บทที่ 420 เพื่อนร่วมงานขอคำแนะนำ
บทที่ 420 เพื่อนร่วมงานขอคำแนะนำ
อารมณ์ของหลู่ตี๋เหมือนกับต้นองุ่นที่เหี่ยวเฉาในฤดูหนาว เขาเต็มไปด้วยความรู้สึกเยือกเย็นไม่มีความโกรธเลย
สถาบันจงโจวขึ้นชั้นโรงเรียนระดับ '3' นอกจากความรู้สึกมีความสุขแล้ว เขายังรู้สึกกดดันอย่างมากอีกด้วย ราวกับว่าคลื่นที่ถาโถมเข้าใส่ต้องการจะจมเขาลงไป
หลู่ตี๋มีความชัดเจนมากเกี่ยวกับสถานการณ์ของตัวเอง ความแข็งแกร่งและพรสวรรค์ของเขานั้นธรรมดา เขาต้องการเข้าร่วมสอนในฐานะอาจารย์ใหม่ อย่างไรก็ตาม หลังจากที่โรงเรียนได้เลื่อนระดับขึ้นไป ข้อกำหนดสำหรับครูฝึกสอนก็จะยิ่งเข้มงวดมากขึ้นไปอีก ในกรณีนั้น ความหวังของเขาที่จะได้เข้าร่วมโรงเรียนในฐานะครูก็ยิ่งริบหรี่ลง
เฮ้อ~
หลู่ตี๋หายใจเข้าลึก เขาถืออ่างขาหมูตุ๋นของเขา และไปหาซุนม่อ ไม่ว่ามันจะสำเร็จหรือไม่ก็ตาม เขาต้องลองดู ท้ายที่สุดสิ่งนี้เกี่ยวข้องกับอนาคตของเขา
“เฮ้อ จะดีแค่ไหนถ้าข้าได้สร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับซุนม่อในตอนนั้น”
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หัวใจของหลู่ตี๋เต็มไปด้วยความเสียใจ
หลู่ตี๋เดินไปที่บ้านพักท่ามกลางลมหนาว เมื่อเขาเห็นสิ่งก่อสร้างที่หรูหราโอ่อ่า รวมถึงทิวทัศน์ที่สวยงามโดยรอบด้วยบรรยากาศที่เงียบสงบ หลู่ตี๋ก็ยิ่งรู้สึกหดหู่ใจ
เหตุใดเขาจึงต่ำต้อยกว่าซุนม่อมากเมื่อพิจารณาว่าพวกเขาเป็นมือใหม่จากกลุ่มเดียวกัน
(ถ้าเจ้าบอกข้าว่าซุนม่อจบการศึกษาจากหนึ่งในเก้าสถาบันยิ่งใหญ่ ข้าจะยอมรับความต่ำต้อยของข้า อย่างไรก็ตาม เห็นได้ชัดว่าเขาจบการศึกษาจากโรงเรียนธรรมดา!)
หลู่ตี๋ยืนอยู่ที่ประตูบ้านพัก เขาไม่ได้เคาะ แต่ลองมองผ่านหน้าต่างแทน
เอี๊ยด!
ทันใดนั้นประตูก็เปิดออก
หญิงงามเดินออกมา นางมีท่าทางที่สง่างามและใบหน้าที่สวยงาม และการกระทำที่ไม่เป็นทางการของนางเผยให้เห็นถึงความรู้สึกของขุนนางจากกลุ่มใหญ่
“เจ้ากำลังมองหาใคร?”
ตงเหอถาม
ชายคนนี้กำลังจ้องมองที่บ้านพักอย่างกระวนกระวายใจ ดังนั้นตงเหอจึงต้องทำให้สิ่งต่างๆ ชัดเจนและแน่ใจว่าเขามาดีหรือไม่
ไม่ว่าในกรณีใดเจ้านายของนางก็ปรากฏตัว ถ้าซุนม่อตื่นตระหนก เขาอาจจะออกมาทุบตีเพื่อนคนนี้จนฉี่รดกางเกง
“ขะ…ข้าชื่อหลู่ตี๋ข้าชื่อ ซุนม่อ อ๊ะ เพื่อนร่วมงานของอาจารย์ซุน และครั้งหนึ่งเราเคยอยู่หอพักเดียวกัน ข้าได้ยินมาว่าเขาคว้าแชมป์และข้ามาเพื่อแสดงความยินดีกับเขาโดยเฉพาะ!”
หลู่ตี๋พูดติดอ่างเล็กน้อย
ไม่มีทางแก้ไขได้ เขาไม่เคยพูดกับผู้หญิงที่สวยและสง่างามเช่นนี้มาก่อน ดังนั้นเขาจึงประหม่า
“ให้ตายเถอะ ข้าน่าจะซักเสื้อก่อนมาวันนี้!”
หลู่ตี๋เดือดดาลในใจอย่างเงียบๆ หลังจากนั้นก็รู้สึกเป็นห่วงว่าเขาจะถูกซุนม่อปฏิเสธหรือไม่? อันที่จริง เขาอยากจะบอกว่าเขาเป็นเพื่อนของซุนม่อ แต่เขาไม่มีความกล้าที่จะทำเช่นนั้น
จะเป็นอย่างไรถ้าซุนม่อรู้สึกไม่เหมือนเดิม?
“โปรดรอสักครู่ ข้าจะตรวจสอบกับนายของข้า!”
ในฐานะสาวใช้ตงเหอไม่มีอำนาจในการตัดสินใจแทนซุนม่อ การส่งข้อความเป็นส่วนหนึ่งของงานของนาง
“จะ..เจ้านาย?”
หลู่ตี๋ประหลาดใจมาก ตอนแรกเขาคิดว่านางเป็นเพื่อนหรือญาติของซุนม่อ เขาไม่คิดว่านางจะเป็นสาวใช้
อย่างไรก็ตามนางสวยมาก ทำไมนางถึงต้องเป็นสาวใช้?
ในใจของเขา หลู่ตี๋กำลังคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด เมล็ดพันธุ์แห่งความรักที่เพิ่งผลิบานถูกเหยียบย่ำอย่างไร้ความปรานีภายใต้ฝ่าเท้าขนาดใหญ่
“การเป็นคนรวยนั้นดีมาก!”
หลู่ตี๋ถอนหายใจอย่างสมเพช เขาอดไม่ได้ที่จะยืดท่าทางให้ตรง และสีหน้าของเขาก็ไม่อ่อนน้อมถ่อมตนอีกต่อไป ไม่ว่าสถานะทางสังคมของเขาจะต่ำต้อยเพียงใด เขาก็ยังคงเป็นอาจารย์ฝึกสอน อย่างน้อยที่สุด เขาไม่จำเป็นต้องพูดถ่อมตัวต่อหน้าสาวใช้
ไม่กี่นาทีต่อมาตงเหอก็ออกมา
เอวของหลู่ตี๋แทบจะงออีกครั้ง เขายังเค้นรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา
ไม่มีวิธีแก้ปัญหานี้ เนื่องจากเขามาที่นี่เพื่อขอความช่วยเหลือ เขาจึงไม่สามารถวางท่าใดๆ ได้ แม้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นสาวใช้ แต่นางก็เป็นสาวใช้ของซุนม่อ ดังนั้นสิ่งต่างๆ จึงแตกต่างกัน
“เจ้านายของข้าขอเชิญท่านเข้าไปข้างใน เชิญมาพร้อมกับข้า!”
จากนั้นตงเหอนำทางไป
หลังจากก้าวผ่านประตูและเดินไปได้ระยะหนึ่ง หลู่ตี๋ก็มาถึงห้องนั่งเล่น เขาสามารถเห็นซุนม่อกำลังคุยกับผู้หญิงที่สวยงามมาก
“จินมู่เจี๋ย!”
วิญญาณของหลู่ตี๋ปั่นป่วน เขาใช้ทัศนคติที่สมบูรณ์แบบที่สุดโดยไม่รู้ตัว นี่คือเพื่อนที่ดีของอาจารย์ใหญ่อัน และเป็นมหาคุรุระดับ 3 ดาวในโรงเรียน ถ้านางชื่นชมหลู่ตี๋ เขาจะสามารถเข้าร่วมโรงเรียนในฐานะครูและมีอนาคตที่ค่อนข้างดี
“อาจารย์หลู่!”
ซุนม่อยืนขึ้น
“ตงเหอ เสนอชา!”
“ข้ามิกล้า ข้ามิกล้า! อาจารย์ซุน เรียกข้าว่าหลู่ตี๋ดีกว่า”
หลู่ตี๋รีบพูด ไม่ใช่ว่าเขาถ่อมตัว แต่นี่เป็นกฎที่ไม่ได้พูดในโลกของมหาคุรุ
สำหรับอาจารย์ฝึกสอนที่ยังไม่เข้าคณะอย่างเป็นทางการ สามารถเรียกกันด้วยนามสกุลและเติมคำว่า ซือ (คำย่อของคำว่าอาจารย์) ต่อท้ายได้ แต่มันแตกต่างออกไปสำหรับครูที่เป็นทางการ พวกเขาต้องเรียกครูอย่างเป็นทางการด้วยคำว่า 'ท่านอาจารย์' (เหล่าซือ)!
ท้ายที่สุด มีอาจารย์ฝึกสอนจำนวนมาก และอย่างน้อยครึ่งหนึ่งในจำนวนนี้ก็จะสอบตกในที่สุด
“อาจารย์หลู่!”
จินมู่เจี๋ยยืนขึ้นและพยักหน้า
“อาจารย์จิน!”
หลู่ตี๋รีบโค้งคำนับ จินมู่เจี๋ยยืนขึ้นเพื่อรับเขาจริงๆ ? สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกราวกับว่าเขาได้รับความโปรดปรานอย่างมาก อย่างไรก็ตาม เขาเข้าใจว่าเหตุผลที่จินมู่เจี๋ยสุภาพนั้นเป็นเพราะซุนม่อทั้งหมด
"เชิญนั่ง!"
เมื่อซุนม่อมาถึงจินหลิงเป็นครั้งแรก มีคนอีกสามคนพักอยู่ในหอพักเดียวกับเขา หยวนฟงจากไปแล้ว และดูเหมือนว่าหลู่ตี๋ยังคงตุ๋นขาหมูอยู่ ซุนม่อจึงถามว่า
“อาจารย์จางอยู่ที่ไหน”
“เขาลาออกไปนานแล้ว”
หลู่ตี๋ถอนหายใจ
จางเซิงมีความขัดแย้งเล็กน้อยกับซุนม่อ เขาทำงานหนักและต้องการที่จะเหนือกว่า ซุนม่อ แต่ใครจะรู้ว่าความแตกต่างระหว่างคนทั้งสองจะเพิ่มมากขึ้นตามกาลเวลา? โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่เขาได้เข้าร่วมการบรรยายการยุทธเวชกรรมของซุนม่อ จากนั้นเขาก็ยอมแพ้และออกจากสถาบันจงโจว
"โอว!"
ซุนม่อแค่ถามและไม่ได้กังวลเกี่ยวกับบุคคลระดับรองอย่างเขา ฝ่ายตรงข้ามในปัจจุบันของเขาคืออาจารย์ที่มีชื่อเสียงเทียบหลิ่วมู่ไป๋และหมิงเซี่ยน
“อาจารย์ซุน เจ้าน่าจะเข้าร่วมการสอบมหาคุรุ 1 ดาวที่จะจัดขึ้นในอีกสองเดือนข้างหน้าใช่ไหม? ข้าขออวยพรให้เจ้าประสบความสำเร็จล่วงหน้า!”
หลู่ตี๋ยิ้ม เมื่อเขาเห็นตงเหอนำชามาให้เขา เขารีบลุกขึ้นและหยิบถ้วยชา
"ขอบคุณ!"
ซุนม่อยิ้มเบาๆ
“อาจารย์หลู่ก็จะไปด้วยเหรอ? เจ้าสามารถเรียกข้าว่าซุนม่อ ไม่จำเป็นต้องเรียกข้าว่าอาจารย์ซุนก็ได้”
“ข้ายังลังเล เจ้าช่วยข้าตัดสินใจได้ไหม?”
หลู่ตี๋รำพึงในใจว่าหัวข้อหลักอยู่ที่นี่ นอกเหนือจากเพื่อพัฒนาความสัมพันธ์แล้ว อีกเหตุผลหนึ่งที่เขามาหาซุนม่อก็เพราะต้องการขอคำแนะนำเกี่ยวกับสถานการณ์ปัจจุบันของเขา
ท้ายที่สุดซุนม่อมีหัตถ์เทวะ หลู่ตี๋อยากลองมานานแล้ว
“เจ้าไม่ควรปรึกษามหาคุรุเกี่ยวกับเรื่องนี้หรือ?”
ซุนม่อขมวดคิ้ว
"ฮ่า ฮ่า!"
หลู่ตี๋ยิ้มอย่างขมขื่นและแอบมองจินมู่เจี๋ยโดยไม่ได้ตั้งใจ (ข้าก็อยากได้เหมือนกัน แต่ข้าเป็นแค่ผู้ชายใสๆ ต่อหน้าพวกเขา ข้าจะไปรู้จักบุคคลสำคัญหลักอย่างพวกเขาได้อย่างไร)
(แต่สำหรับเจ้า เจ้ากำลังคุยกับจินมู่เจี๋ย คนรักในฝันของครูชายทุกคนในโรงเรียน และจากที่ดูๆ ไปแล้ว ความสัมพันธ์ส่วนตัวระหว่างเจ้าสองคนดูค่อนข้างดี ถ้าเรื่องนี้แพร่ออกไป สงสัยจะมีผู้ชายสักกี่คนที่ตายเพราะความหึงหวง?)
“อาจารย์จินทำไมท่านไม่แสดงความคิดเห็นของท่าน”
ซุนม่อปฏิเสธ ท้ายที่สุด ไม่เพียงแต่เขาและหลู่ตี๋จะอายุใกล้เคียงกันเท่านั้น แต่พวกเขายังเป็นเพื่อนร่วมงานกันอีกด้วย เป็นเรื่องหนึ่งหากเขาให้คำแนะนำแก่หลู่ตี๋เป็นการส่วนตัว อย่างไรก็ตาม เนื่องจากพวกเขาอยู่ต่อหน้าจินมู่เจี่ย ซุนม่อจึงต้องออกหน้าให้นางบ้าง
“อาจารย์หลู่ เจ้าคิดว่าตัวเองอยู่อันดับไหนในบรรดาอาจารย์ฝึกสอน?”
จินมู่เจี๋ยไม่ปฏิเสธ
ในเวลาเดียวกัน นางรู้สึกถึงร่องรอยของความปรารถนาดีต่อซุนม่อในใจของนาง นี่คือคนที่รู้วิธีคิดเพื่อผู้อื่น
ต้องรู้ว่าหลู่ตี๋มาที่นี่เพื่อขอคำแนะนำ
เนื่องจากจินมู่เจี๋ยมีพรสวรรค์ มีสถานะสูงส่ง และมีความงดงาม จึงมีผู้ชายมากมายที่ตามพัวพันนาง คนเหล่านี้จะไม่ละทิ้งโอกาสที่จะแสดงความเฉลียวฉลาดต่อหน้านาง
หากชายเหล่านี้ได้ยินคำถามของหลู่ตี๋ พวกเขาจะพูดอย่างตรงไปตรงมาด้วยความมั่นใจว่าจะแก้ปัญหาของเขา เพื่อที่พวกเขาจะได้แสดงให้เห็นว่าพวกเขาโดดเด่นเพียงใด โดยต้องการให้จินมู่เจี๋ยมองพวกเขาด้วยความชื่นชม อย่างไรก็ตาม ซุนม่อไม่ได้ทำเช่นนั้น
ติง!
คะแนนความประทับใจจากจินมู่เจี๋ย +30 ความเคารพ (3,360/10,000).
ซุนม่อจ้องมองที่จินมู่เจี๋ยด้วยความงุนงง (ทำไมเจ้าถึงให้คะแนนความประทับใจที่ดี เจ้าอยากกินขาหมูของหลู่ตี๋หรือไม่)
“สูงกว่าทั่วไปนะข้าเดา?”
หลู่ตี๋ยิ้มอย่างขมขื่น
“เมื่อเจ้ารู้จักตัวเองอย่างชัดเจนแล้ว มันขึ้นอยู่กับว่าเจ้าต้องการทำอะไรในตอนนั้น หากเจ้าต้องการสะสมประสบการณ์และ 'ต่อสู้' เพื่อเพิ่มโอกาสในการเข้าร่วมโรงเรียนในฐานะครู เจ้าควรเข้าร่วมการสอบคุณสมบัติการเป็นมหาคุรุระดับ 1 ดาว หากเจ้ามั่นใจในอนาคตของเจ้าและรู้สึกว่าเจ้าจะสามารถเข้าร่วมโรงเรียนได้อย่างแน่นอนในฐานะครูอย่างเป็นทางการ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เจ้าสามารถรออีกสักหนึ่งหรือสองปีก่อนที่จะเข้าร่วมการสอบคัดเลือกมหาคุรุระดับ 1 ดาว!”
จินมู่เจี๋ยถ่ายทอดประสบการณ์ของนาง
ซุนม่อกำลังคิดเรื่องนี้เช่นกัน พูดตามตรง ถ้าหลู่ตี๋แสดงผลงานได้ไม่ดี มีโอกาส 80 ถึง 90% ที่เขาจะไม่สามารถอยู่ในสถาบันจงโจวได้
อย่างไรก็ตาม หากเขาไปสอบมหาคุรุระดับ 1 ดาว เขาจะต้องพบกับความเสี่ยงที่จะล้มเหลว
ในโลกของมหาคุรุ มีกฎที่ไม่ได้พูด สำหรับโรงเรียนที่ระดับ '2' ขึ้นไป พวกเขาจะจ้างครูที่ผ่านการสอบคุณสมบัติการเป็นมหาคุรุระดับ 1 ดาวในครั้งเดียวภายในสองปีหลังจากสำเร็จการศึกษาเท่านั้น
กล่าวอีกนัยหนึ่ง หมายความว่าหากเจ้าล้มเหลวเพียงครั้งเดียว แม้ว่าเจ้าจะได้รับคะแนนเต็มในครั้งที่สอง เจ้าจะไม่ได้รับการยอมรับใดๆ
หลู่ตี๋ขัดแย้งกัน ใครเล่าที่ไม่ใฝ่ฝันจะเป็นมหาคุรุ ไม่ต้องการที่จะสอนหนึ่งในเก้าสถาบันยิ่งใหญ่!
แม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่ามีโอกาสน้อยมาก แต่พวกเขาก็ยังเพ้อฝันถึงมัน แต่ถ้าพวกเขาสอบตกในการสอบคัดเลือกมหาคุรุระดับ 1 ดาวครั้งแรก ความหวังของพวกเขาก็จะดับลงอย่างสิ้นเชิง
“อาจารย์หลู่ อัตราการผ่านของการสอบไม่ได้ขึ้นอยู่กับคะแนนที่เจ้าได้รับ แต่ในแต่ละแคว้นจำกัดจำนวนคนผ่าน 300 คน”
จินมู่เจี๋ยเตือนเขา
ประตูเซียนตั้งกฎนี้เพื่อควบคุมคุณภาพและจำนวนมหาคุรุ
ทุกปี ไม่ว่าจะมีผู้เข้าร่วมสอบกี่คนก็ตาม ท่านต้องอยู่ใน 300 อันดับแรกก่อนจึงจะได้รับการรับรองคุณวุฒิ”
สีหน้าของหลู่ตี๋ดูไม่น่าดูขึ้นมาทันที เขารู้สึกว่าอนาคตของเขามืดมน
กฎนี้โดยทั่วไปหมายความว่าครูจำนวนมากจะสอบตก คู่ต่อสู้ของหลู่ตี๋ไม่ใช่ครูมือใหม่ในกลุ่มเดียวกันอีกต่อไป ทหารผ่านศึกหลายคนที่พยายามและล้มเหลวมาหลายครั้งจะรวมอยู่ด้วย
โดยธรรมชาติแล้ว ถ้าใครทำข้อสอบห้าครั้งติดต่อกันและยังไม่ผ่าน สิทธิ์ในการสอบอีกครั้งจะถูกตัดออกจากพวกเขา นอกจากนี้ยังหมายความว่าพวกเขาจะไม่สามารถเป็นมหาคุรุได้ตลอดชีวิต
หลู่ตี๋ชำเลืองมองซุนม่อและพบว่าซุนม่อมีท่าทีสงบ เขาไม่แสดงอาการตื่นตระหนกหรือไม่สบายใจ (เฮ้อ นี่ต้องเป็นความรู้สึกของอัจฉริยะแน่ๆ!)
“อาจารย์ซุน ข้าพเจ้ามีเรื่องจะขอร้องท่าน โปรดใช้หัตถ์เทวะกับข้าและดูว่าข้าควรพัฒนาตัวเองอย่างไรในอนาคต”
ขณะที่หลู่ตี๋พูด เขาก็ลุกขึ้นยืนและโค้งคำนับ
“อาจารย์หลู่จริงจังเกินไป ไม่มีปัญหา!”
ซุนม่อไม่ปฏิเสธคำขอ เขาเดินไปและวางมือขวาบนไหล่ของหลู่ตี๋ อันที่จริง เขาไม่จำเป็นต้องแตะต้องหลู่ตี๋ เขาสามารถได้รับข้อมูลของหลู่ตี๋ ผ่านเนตรทิพย์แล้ว
หลู่ตี๋ อายุ 20 ปี ระดับที่สองของขอบเขตจุดอัคคีผลาญโลหิต
ความแข็งแรง: 23. เนื่องจากเจ้าเคี่ยวขาหมู่ตั้งแต่ยังเด็ก ความแข็งแรงของกล้ามเนื้อส่วนบนของเจ้าจึงค่อนข้างสูง
ความฉลาด: 24. เจ้าจะไม่โดนหลอก และเจ้าจะไม่ได้รับผลประโยชน์ง่ายๆ จากคนอื่น
ความว่องไว: 23. ธรรมดา สามารถฝึกฝนเพิ่มเติมได้
ความอดทน: 25. เจ้าเคยตุ๋นขาหมูเป็นเวลา 5 วันโดยไม่ได้นอนหรือพักผ่อนเลย
ปณิธาน: 21. ท้อแท้ เจ้ารู้สึกสูญเสียเกี่ยวกับเส้นทางในอนาคตของเจ้า...
มูลค่าที่เป็นไปได้: สูงกว่าค่าทั่วไป
หมายเหตุ: ขาหมูตุ๋นของเจ้าน่ากินมาก!
ซุนม่อค่อนข้างประหลาดใจ ศักยภาพของหลู่ตี๋นั้นไม่เลวเลย แต่คุณค่าที่เป็นไปได้นี้หมายถึงศักยภาพของเขาในฐานะครูหรือศักยภาพในการตุ๋นขาหมู?
