ตอนที่แล้วCD บทที่ 340 การทำเกี๊ยวสุดสยอง PART 2
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปCD บทที่ 342 ของรางวัลและการอำลา

CD บทที่ 341 รู้สึกเหมือนอยู่บ้าน


เมื่อมีคนมาเคาะประตูอีกครั้ง แม้แต่แม่ของจ้าวหยู่และเหมี่ยวอิงก็ยังตกตะลึง! โดยเฉพาะเหมี่ยวอิง สิ่งที่เธอพูดก่อนหน้านี้เกิดขึ้นสองครั้งแล้ว เธอรู้สึกตื่นเต้นและสงสัยว่าคนที่มาเคาะประตูจะใช่พยาบาลหญิงคนนั้นหรือไม่? ถ้าเป็นจริงเธอคงคิดว่าเธออาจจะมีวาจาสิทธิ์ที่พูดอะไรก็เป็นจริง

ทางด้านจ้าวหยู่ เขากำลังโกรธจัด เขาไม่ได้โกรธเหมี่ยวอิง แต่โกรธระบบปาฏิหาริย์ เขาคิดว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นการกลั่นแกล้งจากระบบ

ดังนั้น ก่อนที่เขาจะเปิดประตู เขาตะโกนว่า

“นั่นใคร!”

จากนั้นก็มีคนตอบมาว่า “ฉันมาที่นี่เพื่อกำจัดภาพอนาจารและสิ่งพิมพ์ที่ผิดกฎหมาย และเพื่อจับกุมพวกอันธพาลทั้งหมด เร็วเข้า รีบเปิดประตู!”

‘อะไรวะ!? รู้อย่างนี้ให้เหยาเจียมาซะยังจะดีกว่า!’ จ้าวหยู่คิด

แม่ของจ้าวหยู่ ตัวสั่นด้วยความประหลาดใจ และคางของเธอก็เกือบจะล้มลงกับพื้น เธอถามว่า

“ลูกแม่ ลูกเป็นตำรวจไม่ใช่เหรอ? ทำไมมีตำรวจมาที่นี่? ลูก… ลูกก่อคดีอะไรไว้รึเปล่า?”

จ้าวหยู่รีบโบกมือให้แม่ของเขาและเปิดประตู เขาเห็นว่าคนที่ยืนอยู่ข้างนอกคือหลันโบ

“ฮิฮิฮิ…” หลันโบยิ้ม เห็นได้ชัดว่าเขาแกล้งจ้าวหยู่ เขาก้าวเท้าใหญ่เข้าไปในบ้านขณะที่เขาพูดว่า “พี่หยู่ พี่หยู่ พี่ต้องไม่เชื่อแน่ ๆ ไอ้สารเลวนั่นลงมือจริง ๆ ด้วย ทั้งศาล อัยการและเรือนจำด้วย… หื้ม? นั่นใครน่ะ?”

ทันใดนั้น หลันโบก็ต้องตกตะลึงเมื่อเห็นหญิงชราและเหมี่ยวอิงที่ทำท่าประหลาดใจพร้อมกับห่อเกี๊ยวอยู่ข้าง ๆ เธอ

‘โอ้พระเจ้า!’ เขาคิด

หลันโบตกใจและเขางงงวย เขาทักทายเหมี่ยวอิงโดยไม่รู้ตัว และเผลอเรียกเธอว่า ‘หัวหน้าแผนก’ หลายครั้ง จากนั้นเขาก็หันไปคุยกับจ้าวหยู่อย่างเบา ๆ

“พะพามาเจอพ่อแม่? พี่… พี่หยู่… ฉัน…”

จ้าวหยู่กังวลว่าจีชุนฮัวจะเล่นตลกกับเขา ดังนั้นเขาจึงส่งหลันโบไปเฝ้าดูเขาอย่างลับ ๆ ตอนนี้เขากลับมารายงานจ้าวหยู่ แต่เหมี่ยวอิงดันมาอยู่ที่นี่ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถพูดถึงเรื่องนี้ได้มากนัก!

จ้าวหยู่รีบส่งสัญญาณไปที่หลันโบกลับไปด้วยสายตาของเขา

หลันโบผู้มีไหวพริบ เขาจึงเข้าใจความหมายของอีกฝ่ายได้ในทันที ดังนั้น เขาจึงกล่าวว่า

"หัวหน้าทีมจ้าว ฉันทำรายงานที่คุณขอให้ฉันทำเสร็จแล้ว! ฉันจะส่งไปที่มือถือของคุณตอนนี้ จากนั้น… งานของฉันก็เสร็จสมบูรณ์ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอตัวออกไปก่อน แล้วเจอกันใหม่นะครับ”

“ทำไมไม่กินเกี๊ยวสักหน่อยก่อนไปล่ะ?” จ้าวหยู่แสร้งทำเป็นถาม

“ฉันเพิ่งกินมาอิ่ม ๆ เลย! ผมขอตัวก่อนนะครับคุณป้า สวัสดีครับ” หลันโบทักทายแม่ของจ้าวหยู่ แล้วรีบหนีไปอย่างรวดเร็ว

“ฟู่...”

ในขณะนั้น จ้าวหยู่รู้สึกอ่อนล้า เขาอยากจะลงไปกองบนพื้น

‘ใครจะไปคิดว่าเขาจะมาหาในเวลานี้…’ เขาคิดกับตัวเอง

“ลูกแม่ มันเกิดอะไรขึ้น? เขามาที่นี่เพื่อกำจัดภาพอนาจารและสิ่งพิมพ์ที่ผิดกฎหมายไม่ใช่หรือ? ทำไมเขาถึงเปลี่ยนเป็นให้รายงานล่ะ?”

แม่ของเขาก็สับสนเช่นกัน

“โอ้ เขาเป็นเพื่อนร่วมงานของผมเอง เมื่อกี้เขาแค่ล้อเล่นน่ะครับ ฮิฮิ!” จ้าวหยู่ฝืนยิ้ม

“เมื่อกี้เขาเรียกลูกว่าหัวหน้าทีม แสดงว่าลูกเพิ่งได้รับการเลื่อนตำแหน่งใช่มั้ย?” แม่เลิกคิ้วถาม

"ก็อะไรทำนองนั้นแหละครับ" จ้าวหยู่ตอบอย่างไม่สบายใจ ในขณะที่มองไปที่เหมี่ยวอิง แต่ฝ่ายหลังไม่สนใจเขา เธอกำลังห่อเกี๊ยวอย่างตั้งใจ

"ดีแล้ว เป็นเรื่องดีที่ลูกจะได้เลื่อนตำแหน่ง!“แม่ของเขาพูดอย่างภาคภูมิใจว่า”ถ้าพ่อของคุณรู้เข้า เขาคงตื่นเต้นมาก! การที่ลูกหัวโล้นเนี่ยไม่เสียเปล่าจริง ๆ”

“ฮิฮิฮิ…” เหมี่ยวอิงมีความสุขที่ได้ยินสิ่งที่แม่ของจ้าวหยู่พูด

"แม่!" จ้าวหยู่รีบถาม "ผมอยากรู้ว่าเราจะได้กินเกี๊ยวกันตอนไหน?"

"มันใกล้จะเสร็จแล้ว" แม่ของจ้าวหยู่วางหม้อลงบนเตาอย่างรวดเร็ว และยิ้มให้เหมี่ยวอิง “รีบ ๆ ทำเร็วเข้า ตอนนี้เขาหิวแล้ว!”

เหมี่ยวอิงยังคงเงียบและยังคงม้วนห่อต่อไปด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ จากนั้นเธอก็หยุดกลั่นแกล้งจ้าวหยู่

*บี๊บ บี๊บ*

ในขณะที่ทุกอย่างกำลังกลับมาสู่ความสงบสุข จู่ ๆ โทรศัพท์ของจ้าวหยู่ก็ดังขึ้น เมื่อเขาเปิดข้อความ จ้าวหยู่ก็ตกตะลึงอีกครั้ง เหยาเจียเพิ่งจะโอนเงินไปแปดพันหยวนให้เขาพร้อมกับข้อความเสียง

