บทที่ 502 ดูเหมือนเจ้าจะมีความอยากอาหารมากเสียจริง?
“ศิษย์อกตัญญู เจ้าเล่นพอหรือยัง?” เสียงอันเกียจคร้านของสตรีดังขึ้น หลี่หรานหยุดถักเปียและมองไปด้านข้าง เขาเห็นว่าเหลิงอู่เหยียน “ตื่น” ขึ้นแล้ว ด้วยมือขวาที่ประคองศีรษะ เส้นผมดำยาวสยายลงมาราวกับน้ำตก ดวงตาฟีนิกซ์คู่หนึ่งหรี่ลงเล็กน้อย และมีรอยยิ้มคลุมเครือที่มุมปากของนาง ท่าทางนั้นเกียจคร้านราวกับลู...
