(ฟรี)ระบบชาวนาขั้นเทพ ตอนที่ 105 พ่อแกก็ช่วยไม่ได้

เขาคือผู้เชี่ยวชาญระดับมหากาพย์ 9 ที่สง่างาม แต่กลับเขาไม่สามารถแม้แต่จะจัดการกับหลินเซินที่อยู่ระดับทองได้ด้วยซ้ำ เขาจึงอับอายเป็นอย่างมาก

ฟู่เหวินซานคำรามด้วยความโกรธและต่อยไปที่หลินเซิน

เมื่อเผชิญกับหมัดที่ร้ายกาจจากฟู่เหวินซาน หลินเซินก็ไม่ยอมแพ้ เขาควบคุมต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์และโบกกิ่งที่หนาของมัน

การโจมตีของพวกเขาปะทะกันจนเกิดเสียงที่รุนแรง

จากนั้นแขนของฟู่เหวินซานก็งอและหลังมือของเขาก็แตก

เขาคำรามและรีบถอยกลับไป เขามองไปที่แขนซ้ายที่บิดเบี้ยวด้วยท่าทางเจ็บปวดและแฝงไปด้วยความลำบากใจ

“พ่อ ฆ่ามันเลย !” ฟู่หวังเซิงตะโกนที่มีหลุมบนหน้าอกและเกือบที่จะตายตะโกนออกมา

ฟู่เหวินซานเงยหน้าขึ้นมองลูกชาย ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ

ลูกชายของเขาถูกทุบตีจนอยู่ในสภาพนี้จริง ๆ นี่เป็นการเหยียบย่ำศักดิ์ศรีและความภาคภูมิใจของเขาโดยสิ้นเชิง

ฟู่เหวินซานมองไปที่หลินเซิน เจตนาฆ่าในดวงตาของเขาทวีความรุนแรงมากยิ่งขึ้น

“ตายไปซะ !” เสียงต่ำของฟู่เหวินซานคำราม

เขารวมพลังไว้ที่ฝ่ามือขวาและตบไปที่หลินเซินในทันที

ในเวลานี้ โลกได้สูญเสียสีสันไปอย่างสิ้นเชิง

ฝ่ามือของเขาเคลื่อนลงมาอย่างสง่างามราวกับภูเขาที่ถล่มลงมา

เขาสาบานว่าจะปลิดชีวิตหลินเซินด้วยการโจมตีครั้งนี้

“ช่างเป็นรัศมีที่ทรงพลังอะไรเช่นนี้” หลินเซินหรี่ตาของเขาและรู้สึกถึงอันตรายที่อธิบายไม่ได้

นี่เป็นการโจมตีร้ายแรงที่ฟู่เหวินซานโจมตีมา

อย่างไรก็ตาม เมื่อเผชิญกับการโจมตีดังกล่าว สายตาของหลินเซินก็ไม่มีความกลัวเลย เขาใช้วิธีลึกลับและหลบหลีกอย่างว่องไว

ฟู่เหวินซานเป็นคู่ต่อสู้ที่ทรงพลังอย่างมาก แต่เขาก็ไม่สามารถฆ่าหลินเซินได้อย่างที่พูด

ฟู่เหวินซานหัวเราะเยาะ กำปั้นขวาที่ดูชักช้าของเขาก็หดลงทันทีราวกับว่ามันทำให้เกิดการสั่นสะเทือนในอากาศ

“ตาย !”

เขาตะโกนเสียงต่ำ กำปั้นของเขาเปล่งประกายด้วยแสงสีทองที่พร่างพรายและรัศมีที่ทรงพลังอย่างไร้เทียมทานก็ปล่อยออกมาในทันใด จากนั้นมันก็พุ่งเข้าหาหลินเซินเหมือนอุกกาบาต

“รุนแรงมาก !” การแสดงออกของหลินเซินเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาไม่ได้คาดหวังว่าฟู่เหวินซานจะทรงพลังขนาดนี้

อย่างไรก็ตาม ใบหน้าของเขายังคงไม่มีความกลัวอยู่เลย

“เร็วเข้า ฉันจะให้แกลิ้มรสพลังของคับบาลาห์ !”

กิ่งก้านของต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์ขยายออกอย่างรวดเร็วและโอบรอบกำปั้นขวาของฟู่เหวินซานทันที

อย่างไรก็ตาม กำปั้นของฟู่เหวินซานได้กระแทกกับกิ่งก้านของต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์

ด้วยเสียงอู้อี้เกิดขึ้น ทันทีที่สัมผัสกัน กิ่งไม้สีดำสนิทของต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์ก็แตกเป็นเสี่ยง ๆ

อย่างไรก็ตาม หลังจากนั้น กิ่งไม้ที่ถูกทำลายก็งอกขึ้นใหม่และพันรอบฟู่เหวินซานต่อไป

“มันก็แค่กิ่งไม้ หายไปซะ” ฟู่เหวินซานตะคอกอย่างเย็นชา เขาโบกมือขวาอีกครั้งและปล่อยหมัดที่หนักแน่นอีกครั้ง

ตู้ม !

มีเสียงโครมครามดังขึ้น

หมัดอันหนักอึ้งนี้ได้หักกิ่งก้านของต้นไม้แห่งคับบาลาห์โดยตรง

เมื่อต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์เสียหาย หลินเซินก็ขมวดคิ้วทันที

ฟู่เหวินซานใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้และชกออกไปอีกครั้ง

ตู้ม !

กิ่งไม้หักอีกครั้งด้วยแรงระเบิด

ในขณะนี้ กำปั้นขวาของฟู่เหวินซานก็เปลี่ยนเป็นสีแดงราวกับว่ามันร้อนจนจะกลายเป็นหินหนืด

“ไอ้สารเลว แกทำให้ฉันเดือดดาล !” ดวงตาของฟู่เหวินซานเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าที่ชั่วร้าย

กล้ามเนื้อทั้งหมดในร่างกายของเขาเกร็งขึ้นและเส้นเลือดของเขาก็ปูดขึ้นในทันที

แม้เขาไม่ค่อยจะหงุดหงิดนัก แต่ไอ้เด็กสารเลวตรงหน้าเขายั่วยุเขาครั้งแล้วครั้งเล่า ทำให้เขาโกรธอย่างมาก

เขารู้ว่าถ้าเขาไม่ฉีกไอ้บ้านี่ออกเป็นชิ้นๆ เขาจะต้องอับอายขายหน้า

“ตายซะ ไอ้สารเลว !”

ฟู่เหวินซานคำรามอีกครั้ง จากนั้นเขาก็โบกกำปั้นอีกครั้ง

เสียงปะทะกันดังขึ้นอีกครั้ง ต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์ถูกเขย่าและกิ่งก้านที่หนาของมันก็แกว่งไกวอย่างบ้าคลั่ง

มีสี่กิ่งของต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์ถูกทำลายโดยฟู่เหวินซาน แต่สิ่งนี้ไม่มีความสำคัญสำหรับเขาเลย

หลินเซินยืนอยู่ตรงจุดนั้นและหายใจเข้าลึก ๆ จากนั้นดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น เขาจ้องมองไปที่คู่ต่อสู้ของเขาและตะโกนเสียงต่ำ “เข้ามาสิ วันนี้เราจะได้รู้กันว่าใครเป็นผู้ชนะ !”

เมื่อต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์ได้ยินเสียงตะโกนของหลินเซิน กิ่งก้านของมันก็สั่นไหวอีกครั้งราวกับว่ามันเห็นด้วยกับคำพูดของหลินเซิน

จากนั้นกิ่งก้านของต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์ก็เริ่มเปล่งแสงสีฟ้าอ่อนและเถาวัลย์สีน้ำเงินก็ลอยลงมาห่อหุ้มร่างของหลินเซิน

การเคลื่อนไหวนี้เป็นการป้องกันที่ต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์ปกคลุมตัวเองเพื่อสร้างเกราะ

แม้ว่าต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์จะไม่ได้ทำจากโลหะและบางทีการป้องกันของมันอาจด้อยกว่าชุดเกราะที่ทำจากวัสดุระดับกึ่งสูงสุด แต่ถึงกระนั้น เถาวัลย์นี้ก็สามารถช่วยหลินเซินลดความเสียหายได้ในระดับหนึ่ง

เถาวัลย์สีฟ้าอ่อนเหล่านี้มีความเหนียวมากและยังยืดหยุ่นได้เล็กน้อย แม้ว่าการโจมตีของฟู่เหวินซานจะทรงพลัง แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้ในช่วงเวลาสั้น ๆ

ฟู่เหวินซานเข้าใจสิ่งนี้อย่างชัดเจน รูม่านตาของเขาหดลงเล็กน้อย จากนั้นเขาก็ชูกำปั้นขวาขึ้นอีกครั้ง

“แกบังคับฉันเองนะ ฉันจะใช้ทักษะที่ดีที่สุดของฉัน !” ฟู่เหวินซานกัดฟันและชกหมัดออกไป

ตู้ม !

อากาศดูเหมือนจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ และเสียงระเบิดดังสนั่นกระจายไปทั่วท้องฟ้า นี่เป็นความผันผวนของพลังที่อธิบายไม่ได้

ฟู่เหวินซานชกออกไปและกำปั้นขวาของเขาก็เปล่งแสงจ้า จากนั้นเขาก็กลายเป็นลูกบอลแสงเจิดจ้าและกระแทกเข้ากับต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์ต่อหน้าหลินเซิน

ตู้ม !

เสียงอู้อี้ดังขึ้น หลินเซินก็รู้สึกเพียงว่ามีแรงขนาดใหญ่และไร้ขอบเขตพัดผ่าน ทำให้เขาถอยห่างออกไปสองสามเมตรโดยไม่ได้ตั้งใจ

เขารู้สึกราวกับว่าถูกภูเขาลูกใหญ่ชนและแขนของเขาก็ชาไปหมด

เลือดไหลออกจากมุมปากของหลินเซิน ร่างกายของเขาสั่นไปมาสองสามครั้งก่อนที่เขาจะทรงตัวได้

“ตามที่คาดไว้” หลินเซินอุทานในใจของเขา

อย่างไรก็ตาม หลินเซินไม่ได้กังวลมากนัก ความเร็วในการฟื้นตัวของต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์นั้นรวดเร็วมาก อาการบาดเจ็บนี้มันแค่ชั่วคราวเท่านั้น

ยิ่งไปกว่านั้น ต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์ยังมีอะไรมากกว่านี้ ในความคิดของหลินเซินระหว่างกิ่งก้านของต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์ เมล็ดสีเขียวถูกบรรจุอย่างหนาแน่นภายใต้การควบคุมของหลินเซินและพยายามอย่างต่อเนื่องที่จะทำลายการป้องกันของฟู่ว่านเซินเพื่อเข้าไปเป็นปรสิตกัดกินในร่างกายของเขา

ตราบใดที่เขามีโอกาสที่จะควบคุมพวกมันให้เข้าไปในร่างกายของศัตรู เขาจะสามารถใช้ความสามารถพิเศษนั้นได้

“นั่นคือจุดแข็งของฉัน แค่นั้นก็จัดการกับคนอย่างแกได้แล้ว !” หลินเซินยิ้ม

ทันใดนั้นกิ่งก้านของต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์ทุกกิ่งก็สว่างขึ้น กิ่งก้านและใบของพวกมันส่องแสงจาง ๆ