‘เชี่ย!’ เขาคิด

จ้าวหยู่รีบจัดการข้อความอย่างรวดเร็ว หลังจากที่เขายอมรับการโอน เขาก็ลบข้อความ เขาไม่กล้าฟังข้อความเสียงของเธอ

เหมี่ยวอิงรับรู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ แต่เธอก็ไม่ได้เอ่ยปากถาม

“แฮ่ก ๆ…” จ้าวหยู่หอบราวกับว่าเขาเพิ่งวิ่งมาราธอนเสร็จ โชคดีที่เหยาเจียโอนเงินผ่านวีแชทแทนการมาพบด้วยตัวเอง มิฉะนั้นมันจะกลายเป็นวันที่วุ่นวายมาก!

"ลูกแม่!" แม่ของจ้าวหยู่ไม่ได้สังเกตเห็นพฤติกรรมที่น่าอึดอัดใจของจ้าวหยู่ “เราเหลือแค่ต้องต้มเกี๊ยวเท่านั้น ดูสิ ลูกสะใภ้ที่รักของฉันกำลังอย่างแข็งขัน ลูกมีแตงโมไม่ใช่เหรอ? รีบผ่ามันและนำไปให้เธอสิ!”

“โอ้… ได้ครับ” ในที่สุด จ้าวหยู่ก็มีบางอย่างที่ต้องทำ เขารีบเดินไปผ่าแตงโมทันที

20 นาที ต่อมา ประสบการณ์การทำเกี๊ยวที่น่าสะพรึงกลัวสิ้นสุดลงเมื่อเกี๊ยวถูกเสิร์ฟ

ที่โต๊ะอาหารทั้งสามคนกำลังคุยกัน มันเป็นบรรยากาศที่กลมกลืนกันมาก แม่ของจ้าวหยู่บอกเหมี่ยวอิงเกี่ยวกับสิ่งที่จ้าวหยู่ทำตอนเป็นเด็ก  และเหมี่ยวอิงก็หัวเราะอย่างมีความสุข

เกี๊ยวที่แม่ของจ้าวหยู่ทำมีกลิ่นหอมน่ารับประทาน และจ้าวหยู่รู้สึกอบอุ่นเหมือนอยู่บ้าน และยิ่งมีเหมี่ยวอิงอยู่ด้วย จ้าวหยู่รู้สึกอิ่มอกอิ่มใจอย่างมาก

เมื่อมองไปที่เหมี่ยวอิงที่สวยงาม จ้าวหยู่ก็เริ่มฝันหวาน เขาหวังว่าสักวันหนึ่งเธอจะกลายเป็นภรรยาของเขาจริง ๆ และทั้งครอบครัวจะได้รับประทานอาหารร่วมกันที่โต๊ะอาหาร นอกเหนือจากการแกล้งจ้าวหยู่ก่อนหน้านี้ เหมี่ยวอิงยังให้ความร่วมมือค่อนข้างดี และพฤติกรรมของเธอก็ดูเป็นธรรมชาติ ความจริงที่ว่าเธอสามารถพูดคุยกับหญิงชราจากชนบทได้นั้นน่าทึ่งมาก

ที่โต๊ะอาหาร แม่ของจ้าวหยู่เอาแต่จู้จี้ให้เขาระวังความปลอดภัยของจ้าวหยู่ โดยบอกว่าอย่าเอาชีวิตไปเสี่ยง และจงภักดีต่อเหมี่ยวอิง จ้าวหยู่ตบหน้าอกของเขาและยืนยันกับเธอว่าเขาเป็นผู้ชายที่ซื่อสัตย์ และมุ่งมั่น นั่นทำให้เหมี่ยวอิงมองเขาด้วยท่าทางรังเกียจ…

หลังอาหารกลางวัน พวกเขากินแตงโมเสร็จ เหมี่ยวอิงได้ไปช่วยแม่ของจ้าวหยู่ล้างชามและตะเกียบ ส่วนจ้าวหยู่ออกจากบ้านโดยมีข้ออ้างว่าเขาต้องไปทำงาน

ก่อนที่เขาจะจากไป แม่ของจ้าวหยู่จับมือเหมี่ยวอิง และบอกเธอว่า “ลูกสะใภ้ที่รัก ไม่ต้องห่วง ถ้าจ้าวหยู่รังแกลูก ฉันจะให้ความยุติธรรมแก่ลูกอย่างแน่นอน ขอแค่คุณโทรหาแม่ แล้วแม่จะนั่งรถมาทุบไอ้บ้านี่ให้ลูกเอง!”

เหมี่ยวอิงพยักหน้าซ้ำ ๆ ในขณะที่จ้าวหยู่กำลังปวดหัว...

หลังจากที่พวกเขาเดินเคียงข้างกันบนถนนชุนเฟิง เหมี่ยวอิงไม่สามารถเดินต่อไปได้ เธอจับเสาไฟและหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง เธอแทบกลั้นหัวเราะไม่อยู่!

“ฮ่าฮ่าฮ่า… ฮ่าฮ่าฮ่า… จ้าวหยู่…” เหมี่ยวอิงหัวเราะอย่างบ้าคลั่งขณะที่เธอพูดว่า “คุณ… ในที่สุดคุณก็ได้ลิ้มรสยาของคุณเอง! แม่ของคุณให้เบอร์โทรศัพท์ของเธอกับฉัน ในอนาคต ถ้าคุณพยายามจะทำตัวเป็นนักเลง ฉันจะโทรหาแม่ของคุณทันที!”

เหมี่ยวอิงไม่สามารถหยุดหัวเราะได้ แต่จ้าวหยู่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากกลืนน้ำลายของเขา เขาไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงรู้สึกอยากหัวเราะเมื่อเห็นเหมี่ยวอิงหัวเราะ

จ้าวหยู่ค่อย ๆ เดินตามมา แต่หลังจากนั้นไม่นาน เหมี่ยวอิงก็เข้ามากดคอของจ้าวหยู่ด้วยศอกของเธอและกระแทกเขาเข้ากับกำแพง!

เหมี่ยวอิงกดแรงและจ้าวหยู่แทบจะหายใจไม่ออก

“จ้าวหยู่!” เหมี่ยวอิงพูดด้วยความโกรธว่า “คุณมีความลับเยอะนักนะ แถมชีวิตของคุณค่อนข้างดีด้วย เฮอะ! มีสาวสวยมาส่งอาหารหมา มีลูกสาวมาส่งแตงโม แม้กระทั่งส่งเพื่อนร่วมทีมไปทำธุระส่วนตัวให้อีก? มันจะสบายเกินไปแล้วนะ!”

“หา? อะไรนะ?” จ้าวหยู่อธิบายอย่างรวดเร็ว “หัวหน้าเหมี่ยว อย่าเพิ่งหึงสิ ไม่อย่างไรคุณก็เป็นยอดรักเพียงหนึ่งเดียวของฉัน ฉันจะชอบคุณจนกว่าทะเลจะเหือดแห้งและหินกลายเป็นฝุ่น”

"หุบปาก!" เหมี่ยวอิงตะโกน “จำไว้ เราไม่ได้เกี่ยวข้องกัน หึงงั้นเหรอ? คุณกล้าพูดอย่างหน้าไม่อายได้ยังไง!? ฮึ่ม!”

เหมี่ยวอิงกดที่คอของจ้าวหยู่ ขณะที่เธอโทรหาหลันโบทางโทรศัพท์มือถือของเธอ เมื่อเขารับสาย เหมี่ยวอิงพูดอย่างเย็นชาว่า

“หลันโบ ถ้าคุณฉลาดพอ ถ้าฉันได้ยินข่าวลือในสถานีตำรวจหลังจากนี้ คุณรู้ไหมว่าผลที่ตามมาจะเป็นอย่างไร?”

ในอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ หลันโบกล่าวอย่างสั่นกลัวว่า

“ครับ ครับ ผมรู้แล้วครับ ผมไม่ทำอย่างนั้นแน่นอน ผมสาบาน หัวหน้าเหมี่ยวไม่กังวล ผมไม่รู้ไม่เห็นอะไรเลยครับ!”

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด