ตอนที่ 436 ความภักดีเช่นนี้ (3) (ฟรี)

ตอนที่ 436 ความภักดีเช่นนี้ (3)

ตามที่คาดไว้สำหรับสัตว์เลี้ยงของหลี่หยู่ มันก็มีความเด็ดขาดพอๆ กันในการฆ่า

“มีโลกอยู่ในท้องของมัน!” ไท่หลี่ก็ตกใจเช่นกัน

มันผิดสามัญสำนึกที่จะกลับคืนสู่สภาพเดิมได้ หลังจากกลืนกินหัวขนาดใหญ่เช่นนี้

พวกเขาไม่คาดคิดว่าฉางเจียงหมายเลขเจ็ดจะน่าประทับใจขนาดนี้ พวกเขารู้สึกว่าถ้ามันใช้พลังเต็มที่จริงๆ มันสามารถกินดาวเคราะห์ทั้งดวงได้

หลังจากการปรากฏตัวมังกรดำและการโจมตีของฉางเจียงหมายเลขเจ็ด อุกกาบาตที่รองรับรอบแท่นบูชาก็พังทลายลง ก้อนกรวดจำนวนนับไม่ถ้วนที่กระจายอยู่โดยรอบ

แท่นบูชาขนาดมหึมาก็ถูกเปิดเผยเช่นกัน

…

ในคลังสมบัติมังกรบรรพกาล หลี่หยู่พลิกดูบันทึกทั้งหมดและเขาก็ได้ค้นพบข้อมูลที่ไม่คาดคิด

ในประวัติศาสตร์ของเผ่ามังกรบรรรพกาล บรรพบุรุษของเผ่ามังกรบรรรพกาล เคยกล่าวไว้ว่าเจ้านายของเขา จักรพรรดิหยู่กำลังจะไปหาฮงเหมิง และส่งเขาไปเฝ้าภูเขาศักดิ์สิทธิ์ของเผ่าพันธุ์มนุษย์

ด้วยข้อมูลนี้ หลี่หยู่สามารถยืนยันได้ว่าบรรพบุรุษของเผ่ามังกรบรรรพกาล ดูเหมือนจะเป็นสัตว์เลี้ยงของจักรพรรดิหยู่

นอกจากนี้ยังกล่าวว่าจักรพรรดิหยู่กำลังจะค้นหาปฐมกาลโกลาหล มันคล้ายกับที่ฉางเจียงและ ฮวง พูดถึงในตอนนั้น

ชาติก่อนเขาไม่คาดคิดว่าจะเป็นคนรักสัตว์เลี้ยง เขามีสัตว์เลี้ยงมากมาย และพวกมันทุกตัวก็แข็งแรงอย่างน่าขัน

เช่นเดียวกับที่ หลี่หยู่เก็บบันทึกโบราณทั้งหมดและเตรียมที่จะออกจากห้องโถงที่ว่างเปล่า...

ทันใดนั้นเสียงคำรามของมังกรที่อึกทึกก็ดังขึ้นข้างนอก และออร่าอันทรงพลังก็สะท้อนไปทั่วพื้นที่โดยรอบพร้อมกับคลื่นเสียง

หลี่หยู่ เดินออกจากห้องโถงและเห็นเทือกเขาที่ดูเหมือนหล่อด้วยทองคำ มันลอยขึ้นๆ ลงๆ อยู่บนท้องฟ้าเหนือแท่นบูชา มันคือมังกรบรรพกาลน้อยที่สร้างร่างของมันขึ้นมาใหม่

โครงกระดูกมังกรบรรพกาลที่สมบูรณ์ทั้งเก้าชิ้นซึ่งแต่เดิมล้อมรอบแท่นบูชานั้นไม่สมบูรณ์

กระดูกหลายชิ้นหายไปจากแต่ละโครงกระดูก เห็นได้ชัดว่าร่างกายของหลงฉวนถูกสร้างขึ้นใหม่ผ่านกระดูกเหล่านั้น

“ดูเหมือนว่าเจ้าจะทำสำเร็จแล้ว!” หลี่หยู่บินมาจากทิศทางของห้องโถงด้วยรอยยิ้ม

เมื่อเห็น หลี่หยู่บินผ่านมา หลงฉวน ก็กลายร่างเป็นมนุษย์ทันที จากนั้นเขาก็คุกเข่าในอากาศและทำความเคารพ “หลงฮวนคาระนายท่าน!”

หลี่หยู่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำพูดของหลงฉวน โดยสงสัยว่าคนตรงหน้าเป็นบรรพบุรุษของเผ่ามังกรบรรรพกาลหรือไม่

อย่างไรก็ตาม เมื่อนึกย้อนกลับไปถึงประวัติศาสตร์ของเผ่ามังกรบรรรพกาล บรรพบุรุษของพวกเขาไม่ได้ถูกเรียกว่าหลงฉวน และหลงฉวนควรเป็นบรรพบุรษคนที่ 18

“ทำไมเจ้าถึงเรียกข้าว่านายท่าน” หลี่หยู่ ถามคำถามในใจของเขา

“เพราะท่านเป็นนายแห่งเผ่ามังกรบรรรพกาลของข้า ในฐานะคนรุ่นหลัง เมื่อเรายอมรับการชำระล้างในสระมังกรบรรพกาล ข้าจะได้รับความทรงจำบางอย่างของบรรพบุรุษของเรา และสิ่งที่สำคัญที่สุดเกี่ยวข้องกับท่าน”

“บรรพบุรุษของเราบอกให้เราจำไว้ว่าท่านคือผู้กอบกู้เผ่าพันธุ์มังกรบรรพกาลของเราและเป็นเจ้านายนิรันดร์ของเรา เจ้าเป็นผู้ปกครองโลกนี้และเป็นจักรพรรดิผู้ปกครองทุกเผ่าพันธุ์”

“แม้ว่านายท่านจะจากไปแล้ว แต่บรรพบุรุษของเราเชื่อเสมอว่าท่านจะกลับมา เขาสั่งให้ลูกหลานของเราไม่ลืมรากเหง้าของตน และให้เกียรติท่านในฐานะเจ้านายของเราชั่วลูกชั่วหลาน!”

หลงฉวนกล่าวด้วยสายตาที่เคร่งขรึม เขาได้ฟื้นความทรงจำส่วนใหญ่แล้ว

เมื่อได้ยินคำพูดของหลงฉวน หลี่หยู่ก็เข้าใจและอดไม่ได้ที่จะรู้สึกประทับใจเล็กน้อย เขาไม่ได้คาดหวังว่าเผ่ามังกรบรรรพกาลจะภักดีขนาดนี้ ดูเหมือนว่าบรรพบุรุษของเขาจะเป็นสัตว์เลี้ยงของเขาจริงๆ

เขาทำให้สัตว์เลี้ยงเหล่านี้จงรักภักดีมาก ถึงขนาดตายไป พวกมันก็ยังจดจำเจ้านายของตนเองได้

อย่างไรก็ตาม ในความคิดที่สอง หลี่หยู่รู้สึกว่ามังกรบรรพกาลไม่เพียงภักดี แต่ยังฉลาดอีกด้วย เขายังกังวลว่าหลังจากที่เขาตาย ทายาทของเขาจะจำเจ้านายของเขาไม่ได้ และทำให้อีกฝ่ายขุ่นเคืองใจ

จากนั้นสิ่งที่ตามมาคือเผ่าพันธุ์ของพวกเขาน่าจะถูกทำลายล้าง

ทำได้ดี!