บทที่ 44-1 กล่องมังสะ

บทที่ 44-1 กล่องมังสะ

“คุณหมายความว่าอย่างไร?”

ความปรารถนาในใจของชายผู้นี้ดูเหมือนจะถูกสาดด้วยน้ำเย็น เขาถามมิเนอร์วัลด้วยสีหน้าที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน

“หลังจากที่คุณฆ่ากาเบรียล แม้ว่าคุณจะกลบกลิ่นและลมหายใจของเขาไปแล้ว ดังนั้นสำนักงานความมั่นคงฯ จึงตามหาเขาผ่านกลิ่นและลมหายใจไม่ได้แต่ตอนนี้พวกมันยืมนาฬิกาแห่งวันวานมาแล้วเพื่อย้อนรอยของกาเบรียล”

“ถึงตอนนี้พวกมันคงพบสถานที่หลบซ่อนของกาเบรียลก่อนที่เขาจะหายตัวไป” มิเนอร์วัลพูดพร้อมกับหยิบแก้วไวน์แดงขึ้นมา

“พวกมันใช้วัตถุเวทจริงเหรอ” สีหน้าของชายผู้มั่งคั่งดูอัปลักษณ์ยิ่งนัก

หากสำนักงานความมั่นคงแห่งราชอาณาจักรยืมวัตถุเวทเพื่อย้อนรอยภาพจริงๆ ถึงตอนนั้นการตามหาตัวเขาก็ไม่ใช่เรื่องยาก

หากตัวตนของเขาจะถูกเปิดเผยและสิ่งที่รอเขาอยู่จะเลวร้ายยิ่งกว่าความตาย

อย่างไรก็ตามเขาไม่ใช่คนธรรมดา มิฉะนั้นเขาคงไม่ได้เป็นสมาชิกระดับสูงของลัทธิเฟืองสังหาร

ชายหนุ่มค้นพบอย่างรวดเร็วว่ามีอะไรผิดปกติและพยายามสงบสติอารมณ์ให้กลับคืนมา

“ไม่! คุณกำลังโกหกผม ถ้าสำนักงานความมั่นคงฯ พบผมจริงคงเป็นไปไม่ได้ว่าคุณจะมาหาผมในเวลานี้”

“ไม่ ฉันไม่ได้โกหกคุณสำนักงานความมั่นคงฯ ยืมมันมาแล้วจริงๆ ทำไมฉันถึงมาหาคุณตอนนี้น่ะเหรอแน่นอนว่าต้องมาช่วยคุณ” มิเนอร์วัลลูบขนแมวสีขาวในอ้อมแขนของเขาแล้วพูด

“ท้ายที่สุดหากมีอะไรเกิดขึ้นจริงแผนขององค์กรสาขาเมืองคอนสตันก็แทบจะล้มเหลว นี่ไม่ใช่สิ่งที่ฉันต้องการเห็น”

“คุณจะทำอย่างไรเพื่อช่วยผม” ชายมั่งคั่งถามอย่างร้อนรน

“ฉันมีวัตถุเวทที่เรียกว่า ‘กล่องมังสะ’ ซึ่งสามารถลบร่องรอยทั้งหมดรวมถึงภาพในอดีตได้” ขณะที่พูดมิเนอร์วัลก็ตบแมวสีขาวในอ้อมแขนของเธอเบาๆ

แมวสีขาวกระโดดออกจากอ้อมแขนของเธอทันใดนั้นร่างของเขาก็ขยายใหญ่ขึ้น

ในช่วงเวลาสั้นๆ มันกลายเป็นสัตว์ประหลาดที่สูงเกือบ 1.6 เมตร

มีร่างเป็นมนุษย์หัวเป็นแมวและกรงเล็บทั้งสี่คล้ายกับกรงเล็บแมว

“เมี้ยว—”

มันอ้าปากร้อง กล้ามเนื้อหน้าท้องของมันบิดเกร็งลามขึ้นไปถึงลำคอและช่องปาก

กล่องขนาดเท่าฝ่ามือของผู้ใหญ่ เปื้อนเมือกสีเหลืองอมเขียวถูกพ่นออกมาจากปากของมัน

มันหยิบกล่องขึ้นมาวางบนโต๊ะกาแฟและถอยไปด้านหลังมิเนอร์วัลคล้ายกับบอดี้การ์ด

อยากดูให้ดีกล่องนี้ไม่ได้ทำมาจากไม้หรือโลหะแต่ทำจากเลือดและเนื้อ

เนื้อสีแดงเข้มเหมือนพังผืดของสิ่งมีชีวิตบางชนิด ผิวสัมผัสเต็มไปด้วยรอยย่น ตำแหน่งบนสุดมีลูกตาสองข้างและเขี้ยวเต็มปาก

ในเวลานี้ดวงตาทั้งสองของมันหันมองไปรอบ ๆ อย่างแปลกประหลาด

“ผมต้องการคน!” ชายหนุ่มผู้หล่อเหลาลุกขึ้นเตรียมหาจะคนมาใช้กล่องมังสะ

มีราคาที่ต้องจ่ายสำหรับการใช้วัตถุเวท เป็นธรรมดาที่เขาจะไม่ใช้มันด้วยตัวเอง

ส่วนคนที่เขาเลือกจะเต็มใจหรือไม่ไม่ได้ขึ้นอยู่กับอีกฝ่าย

“ผลข้างเคียงของการใช้กล่องมังสะคือ คุณต้องยอมเสียเนื้อและเลือดบางส่วน นอกจากนี้ยังมีผลข้างเคียงที่แตกต่างไปขึ้นอยู่กับผู้ใช้” มิเนอร์วัลส่ายหน้าขณะอธิบาย

“หมายความว่ามีแค่ผมเท่านั้นที่เปิดใช้งานได้?” ชายผู้มั่งคั่งหยุดชะงักและถามพร้อมกับขมวดคิ้ว

“ใช่แล้ว! คุณต้องเปิดใช้งานมันด้วยตัวเองเท่านั้นนี่คือเหตุผลว่าทำไมฉันถึงต้องมาหาคุณ” มิเนอร์วัลพยักหน้าและพูดต่อ

“ถ้าหากฉันหาคนเปิดใช้งานได้ ฉันก็คงเปิดกล่องมังสะเพื่อลบร่องรอยของกาเบรียลให้คุณแล้ว” ชายผู้มั่งคั่งขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเช่นนั้นถ้าเขาไม่ใช้กล่องมังสะ เขาอาจยอมรับได้แต่ถ้าเขาใช้มัน เขาจะต้องเสียเลือดและเนื้อบางส่วนไป

หลังจากคิดเพียงไม่กี่วินาที ชายผู้มั่งคั่งก็ตัดสินใจถามออกไปทันที

“จะใช้มันได้อย่างไร”

“แค่เอามือใส่เข้าไปในปากของกล่องมังสะ” มิเนอร์วัลพูดพร้อมกับจิบไวน์แดง

ชายผู้หล่อเหลาเดินไปที่โต๊ะกาแฟแล้วยื่นมือซ้ายเข้าไปที่กล่องมังสะอย่างไม่ลังเล

กล่องมังสะดูเหมือนจะสัมผัสได้ถึงความคิดของชายหนุ่มมันอ้าปากที่เต็มไปด้วยเขี้ยว

ขวับ!

พร้อมกับเสียงของเนื้อและเลือดที่ถูกกัด ครึ่งฝ่ามือของชายรูปงามถูกกัดด้วยปากของมัน

กล่องมังสะเคี้ยวสองสามครั้งแล้วกลืน

หลังจากกลืนครึ่งฝ่ามือไปแล้ว กล่องมังสะก็กลอกตาราวกับพอใจ

คลื่นที่มองไม่เห็นแพร่กระจายผ่านวิลล่าและแผ่ขยายออกไปเป็นวงกว้าง

ด้วยความผันผวนนี้ร่องรอยทั้งหมดของกาเบรียล ซอโต้รวมถึงภาพของเขาในอดีตและร่างที่ฝังอยู่ใต้ดินของที่ไหนสักแห่งโดนชายผู้มั่งคั่งลบหายไป

สิ่งนี้ไม่ง่ายเหมือนการลบร่องรอยอีกต่อไป แต่เป็นการทำให้คนคนหนึ่งหายไปจากโลก

แล้วถ้าเป็นคนมีชีวิตล่ะ?

เห็นได้ชัดว่ากล่องมังสะเป็นถูกเวทระดับสูงและผลของมันไม่ง่ายเหมือนการลบร่องรอย

มิเนอร์วัลชำเลืองมองชายผู้มั่งคั่งซึ่งดูซีดเซียวจากการเสียมือไปครึ่งหนึ่ง เธอโบกมือให้สัตว์ประหลาดที่มีหัวเป็นแมวและมีร่างของผู้ชายอยู่ข้างหลังเขา

สัตว์ประหลาดที่มีหัวเป็นแมวและร่างกายเป็นมนุษย์เดินไปที่โต๊ะกาแฟ หยิบกล่องเนื้อและเลือดขึ้นมา อ้าปากกว้างแล้วกลืนเข้าไป

จากนั้นมันก็หดตัวอย่างรวดเร็วกลายเป็นเพียงแมวสีขาวราวกับหิมะอีกครั้ง และกระโดดเบา ๆ เข้าสู่อ้อมแขนของมิเนอร์วัล

“หมดธุระแล้ว ขอตัว!” มิเนอร์วัลลุกขึ้นยืนและสวมโค้ตขนสัตว์สีดำที่แขวนอยู่บนไม้แขวน

หลังจากพูดกับชายผู้มั่งคั่งจบ เธอหันหลังกลับและเดินออกไปไม่นานรถม้าก็ขับออกไปจากวิลล่า

ในรถม้า สีหน้าของมิเนอร์วัลมีแต่ความดูถูก

‘ไร้ประโยชน์จริง ๆ ทำให้ฉันต้องลงมือถึงจะเก็บกวาดสำเร็จ ฉันอยู่นิ่งๆ มากว่าสิบปี นี่เป็นการลงมือครั้งแรกขององค์กรในรอบหลายปีนี้ มันต้องไม่ล้มเหลว!’

กาเบรียล ซอโต้ไม่รู้ว่าเธออาศัยอยู่ที่ไหนแต่เขารู้จักเธอ

อย่างไรก็ตามมิเนอร์วัลไม่กังวลว่าสำนักงานความมั่นคงแห่งราชอาณาจักรจะใช้สิ่งนี้เพื่อตามหาเธอ เพราะหญิงสาวใช้ชื่อปลอมกับโลกภายนอก

...

บนถนนในเขตตะวันออกพวกฟลินน์ทั้งสี่กำลังติดตามภาพของกาเบรียล ซอโต้และเข้าใกล้วิลล่าของชายผู้มั่งคั่งและหล่อเหลาอาศัยอยู่มากขึ้นเรื่อย ๆ

เพร้ง!

ภาพของกาเบรียล ซอโต้แตกเป็นเสี่ยงๆ และหายไปราวกับฟองสบู่ต่อหน้าต่อตาพวกเขา

“เกิดอะไรขึ้น” จูลี่ถามฟลินน์อย่างรวดเร็ว

“ผมไม่ปล่อยให้ภาพของนาฬิกาแห่งวันวานหยุดเดินถอยหลัง” ฟลินน์ส่ายหัวอย่างว่างเปล่า

เขารู้สึกได้ว่านาฬิกาแห่งวันวานยังคงเดินอยู่และภาพในอดีตยังคงดำเนินต่อไป แต่จู่ๆ ภาพของ กาเบรียล ซอโต้กลับหายไปอย่างสมบูรณ์

"ผมไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆ กาเบรียล ซอโต้ถึงหายไป”

“น่าจะเป็นไปได้ว่าอีกฝ่ายรู้ว่าเรากำลังค้นหาเขาอยู่และใช้วิธีบางอย่างลบภาพของกาเบรียล ซอโต้ที่ถูกทิ้งไว้ในอดีต” ลินดี้มองไปยังภาพที่เหลืออยู่ยกเว้นกาเบรียล ซอโต้ ที่หายไป

“แล้วไงต่อ” ฟลินน์ถาม

“มันหยุดได้แค่นี้” ลินดี้พูดด้วยความเสียใจเล็กน้อย

“เห็นได้ชัดว่าเราสาวตัวไปถึงสมาชิกระดับสูงยิ่งกว่ากาเบรียล ซอโต้ ทั้งๆ ที่พวกเราไม่ได้ทำอะไรผิดพลาดแต่ดิฉันไม่รู้ว่าทำไมพวกเขาถึงรู้ตัวรวดเร็วถึงขนาดนี้” จูลี่มีท่าทางเสียใจ

“นี่แสดงว่าอีกฝ่ายไม่ธรรมดา เขาต้องเป็นสมาชิกระดับสูงในลัทธิเฟืองสังหาร” ลินดี้กล่าว

“และครั้งนี้เราก็ไม่ได้เสียประโยชน์ตอนนี้พวกเราเรารู้ชื่อของมิเนอร์วัลแล้ว และสามารถใช้ชื่อนี้เป็นเบาะแสในการสืบสวนได้”

“แต่ผมกังวลว่านี่อาจจะเป็นนามแฝงของอีกฝ่าย หรือชื่อที่เอกฝ่ายใช้ติดต่อกับสมาชิกในลัทธิ” ฟลินน์กล่าวด้วยความกังวล

“ไม่ว่าจะเป็นนามแฝงหรือไม่ก็ตาม นี่เป็นเบาะแสสำคัญและจำเป็นต้องสืบสวน นอกจากนี้สถานที่นี้ไม่ควรห่างจากสถานที่ที่ลัทธิระดับสูงซ่อนตัวอยู่ เราสามารถใช้มันเป็นศูนย์กลางเพื่อวิเคราะห์ช่วงหนึ่ง ทำการสอบสวนโดยละเอียดเกี่ยวกับขุนนางและนักธุรกิจผู้มั่งคั่งในเขตนี้” หลังจากพูดจบลินดี้ก็มองไปที่ฟลินน์แล้วพูดว่า

“คุณซอร์ค คุณหยุดนาฬิกาแห่งวันวานได้แล้ว”

“ตกลง” ฟลินน์เห็นด้วยและยุติการใช้นาฬิกาแห่งวันวาน

เมื่อสิ้นสุดการใช้งานเข็มชั่วโมงของนาฬิกาจะเริ่มหมุนตามเข็มนาฬิกาอย่างรวดเร็ว

ทิวทัศน์โดยรอบเปลี่ยนไปคราวนี้ไม่ได้ถอยกลับหลังแล้วแต่เดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

คนเดินถนน รถม้า... ทุกสิ่งที่เคลื่อนไหวเคลื่อนที่ไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

เข็มชั่วโมงหมุนอย่างรวดเร็วหลายครั้งแล้วหยุดลง ภาพหายไปและกลับสู่เวลาปัจจุบัน

“เป็นอย่างไรบ้าง รู้สึกความจำผิดปกติหรือเปล่า” ลินดี้รีบถามฟลินน์ซึ่งใช้นาฬิกาแห่งวันวานเสร็จแล้ว จูลี่กับไอวี่ก็มองไปที่ฟลินน์เช่นกัน

“ผมไม่รู้สึกผิดปกติอะไร” ฟลินน์ส่ายหน้าหลังหยุดอยู่ครู่หนึ่งเขาไม่รู้สึกผิดปกติอะไร

เวลารวมที่ใช้นาฬิกาแห่งวันวานไม่เกินสองชั่วโมงและหลังจากถูกผู้วิเศษวงแหวนที่สามใช้งานโอกาสในการเกิดผลข้างเคียงก็น้อยลงด้วย

การสูญเสียความทรงจำน้อยกว่าสี่นาทีส่งผลเพียงเล็กน้อยต่อเขา

“ก็ดี” ลินดี้ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

แต่เธอยังกังวลเล็กน้อยถึงโชคดีของฟลินน์ เช่นเดียวกับผู้ใช้ก่อนหน้านี้ที่ไม่พบความผิดปกติของความทรงจำ

“พรุ่งนี้เราจะพักครึ่งวันแล้วเริ่มทำงานกันใหม่ตอนบ่าย …”

วันต่อมา สำนักงานความมั่นคงแห่งราชอาณาจักรได้ระดมความสามารถของหน่วยข่าวกรองเพื่อสืบหาชื่อมิเนอร์วัล ขุนนางและนักธุรกิจผู้มั่งคั่งภายในเขตที่กำหนด

ในช่วงนี้ลัทธิเฟืองสังหารหยุดก่อเหตุด้วยความระมัดระวังดังนั้นงานที่เกี่ยวข้องกับสัตว์ประหลาดก็น้อยลงด้วย