212 ทากัตซูกิ มาโกโตะ ตื่นขึ้น
212 ทากัตซูกิ มาโกโตะ ตื่นขึ้น
ตอนสปอนเซอร์ โดย คุณประยุทธ
เมื่อผมเปิดตาของผม ผมเห็นเพดานที่ไม่คุ้นเคย
หรือเหมือนกับ เพดานสูงมากกว่า
มันมากกว่า 10 เมตรจากเพดาน
มีภาพจิตรกรรมฝาผนังและกระจกสี ด้วยภาพต่างๆอย่างนางฟ้าและเทพเจ้า
ผมอยู่ที่ไหน?
ทันทีต่อมา ผมคิดว่าจะมองไปรอบๆ บางอย่างกระโดดเข้ามาข้างหน้าผม
“มาโกโตะ!” “ทากัตซูกิ-คุง!”
ลูซี่และซา-ซัง
อึก! …ผมถูกขยี้แล้ว
ผมถูกกอดด้วยกำลังที่เหลือเชื่อ
“ล-ลูซี่ ซา-ซัง…” (มาโกโตะ)
ผมกำลังจะบอกให้พวกเธอใจเย็น แต่ผมคำพูดติดคอ
หน้าของลูซี่และซา-ซังเละเทะจากน้ำตาและน้ำมูก
อ-เอ๋? …นี่มันสถานการณ์อะไรกัน?
ถ้าผมจำไม่ผิด ผมสู้กับฮีโร่แห่งพระอาทิตย์ และจากนั้น…อ้า ผมจำได้แล้วตอนนี้
“ซา-ซัง!” (มาโกโตะ)
“อ-อะไร? ทากัตซูกิ-คุง?” (อายะ)
“เกิดอะไรขึ้นกับแผลที่ถูกทำโดยฮีโร่แห่งแสงอาทิตย์ล่ะ?!” (มาโกโตะ)
“เอ๋? ชั้นโอเคนะ ชั้นฟื้นมาจากชีวิตที่เหลืออยู่น่ะ เห็นมั้ย?” (อายะ)
เธอพูดอย่างนี้และเปิดเสื้อของเธอ
มันเป็นท้องที่สวยที่ไม่มีแผลเลยซักนิด
“อยากจะลองจับมันมั้ย?” (อายะ)
ซา-ซังวางมือผมลงบนท้องของเธอ
มันลื่นจัง…
เดี๋ยว ไม่ใช่อย่างนั้น
“ข-เข้าใจแล้วน่า” (มาโกโตะ)
ผมเลื่อนมือออกจากซา-ซังอายนิดหน่อย และจัดเสื้อผ้าของเธอ
“เฮ้ นายจะห่วงแค่อายะคนเดียวเหรอ?” (ลูซี่)
ลูซี่กอดผมและร้องไห้นิดหน่อย
“ขอโทษ เธอโอเคมั้ย ลูซี่?” (มาโกโตะ)
“ใช่ ชั้นโอเค” (ลูซี่)
เธอพูดคำนี่และฝังหัวของผมไว้ที่หน้าอกของเธอ
ซา-ซังกอดผมอีกครั้ง
“ฮีโร่มาโกโตะ”
บางคนพูดกับผมจากข้างหลัง
“โซเฟีย?” (มาโกโตะ)
“ตาโง่…” (โซเฟีย)
เธอจับหัวของผมด้วยสองมือของเธอ
เธอร้องไห้อยู่
…เอ๋? เกิดอะไรขึ้นตอนนี้?
ความทรงจำของผมขุ่นมัวอยู่ที่นี่
“เมื่อเออร์-ซามะบอกชั้นว่านายตาย…ชั้น…ชั้น…” (โซเฟีย)
“......ขอโทษ โซเฟีย” (มาโกโตะ)
เข้าใจแล้ว
ผมตายจากที่ผมต้องจ่ายกับการเปลี่ยนเป็นสปิริต หือห์
“ทากัตซูกิ-คุง!”
คนต่อไปที่วิ่งมาหาผมคือซากุไร-คุง
“เฮ้ยา ดูเหมือนชั้นจะทำให้พวกนายกังวล” (มาโกโตะ)
“...แน่นอน แต่ชั้นโล่งใจ” (ซากุไร)
หน้าที่ผมเห็นของเขาดูเหมือนเกือบจะร้องไห้
ใช่ แล้วฟูเรีย-ซังล่ะ?!
ผมมองไปรอบๆอย่างกระสับกระส่าย และผมเห็นคนสวยผมดำอยู่ไกลออกไปนิดหน่อย
ฟูเรีย-ซังเปิดปากของเธอกว้างจนดูไม่เหมาะกับความสวยของเธอ
“เฮ้ยย เจ้าหญิง…” (มาโกโตะ)
ทันทีที่ผมยืนขึ้นและพยายามจะไปตรงนั้น…
“ทากัตซูกิ-คุง! นายควรจะใส่อะไรซักอย่าง…” (ซากุไร)
“หืม?” (มาโกโตะ)
ทันใดนั้น ผมสังเกต…
ผมเปลือยอยู่
(อุโอออออออออ้! ทำไมล่ะ?!) (มาโกโตะ)
ลูซี่ ซา-ซัง เจ้าหญิงโซเฟีย; ไม่มีใครบอกผมเลย!
“ทากัตซูกิ มาโกโตะ ใส่นี่”
“อ้า ขอบคุณ” (มาโกโตะ)
ในเวลาบางจุด ออราเคิลแห่งโชคชะตา มอบบางอย่างที่ดูเหมือนเสื้อคลุมให้ผม
ผมรีบใส่นั่น
ฟู่ห์ เซฟ
อีกครั้งที่ผมมองไปรอบๆ
นอกจากปาร์ตี้ของผม มีเจ้าหญิงโซเฟียและคนคุ้มกันของเธอ เจ้าหญิงโนเอลและคนคุ้มกันของเธอ ซากุไร-คุง และออราเคิลเอสเธอร์-ซัง
ช่างเป็นการผสมผสานของคนที่แปลก
แน่นอนว่าฮีโร่แห่งพระอาทิตย์อเล็กซานเดอร์ไม่อยู่ที่นี่
โป้ปก็ไม่ได้ดูเหมือนจะอยู่ที่นี่ด้วย
ผมถามคำถามที่ผมมี
“คนที่ชุบชีวิตชั้น…เทพธิดาแห่งโชคชะตาไอรา-ซามะเหรอ?” (มาโกโตะ)
ผมมองออราเคิลเอสเธอร์และพูดสิ่งนี้
“...นั่นใช่แล้ว {ชั้น} ใช้ปาฏิหาริย์ของการชุบชีวิต” (ไอรา)
“?!”
คนรอบๆผมปั่นป่วนมากกว่าที่ผมเป็น
และจากนั้น คนรอบๆสร้างระยะทีละคน
“เทพธิดาแห่งโชคชะตาไอรา-ซามะ…ได้ลงมาสถิตถ้าอย่างนั้น” (โนเอล)
เจ้าหญิงโนเอลพูดดั่งเป็นตัวแทนของทุกคน
กับคำนั้น เจ้าหญิงโนเอล คนคุ้มกัน เจ้าหญิงโซเฟีย และแม้แต่ลูซี่ คุกเข่า
ซากุไร-คุงและซา-ซังรีบคุกเข่าด้วย
เทพธิดาได้ลงมาสถิต
ปรกติแล้ว ผมควรจะทำตามตัวอย่างของพวกเขา
แต่ผมอยากจะบ่นกับเธอ
“ไอรา-ซามะ ฮีโร่แห่งพระอาทิตย์อเล็กซานเดอร์มันอะไรกัน? ผมได้เจอประสบการณ์ที่ย่ำแย่ คอยดูเค้าดีๆหน่อยสิ” (มาโกโตะ)
“ม-มาโกโตะ-ซามะ?!” (โนเอล)
“ฮีโร่มาโกโตะ?! วิธีพูดแบบนั้นมัน…!” (โซเฟีย)
เจ้าหญิงโนเอลและเจ้าหญิงโซเฟียได้ซีดขาว
มันโอเค มันโอเค
เพราะทั้งหมดไอรา-ซามะใจดีอย่างคาดไม่ถึง
“เกี่ยวกับเรื่องของฮีโร่แห่งพระอาทิตย์อเล็กซานเดอร์ ชั้นจะอธิบายมันตั้งแต่ตอนนี้ไป และพูดให้ถูกที่ว่า ‘คาดไม่ถึง’ ชั้นเอ่อล้นไปด้วยความใจดี” (ไอรา)
“โอเค~” (มาโกโตะ)
“ลูกของโนอาห์ เธอมีปากเสีย…ยังไงซะ โอเค” (ไอรา)
เธอยกโทษให้ผมจริงๆ
ไอรา-ซามะเป็นเทพธิดาซึนเดเระ
ใช่ ผมอยากจะคุยกับโนอาห์-ซามะด้วย
เธอต้องโกรธที่ผมตายแน่…
โนอาห์-ซามะ?
ท่านดูอยู่มั้ย~?
(......)
ไม่มีการตอบ
ท่านโกรธเหรอ?
“โนอาดูอยู่ ตอนนี้ชั้นได้ตั้งบาเรียเขตศักดิ์สิทธิ์ เสียงของโนอาห์เลยมาไม่ถึง” (ไอรา)
ไอรา-ซามะพูด
เข้าใจแล้ว
ผมควรจะขอโทษภายหลัง
“งั้นตอนนี้ ต่อไป…” (ไอรา)
ไอรา-ซามะพูดต่อ
“บุคคลคนหนึ่งจะอธิบายรายละเอียดครั้งนี้” (ไอรา)
พูดสิ่งนี้ วงกลมเวทมนตร์ขนาดยักษ์ได้ปรากฏอยู่ตรงกลางโบสถ์ที่ยิ่งใหญ่
วงกลมเวทมนตร์ที่ส่องสว่างสีรุ้ง
สูตรของเวทมนตร์ไว้สำหรับ ‘อัญเชิญ’
ท่านเรียกใครกัน?
มานาไหลเข้ามาในไอรา-ซามะเหมือนน้ำท่วม
ทั้งหมดถูกดูดเข้าไปในวงกลมเวทมนตร์
เวทมนตร์นี้…มันเป็นไปไม่ได้สำหรับมนุษย์
มานาของคนปรกติจะแห้งเหือดไปก่อนจะใช้งานได้
บางอย่างที่ส่องสว่างออกมาจากวงกลมเวทมนตร์ขนาดยักษ์
“เอ๋?” (โนเอล)
เสียงที่ตกใจของเจ้าหญิงโนเอลสะท้อน
คนที่โผล่ออกมานั้นยาว เพรียว และทรวดทรงพอดี คนสวยผมสีบลอนด์ที่ใส่เกราะสีขาว
เธอมีรัศมีที่มองตรงๆไม่ได้ด้วย
เธอไม่ใช่คน
สัญชาติญานของผมบอกผมว่าเธออยู่ในอีกมิติของตัวตน
“ยกหัวขึ้น”
ได้ถูกบอกอย่างนี้ ผมสังเกต…
ไม่เพียงแต่เจ้าหญิงโนเอล ซากุไร-คุง และเจ้าหญิงโซเฟีย แม้แต่ลูซี่ ซา-ซัง และฟูเรีย-ซังได้คุกเข่า
หัวของพวกเธอลดลงดั่งพวกเธอลืมหายใจ
คนเดียวที่ยืนอย่างเหม่อลอยคือผม
อ้า และมีอีกคน
ไอรา-ซามะยืนด้วยหน้าที่อ่อนโยน
…ผมควรจะคุกเข่าด้วยมั้ย?
ผมสบตากับไอรา-ซามะ แต่ท่านไม่พูดอะไร
มันดูเหมือนแม้แต่ไอรา-ซามะได้ระงับจากการเปิดปากของท่าน
แม้แต่ไอรา-ซามะ
พูดอีกอย่าง คนนี้คือ…
“ชั้นเป็นเทพธิดาแห่งแสง อัลเธน่า”
มันไม่เหมือนว่าท่านตอบคำถามในใจของผม
ด้วยน้ำเสียงที่ห้วนๆเล็กน้อย ผู้ปกครองของโลกนี้ปรากฏอยู่ตรงหน้าของผม
เป้าหมายเดือน 5/66
ค่าเน็ต 200/200
กาแฟ 200/300
ค่าไฟ 0/1000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: "wayuwayu แปล"
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord
