(ฟรี)มรรคามหาเทพวิวัฒน์ ตอนที่ 90 ค่ารักษาพยาบาลที่สูงเสียดฟ้า

มรรคามหาเทพวิวัฒน์ ตอนที่ 90 ค่ารักษาพยาบาลที่สูงเสียดฟ้า

แสงสว่างวาบทําให้ดวงตาของลู่อวี่พร่าเบลอไปชั่วขณะ หลังจากผ่านประตูเทเลพอร์ตแล้ว เมื่อเขาลืมตาขึ้นอีกครั้ง เขาก็พบว่าตัวเองอยู่ในมหานครที่คึกคัก

นอกจากนี้ ยังมีคนอื่น ๆ ที่นี่ที่ถูกเทเลพอร์ตจากทั่วประเทศมา บางคนมาที่นี่เป็นครั้งแรก และถูกดึงดูดโดยเมืองที่คึกคักทันที

ลู่อวี่รีบไปที่ริมถนนและเรียกแท็กซี่ เขารีบเดินทางไปโรงพยาบาลศูนย์กลางในอิกซ์เดล

ไม่นานแท็กซี่ก็มาถึงทางเข้าโรงพยาบาลกลาง

ลู่อวี่จ่ายค่าโดยสารและเดินเข้าไปในโรงพยาบาล

เขารีบเดินไปที่วอร์ดของป้าและมาที่ทางเข้า ลู่อวี่ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไป

วอร์ดที่หลิวอี้พักอยู่นั้นเป็นห้องเดี่ยว การตกแต่งเรียบง่าย แต่ประณีตเหมือนห้องนอนระดับไฮเอนด์

ลู่อวี่มาที่ด้านหน้าเตียงของโรงพยาบาลและมองหน้าป้าของเขาอย่างระมัดระวัง

ใบหน้าของเธอยังคงซีดเซียวและไม่มีร่องรอยเลือดบนใบหน้าของเธอ

ยิ่งกว่านั้น เธอดูเหมือนจะตกอยู่ในอาการโคม่า แม้ลู่อวี่จะส่งเสียงดังในขณะที่เขาผลักประตูเข้ามา นั่นก็ไม่ได้ทำให้เธอตื่นขึ้นมา

ลู่อวี่นั่งอยู่ด้านหน้าเตียงของโรงพยาบาลและจับมือขวาของเธอด้วยมือทั้งสองข้างของเขา

"ป้าครับ ผมได้อันดับหนึ่งในการทดสอบทั้งสี่ครั้ง ผมไม่ได้ทําให้ป้าอับอายและผมไม่ทําให้ป้าผิดหวังที่เลี้ยงดูผมมา!"

"เชื่อผมเถอะ ผมรักษาป้าได้แน่นอน!" ลู่อวี่กล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

ในขณะนั้น ประตูวอร์ดถูกผลักเปิดออก และแพทย์ที่ดูแลก็เดินเข้ามา

เมื่อเขาเห็นลู่อวี่ เขาก็รีบเดินเข้ามา

"ในที่สุด คุณก็มาที่นี่ มาจ่ายค่ารักษาพยายาลกันก่อนเถอะ"

เขายื่นบิลให้

ลู่อวี่มองเข้าไปใกล้ ๆ และตกใจ

"เธอเพิ่งมาที่นี่ได้ไม่ถึง 10 วันก็มีค่าใช้จ่ายถึงสิบล้านแล้วเหรอ?"

ลู่อวี่พูดไม่ออกเมื่อเห็นค่ารักษาที่สูงเสียดฟ้า ค่าใช้จ่ายน่าขำเกินไปแล้ว!

แพทย์ที่ดูแลอธิบายว่า "มีหลายเหตุผลที่ว่าทําไมมันถึง 10 ล้าน"

"ก่อนอื่น นี่คือโรงพยาบาลศูนย์กลางของอิกซ์เดล เป็นโรงพยาบาลชั้นนําของประเทศ!"

"คนรวยนับไม่ถ้วนกําลังเข้าคิวเพื่อมาพบแพทย์ ดังนั้น ค่าใช้จ่ายจึงสูงเป็นธรรมดา นอกจากนี้ คุณป้าของคุณยังพักอยู่ในห้องเดี่ยวที่หรูหราซึ่งเพิ่มค่าใช้จ่ายให้สูงขึ้นไปอีก"

"อย่างที่สอง อาการของคุณป้าของคุณเป็นกรณีพิเศษ ทางโรงพยาบาลของเราได้จัดเตรียมแพทย์ชั้นนําสามถึงสี่คนเพื่อหารือเกี่ยวกับแผนการรักษาร่วมกัน นี่ไม่ใช่เงินจํานวนน้อย ๆ"

"นอกจากนี้ การรักษาสัญญาณชีพของเธอต้องใช้ยาจํานวนมาก นับเป็นค่าใช้จ่ายทั้งหมด ดังนั้น มันจะไม่มีค่าใช้จ่ายสูงได้ยังไง"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ลู่อวี่ก็พยักหน้าอย่างทําอะไรไม่ถูก

เขาไม่มีทางเลือกอื่น ท้ายที่สุด โรงพยาบาลอื่นไม่สามารถรักษาอาการป่วยของป้าได้ มีเพียงสถานที่แห่งนี้เท่านั้นที่ทําได้

"ฉันอยากจะถามหน่อยน่ะว่า 15 ล้านจะอยู่ได้นานแค่ไหน"

แพทย์ที่ดูแลขมวดคิ้วและคิดสักครู่ก่อนพูดว่า "ประมาณหนึ่งเดือน เมื่อผ่านไปหนึ่งเดือน คุณสามารถชําระเงินครั้งต่อไปได้"

ลู่อวี่พยักหน้าอย่างทําอะไรไม่ถูกอีกครั้ง "โอเค งั้นฉันจะจ่ายค่ารักษาพยาบาลของเดือนนี้ก่อน..."

ลู่อวี่หยิบบัตรธนาคารสองใบที่เขาเพิ่งได้รับออกมาและตามแพทย์ที่ดูแลไปที่เคาน์เตอร์

สิบห้าล้านถูกใช้ไปในเวลาเพียงเสี้ยววินาที

เขาใช้เงินทั้งหมดที่เพิ่งได้รับไปในพริบตาก่อนที่เขาจะใช้มันเสียอีก

ยิ่งไปกว่านั้น ค่าใช้จ่ายในอนาคตของเขามีแต่จะเพิ่มขึ้น

ไม่ว่าจะเป็นค่ารักษาพยาบาลของป้าหรือค่าใช้จ่ายที่เขาต้องการสําหรับการฝึกฝนในอนาคตของเขา ทั้งสองอย่างล้วนเป็นจํานวนเงินมหาศาล!

ดูเหมือนว่าเขาต้องหาเงินให้เร็วที่สุด...

หลังจากจ่ายเงินแล้ว ลู่อวี่ก็กลับไปที่ปุ่มเทเลพอร์ตในใจกลางเมือง เขารับบัตรประจําตัวนักศึกษาจากมหาวิทยาลัยแคลนอร์ธ และเทเลพอร์ตกลับไปที่มหาวิทยาลัยได้สําเร็จ

ระหว่างทางกลับไปที่วิลล่า ลู่อวี่พยายามคิดหาวิธีหาเงินให้ได้มากขึ้น

เขายังต้องการขายวิลล่าและรถหรูที่มหาวิทยาลัยจัดสรรให้ เพราะพวกมันสามารถขายได้เงินเป็นจํานวนมาก!

ลู่อวี่ตระหนักว่าถ้าเขาพึ่งพาทักษะด้านเภสัชกรรมของเขา เขาจะสามารถหาเงินเป็นจํานวนมากได้อย่างแน่นอน!

ด้วยดวงตาของเทพมังกร ไม่มียาไหนที่ลู่อวี่ไม่สามารถปรุงได้ เว้นแต่เขาจะไม่มีวัตถุดิบที่จําเป็นต้องใช้

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขาเป็นนักศึกษาน้องใหม่ ดังนั้น จึงไม่ใช่เรื่องดีสําหรับเขาที่จะมุ่งเน้นไปที่การหาเงินแทนการเรียนของเขา

ขณะที่เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ลู่อวี่ก็ขับรถถึงบริเวณวิลล่า

อย่างไรก็ตาม เขาเห็นจากระยะไกลว่าดูเหมือนจะมีคนสองสามคนยืนอยู่ที่ทางเข้าวิลล่าของเขา

...

ในขณะนั้น ซูเหมา จ้าวไค และหลิวเซียว พร้อมด้วยลูกน้องเจ็ดหรือแปดคนล้อมรอบทางเข้าของวิลล่า

ทั้งสามคนมารวมตัวกันและพูดคุยกันด้วยเสียงต่ำ ๆ

"พวกนายขอให้ฉันมาด้วยกันและจัดการกับลู่อวี่ นายแน่ใจเหรอ ถ้าเราเอาชนะเขาไม่ได้ล่ะ" ซูเหมากล่าวด้วยความกลัว

เขาเป็นคนเดียวในสามคนที่ต่อสู้กับลู่อวี่ การโจมตีครั้งนั้นทําให้เขาบอบช้ำอย่างหนัก

จนถึงตอนนี้ เขากลัวยังคงลู่อวี่อยู่เล็กน้อย

ในตอนแรก เขาไม่เต็มใจที่จะติดตามคนสองคนนี้เพื่อมายั่วยุลู่อวี่

จ้าวไคถามอย่างไม่สะทกสะท้านว่า "คุณชายซู มีอะไรผิดปกติกับคุณหรืเปล่า? ทําไมคุณถึงทําตัวขี้ขลาดในวันนี้? นี่ไม่เหมือนคุณเลยนะ เอาความภาคภูมิใจของคุณออกมาเสียสิ!"

ซูเหมากลืนน้ำลายของเขา แน่นอนว่าเขาต้องการที่จะภาคภูมิใจบ้าง...

เขาไม่ต้องการบอกว่าเขาถูกลู่อวี่ตบเข้า ดังนั้น เขาจึงทําได้เพียงกัดฟันและเห็นด้วยกับคําแนะนําของพวกเขา

หลิวเซียวตบหน้าอก "ไม่ต้องกลัวหรอก วันนี้ฉันพาคนมาเยอะมาก มีอะไรให้กลัว? แค่ทํามันแค่นั้นเอง!"

จ้าวไครู้สึกดูถูกพฤติกรรมคล้ายอันธพานของหลิวเซียวเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม เขายังต้องการคนของหลิวเซียว มิฉะนั้น เขาจะไม่สามารถเอาชนะลู่อวี่ได้ด้วยตัวเอง

"รอให้ผู้ชายคนนั้นออกมา! แล้วเราจะสอนบทเรียนให้เขาเอง และจะเป็นการดีที่สุดถ้าเราเอาชนะจนเขาพิการได้ จากนั้น เขาจะไม่สามารถเข้าร่วมการทดสอบในวันพรุ่งนี้ได้!" หลิวเซียวพูดด้วยความเกลียดชัง เขาไม่พอใจที่อันดับหนึ่งของเขาถูกฉกไป

ในขณะที่บางคนกําลังรออยู่ ทันใดนั้น พวกเขาก็ได้ยินเสียงเบรกรถ!

ทุกคนหันหลังกลับพร้อมกันและเห็นรถจอดอยู่ด้านหลัง ประตูรถเปิดออกและลู่อวี่ลงจากรถ

"พวกคุณกําลังขวางทางเข้า มีเรื่องอะไร" ลู่อวี่ถาม

หลิวเซียวพาทุกคนมาล้อมลู่อวี่ทันที

"ในที่สุด นายก็ปรากฏตัวขึ้นจนได้นะ ฉันคิดว่านายจะเป็นคนขี้ขลาด เอาแต่ซ่อนตัวอยู่ในวิลล่า!"

หลิวเซียวเผยสีหน้าเยาะเย้ย

ลู่อวี่ถามอย่างใจร้อน "ถ้าคุณมีอะไรจะพูด คุณรีบพูดได้ไหม? ฉันไม่อยากเสียเวลาที่นี่!"

หลิวเซียวหัวเราะเสียงดัง "ดูเหมือนนายกําลังรีบ กลัวว่าจะถูกทำร้าย แน่นอน ฉันจะสนองให้ตามปรารถนาของนาย!"

ลู่อวี่เหลือบมองเขาและพูดว่า "คุณคงพาคนอื่นมาที่นี่เพื่อต่อสู้กับฉันสินะ"

"ทําไม นายกลัวหรือไง"

"พวกคุณไม่กี่คนไม่สามารถทําให้ฉันกลัวได้หรอก!"

"แต่ทําไมฉันถึงอยากสู้กับคุณทั้ง ๆ ที่ฉันไม่มีอะไรทํา" ลู่อวี่รู้สึกรําคาญมากและต้องการไปจากพวกเขาเร็ว ๆ เขาไม่ต้องการเสียเวลากับคนเหล่านี้

หลิวเซียวก้าวไปด้านข้างและบล็อกลู่อวี่เอาไว้

"ฉันคิดว่านายกำลังกลัว! ถ้านายไม่กล้าสู้ ฉันจะพาคนของฉันไปวิ่งเข้าไปในวิลล่า เวลานั้นแฟนสาวตัวน้อยสองคนของนายก็จะเดือดร้อนไปด้วย!"

ใบหน้าของหลิวเซียวเผยรอยยิ้มเย็นชา

ลู่อวี่มองตรงไปที่หลิวเซียวและพูดด้วยน้ำเสียงต่ำว่า "หากคุณต้องการต่อสู้กับฉันมาก ก็ไม่เป็นไร แต่ฉันจะไม่ต่อสู้เฉย ๆ หรอกนะ มาเดิมพันกันเถอะ!"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลิวเซียวก็ยิ้มอย่างสมเพช

เขาแค่รอให้ลู่อวี่ยอมรับคําท้า เขาไม่สนใจสิ่งที่อยู่บนเส้นทาง

ตราบใดที่เขาสามารถต่อสู้กับลาอวี่ได้ เขาก็จะสามารถทําอะไรก็ได้

ทั้งสามคนรู้ถึงความรวดเร็วของความเร็วของลู่อวี่ ถ้าลู่อวี่ไม่อยากสู้ก็คงตามไม่ทัน

ลู่อวี่นึกถึงค่ารักษาพยาบาลที่เขาเพิ่งจ่ายไป เขาจึงพูดว่า "พวกคุณสามคนมาที่นี่เพื่อท้าทายฉัน ถ้าเอาอย่างนี้เป็นไง คุณแต่ละคนเดิมพันสองล้าน ถ้าพวกคุณแพ้ พวกคุณจะต้องให้ฉันหกล้าน"