ตอนที่ 189 ศิษย์พี่ใหญ่ ข้าคิดถึงท่านมาก (3) (ฟรี)

ตอนที่ 189 ศิษย์พี่ใหญ่ ข้าคิดถึงท่านมาก (3)

ความสำเร็จของ หลี่หยู่ ในเต๋าดาบได้ถึงจุดสูงสุดแล้ว ดังที่ผู้อาวุโสเนี่ย ได้กล่าวไว้ หลี่หยู่เป็นเทพดาบอย่างแน่นอน

ความสำเร็จของเขาในเต๋าดาบ นั้นด้อยกว่าหลี่หยู่มากในชีวิตที่แล้ว

ดังนั้นในความเห็นของเขา บางทีหนี้กรรมจากชาติที่แล้วอาจจบลงในวันนี้

หลี่หยู่ไม่ได้ให้คำตอบ เขากลับยิ้มอย่างมั่นใจและดึงดาบออกมาข้างหลังเขา

ดาบปีศาจหนี่ซาง จ้องมองไปที่หลี่หยู่ ขณะที่เขาเอื้อมมือไปคว้าดาบจากหลี่หยู่ ผ่านอากาศ

อย่างไรก็ตาม ดาบของหลี่หยู่ยังคงไม่ตอบสนองเหมือนดาบนั้นเป็นของปลอม

ทุกคนตกใจเมื่อเห็นสิ่งนี้ และร่องรอยของความคาดหวังก็จุดประกายในใจของพวกเขา บางที หลี่หยู่ อาจแสดงปาