บทที่ 461 เพียงเพราะนางคือเหลิงอู่เหยียน!
รกรากแห่งเต๋า บนผืนดินที่ไหม้เกรียม… พลังแห่งเต๋าลอยอยู่ในอากาศ เฉินหยุนเต๋านั่งไขว่ห้างและดูดซับหลักการแห่งเต๋าที่สลายตัวอย่างเงียบๆ แสงแห่งเต๋าควบแน่นรอบตัว ปกคลุมเขาด้วยออร่าสีทองจางๆ เสื้อคลุมนักพรตเต๋าปลาหยินหยางสีดำแกว่งไปมาเล็กน้อย ใบหน้าของเขาสงบและนุ่มนวลราวกับเทพเซียน เซิงเย่ยืนกอดอกอยู่ข้...
