210 ทากัตซูกิ มาโกโตะคือ…

210 ทากัตซูกิ มาโกโตะคือ…

◇มุมมอง ฮีโร่แห่งพระอาทิตย์ อเล็กซานเดอร์◇

มันควรจะเป็นงานที่น่าเบื่อ

โป้ป-จี้จังได้สั่งข้าให้ลักพาตัวออราเคิลแห่งความมืด

สาวกของเทพมารจะเข้ามาเกะกะ ดังนั้นเขาบอกข้าว่าเขาไม่ถือวิธีที่รุนแรง

ข้าคิดว่าถ้าพวกเขาฟังสิ่งที่ข้าพูด มันควรจะโอเคที่จะทำมันด้วยกำลัง

แต่ฮีโร่แห่งแสงบุกรุกอย่างคาดไม่ถึง

แล้วผู้หญิงก็ฮีโร่ที่ถูกแต่งตั้งของประเทศแห่งไฟแข็งแกร่งอย่างคาดไม่ถึง

มันไม่ได้เป็ฯไปอย่างราบรื่นเหมือนที่ข้าคิด

มันทำให้ข้ารำคาญ

นั่นมันต้องเป็นเหตุให้ทำไม…

…...ข้าจบที่การฆ่าฮีโร่ของประเทศแห่งไฟ ระหว่างที่ข้าตาบอดโดยสิ่งนี้

หลังจากนั้น ศพของเธอหายไปด้วยเหตุผลบางอย่าง และโดยไม่มีเวลาที่จะพบว่านั่นแปลก บางอย่างที่แปลกกว่าเกิดขึ้น

ฮีโร่ที่ถูกแต่งตั้งของประเทศแห่งน้ำ ‘เปลี่ยน’ กระทันหัน

เขาเปลี่ยนเป็นรูปร่างประหลาดที่ส่องแสงสีฟ้า

(...นั่นอะไร?) (อเล็กซ์)

ฮีโร่ที่ถูกแต่งตั้งของประเทศแห่งน้ำ ไม่มีพลังการต่อสู้สูง

เมื่อเทียบมันกับฮีโร่ของประเทศแห่งไฟและฮีโร่แห่งแสง เขาต่ำกว่าหลายเท่า

แต่มานาที่ท่วมท้นเริมปกคลุมตัวเขา

การรวมกันอย่างสูงของมานาที่ถูกทำให้เข้มข้น และมานามากกว่านั้นอีกได้รวมกัน

(มานาจำนวนเท่านั้นมันมีปัญหานิดหน่อย) (อเล็กซ์)

ข้ามองออราเคิลแห่งความมืดที่ข้ายกขึ้นด้วยแขนขวา

ยังไงเขาก็เทียบกับข้าไม่ได้ แต่ข้าไม่รู้ว่าข้าจะสามารถสู้เขาด้วยมือเดียวได้มั้ย

แค่เมื่อข้าคิดอย่างนี้…

หมอกได้ปรากฏอยู่ตรงหน้าข้า และมันเปลี่ยนเป็นรูปทรงมนุษย์

{—แขนขวาของข้าถูกตัดออกไปกระทันหัน}

“อะไร?!” (อเล็กซ์)

แม้แต่โอริฮาลคุมนั้นก็ด้อยกว่ากายที่ถูกห่อหุ้มไปด้วยความเป็นพระเจ้า

เกิดอะไรขึ้น?

เมื่อเวลาที่ข้ารู้ตัว มีดของฮีโร่ของประเทศแห่งน้ำที่อยู่ข้างข้า ได้ถูกเหวี่ยง

มีดเล็กๆสามารถจะตัดแขนข้าผู้ยิ่งใหญ่ได้เหรอ?

ความตกใจอย่างบริสุทธิ์เอาชนะความเจ็บปวดของข้า

แขนของข้าหล่นไปที่พื้นด้วยกันกับออราเคิลแห่งความมืด

“ฟูริ!”

