายพันธุ์ทำให้พวกมันมีรูปแบบต่างๆ กัน และไม่น่าแปลกใจเลยที่จะเจอซอมบี้ในทุกรูปแบบ
ความแข็งแกร่งของมันสามารถเห็นได้จากการเจาะผ่านคอนกรีตเสริมเหล็กด้วยกรงเล็บของมันอย่างง่ายดายเพียงใด
ถ้ามันโจมตีมนุษย์ มันจะสร้างหลุมเลือดขนาดใหญ่ทันที
โจวเฉียง ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นควบคุมลุงผีดิบให้เดินหน้าต่อไป รู้สึกถึงความกลัวที่ยังคงอยู่
จนถึงขณะนี้ยังไม่มีผู้รอดชีวิตคนใดกล้าที่จะเสี่ยงภัยเข้าไปในเมือง สำหรับผู้รอดชีวิต เมืองนี้เป็นเขตต้องห้ามสำหรับมนุษย์
ถ้าเขาไม่ได้ควบคุมซอมบี้ โจวเฉียงคงไม่กล้ามาที่นี่ แม้ว่าเขาจะมีความกล้ามากกว่านี้เป็นร้อยเท่าก็ตาม
ในขณะนี้ อะดรีนาลีนของ โจวเฉียง พลุ่งพล่านอย่างบ้าคลั่ง
จิตสำนึกของเขาในร่างซอมบี้นี้รู้สึกเหมือนเขาอยู่ท่ามกลางฝูงซอมบี้ ราวกับว่าเขาสวมชุดหูฟัง AR
หลังจากข้ามสองถนน
“พัฟ!”
เขาใช้มีดฆ่าซอมบี้ที่ขวางทาง และดวงตาของ โจวเฉียง ก็เต็มไปด้วยความร้อนแรง
ข้างหน้าร้านทองชื่อ โจวฟูฟู่ ปรากฏขึ้น
