ตอนที่ 157: ไม่มีทางเลือก!
ตอนที่ 157: ไม่มีทางเลือก!
ดาววีนอล 24 กำลังอยู่ในช่วงฤดูใบไม้ร่วงทำให้มีแสงแดดเจิดจ้าและมีอากาศอันบริสุทธิ์ แต่เซี่ยเฟยกลับกระโดดลงหน้าผาในช่วงเช้าที่มีเสน่ห์เช่นนี้
ความจริงแล้วไม่ว่าจะกระโดดหน้าผาวันไหนเวลาไหนมันก็ไม่ใช่เรื่องดีทั้งนั้นแหละ!
แต่ประเด็นคือเซี่ยเฟยไม่มีทางเลือก!
ฟุบ!
ชายหนุ่มกระโดดออกจากหน้าต่างทางด้านหลังของอาคารเพื่อไล่ตามนักฆ่าที่แบกผ้านวมหนีไป
แสงอาทิตย์ที่สาดส่องอยู่นอกหน้าต่างพุ่งเข้ามาแยงตาทำให้เขาจำเป็นจะต้องใช้มือบังพระอาทิตย์ข้างหนึ่งและมองลงไปในหุบเหว
เหวด้านหลังอาคารนี้มีความลึกลงไปประมาณ 3,000 เมตรและพื้นด้านล่างเต็มไปด้วยหินแหลมที่มีความคมไม่ต่างไปจากใบดาบ
หากใครได้ตกลงไปในหุบเหวลักษณะนี้ก็เตรียมตัวไปเฝ้ายมทูตได้เลย แต่ในปัจจุบันมันก็มีคน 3 คนกำลังตกลงไปในหุบเหวนี้จริง ๆ ซึ่งคนหนึ่งคือเซี่ยเฟย อีกคนหนึ่งคือนักฆ่าและคนสุดท้ายคือบุคคลปริศนาที่ถูกห่ออยู่ในผ้านวม
ระหว่างที่ร่างกำลังตกลงไปในหุบเหวมันก็มีเสียงลมหวีดหวิวแล่นผ่านหู ขณะเดียวกันเซี่ยเฟยก็สัมผัสได้ถึงวัตถุที่กำลังแหวกอากาศใกล้เข้ามาเพียงแต่วัตถุนี้ไม่สามารถมองเห็นได้่ด้วยตาเปล่า
หลายคนเคยอธิบายว่าช่วงเวลาแห่งความตายพวกเขาจะสัมผัสได้ถึงห้วงเวลาที่หยุดลง แต่ในขณะนี้สมองของเซี่ยเฟยกลับรู้สึกโล่งอย่างบอกไม่ถูก
เขารู้สึกสงบกว่าที่เคยเป็นมาและแม้แต่ความเร็วในการประมวลผลในสมองก็เพิ่มขึ้นมากกว่าเดิม
นี่คือพรสวรรค์ของนักสู้ที่แท้จริง!
ยิ่งนักสู้ที่แท้จริงได้อยู่ใกล้ความอันตรายมากเท่าไหร่ พวกเขาก็ยิ่งสามารถรักษาความสงบและหาวิธีแก้ไขสถานการณ์ได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้นเท่านั้น!
ท้ายที่สุดในสภาวะวิกฤตถ้ายิ่งมีความคิดฟุ้งซ่านมันก็จะยิ่งทำให้สถานการณ์ร้ายแรงขึ้นมากกว่าเดิม
เซี่ยเฟยตัดสินใจเรียบร้อยแล้วว่าเขาจะทำการช่วยคนที่ถูกลักพาตัวไปให้ได้ไม่ว่าเขาหรือเธอคนนั้นจะเป็นใครก็ตาม!
ทันใดนั้นชายหนุ่มก็เชิดหัวขึ้นพร้อมกับหุบแขนขาแนบชิดลำตัว ซึ่งเป็นวิธีที่จะทำให้เขาพุ่งตัวลงไปยังด้านล่างได้อย่างรวดเร็วที่สุด
ดวงตาของเซี่ยเฟยได้กลายเป็นสีแดงและใบหน้าของเขาก็ดูน่ากลัวมากขึ้นกว่าเดิม เนื่องมาจากความโกรธที่กำลังปะทุภายในจิตใจ
เซี่ยเฟยกำลังบ้าแล้ว!
“ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้!!” เซี่ยเฟยส่งเสียงคำรามออกมาด้วยความดุร้ายพร้อมกับใช้เซเลสเชียลมูนฟาดไปด้านหน้า
เสียงอากาศที่ถูกตัดผ่านและเสียงตะโกนอย่างบ้าคลั่งถูกผสมผสานเข้าด้วยกันอย่างแยกไม่ออก แล้วมันก็กลายเป็นเหมือนกับเสียงโหยหวนจากวิญญาณในนรก!
ทันใดนั้นเองเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เพราะนักฆ่าที่กำลังร่วงหล่นลงไปจู่ ๆ ก็หยุดอยู่กลางอากาศราวกับว่ามันมีวัตถุที่มองไม่เห็นจับตัวเขาเอาไว้!
“แย่แล้ว!” เซี่ยเฟยตะโกนภายในใจ
พริบตาต่อมาเขาก็ทำการประมวลสถานการณ์ด้วยความรวดเร็วว่ามันจะต้องมียานอวกาศล่องหนอยู่ในบริเวณนี้แน่ ๆ และอุปกรณ์แปลก ๆ ที่นักฆ่ากดก่อนจะกระโดดลงมาคงจะเป็นเครื่องส่งสัญญาณให้สหายของเขามารับที่จุดนัดพบ
ตอนนี้นักฆ่าได้ลงจอดบนยานอวกาศของเขาแล้ว สิ่งเดียวที่เขาจำเป็นจะต้องทำคือสลัดเซี่ยเฟยให้หลุดให้ได้
“จะปล่อยให้พวกมันหนีไปไม่ได้เด็ดขาด!!” เซี่ยเฟยส่งเสียงตะโกนภายในใจ
ดีม่อนแอค!
จู่ ๆ เซี่ยเฟยก็ส่งเสียงร้องคำรามเหมือนกับสัตว์ร้ายที่กำลังบาดเจ็บสาหัส ซึ่งในเวลาเดียวกันท้องฟ้าและพื้นดินในบริเวณนั้นก็เริ่มเปลี่ยนสี
“อย่าใช้ท่านี้ มันจะทำให้นายได้รับบาดเจ็บไปด้วย” อันธตะโกนพร้อมกับเบิกตากว้าง
น่าเสียดายที่เซี่ยเฟยไม่ได้ยินเสียงเตือนอะไรอีกแล้ว เพราะว่าเขากำลังตัดสินใจทำทุกอย่างอย่างบ้าคลั่ง
ตูม!
ในเวลาต่อมาร่างของเซี่ยเฟยที่กำลังร่วงหล่นตามแรงโน้มถ่วงก็กลายเป็นลำแสงที่สวยงามพุ่งออกไปด้วยความรวดเร็ว
ขณะเดียวกันยานอวกาศล่องหนก็เริ่มเร่งความเร็วเพื่อหนีออกไปจากพื้นที่บริเวณนี้
นักฆ่าที่กำลังหนีกอดคนในอ้อมแขนด้วยมือข้างหนึ่งและใช้มืออีกข้างหนึ่งจับเครื่องมือที่ยื่นออกมาเพื่อป้องกันไม่ให้ตัวเขาถูกเหวี่ยงออกจากยานอวกาศ
เซี่ยเฟยเหลือเวลาอีกไม่ถึง 1 วินาที เพราะถ้าหากว่ายานอวกาศเริ่มเร่งความเร็วไม่ว่ายังไงเขาก็ไม่มีทางตามยานอวกาศลำนี้ทัน
บูม! บูม! บูม! บูม!
เสียงระเบิดดังขึ้นอย่างต่อเนื่องพร้อมกับลำแสง 18 สายที่พุ่งเข้าปะทะยานอวกาศที่กำลังล่องหน!
ในที่สุดยานฟริเกตของบริษัทมิททัลก็ถูกบังคับให้ปรากฎตัวออกมา โดยที่ทั่วทั้งตัวยานถูกใบมีดทั้ง 18 ใบปาดออกจนก่อให้เกิดบาดแผลฉกรรจ์
เซี่ยเฟยได้ใช้ใบมีดที่มีเส้นผ่านศูนย์กลาง 15 เซนติเมตรเพียงแค่ 18 ใบในการทำลายยานอวกาศ!
นี่มันเป็นพลังที่เหนือเกินกว่าจินตนาการจริง ๆ!!
แค่ก ๆ!
เซี่ยเฟยเริ่มกระอักเลือดออกมาเพราะท้ายที่สุดเขาก็ฝืนใช้วิชาดีม่อนแอคซึ่งเป็นวิชาที่ใช้พลังจิตสูงมากจนทำให้ร่างกายของเขาได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรง
แต่ถึงกระนั้นชายหนุ่มก็ไม่มีเวลาให้คิดถึงความเจ็บปวดบนร่างกาย เขาจึงได้ใช้เท้าทั้งสองข้างถีบเข้าใส่กำแพงหินเพื่อพุ่งทะยานเข้าใส่ยานรบที่ลอยอยู่ในอากาศ
ถึงแม้ว่าเซี่ยเฟยจะทะลวงการป้องกันของยานรบลำนี้และทำให้ระบบล่องหนถูกปิดการใช้งาน แต่ยานรบก็ยังไม่ได้รับความเสียหายถึงขั้นที่ไม่สามารถจะเคลื่อนไหวได้
ดีม่อนแอค!
เซี่ยเฟยฝืนใช้วิชาดีม่อนแอคอีกครั้ง!!
แม้ว่าร่างกายของเขาจะได้รับบาดเจ็บแต่เขาก็ยังฝืนใช้วิชาที่ทำให้ตัวเองได้รับบาดเจ็บ ซึ่งมันเป็นวิธีที่แม้แต่คนบ้าทั่ว ๆ ไปก็ไม่มีใครทำ
พลังจิตของเซี่ยเฟยเริ่มควบคุมให้ใบดาบของเซเลสเชียลมูนจู่โจมเข้าใส่ยานรบอีกครั้ง
ใบดาบแต่ละใบเริ่มทำการหมุนตัวอย่างรวดเร็วและตัดเกราะโลหะของยานรบอย่างบ้าคลั่ง
ในเวลาเดียวกันนั่นเองร่างของเซี่ยเฟยก็พุ่งมาจนถึงยานรบ
“ตายไปซะ!” ถึงแม้ว่าจะไม่มีอาวุธแต่เซี่ยเฟยก็ง้างแขนขวาก่อนที่จะชกเข้าใส่หน้าอกของนักฆ่าอย่างสุดแรง
นักฆ่ารีบยกแขนซ้ายของเขาขึ้นมาป้องกัน แต่การชกครั้งนี้ก็รุนแรงมากจนเกินไป
กร๊อบ!
กระดูกแขนซ้ายของนักฆ่าแตกออกเป็นชิ้น ๆ จนทำให้เศษกระดูกสีขาวพุ่งทะลุกล้ามเนื้อสีชมพูกระจัดกระจายออกมาพร้อมกับเลือดสีแดงที่เบ่งบานราวกับดอกไม้!
แม้ว่าแขนซ้ายของนักฆ่าจะถูกบดจนแหลก แต่กำปั้นของเซี่ยเฟยก็ยังไม่หยุดพร้อมกับทุบเข้าใส่หน้าอกของนักฆ่าอย่างแรง
กร๊อบ! กร๊อบ!...
เสียงกระดูกซี่โครงหักดังขึ้นมามากกว่าสิบครั้ง ในเวลาเดียวกันแขนของเซี่ยเฟยก็ทะลุเข้าไปในหน้าอกจนทำให้นักฆ่าเสียชีวิตในทันที
ร่างของนักฆ่าตกลงไปในอากาศพร้อมกับห่อผ้านวมที่ตกลงไปตามแรงโน้มถ่วง
เซี่ยเฟยใช้เท้าถีบยานอวกาศพุ่งตัวออกไปกอดม้วนผ้านวมเอาไว้ ก่อนที่เขาจะได้กลิ่นหอมจาง ๆ โชยมา
คนในห่อดูเหมือนจะหลับใหลโดยไม่รู้เลยว่าเขากำลังเสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยตัวเธอออกมา
‘หลับไปแบบนี้ก็ดี อย่างน้อยเธอจะได้ไม่ต้องกลัว’ เซี่ยเฟยคิดกับตัวเอง
ในเวลาเดียวกันถึงแม้ว่าเขาจะสามารถช่วยตัวประกันได้แล้ว แต่ร่างของเขาก็กำลังหล่นลงไปในก้นหุบเขาด้วยความสูงไม่ต่ำกว่า 200 เมตร
ด้านล่างมีหินน้อยใหญ่กระจายกันอยู่ทั่วทุกที่ แต่หลังจากที่เซี่ยเฟยได้ใช้ดีม่อนแอค 2 ครั้งติดต่อกันมันก็ทำให้ร่างกายของเขาเริ่มที่จะไม่มีแรงแล้ว
เซเลสเชียลมูนยังคงฟาดฟันยานอวกาศด้านบนอยู่อย่างต่อเนื่อง แต่หลังจากที่พวกมันได้รับคำสั่งใบดาบทั้ง 18 ใบก็บินลงมารองใต้เท้าของเขาราวกับว่าเป็นดาบของเทพเซียนในตำนาน
น่าเสียดายที่เซี่ยเฟยอ่อนแรงมากจนเกินไป ดังนั้นถึงแม้ว่าใบดาบทั้ง 18 ใบจะมารองอยู่ใต้เท้าของเขาจริง ๆ แต่เขาก็ไม่เหลือพลังที่จะหยุดตัวเองจากการร่วงหล่นได้
นอกจากนี้เขาก็ไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวแต่มีผู้ถูกลักพาตัวอีกคนอยู่ในอ้อมแขน สิ่งเดียวที่เซี่ยเฟยสามารถทำได้ในตอนนี้จึงเป็นเพียงแค่การพยายามลดความเร็วให้ร่างของเขาร่วงลงไปอย่างเชื่องช้าที่สุด
เซี่ยเฟยชูห่อผ้านวมเหนือศีรษะและถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าคนในห่อคือแอวริลหรือไม่ แต่เขาก็ตั้งใจจะใช้ร่างกายของเขารับแรงกระแทกเพื่อปกป้องคนในห่อทุกวิถีทาง
ตูม!
เสียงกระแทกด้านล่างของหุบเขาดังสนั่นพร้อมกับเศษฝุ่นผงที่กระจัดกระจายไปทั่วทุกที่
เซี่ยเฟยเป็นเหมือนกับรูปปั้นที่ยืนอยู่บนพื้นอย่างมั่นคงแต่รอยแผลเป็นบางส่วนบนร่างกายของเขาที่เริ่มหายดีแล้วกลับปริแตกออกมาอีกครั้ง พร้อมกับสายเลือดที่ค่อย ๆ ไหลออกมาตามบาดแผล
ทันทีที่ร่างของเขาตกลงสู่พื้นเขาก็ใช้กำลังแขนทั้งหมดรองรับแรงกระแทกเอาไว้ โดยพยายามทำทุกวิถีทางให้คนที่อยู่ในห่อผ้านวมได้รับบาดเจ็บน้อยที่สุด
หลังจากที่ทุกอย่างหยุดลงหญิงสาวในอ้อมแขนของเซี่ยเฟยก็ยังคงหลับใหลเหมือนกับเด็กทารกอยู่เช่นเดิม
มุมปากของเซี่ยเฟยถูกยกขึ้นเล็กน้อยราวกับเขารู้สึกพอใจกับผลลัพธ์ของการกระทำในครั้งนี้
ในเวลาเดียวกันเขาก็รู้สึกเจ็บปวดไปทั่วทั้งร่างกายและดวงตาของเขาก็กำลังพร่ามัวราวกับว่า ภาพในสายตาของเขากำลังจะดับลง
แต่เรื่องพวกนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญสำหรับเขาอีกต่อไป เพราะหลังจากที่เซียวรั่วหยูถูกลักพาตัวไปชายหนุ่มก็สาบานกับตัวเองมาโดยตลอดว่าเขาจะไม่ปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกเป็นครั้งที่ 2
ในที่สุดเขาก็หยุดการลักพาตัวที่เกิดขึ้นต่อหน้าเขาได้แล้ว
เขาทำได้แล้วจริง ๆ
ในที่สุดเขาก็ชิงตัวหญิงสาวที่เขารักกลับมาจากพวกนักฆ่าได้สำเร็จ!
เซี่ยเฟยค่อย ๆ วางหญิงสาวในอ้อมแขนลงบนพื้นอย่างช้า ๆ โดยเขาต้องการจะเปิดผ้านวมดูว่าหญิงสาวในห่อใช่แอวริลหรือไม่
น่าเสียดายที่มือของเขาสั่นอยู่ตลอดเวลาเขาจึงไม่สามารถแก้เชือกที่ถูกผูกเอาไว้ด้วยปมง่าย ๆ ได้เลย
ภาพในดวงตาของเซี่ยเฟยถูกเปลี่ยนเป็นสีดำก่อนที่ร่างของเขาจะทรุดตัวลงไปกับพื้น แต่ถึงกระนั้นมือข้างหนึ่งของเขาก็ยังคงจับห่อผ้านวมข้าง ๆ เอาไว้ไม่ยอมปล่อยแม้ว่าเขาจะหมดสติไปแล้วก็ตาม
ในเวลาเดียวกันยานอวกาศของนักฆ่าก็ถูกสอยลงมาห่างออกไปไม่กี่กิโลเมตร ก่อนที่ยานอวกาศจะระเบิดอย่างรุนแรงก่อให้เกิดควันดำลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า
***************
จะใช่แอวริลไหมนะ?