เอลฟ์ผมแดงวิ่งมาหาออราเคิลแห่งความมืด

“.....อึก”

สติของออราเคิลแห่งความมืดดูเหมือนจะขุ่นมัว

ผู้หญิงเอลฟ์พยายามจะแบกออราเคิลแห่งความมืดไป

ช่างน่าปวดหัว

ข้ากับลังจะตีเอลฟ์ไปไกลๆ แต่ข้าจำได้ว่าข้าไม่มีแขน

“เวทมนตร์พระอาทิตย์: [ฟื้นฟู]” (อเล็กซ์)

ข้าใช้เวทมนตร์เพื่อฟื้นฟูแขนของข้า

ข้าทำหมัดด้วยแขนขวาเบาๆ และตรวจดูการเคลื่อนไหวของมัน

อุมุ ไม่มีปัญหา

และจากนั้น ข้าจ้องฮีโร่ของโรเซสที่ส่องสว่างสีฟ้าตรงหน้าข้า

ทำให้ข้าบาดเจ็บต้องได้รับการลงโทษจากพระเจ้า

ฮีโร่ของโรเซสพูดบางอย่าง

“XXXXXXXXXX…”

ข้าไม่เข้าใจว่าเขาพูดอะไร

เขาพูดคำที่ข้าไม่คุ้นเคย ทันใดนั้นน้ำหมุนขณาดยักษ์ปรากฏขึ้นรอบข้าและเขา

เสาน้ำที่ใหญ่พอที่จะปกปิดท้องฟ้า

เมื่อข้ามองดูดีๆ ข้าเห็นมังกรน้ำได้ล้อมบริเวณนี้ละหว่างที่ว่ายเป็นคลื่นไปทั่ว

(ร้อย? …ไม่ มีหลายพัน)

พวกมันหลบออราเคิลแห่งความมืด เอลฟ์ผมแดง และฮีโร่แห่งแสงที่อยู่บนพื้นอย่างมีทักษะ

มังกรน้ำพยายามจะห่อหุ่มฮีโร่ของโรเซสและข้า และพาเราไปที่ไหนบางที่

นายอยากจะเปลี่ยนสถานที่หรือ?

(ช่างน่าปวดหัว)

รู้สึกรำคาญ ข้าพยายามจะต่อยฮีโร่ของโรเซสด้วยแขนขวาที่ฟื้นฟูของข้า

*ปั้ง!!*

เสียงระเบิดเกิดขึ้นขณะที่มันโดน

มังกรน้ำเป็นร้อยที่น่ารำคาญที่ล้อมข้าก็ได้กระเด็นไปด้วย

หมัดของข้ามีพลังที่จะระเบิดทั้งปราสาท

ฮีโร่ของโรเซสต้องเปลี่ยนเป็นฝุ่นแน่

โง่

นั่นสำหรับที่ต่อต้านฮีโร่แห่งพระอาทิตย์ที่ยิ่งใหญ่

ปากของข้าบิดเบี้ยว

แต่มันเป็นการฆ่าที่ไม่จำเป็น

ออราเคิลแห่งโชคชะตาเอสเธอร์อาจจะตำหนิข้าสำหรับเรื่องนี้

ข้าตองคิดข้ออ้าง…ในทันทีที่ข้าคิดถึงเรื่องนี้…

ฮีโร่ของโรเซสที่สมควรจะเปลี่ยนเป็นฝุ่น…กลับมา {เป็นปรกติ} ในทันที

“อะไร?!”

เป็นไปไม่ได้

ตัวของเขาควรจะถูกทำลายถึงจุดที่ว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะฟื้นฟู

อย่างไรก็ตาม ตัวที่แปลกของฮีโร่ของโรเซสที่ปล่อยแสงสีฟ้า ขี่ขึ้นบนมังกรน้ำที่เขาสร้าง และมองลงมาที่ข้า

“XXXXXX…”

และเขาพูดภาษาที่ข้าไม่เข้าใจมาซักพักแล้ว

มังกรน้ำมากกว่าเดิมที่ถูกสร้างขึ้นโดยเวทมนตร์น้ำวนเวียนอยู่รอบข้า

นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าเห็นเวทมนตร์นี้

มันเป็นเวทมนตร์ที่พิเศษ

และมันน่าประทับใจ

พอมาคิดว่าเขาสามารถมีชีวิตรอดหลังจากที่โดนต่อยโดยข้าผู้ยิ่งใหญ่

ยังไงซะ มันไร้จุดหมายแล้ว

(โง่…ประเมินระดับพระเจ้าของชั้นเห็นจุดอ่อนของนายทั้งหมด)

ระหว่างที่รู้สึกสงสารเขา ข้าใช้งานประเมิน

ข้าจะขยี้เวทมนตร์กระจอกโง่ๆของนาย

—

ชื่อ: ทากัตซูกิ มาโกโตะ

เผ่า: ราชาสปิริตน้ำ * ศูนย์รวมของน้ำของโลกนี้

ความแข็งแรง: ไม่ทราบ

ความทนทาน: ไม่ทราบ

มานา: ไม่ทราบ

ความว่องไว: ไม่ทราบ

รูปลักษณ์: ไม่ทราบ

ความสูง: ไม่ทราบ

ความฉลาด: ไม่ทราบ

ความรู้: ไม่ทราบ

ความมีสติ: ไม่ทราบ

ไอเท็มที่ครอบครอง: มีดฆ่าพระเจ้า * มีดที่ถูกสร้างจากส่วนหนึ่งของเคียวราชาพระเจ้าโครนอส ที่ถูกทำหักในดินแดนสวรรค์

วิธีเอาชนะ: กำจัดน้ำทั้งหมดบนโลกนี้

—

………นี่มันอะไร?

นี่ไม่ใช่ค่าสถานะของมนุษย์

อะไรบนโลกนี้ที่ข้าสู้ด้วยอยู่?

มากกว่านั้น มีดนั่นอะไรกัน?

นั่นเป็นสมบัติศักดิ์สิทธิ์

ทำไมคนของดินแดนมนุษย์ถึงได้ครอบครองมัน?!

คนที่มอบให้เขาคิดอะไรอยู่?!

มีขีดจำกัดกับการที่อุปกรณ์มันเกินไปนะ

แม้ว่าเวลาที่เกียร์ในสมองของข้าหมุน มานารอบฮีโร่ของโรเซสเพิ่มขึ้น

ไม่ มันไม่ใช่บางอย่างไม่น่าสนใจอย่าง ‘เพิ่ม’

มานาได้รวมกันดั่งระเบิดหลายลูกได้ระเบิดออกและถูกทำให้เข้มข้นขึ้น

“......”

และคนนี้ไม่ได้พูดอะไรมาซักพักแล้ว

หน้าที่ไร้สีหน้าของเขาที่มองดูข้าระหว่างที่ส่องแสงสีฟ้า

อย่างไรก็ตาม มีเจตนาฆ่าที่ชัดเจนชี้มาทางข้า

หัวใจของข้าปั่นป่วน

นี่เป็นครั้งแรกที่ข้ารู้สึกแบบนี้

“น่ารำคาญ! หายไป!”

มันเป็นการต่อยที่จริงจัง

ในอดีต เมื่อข้าตั้งใจโจมตี ทั้งภูเขาได้ลบหายไป

ตั้งแต่นั้นมา ข้าไม่มีวันทำมันอีกครั้ง -การโจมตีที่ใช้พลังทั้งหมดของข้า

“นี่เป็นจุดจบแล้ว!!”

ข้ากระแทกฮีโร่ของโรเซสด้วยมัน

ทำลายกำแพงเสียง ทันทีที่มันโดน ระเบิดเกิดขึ้น

คนที่ถูกต่อยโดยนี่จะไม่มีแม้แต่ฝุ่นหลงเหลืออยู่

แต่…หมัดของข้าผู้ยิ่งใหญ่ได้หยุดระหว่างที่แทงเข้าไปในเขา

ข้างบนนั้น ระเบิดที่ควรจะเกิดขึ้น ได้บรรเทาลง

เป็นไปไม่ได้…

มัน…บ-บรเทา?

ทำไมข้า ที่มีพลังของพระเจ้า ไม่สามารถจะทำอะไรได้กับมนุษย์ที่อ่อนแอ

เป็นไปไม่ได้!

คนนี้มันอะไรกัน?!

ข้ารีบสร้างระยะ

“XXXXXXX”

เหมือนเช่นเคย ข้าไม่เข้าใจคำพูดของฮีโร่ของโรเซส

วินาทีหนึ่ง ข้าคิดว่าข้าเห็นผู้หญิงผิวสีฟ้า

นั่น…สปิริตน้ำผู้ยิ่งใหญ่ อันไดน์?

สปิริตน้ำผู้ยิ่งใหญ่ให้เขายืมพลังเหรอ?

ในช่วงเวลานั้น ที่ขึ้นมาในใจข้าเป็นการสนทนาที่ข้ามีกับออราเคิลแห่งโชคชะตาเอสเธอร์

◇

—“ฟังทางนี้ อเล็กซานเดอร์ อย่าลงมือกับอาวุธสปิริตของไททัน โอเคมั้ย?”

ข้าจำคำพูดของออราเคิลเอสเธอ ที่เป็นครูของข้า พูดดั่งเธออยู่เหนือข้า

ไททันที่สู้กับคนของโอลิมเปียเพื่อความเป็นเจ้าโลก

ไททันจะมอบธรรมชาติเหมือนพื้นดินและลม และจะใช้นั่นเป็นอาวุธ

ชื่อของอาวุธเหล่านั้นเรียกว่า:

-สปิริตไฟผู้ยิ่งใหญ่ ซาลามานเดอร์

-สปิริตน้ำผู้ยิ่งใหญ่ อันไดน์

-สปิริตลมผู้ยิ่งใหญ่ ซิลฟ์

-สปิริตดินผู้ยิ่งใหญ่ โนม

และเห็นว่ามีตัวตนที่ปกครองพวกเขา

ผู้คนของดินแดนมนุษย์เรียกพวกเขาว่าราชาสปิริต และพระเจ้าจะเรียกมันอาวุธสปิริต

ราชาสปิริตเห็นว่าจะแสดงตัวออกมาในผู้ศรัทธาที่มีประสบการณ์ของเทพเจ้าไททัน {–ในสาวกที่เสนอเนื้อของพวกเขา}

พลังนั้นท่วมท้น และขึ้นอยู่กับผู้ใช้ มันทำลายโลกได้

มันพลังมากพอที่จะทำลายดวงดาว

เพราะเรื่องนั้น ในเวลาเดียวกันที่สงครามในดินแดนสวรรค์ได้ถึงจุดจบ อาวุธสปิริตทั้งหมดได้ถูกทิ้งโดยคนของโอลิมเปีย

การกลับมาของพวกเขาเป็นเรื่องต้องห้ามขั้นสุด

“นายแข็งแกร่ง แต่นายเป็นฮีโร่เด็ก เลี่ยงการสู้กับเทพมารและอาวุธสปิริต โอเคมั้ย?” (เอสเธอร์)

“อ้า โอเค โอเค เข้าใจแล้ว” (อเล็กซ์)

ข้าฟังครึ่งหนึ่งของคำของออราเคิลเอสเธอร์

ข้าคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่หนวกหู

ในเวลานั้น ข้าคิดว่าข้าอยากจะเจอตัวตนที่สามารถเขาชนะข้าผู้ยิ่งใหญ่ได้

◇

-ปัจจุบัน

มานาของตัวสีฟ้าตรงหน้าข้า ราชาสปิริตน้ำ เพิ่มต่อไปแม้แต่ตอนนี้

มังกรน้ำที่ถูกสร้างจากเวทมนตร์ได้เพิ่มไปถึง หมื่น

จำนวนของมังกรน้ำเพียงพอที่จะปกคลุมทั้งทองฟ้า

{–มันดั่งทะเลใหม่ได้ถูกสร้างในท้องฟ้า}

ศูนย์รวมของน้ำทั้งหมดบนโลกนี้…

วิธีที่จะกำจัดเขาคือกำจัดน้ำทั้งหมดบนโลกนี้

เป็นไปไม่ได้

ไม่มีทางที่จะเป็นไปได้ที่จะทำอย่างนั้น…

ถ้าแบบนี้ ข้าผู้ยิ่งใหญ่จะ…

“อ-อย่ามาล้อเล่นนะ! ไม่มีทางที่ชั้น ฮีโร่แห่งพระอาทิตย์ จะแพ้!”

[อัญเชิญดาบศักดิ์สิทธิ์]!

ดาบเวทมนตร์ที่ส่องแสงสีขาวปรากฏอยู่ตรงหน้าข้า

ดาบศักดิ์สิทธิที่ข้าได้จากราชวงศ์ของไฮแลนด์

ข้าจับนั่น และเทความเป็นพระเจ้าเข้าไปในมัน

ข้าจับดาบแน่นด้วยสองมือและตั้งท่า

“《ตายยยยยย!!》”

ข้ากระโจนใส่ฮีโร่ของโรเซสที่มองลงมาหาข้า และเหวี่ยงดาบศักดิ์สิทธิ์ลงไป

ฮีโร่ของโรเซสวางมีดของเขาไว้ข้างหน้าดั่งจะกันมัน

ทันใดนั้น บาเรียน้ำแข็งได้ปรากฏอยู่ตรงหน้าฮีโร่ของโรเซส

(นี่เป็นเวทมนตร์ระดับนักบุญ บาเรียเยือกแข็ง มากกว่านั้น มันหลายชั้น! แต่…!)

ข้าจะทำลายมันทั้งหมด!

ข้าปล่อยการโจมตีที่ฆ่าได้แม้แต่ลอร์ดปีศาจในทีเดียว

บาเรียน้ำแข็งหลายสิบถูกทำลาย และดาบศักดิ์สิทธิปะทะกับมีดของฮีโร่ของโรเซส

*แคร๊ก*

รอยแตกเกิดขึ้นบนดาบศักดิ์สิทธิ์

ข้าบอกได้ว่าหน้าข้าแข็งไป

บาเรียถูกทำลาย…

แต่มันเทียบกับใบมีดของสมบัติศักดิ์สิทธิ์ของฮีโร่ของโรเซสไม่ได้

ข้าเป็นคนที่แพ้การปะทะ

“เป็นไปไม่ได้…”

การโจมตีของข้าไม่ได้ผล

มานาของเขายังเพิ่มขึ้นอย่างไม่มีขีดจำกัด

นี่เป็นไปไม่ได้…

ข้าต้องไม่สู้กับเขา

ข้าไม่มีทางเลือกนอกจากวิ่งหนี…แต่ที่ไหนล่ะ?

เขาควบคุมน้ำทั้งหมดบนโลกนี้

ไม่มีที่ไหนให้หนี

เมื่อเวลาที่ข้าสังเกตุ ตาของมังกรน้ำทั้งหมดที่ล้องข้า…ได้มองดูข้าดั่งมันจะไม่อนุญาติให้ข้าหนี

ตาหลายหมื่นได้มองดูข้า

“《อออออออออออออออออออออออออออออ้าาาาาาาาาาาาาาาาา!!》”

ข้าตะโกนและกระโจนใส่ฮีโร่ของโรเซสอีกครั้ง

◇

ในความลึกที่มืดมิดของน้ำ

ที่ส่วนลึกของทะเล ที่แสงของพระอาทิตย์ส่องไม่ถึง…

…มันเป็นกี่ชั่วโมงแล้ว

ไม่ บางทีเป็นวัน?

ตรงหน้าข้า ฮีโร่ของโรเซสได้มองข้าดั่งเขาเป็นมัจจุราช

ที่ล้อข้าอยู่ตอนนี้มีมังกรน้ำมากกว่าหลายหมื่น

ข้าแม้แต่หนีก็ไม่ได้อีกแล้ว

ข้าเอาชนะเขาไม่ได้

ข้าฆ่าเขาไม่ได้

ทำลายเขาไม่ได้

จะไม่ทำลาย

แม้ว่าข้าฟันเขา

แม้ว่าข้าแทงเขา

ไม่ว่าข้าจะทำอะไร

เขาจะฟื้นฟูตัวเองซ้ำแล้วซ้ำอีก ซ้ำแล้วซ้ำอีก ซ้ำแล้วซ้ำอีก ซ้ำแล้วซ้ำอีก ซ้ำแล้วซ้ำอีก ซ้ำแล้วซ้ำอีก ซ้ำแล้วซ้ำอีก ซ้ำแล้วซ้ำอีก ซ้ำแล้วซ้ำอีก

ข้ามีมานาไม่จำกัด แต่ศัตรูของข้าก็มีมานาไม่จำกัด

นั่นทำไมการต่อสู้จะไม่สรุปตลอดไป

ไม่ ไม่ใช่อย่างนั้น

สมบัติ์ศักดิ์สิทธิ์ที่เขาถือ…

ถ้ามันเป็นนั่น มันเอาชีวิตข้าไปได้

และราชาสปิริตน้ำตรงหน้าข้าจะไม่หยุด จนกว่าข้าจะตาย

ทำไม...ข้าถึงพยายามจะต่อต้านอะไรแบบนี้?

เป้าหมายเดือน 5/66

ค่าเน็ต 200/200

กาแฟ 0/300

ค่าไฟ 0/1000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: "wayuwayu แปล"

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord