บทที่ 9 ความสับสนระหว่างสองฝ่าย

บทที่ 9 ความสับสนระหว่างสองฝ่าย

เมื่อมองไปที่ฝูงชนที่เชียร์ หวังกั๋วหู่ก็ถามด้วยรอยยิ้ม

"พวกคุณทำได้ดีมาก แล้วคนที่เหลือล่ะ? พวกเขาเพิ่งขาดการติดต่อกับสำนักงานใหญ่"

“มีเพียงสองคนเท่านั้นที่หลบหนีสำเร็จ สหายหลายคนเสียชีวิต และอีกสองคนถูกสงสัยว่าถูกจับตัวไป”

พอมีคำนี้ออกมา.

ทันใดนั้นกองเชียร์ก็ตกอยู่ในความเงียบ

รอยยิ้มบนใบหน้าของ หวังกั๋วหู่ก็แข็งเช่นกัน

ในเวลานี้ทุกคนตกตะลึง

“มีเพียงสองคนเท่านั้นที่หลบหนีสำเร็จเหรอ!”

บุคคลยักใหญ่ทั้งห้านี้กระแทกใจผู้คนราวกับค้อน

ไม่มีใครคิดว่าค่าใช้จ่ายในการทำภารกิจให้สำเร็จจะสูงขนาดนี้

ได้ยินเพียงเสียงกระจกแตกในห้องโถง

แก้วน้ำในมือของใครบางคนหลุดจากมือของเขาและแตกเป็นเสี่ยงๆบนพื้น

เห็นได้ชัดว่าไม่เพียงแต่หวังกั๋วหู่เท่านั้น แต่คนอื่นๆก็รับราคาดังกล่าวไม่ได้เช่นกัน

เมื่อได้ยินรายงานของลี่มู่ หวังกั๋วหู่ก็หลับตาลงอย่างลึกล้ำ

ผู้ชายที่ดีจากหลายภูมิภาคต่างก็นอนหลับอยู่ในป่าดงดิบที่ถูกสาปหรือไม่?

ในเวลานี้ หวังกั๋วหู่รู้สึกไร้อำนาจอย่างมาก

บางคนเป็นพ่อ บางคนเป็นลูก

แม้ว่าจะมีการกล่าวกันอยู่เสมอว่ากระดูกที่ภักดีถูกฝังอยู่ทุกที่ในชิงซาน แต่ก็ไม่จำเป็นต้องส่งคืนศพที่ห่อด้วยหนังม้า

แต่ในมุมมองของหวังกั๋วหู่การเสียสละในต่างประเทศนั้นไม่ยุติธรรมต่อวีรบุรุษ

มันโหดร้ายเกินไปสำหรับพวกเขาที่เสียสละเพื่อประเทศจนไม่สามารถพบญาติเป็นครั้งสุดท้ายได้

อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถทำอะไรกับสิ่งที่เกิดขึ้นได้

“หลี่มู่ ล่าถอยทันทีพร้อมกับผู้แจ้งข่าว เราจะเสียใครไปไม่ได้อีกแล้ว”

แม้ว่าหวังกั๋วหู่ยังต้องการให้หน่วยสไปค์ของเขาช่วยเหลือผู้ถูกจับสองคน

แต่เห็นได้ชัดว่าสถานการณ์ปัจจุบันไม่อนุญาต

หวังกั๋วหู่เข้าใจความจริงเป็นอย่างดี

หน่วยปฏิบัติการพิเศษนั้นแข็งแกร่ง แต่ไม่แข็งแกร่งพอที่จะบุกเข้าไปในค่ายทหารของศัตรูและต่อสู้กับกองทัพทั้งหมดก่อนที่จะช่วยชีวิตผู้คนและกลับมา

เขาได้ตัดสินใจแล้ว และหลังจากเรื่องนี้จบลง เขาจะยื่นเรื่องต่อเจ้าหน้าที่ระดับสูงทันที

มันขึ้นอยู่กับรัฐที่จะแลกฮีโร่เหล่านี้

จ่ายเท่าไหร่ก็ไม่คุ้ม!

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ ร่องรอยของความโกรธก็ฉายแววในดวงตาของเขา

เหล่าขุนศึกกระหายเลือด! ไอ้สารเลวแดนอินทรี! ฉันจะจำความเกลียดชังนี้ได้!

อย่างไรก็ตาม คำพูดต่อมาของลี่มู่ทำให้หวังกั๋วหู่ตกตะลึง

“หัวหน้า ตามแหล่งข่าวกรอง เขาและผู้รอดชีวิตสองคนได้รับการช่วยเหลือจากบุคคลที่มีเรียกตัวเองว่าโกส ทีมนี้เป็นของเราหรือเปล่า”

"โกส? ฉันไม่เคยได้ยินเรื่องนี้ เขตทหารของเราไม่มีทีมที่ตั้งชื่อตามโกส"

เมื่อได้ยินคำพูดของลี่มู่ หวังกั๋วหู่ก็อดขมวดคิ้วไม่ได้

“โกสที่คุณพูดถึงนี้คืออะไร”

“นั่นสินะ เขา...”

เขาพูดซ้ำในสิ่งที่ ซู จื่อหยวน บอกตัวเองกับหวังกั๋วหู่

หลังจากฟัง รูม่านตาของหวังกั๋วหู่หดตัวลงโดยไม่ได้ตั้งใจ

เห็นได้ชัดว่าทีมโกสที่หลี่มู่กล่าวถึงรู้เรื่องภารกิจลับนี้

เช่นเดียวกับความคิดของลี่มู่ ปฏิกิริยาแรกของหวังกั๋วหู่ก็คือเขตทหารอื่นๆก็มีส่วนร่วมเช่นกัน

แต่ทำไมเขาไม่รู้เรื่องใหญ่เช่นนี้?

หวังกั๋วหู่ส่งสัญญาณให้หลี่มู่ยืนอยู่ข้างๆ

"ติดต่อฉันกับผู้คนจากฐานสี่แห่งทันที อย่างไรก็ตามติดต่อไปยังโรงเรียนกองกำลังพิเศษด้วย ฉันอยากรู้ว่าทีมโกส ทีมนี้คือใคร!"

ประกายแวววาววาบขึ้นในดวงตาของเขา

หวังกั๋วหู่พบว่างานนี้ไม่ง่ายอย่างที่เขาคิด

ไม่นานสายก็เชื่อมต่อ

หวังกั๋วหู่ถามเพื่อนเก่าของเขาเกี่ยวกับทีมลับของ "โกส"

แต่สิ่งที่ทำให้หวังกั๋วหู่งงงวยคือนอกเหนือจากเขตสงครามทางใต้ของเขาแล้ว ฐานอีกสี่แห่งไม่มีทีมชื่อ "โกส"

ไม่เพียงเท่านั้น เพื่อนเก่าของเขาที่เป็นผู้อำนวยการโรงเรียนหน่วยรบพิเศษยังบอกเขาอย่างจริงจังว่า

ในอาณาจักรมังกรไม่มีทีมพิเศษใดที่มีการกำหนดเป็น "โกส"

แต่นี่เป็นเรื่องแปลก

ไม่มีทีมแบบนี้ในประเทศ แล้วใครคือคนที่ช่วยชีวิตซู จื่อหยวน?

คนนี้เหมือนโกสจริงๆ

การแสดงออกของหวังกั๋วหู่เริ่มจริงจัง

เพราะทันใดนั้นเขาก็ตระหนักว่าสิ่งต่างๆอยู่เหนือการควบคุมของเขา

………………

ชายแดนพม่าค่ายจากา.

ในห้องโดยสารที่มืดสลัว กัปตันเบรย์กำลังจ้องมองร่างสองร่างที่นอนอยู่บนพื้น

รอยยิ้มที่มั่นใจบนใบหน้าของเขาก่อนที่จะเผชิญหน้ากับชาก้าได้หายไปนานแล้ว

กลับเย็นยะเยือกอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

ร่างสองร่างบนพื้น

มันคือเฮนรี่ สไนเปอร์ของทีมบึงพิษ และลิตเติ้ล จอห์น ผู้สังเกตการณ์

“วู้ด คุณต้องอธิบายให้ฉันฟัง!”

เสียงที่เย็นชาค่อยๆออกมาจากปากของกัปตันเบรย์

แม้จะฟังดูสงบ แต่ทุกคนก็รู้สึกโกรธในคำพูดของกัปตันเบรย์

ถอนหายใจเบา ๆ

อริส วู้ดส่ายหัว

“ขอโทษครับท่าน นั่นเป็นกรณีที่เราพบพวกเขาทั้งสอง”

“คุณหมายความว่า ไม่เพียงแต่ทีมบึงพิษของคุณทำภารกิจไม่สำเร็จเท่านั้น แต่พวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าศัตรูที่ฆ่าเพื่อนร่วมทีมคือใคร? คุณล้อเล่นหรือเปล่า?

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ในที่สุดกัปตันเบรย์ก็ทนไม่ได้อีกต่อไป

ตะโกนใส่ อริส วู้ดเหมือนสัตว์ร้าย

ในสายตาของเขาไม่มีอะไรไร้สาระไปกว่านี้แล้ว

ฝ่ายหนึ่งเป็นผู้ไล่ตามและอีกฝ่ายหนึ่งเป็นผู้ถูกไล่ตาม

แต่บัดนี้นายพรานตายไปสองคนแต่เหยื่อวิ่งหนีอย่างหน้าด้าน ๆ มีเหตุผลเช่นนี้ได้อย่างไร?

ถ้าไม่ใช่เพราะ อริส วู้ดเป็นกัปตันของทีมบึงพิษ พร้อมชื่อเสียงด้านการทหาร กัปตันเบรย์คงจะอยากส่งเขาขึ้นศาลทหารในตอนนี้

เสียสละคนมากมาย เขาซึ่งเป็นหัวหน้าต้องแบกรับความรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่ที่สุด!

“ขอโทษครับ ตามวิจารณญาณของผม อีกฝ่ายน่าจะมีทีมลึกลับซุ่มโจมตีอยู่ใกล้ๆเพื่อตอบโต้ ผมกังวลว่าจะมีคนบาดเจ็บล้มตายมากกว่านี้ ผมเลยไม่ปล่อยให้คนไล่ล่าต่อไป คุณก็รู้ว่าป่าซุ่มโจมตีเป็นความถัดของอาณาจักรมังกรเหล่านั้นตลอด”

คำพูดของอริส วู้ดทำให้กัปตันเบรย์โกรธมาก แต่กัปตันเบรย์ไม่สามารถช่วยอะไรได้

ในฐานะเจ้าหน้าที่หน่วยปฏิบัติการพิเศษ เบรย์รู้ว่าอริส วูดพูดถูก

ในหน่วยปฏิบัติการพิเศษ สิ่งที่นำไปสู่ความตายคือคงามฉับพลัน

ถ้าพวกเขาพุ่งไปข้างหน้าเหมือนทหารธรรมดา หน่วยรบพิเศษกับทหารธรรมดาต่างกันอย่างไร?

ดังนั้นเมื่อคุณถูกอีกฝ่ายค้นพบ แต่คุณไม่พบอีกฝ่าย

การถอยเป็นทางเลือกที่ฉลาดที่สุด

แต่กัปตันเบรย์โกรธ

เขาถอยกลับไปโดยไม่รู้ว่าใครคือคู่ต่อสู้ของเขา

สิ่งนี้ทำให้กัปตันเบรย์ยอมรับไม่ได้

อย่างน้อยที่สุด คุณต้องรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร และครั้งต่อไปที่คุณกลับมาหาสถานที่จะง่ายขึ้น

“เป็นพวกเขี้ยวหมาป่าเหรอ?”

ในใจของเขาได้ค้นหาทีมพลังพิเศษภาคใต้อยู่หลายทีม

กัปตันเบรย์ยังรู้เกี่ยวกับทีมพิเศษหลายทีมในภาคใต้ของหลงกั๋ว

ในบรรดาทีมพิเศษหลายแห่งในภาคใต้ สไปค์เขี้ยวหมาป่า เป็นทีมที่ทรงพลังที่สุดและได้สังหารผู้คนมากมายที่อยู่เคียงข้างเขา

“ไม่ มันไม่ใช่หลางหยา ถ้าเป็นหลางหยาจริงๆเราอาจจะกลับมาไม่ได้ในวันนี้ ในความคิดของผม ท่าทางของอีกฝ่ายดูเหมือนจะไม่ใช่คนที่เราเคยพบมาก่อน”

อริส วู้ดเล่นกับทีมพิเศษในภาคใต้มาหลายครั้งและเขารู้สไตล์ของทีมเหล่านี้เป็นอย่างดี

แต่เรื่องในวันนี้ทำให้ อริส วู้ดไม่แน่ใจเล็กน้อย

คู่ต่อสู้ดูเหมือนจะไม่ใช่ทีมที่เขาเคยต่อสู้มาก่อน

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เบรย์หันศีรษะทันทีและมองไปที่จากาที่เงียบอยู่ข้างๆ เขา

"ไป ฉันจะไปพบชาวอาณาจักรมังกรสองคนนั้น!"