จูเลียนเห็นคนหนุ่มสาวที่มีปัญหาก็กระแอมในลำคอและพูดว่า "ข้าจะไปแจ้งเรื่องนี้ให้ท่านลุงแอร์โล่ทราบ ข้ารู้สึกว่าเรื่องนี้จะต้องได้รับความช่วยเหลือจากเขา"

จากนั้น... เขาก็ออกจากห้องไปหาพวกเขา

สวนหลังบ้านอยู่ด้านหลังคฤหาสน์และมีต้นไม้ล้อมรอบกว้างกว่า 500 เมตร บ่อน้ำที่รอยคนเดิมจมน้ำก็อยู่ที่นี่เช่นกัน มันไม่ได้รับการดูแลจากคนรับใช้ เนื่องจากวงเวทย์มนตร์ได้ดูแลความเป็นไปของมันอยู่แล้ว โนอาห์และรอยปรากฏตัวที่นี่

พวกเขายืนเผชิญหน้ากันโดยมีระยะห่างระหว่างพวกเขา 15 เมตร

โนอาห์หยิบเหรียญออกมาแล้วหมุนระหว่างนิ้วของเขา "การต่อสู้เริ่มต้นขึ้นเมื่อสิ่งนี้ตกพื้น"

รอยกล่าวว่า "สำหรับข้ายังไงก็ได้"

ทันทีหลังจากนั้น โนอาห์ก็โยนเหรียญขึ้นไปในอากาศ แล้วมันก็กลิ้งลงมาที่พื้นเนื่องจากแรงโน้มถ่วง

"กริ๊ก!" เสียงเหรียญกระทบกับพื้นแข็งในสวนหลังบ้านดังขึ้น และการต่อสู้ระหว่างสองพี่น้องก็เริ่มต้นขึ้น!

“ในเมื่อเจ้าอยู่ระดับต่ำกว่าข้า ข้าจะใจกว้างและปล่อยให้เจ้าเริ่มก่อน ก็แล้วกัน!” โนอาห์พูดอย่างเย่อหยิ่ง

"อย่าเสียใจไปล่ะ"

ทันทีที่พูดแบบนี้ รอยก็พุ่งไปหาโนอาห์ด้วยความเร็วราวพายุโถม กล้ามเนื้อและกระดูกประสานกันกับลมหายใจและความตั้งใจของเขา และร่างกายของเขาก็เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วราวกับเสือชีตาห์ที่ไล่ล่าเหยื่อ

"หวือ!"

เขาเป็นเหมือนลมกระโชกรุนแรงในขณะที่เขาย่นระยะห่างของเขากับโนอาห์

แต่ในขณะนั้นเอง ริมฝีปากของโนอาห์ก็เผยอขึ้นเป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ และเขายกมือขึ้นเหนือหัว

[แปรสภาพคริสตัล!]

ทันใดนั้น คริสตัลแหลมคมสามก้อนก็ปรากฏจากอากาศที่เบาบาง เหนือฝ่ามือของโนอาห์ และในขณะที่เขาหรี่ตาลงหนึ่งในนั้นทำตามคำสั่งของเขา มันสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงด้วยการเพิ่มขนาดที่ใหญ่ขึ้นของมัน และโนอาห์ก็เปลี่ยนแปลงรูปร่างของมันให้กลายเป็นหอกคริสตัลพุ่งเข้าหารอยทันที

"หวือ!"

แสงระยิบระยับบนขอบสามเหลี่ยมของมันกระพริบอย่างน่ากลัว ราวกับขู่ว่าจะแทงทะลุทุกสิ่งที่ขวางหน้า แต่รอยยังคงไม่เกรงกลัวเมื่อเผชิญกับมันและไม่หยุดการพุ่งไปข้างหน้าแม้แต่ก้าวเดียว

เมื่อทั้งคู่ขยับเข้าหากัน ช่องว่างระหว่างพวกเขาหายไปในสามวินาที ทำให้เกิดฉากที่ดูเหมือนว่ารอยกำลังวิ่งเข้าหาหอกแหลมและมันกำลังจะทิ้มแทงเขา แต่ทันใดนั้นเขาก็เอนตัวไปด้านข้าง ทำให้มันผ่านเขาไปในลักษณะที่เสื้อของเขาขาดแต่ไม่ถูกผิวหนัง

มือของเขาพุ่งออกไปในทิศทางของหอกและจับที่ด้ามของมัน ก่อนที่เขาจะยกมันขึ้นมาและทุบมันลงบนพื้นทันที หอกหักออกเป็นสองท่อน และทำให้เศษคริสตัลกระเด็นไปเป็นประกายทั่วบริเวณ

"หวือ!"

พวกมันยังคงกลิ้งอยู่บนพื้น เมื่อเขาขว้างส่วนที่หักของหอกลงพื้น!

เมื่อถึงเวลานั้น โนอาห์ได้เปลี่ยนรูปร่างของคริสตัลอีกสองก้อนเป็นทรงกลมที่มีหนามแหลมยื่นออกมา และเขาเป็นเหมือนนักเลงหัวโจกของเหล่าอันธพาล เพียงดีดนิ้วเขาก็ส่งลูกหนามทั้งสองไปข้างหน้าและให้พวกมันพุ่งตรงไปหารอยในอากาศ

“เชื่อคำพูดของฝ่ายศัตรู” โนอาห์คำรามใส่น้องชาย “เจ้าชั่งไร้เดียงสานักน้องข้า”

"เชื่อเจ้า?" รอยหัวเราะเบา ๆ “ข้ารู้ว่าเจ้าจะเล่นสกปรก และข้าไม่เคยไว้ใจเจ้าเลย ใครจะไปเชื่อคนที่ต้องการให้พวกเขาตาย แต่ที่ข้าก็ยังมุ่งหน้าต่อไป เพราะข้ามั่นใจว่าไม่ว่าเจ้าจะมีแผนอะไรก็ตาม ข้าก็จะทุบมันให้แหลกละเอียดด้วยกำลังของข้า แล้วเจ้าก็เห็นว่าข้าเอาชนะอุบายของเจ้าได้อย่างไร”

“นี่มันแค่อาหารเรียกน้ำย่อย ถ้าเจ้าต้องทานอาหารแบบเต็มมื้อ เดี่ยวจัดให้!”

หลังจากพูดคำเหล่านั้นออกมาด้วยการเค้นเสียงที่ทุ่มลึก โนอาห์ก็เหวี่ยงมือลง และลูกกลมที่ลอยอยู่ในอากาศก็พุ่งลงมาราวกับนักกระโดดร่มกระโดดออกจากเครื่องบิน

พวกมันพุ่มตรงเข้ามาหารอยทันที

“เจ้าคิดว่าสิ่งนี้คืออาหารงั้นหรอ” แม้ว่าการโจมตีของศัตรูจะพุ่งเข้ามาหาเขาจากด้านบนอย่างรวดเร็ว รอยก็ยังหาทางเยาะเย้ยโนอาห์ว่า "เจ้ามีรสนิยมแปลกๆ อะไรอย่างนี้ ข้าคาดไม่ถึงเจ้าจะเป็นคนโรคจิตขนาดนี้"

รอยเรียกดาบสองเล่มและจับไปที่ดาบและกระโดดไปทางลูกแก้วคริสตัลทั้งสองลูกและเหวี่ยงอาวุธของเขาเข้าหาพวกมันเพื่อที่จะทำลายพวกมัน

"แกร้ง!" เงาจันทราและดาบสังหารปีศาจได้จัดการลูกบอลคริสตัลแบบลูกใครลูกมันด้วยความดุร้ายอย่างรุนแรง ทำให้ผลงานของโนอาห์ถูกกระแทกปลิวไป 20 เมตร

เมื่อเห็นพวกมันปลิวไปในทิศทางตรงกันข้ามกับรอย โนอาห์ก็สะบัดมืออีกครั้ง และเป็นผลให้วิถีของพวกเขาเปลี่ยนกลับไปหารอยทันที

สิ่งนี้ไม่ได้รอดพ้นจากการสังเกตของรอยได้ และเขาตระหนักว่าโนอาห์สามารถควบคุมการเคลื่อนไหวของพวกมันและเปลี่ยนวิถีของมันได้ด้วยการขยับมือของเขา

“ข้าต้องทำให้พวกมันเคลื่อนที่ไม่ได้ก่อน แล้วค่อยดูว่าข้าจะพลิกสถานการณ์นี้ให้เข้าข้างข้าได้อย่างไร”

รอยรอให้ทรงกลมบินเข้ามาใกล้ และในเสี้ยววินาทีสุดท้ายนั่นเมื่อพวกมันอยู่ห่างจากเขาเพียงหนึ่งเมตร ทำให้ลมหายใจมรณะกระทบกับท้ายทอยของเขาและทำให้มันขนลุกซ่าเหมือนเป็นรางเตือนเขา รอยก็รีบถีบตัวเองจากพื้นด้วยการกระโดดขึ้นไปในอากาศอย่างรวดเร็ว

“ตูม!” ลูกบอลคริสตัลกระแทกพื้นที่ที่เขาเคยอยู่ ทำให้เกิดเมฆฝุ่นที่กระจายออกทำให้อากาศเป็นสีน้ำตาล

"ข้าจัดการเขาหรือเปล่า?” โนอาห์ไม่สามารถมองผ่านฝุ่นทั้งหมดได้ ดังนั้นเขาจึงไม่รู้ว่ารอยเป็นอย่างไร

รอยลงบนพื้นด้านหลังลูกบอลทั้งสองลูกและตะวัดสันดาบไปที่ลูกบอลทั้งสองลูกด้วยดาบสังหารปีศาจ

"ได้เวลาเล่นบาสเก็ตบอลกับพี่ชายสุดแสบของข้าแล้ว!"

เขากระแทกไปที่ลูกบอลทั้งสองด้วยแรงทั้งหมด จนพวกมันระเบิดออกจากพื้นที่ที่ปกคลุมด้วยหินและลอยพุ่งไปที่โนอาห์ดังอุกกาบาตสองลูก

"อ-อะไรวะ" แม้ว่าโนอาห์จะตกใจเมื่อเห็นสิ่งที่ตนสร้างขึ้นนั้นเป็นอันตรายต่อชีวิตตัวเอง แต่โนอาห์ก็กลืนความกลัวและยื่นมือไปหาพวกมัน สร้างสายสัมพันธ์ที่พึ่งขาดสะบั้นขึ้นใหม่ ซึ่งก็ทำให้เขาสามารถชะลอพวกมันลงได้ที่ละน้อย

"หยุดดด!" เขากรีดร้อง และเส้นเลือดก็ปูดขึ้นที่คอของเขา และความสัมพันธ์ทางจิตใจของเขากับพวกมันก็ค่อยแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ แต่ท้ายที่สุด เขาก็สามารถหยุดมันได้เพียงลูกเดียว ส่วนอีกเขาไม่แม้แต่จะสามารถควบคุมมันได้

"สิ่งที่ข้าสร้างขึ้นไม่สามารถฆ่าข้าได้หรอก"

โนอาห์กระโดดไปข้างหลังด้วยแรงทั้งหมดของเขาในขณะที่มันชนเข้ากับจุดที่เขาเพิ่งหนีออกมาด้วยท่าทางน่าสมเพช

เพราะเขาเป็นนักเวทย์ที่ร่างกายอ่อนแอเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ดังนั้นการกระโดดของเขาจึงช่วยให้เขารอดพ้นจากการถูกบดขยี้เหมือนมดจากเศษขนที่เขาสร้างเองได้เท่านั้น แต่เขาก็ไม่สามารถหลบมันพ้นทั้งหมดได้

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด