บทที่ 9 พบกับเฮเลน่า ปาร์คเกอร์ (2)
บทที่ 9 พบกับเฮเลน่า ปาร์คเกอร์ (2)
มุมมองบุคคลที่สาม ~
"บอกวัตถุประสงค์ในการมาของเจ้า นังตัวแสบ" มิกะถามขณะที่เหล่ตาไปทางเฮเลน่า
โดยไม่สนใจคำสาปแช่งของมิกะ เฮเลน่าตอบว่า
"ข้าได้ยินมาว่าท่านมีลูกศิษย์ ข้าจึงมาที่นี่เพื่อตรวจสอบว่าใครเป็นผู้ทำให้มิกะ อามามิผู้ยิ่งใหญ่สามารถรับเขาเป็นศิษย์ได้ ข้าค่อนข้างสงสัยเกี่ยวกับเรื่องนี้" เฮเลน่าหยุดชั่วครู่แล้วพูดต่ออีกครั้ง…
"และข้ายังได้ยินมาว่าองค์ประกอบของลูกศิษย์ของท่านคือไฟฟ้า ข้าพอจะชี้แนะเขาได้" เฮเลน่าพูดขณะจ้องมองอาเรสในขณะที่ดวงตาของเธอเป็นประกาย..
" ……"
มิกะพูดไม่ออกหลังจากได้ยินคำอธิบายของเธอ และหลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เธอขมวดคิ้วและถามเฮเลน่าว่า
“เจ้าไปเอาข้อมูลพวกนี้มาจากไหน กิลด์ข้อมูลงั้นหรอพวกมันค่อนข้างจะหน้าด้าน คิดว่าไม่มีความจำเป็นต้องมีพวกมันในโลกนี้แล้วล่ะ”
มิกะพูดพลางทำหน้าบูดบึ้ง…
เมื่อเห็นใบหน้าบิดเบี้ยวของมิกะ เฮเลน่าก็หัวเราะเบา ๆ แล้วตอบว่า
“ฉันไม่เคยบอกว่าได้ข้อมูลนี้มาจากกิลด์ข้อมูล”
"ฮะ..แล้ว.?"
มิกะขมวดคิ้วขอคำอธิบาย…
เฮเลน่าไม่ต้องการอธิบายอะไร ดังนั้นเธอจึงชี้นิ้วชี้ไปที่เอจิส
เอจิสสัมผัสได้ถึงการจ้องมองจากมิกะ, อาเรส และเฮเลน่า เธอก็สะดุ้งเมื่อกลายเป็นศูนย์กลางของความสนใจอย่างกะทันหันและหัวเราะออกมาด้วยเสียงน่ารัก
"ฮ่าๆๆๆ"
มิกะมองเธอด้วยการเหล่ตาแล้วพูดว่า…
“เอจิสเจ้าทำอะไร อธิบายว่าทำไมนังนี่ถึงมาอยู่ที่นี่”
เมื่อได้ยินเสียงอันเกรี้ยวกราดของมิกะ เอจิสจึงตัดสินใจอธิบายขณะที่เธอกระแอมในลำคอ
"อะแฮ่ม ให้ข้าอธิบายว่าพรุ่งนี้ท่านจะออกไปทำงาน ข้าจึงคิดว่าอาเรสควรเพิ่มความชำนาญในการใช้ธาตุสัมพันธ์ของเขาด้วย และเนื่องจากเฮเลน่าเป็นผู้ใช้ไฟฟ้าเช่นเดียวกับอาเรน ท่านไม่คิดว่าเธอจะเป็นครูที่สมบูรณ์แบบสำหรับเขาเพื่อที่จะพัฒนาพลังธาตุหรือ?” เอจิสอธิบาย
ประหลาดใจกับคำอธิบายของเอจิส มิกะตะโกน…
"อะไรนะ!!"
มิกะถามยืนยันอีกครั้งด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด…
“เจ้าต้องการ” เธอพูดขณะชี้นิ้วชี้ไปที่เฮเลน่า
“ให้นังนั่นมาเป็นอาจารย์ของลูกศิษย์ข้า” เธอชี้นิ้วโป้งเข้าหาตัวเอง
เอจิสพยักหน้ายืนยันหลายครั้งในขณะที่ส่งเสียง
"อืม" "อืม"
""""
มิกะพูดไม่ออกเมื่อได้ยินคำพูดของเอจิส เธอใช้มือขวากดขมับราวกับว่าเธอกำลังปวดหัว…
'เจ้าเสียสติไปแล้ว เจ้าต้องการให้เธอมาขโมยศิษย์ที่มีค่าของข้าไปจากข้าใช่ ผู้หญิงเลวนั่นจะขโมยลูกศิษย์ของข้าไป ข้าควรจะฆ่าเธอ ใช่ ทุกอย่างจะดีถ้าข้าแค่ฆ่าเธอ ใช่ ข้าควรทำอย่างนั้น ...' มิกะก้มหน้าลง ใบหน้าของเธอปกคลุมไปด้วยผมของเธอ และพึมพำอย่างรวดเร็วด้วยเสียงต่ำซ้ำๆ ราวกับแผ่นเสียงที่ตกร่อง…
******************************
มุมมองอาเรส~
เมื่อเห็นบรรยากาศอึมครึมของมิกะ ฉันรีบเข้าไปหาเธอ เพราะถ้าไม่ทำอะไรตอนนี้ ฉันคิดว่าจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นที่นี่แน่นอน…
ฉันจับมือขวาของมิกะโดยใช้มือทั้งสองข้างของฉันและเรียกเธอซ้ำๆ เธอเริ่มปล่อยออร่าของเธอออกมา และเสียงแตกจะได้ยินจากทั่วคฤหาสน์ เมื่อได้ยินเสียงแตก ฉันเรียกเธอด้วยเสียงที่สิ้นหวัง…
“อาจารย์.. อาจารย์.. ได้สติเร็วเข้า” ผมตะโกนแล้วดึงมือเธอมาทางผม แต่เธอก็ยังไม่ขยับแม้แต่นิ้วเดียว
"แย่แล้ว" ฉันพึมพำกับตัวเองอย่างรีบร้อนและมองไปที่เอจิสและเฮเลน่าอย่างขอความช่วยเหลือ แต่ใบหน้าของฉันซีดเซียวเมื่อเห็นพวกเธอ พวกเธอทั้งคู่เป็นอัมพาตจากแรงกดดันที่มิกะปล่อยออกมาและเลือดก็ไหลออกมาจากทั้งจมูกและปากพร้อมกับมีใบหน้าที่หวาดกลัวและตกใจ…
พวกเธอไม่สามารถแม้แต่จะเช็ดเลือดเพราะร่างกายของพวกเธอแข็งเป็นหิน
ดูเหมือนว่าเอจิสจะสบายดี เพราะเธอใช้เวทมนตร์รักษาตัวเอง ไม่เหมือนคนที่อยู่ข้างๆเธอ เฮเลน่านั้นกัดฟันและอดทนต่อความเจ็บปวด…
แม้ว่าเอจิส และเฮเลน่าจะเป็นนักผจญภัยแรงค์ S แต่ก็ยังมีช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่างนักผจญภัยระดับแรงค์ S และแรงค์ SS…
สาเหตุที่ฉันไม่ได้รับผลกระทบเป็นเพราะแรงกดดันของมิกะ เพราะมันข้าฉันไปราวกับว่ามันไม่สนใจฉัน
แม้จะอยู่ในสภาพจิตใจที่ย่ำแย่ เธอก็ยังไม่อยากเห็นฉันเจ็บปวด ฉันไม่รู้ว่าควรจะหัวเราะหรือร้องไห้กับสถานการณ์นี้ดี…
ความลุ่มหลงที่เธอมีต่อฉันตอนนี้ถึงจุดที่ไม่อาจหวนคืนมาได้แล้ว ในตอนแรกฉันคิดว่าฉันสามารถจัดการกับมันได้ แต่สิ่งต่างๆ จะกลายเป็นเรื่องยุ่งยากในอนาคต... ฉันคิดกับตัวเองแล้วถอนหายใจ
ฉันมองลึกเข้าไปในดวงตาของเธอซึ่งตอนนี้มันดูเหมือนเหวลึกที่สามารถกลืนกินทุกสิ่งได้หากจ้องมองนานเกินไป
ฉันส่ายหัวเพื่อล้างความคิดและใช้พลังธาตุของฉัน กระแสไฟฟ้าที่ปกคลุมทั้งตัวของฉันพุ่งไปที่ร่างมิกะ โดยการเอามือโอบรอบเธอและกอดเธอแน่นในขณะที่กอดเธอ ฉันตะโกนเรียกชื่อเธอ…
“มิกะได้โปรดหยุด!!” แล้วกัดกระดูกไหปลาร้าของเธอให้แรงที่สุดเท่าที่จะทำได้ในขณะที่ฉันยังมีไฟฟ้าปกคลุมอยู่ ฉันค้างอยู่อย่างนั้นสองสามวินาทีแล้วถอนฟันออก ทิ้งรอยกัดไว้ที่กระดูกไหปลาร้าของเธอ และมีเลือดไหลออกมาจากกระดูกไหปลาร้าเล็กน้อย…
ฉันควรจะเพิ่มความสูงโดยเร็ว ฉันคิดในใจขณะกอดมิกะ
มิกะตัวสั่นและไม่นานก็หลุดจากความงุนงง และในเสี้ยววินาทีความกดดันก็สลายไปและบรรยากาศก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม...และมีเพียงความเงียบงันปกคลุมทั่วคฤหาสน์ในไม่ช้า…
ฉันยังคงกอดมิกะอยู่ และไม่นานเธอก็กอดฉันกลับด้วยมือข้างหนึ่งและใช้มืออีกข้างลูบผมของฉัน…
เพื่อทำลายความเงียบ เอจิสวิ่งมาหาเราด้วยน้ำตาที่ไหลริน และขอโทษมิกะซ้ำแล้วซ้ำอีก และเริ่มร้องไห้เหมือนเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ซึ่งดูไม่เข้ากับรูปร่างหน้าตาของเธอ…
"ข้าขอโทษมิกะ ข้ามสันแย่มาก อึก..อึก.. เพราะข้า อึก..."
มีเพียงเสียงร้องไห้ของเอจิส เท่านั้นที่ดังไปทั่วคฤหาสน์ ฉันไม่เคยเห็นเธอเป็นแบบนี้มาก่อน ฉันคิดในใจ…
มิกะหยุดลูบผมแล้วกอดเอจิสด้วยแขนข้างนั้นเพื่อให้เธอหยุดร้องไห้…
เราอยู่ที่นั่นจนกระทั่ง เอจิสหยุดสะอื้น ...และหลังจากนั้นไม่กี่วินาทีมิกะก็ปล่อยฉันและเอจิสในที่สุด
จากนั้นเธอก็หันไปหาเฮเลน่าซึ่งพับเข่าทั้งสองข้างนั่งอยู่บนพื้น เธอกำลังเช็ดเลือดจากใบหน้าโดยใช้แขนเสื้อของเธอโดยไม่สนใจสภาพแวดล้อมด้านข้างแม้แต่น้อย…
รูปลักษณ์ที่สวยงามและสง่างามที่เธอมีเมื่อมาถึง ตอนนี้ไม่มีให้เห็นแล้ว…
แต่เธอยังคงดูร้อนแรงในท่านั้น…
ฉันส่ายหัวเพื่อออกจากความคิดไร้สาระออก เมื่อได้ยินเสียงของมิกะ
“นังตัวแสบ” เธอตะโกนขณะจ้องมองเฮเลน่า เฮเลน่าตอบกลับเธออย่างตะกุกตะกัก
"อะ-อะไร"
มิกะพูดอีกครั้งขณะหรี่ตา…
“ข้าจะอนุญาตให้เจ้าฝึกฝนศิษย์ของข้า แต่เจ้าต้องทำตามเงื่อนไขบางประการของข้า”
หลังจากได้ยินคำพูดของมิกะ เฮเลน่าจ้องมาที่เธอสองสามวินาที จากนั้นก็ลุกขึ้นจากพื้นแล้วตอบว่า…
"ได้เลย"
ในไม่ช้า มิกะและเฮเลน่าก็ออกไปจากห้องโถงฝึกเพื่อพูดคุยเรื่องเหล่านี้ และเหลือเพียงฉันกับเอจิสเท่านั้นที่ถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพัง รายล้อมด้วยเศษกระจกที่พังเสียหาย เฟอร์นิเจอร์ที่แตกหัก พื้นแตกร้าว และเอจิสที่กำลังหน้าแดงก่ำ เธอพยายามที่จะหลบสายตาของฉัน…
และเกิดความเงียบขึ้นในห้องโถงเป็นเวลาสองสามวินาที ขณะที่พวกเราทั้งคู่เงียบโดยไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว ฉันก็อายเหมือนกันแต่ไม่ได้แสดงออกทางสีหน้า แต่ไม่นานเอจิสก็ทำลายความเงียบและพูด…
“อย่าไปสนใจเลย พวกเธอเป็นแบบนี้เสมอ”
“หือ” ฉันทำเสียงนั้นโดยไม่รู้ตัว เพราะฉันค่อนข้างงงกับสิ่งที่เธอพูด
เห็นท่าทางสับสนของฉัน เอจิสจึงอธิบาย..
“พวกเธออาจไม่แสดงออก แต่ทั้งมิกะและเฮเลน่าเป็นเพื่อนสมัยเด็กกัน และพวกเธอผ่านชีวิตและความตายมาด้วยกันตั้งแต่อายุยังน้อย”
“มันอาจดูเหมือนพวกเธอเกลียดกัน และทั้งคู่ก็ไม่สนว่าอีกคนจะตายหรือไม่ แต่นั่นไม่ใช่กรณีหากมีสิ่งเลวร้ายเกิดขึ้นกับคนใดคนหนึ่ง พวกเธอจะอยู่เคียงข้างกันและกันอย่างแน่นอน”
“มันอาจจะฟังดูไม่น่าเชื่อ แต่ข้าจะพูดให้เจ้าฟัง ไม่กี่ปีที่ผ่านมา มิกะได้รับบาดเจ็บค่อนข้างสาหัสระหว่างการปราบปรามกลุ่มก่อการร้ายและกระดูกหักค่อนข้างมาก และฉันก็กำลังรักษาเธออยู่ ซึ่งตอนนั้นมิกะยังไม่แข็งแกร่งเท่าตอนนี้ ไม่นานนักเฮเลน่าก็มาเยี่ยมเธอและหลังจากเห็นสภาพของเธอแล้ว.. เฮเลน่าก็โกรธจัดและรวบรวมข้อมูลฐานที่มั่นนั่นและรีบไปที่ฐานของผู้ก่อการร้ายและกวาดล้างพวกเขาจนหายไปจากโลกนี้”
“ตอนนั้นเฮเลน่าแข็งแกร่งกว่ามิกะ แต่ไม่นานมิกะก็แซงหน้าเธอและกลายเป็นสิ่งมีชีวิตเหนือธรรมชาติ และเธอก็ช่วยเฮเลน่าหลายครั้งด้วย”
"มิตรภาพของพวกเธอเริ่มจืดจางเมื่อเฮเลน่าเข้าร่วมองค์กร 'นั้น' ด้วยเหตุผลส่วนตัวบางประการ และปฏิเสธที่จะรับความช่วยเหลือจากมิกะ"
"และตั้งแต่วันนั้นมิกะก็เรียกเธอว่า 'นังตัวแสบ' แทนชื่อเธอ"...หลังจากที่พูดจบเธอก็หยุด
นั่นเป็นข้อมูลที่ยากจะเชื่อมากเกินไป... ฉันส่ายหัวและคิดกับตัวเอง
เมื่อเอจิสเริ่มพูด เธอจะไม่หยุดพูดจนกว่าเธอจะพูดจบ
หลังจากเล่าเรื่องมิตรภาพของมิกะ และเฮเลน่าจบ เอจิสก็เดินหนีออกมาโดยต้องการหลบหนีจากความอับอาย และทิ้งฉันไว้ตามลำพังที่โถงทางเดิน…
""""""
ฉันเห็นดวงอาทิตย์กำลังจะตกจากกรอบหน้าต่างที่ไร้หน้าต่างและคิดกับตัวเองว่า
วันนี้ค่อนข้างวุ่นวาย ฉันเห็นช่วงเวลาที่น่าอับอายมากมายของมิกะ, เอจิส และเฮเลน่า ฉันคิดกับตัวเองแล้วหัวเราะเบาๆ ขณะเดินออกจากห้องโถง…
*************************
