“ตามที่คาดไว้ หลังจากที่ข้ามีร่างมนุษย์ ข้ารู้สึกเจ็บปวด ก่อนหน้านี้ข้ามีความสามารถพิเศษในการขจัดความเจ็บปวดและคอยขูดผิวหนังของตัวเองเป็นเครื่องปรุงรส เธอเดาได้อยู่แล้ว ถ้าข้ารู้ว่ามันจะเจ็บ … ข้าไม่คิดว่าข้าเป็นเครื่องปรุงรสอีกต่อไปได้”

ฮูลาล่า!

ชั้นของผิวหนังและแม้แต่ชั้นของเนื้อหนังค่อยๆ ห้อยลงมาจากเท้าของเธอ มีไม่มาก แต่ความเข้มข้นสูงมาก

จากนั้นเธอก็ทายาพิษพริกไทยของตัวเองบนผ้าคลุมใบไม้ เมื่อจำเป็น เธอจะยิงใบไม้ของเสื้อคลุมออกแล้วพ่นผงของพริกไทยนี้ขึ้นไปในอากาศ มันเพียงพอแล้วที่จะทำให้ตาบอดหรือแม้กระทั่งสูญเสียพลังการต่อสู้ไปโดยสิ้นเชิง

พริก นี่แหละ สเปรย์พริกไทยของสาวสวย!

มูมู่เย้ยหยันอยู่ในใจ

จากนั้นเธอก็ใช้มือของเธอซึ่งได้รับการฟื้นฟูด้วยพลังของกระเทียม แตะเท้าของเธอเบา ๆ เพื่อฆ่าเชื้อ เธอพบว่าผลที่ได้นั้นดีมาก และบาดแผลก็หายอย่างรวดเร็ว

ตามที่คาดไว้ กระเทียมเป็นพืชทั่วไปที่ใช้ในการฆ่าเชื้อ ตอนนี้ข้ากลายเป็นปีศาจไปแล้ว มันเกือบจะเป็นการเปลี่ยนแปลงเชิงคุณภาพ … อย่างไรก็ตาม การใช้มันเพื่อฟื้นฟูความแข็งแกร่งของข้าต้องใช้พลังงานทางกายภาพจำนวนมาก”

“นี่คือสองมือแห่งการรักษา ลูบและเยียวยาทุกสิ่ง”

เธอรู้สึกประหลาดใจที่พรสวรรค์ของเธอน่ากลัวมาก เธอเลือกที่จะสวมถุงมือหนังสัตว์สีดำประณีตเพื่อหลีกเลี่ยงการสัมผัสสิ่งใด เธอพึมพำว่า “ข้าทำได้เพียงผนึกพลังอันยิ่งใหญ่ของมันไว้ในมือของข้า”

พริกอยู่ที่เท้าของข้า กระเทียมอยู่ที่มือของข้า และตอนนี้ เต้าหู้เหม็นบนหัวของข้า … เธอเริ่มลูบผมของเธอ ใช่ หลังจากกลายเป็นมนุษย์ รังหมักของเต้าหู้เหม็นก็เปลี่ยนไป มันหลอมรวมเข้ากับกลิ่นของซีอิ๊วและส่งต่อไปยังเส้นผมของข้า กลายเป็นยาพิษ

ทั้งซีอิ๊วและเต้าหู้เหม็นต่างก็ถูกหมักด้วยจุลินทรีย์!

เมื่อรวมตัวกันก็กลายเป็นยาพิษที่น่าสะพรึงกลัว

ผมของเธอกลายเป็นรังของจุลินทรีย์ที่มีพิษร้ายแรงเหล่านั้น

เธอรู้ว่าเธอไม่รู้วิชาดาบหรือกระบี่ ดังนั้นเธอจึงหาล้อกลมขนาดเท่ากะละมังและขนาดเท่ายางเหล็กเป็นอาวุธของเธอ เธอสามารถทำร้ายศัตรูด้วยการเหวี่ยงแบบสบาย ๆ โดยไม่ต้องคำนึงถึงสิ่งใด มันสะดวกมากและพลังการฆ่าที่สำคัญคือพิษในเส้นผมของเธอ มันสามารถฆ่าคนที่มีรอยขีดข่วนบนผิวหนังแม้แต่เล็กน้อยได้อย่างง่ายดาย

ข้าได้เตรียมทุกอย่างไว้แล้วและพร้อมที่จะต่อสู้

เธอยืนขึ้นและมองดูเอลฟ์สาวที่แต่งกายและมีอาวุธครบมือ

เธอสวมเสื้อคลุมสีเขียวเข้มและถืออาวุธแหวนไว้ในมือ เธอมีรูปร่างผอมบางและสง่างาม มีผิวสวยและหุ่นที่เร่าร้อน เธอมีอารมณ์ที่สง่างามที่เยือกเย็นราวกับน้ำแข็ง และเธอก็สวยจนผู้คนอดไม่ได้ที่จะสงสารเธอ

“ข้าสวยมาก แต่น่าเสียดายที่ข้าไม่ได้เป็นผู้ชาย”

เธอไม่ได้สนใจที่จะชื่นชมตัวเองในทางที่ผิด ดังนั้นเธอจึงหาหน้ากากครึ่งหน้าอีกอันแล้วสวมมัน หน้ากากเปลือกแข็งที่ดูเหมือนโลหะแสร้งทำเป็นว่าเธอเป็นผู้ชายและเริ่มหลอกตัวเอง ...

ในฐานะผู้ชายที่เปลี่ยนเพศและเริ่มชีวิตที่สองในฐานะผู้หญิง เธอรู้สึกว่ามันอาจจะแปลกใหม่และน่าสนใจ

นอกจากนี้ ไม่มีสิ่งที่เรียกว่าเพศในโลกนี้ มีเพียงเพศเดียวเท่านั้น และไม่มีความแตกต่างระหว่างชายและหญิง เธอกลายเป็นคนท้องถิ่นในโลกต้นไม้โบราณนี้ แต่มุมมองก่อนหน้านี้เกี่ยวกับชีวิตยังคงส่งผลกระทบต่อเธออย่างมาก

“ได้เวลาเข้าสู่สนามรบแล้ว”

มูมู่หันหน้าไปมองต้นไม้โบราณในคืนเดือนมืดแล้วก้าวไปข้างหน้า

แหงนมองฟ้าสูงเขียวทองอร่ามใบด่างเตือนใจตัวเองอีกครั้ง “เวลาเป็นสิ่งที่ไร้ความปราณี มันจะขัดเกลาขอบและมุมของผู้คนเสมอ และเปลี่ยนให้เป็นสิ่งที่พวกเธอเคยเกลียดชัง หลังจากสงครามนี้จบลง ข้าจะกลับไปเป็นวัยรุ่นอีกครั้ง”

……

หลังจากที่มูมูออกไป อากาศก็หยุดลงทันที

ต้นไม้แห่งชีวิตโบราณมองไปที่ด้านหลังของเอลฟ์ประหลาด จากนั้นมันก็มองไปที่ผลไม้อีกชีวิตหนึ่งของมัน ซึ่งเมล็ดของต้นไม้แห่งเจ็ดสิ่งมหัศจรรย์กำลังเติบโตอย่างช้าๆ

“มันเป็นรูปแบบชีวิตที่ยอดเยี่ยมจริงๆ สามารถฟื้นคืนชีพได้อย่างต่อเนื่อง ข้าแอบฆ่าวิญญาณของมันตอนที่มันกลายเป็นเมล็ดพืชและเริ่มเติบโต ข้าไม่คาดคิดว่ามันจะเกิดใหม่ในแท่นบูชา และอีกเมล็ดหนึ่งก็ก่อตัวขึ้นและเติบโตขึ้นเรื่อย ๆ …”

“ตราบใดที่มีพลังงานเพียงพอ ก็สามารถเกิดใหม่ได้?”

ต้นไม้แห่งชีวิตโบราณยังคงศึกษามันต่อไป สำรวจลักษณะของมันอย่างลับๆ และต้องการได้รับความสามารถอันน่าสะพรึงกลัวในการฟื้นคืนชีพ

“ตอนนี้ข้าทำได้เพียงแอบซ่อนเมล็ดพันธุ์ที่ลบล้างจิตสำนึกของมันในขณะที่มันถือกำเนิดขึ้นเป็นผลไม้แห่งชีวิตเพื่อดูว่ามันจะเติบโตได้หรือไม่ ใครจะไปรู้ว่ามันจะกลับกลายร่างเป็นพืชธรรมดาและเติบโตอย่างรวดเร็วไม่ได้…”

จิตสำนึกของต้นไม้แห่งชีวิตโบราณกำลังมองดูเมล็ดพันธุ์ของต้นไม้แห่งเจ็ดสิ่งมหัศจรรย์ในผลไม้แห่งชีวิต ความเร็วของมันสามารถเทียบได้กับเอลฟ์ธรรมดาเท่านั้น จะใช้เวลานับไม่ถ้วนในการสร้างตัวอ่อนและ 80 ปีจึงจะโตเต็มวัย

มันยังคงพึมพำ ในฐานะที่เป็นหนึ่งในสิบเอ็ดสิ่งมีชีวิตที่เก่าแก่ที่สุดในโลกนี้ ภูมิปัญญาของมันไม่ต้องสงสัยเลย

“ข้าหวังว่าเอลฟ์ที่ไม่เหมือนใครที่ข้าแอบคัดลอกมานี้จะทำให้ข้ารู้สึกประหลาดใจได้ในอนาคต”

…..

ต้นไม้โบราณยักษ์สิบเอ็ดต้นปกคลุมไปทั่วทั้งโลก สงครามที่น่าสะพรึงกลัวกำลังเกิดขึ้นในดินแดนสีเขียวแห่งหนึ่ง

"ฆ่า!"

เอลฟ์สาวแสนสวยในชุดกระโปรงหญ้าถือหอกไม้ หิน และธนูไม้ เอลฟ์ทั้งสองฝ่ายกำลังต่อสู้กัน

เอลฟ์บางตัวมีเครื่องหมายสีเขียวเข้มบนใบหน้าของพวกเธอด้วยยางไม้และโคลน เหมือนกับนักรบเถื่อน

มันเป็นสัญลักษณ์ของการมีส่วนร่วม ความแข็งแกร่ง และจำนวนของฝ่ายตรงข้ามที่ถูกสังหาร

มิเซียพี่สาวเอลฟ์ในคืนก่อนมีแถบห้าแถบบนใบหน้า ซึ่งหมายความว่าเธอเป็นตัวตนที่ทรงพลังที่ฆ่าเอลฟ์ห้าคนในระดับเดียวกัน เธอมีทักษะการต่อสู้มากมายและเชี่ยวชาญการใช้หอก

การตายของผู้นำคนนี้เป็นผลกระทบครั้งใหญ่ต่อเผ่าไนท์เอลฟ์ทั้งหมด

แม้ว่าเอลฟ์ในยุคนี้จะมีความผูกพันกับธรรมชาติและต้นไม้ แต่พวกเธอก็ยังเป็นคนโบราณ และเรียบง่ายเกินไป พวกเธอเต็มไปด้วยความป่าเถื่อน จากวิธีที่พวกเธอฉีกร่างของต้นไม้ เพื่อใช้เป็นเครื่องปรุงรส ก็เพียงพอแล้วที่จะได้เห็นวิถีชีวิตชนเผ่าของพวกเธอ พวกเธอยังหลบหนีจากสัญชาตญาณสัตว์ป่าไม่ได้

“เพื่อศักดิ์ศรีของเผ่า!”

“สำหรับต้นไม้แห่งชีวิตโบราณ! แม่ของพวกเรา!”

“ปล้นพวกเธอ!”

“นำศพของพวกเธอกลับไปที่ต้นไม้โบราณและใช้เป็นสารอาหารเพื่อกำเนิดสมาชิกเผ่าใหม่ !!”

เอลฟ์ที่สวยงามจำนวนนับไม่ถ้วนกำลังคำรามและต่อสู้ด้วยอาวุธของพวกเธอ

แผ่นดินสั่นสะเทือน ต้นไม้สงครามโบราณที่ใหญ่โตและเก่าแก่อย่างหาที่เปรียบไม่ได้ถูกใช้เป็นทหารรับจ้างเพื่อหยั่งรากลึกในโลกอันไกลโพ้น พวกเธอค่อยๆ ยกหินสีเทาขนาดใหญ่ขึ้นและขว้างใส่ศัตรูเอลฟ์

ตูม!

หินพุ่งชนทันทีและโจมตีเอลฟ์อย่างแม่นยำ เอลฟ์ตัวนั้นสำรอกเลือดออกคำใหญ่และถูกส่งตัวปลิวไป เธอล้มลงกับพื้นและไม่มีชีวิตอีกต่อไป

ไม่มีแสงสีสวยงามสำหรับการการต่อสู้นี้

วิธีการต่อสู้ของพวกเธอนั้นโหดร้ายมาก มันเป็นการปะทะกันของอาวุธและเลือดเนื้อ เหมือนกับสงครามชนเผ่าในสมัยโบราณ

แม้ว่าพวกเธอจะอยู่ในระดับที่ 4 แต่สมรรถภาพทางกายของพวกเธอเท่านั้นที่ไปถึงระดับนั้น พวกเธอไม่มีระบบการบ่มเพาะใดๆ ดังนั้นพวกเธอทำได้เพียงรอจะเป็นผู้ใหญ่เมื่อพวกเธอเกิดและรักษาความแข็งแกร่งนี้ไว้ตลอดไปจนกว่าพวกเธอจะเสียชีวิตด้วยวัยชรา

ในขณะนี้ ภายใต้การโจมตีอย่างเฉียบคมของเอลฟ์ลมและน้ำ ไนท์เอลฟ์ก็พ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิง ไนท์เอลฟ์กลุ่มหนึ่งรวมตัวกันในป่าและใช้มันเป็นที่กำบัง โดยใช้ความได้เปรียบจากการคุ้นเคยกับภูมิประเทศเพื่อต่อต้าน

ในที่สุดก็ได้รวมตัวกัน พวกเธอถูกปกคลุมไปด้วยบาดแผล และเลือดก็ไหลออกมาจากพวกเธอ

“ล่าถอยกันเถอะ!”

“ไม่ ถ้าเราถอยไปมากกว่านี้ มันจะเป็นอาณาเขตของเรา!”

“เอลฟ์แรกเกิดอยู่ที่อันดับสามเท่านั้น พวกเธอทนไม่ได้อีกต่อไป หลายคนเสียชีวิต พวกเธอคือความหวังของเผ่าเรา…”

สามารถได้ยินเสียงจากรอบด้าน

ทุกอาณาจักรเป็นเกณฑ์ที่นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงเชิงคุณภาพ โดยธรรมชาติแล้วพวกเธอใช้มันเพื่อแยกแยะระดับความอันตรายของสิ่งมีชีวิตบางรูปแบบ ตัวอย่างเช่น มังกรยักษ์เป็นรูปแบบชีวิตระดับ 5 ที่สามารถสังหารเอลฟ์ผู้ใหญ่ระดับ 4 จำนวนมากได้

“พวกมันบ้าไปแล้ว! ทำไมพวกมันถึงรวมพลังกัน? พวกเอลฟ์ไม่เคยรวมพลังกันมาก่อน ท้ายที่สุดทั้งสองเผ่าจะแบ่งต้นไม้โบราณที่พวกเธอยึดครองได้อย่างไร”

เอลฟ์คนหนึ่งชื่อมินนี่ เธอมีรูปร่างที่สมส่วนและร้อนแรง และเธอก็มีเสน่ห์และมีความเป็นผู้ใหญ่ มีเส้นสีเขียวเข้มสามเส้นบนใบหน้าของเธอ และเธอก็ดูประหม่าเช่นกัน หากแนวโน้มนี้ยังคงดำเนินต่อไป ต้นแม่ของพวกเราซึ่งเป็นต้นไม้โบราณแห่งรัตติกาล จะกลายเป็นต้นไม้เอลฟ์โบราณต้นที่สองที่ชนะและถูกพวกมันกดขี่

ในท้ายที่สุด เป็นเพราะอาหารของพวกเธอมีเสน่ห์มากเกินไป และความลับในการตีอาวุธเหล็กทำให้ผู้คนอิจฉา

“ไปก่อน!” มินนี่ไม่มีทางเลือกนอกจากพูด

ตอนนี้ไม่มีทางออก และพวกเธอจะตายแม้ว่าจะอยู่ที่นี่ก็ตาม พวกเธอทำได้เพียงกลับไปยังเผ่าและตั้งรับสำหรับการต่อต้านขั้นสุดท้าย

แต่วินาทีต่อมาก็ได้ยินเสียงชวนขนหัวลุก

“ไม่ดีนัก เอลฟ์ลมล้อมเราจากด้านหลังและตัดทางถอยของเรา เราถูกล้อมรอบด้วยเผ่าเอลฟ์สองเผ่าในป่า”

เมื่อข่าวนี้ออกมา มันทำให้ทุกคนรู้สึกสิ้นหวังอย่างสิ้นเชิง

หากพวกเธอทั้งหมดถูกทำลายล้างที่นี่ เผ่าไนท์เอลฟ์ก็คงไม่มีความหวังอีกต่อไป

"นั่นใคร?"

“นี่มันสัตว์ประหลาดแบบไหนกัน!”

ทันใดนั้นเอลฟ์ที่ล้อมรอบพวกเธอตะโกนขึ้น

“ข้างนอกเกิดอะไรขึ้น”

ไนท์เอลฟ์ที่อยู่รายรอบตัวสั่นและมองออกไปนอกป่าตกใจทันที

“ช่างเป็นไนท์เอลฟ์ที่สวยงามเสียจริง!”

"นี่คือใคร?"

ร่างสีเขียวเข้มที่ปราดเปรียว สวยงามและสง่างาม เป็นเหมือนบทเพลงที่ไพเราะในยามค่ำคืน มันเคลื่อนไหวอย่างลับๆ ล่อๆ ด้วยลักษณะที่แปลกประหลาดและรวดเร็วของไนท์เอลฟ์ และมันก็เคลื่อนผ่านเอลฟ์คนอื่นไปอย่างรวดเร็วราวกับภูติผี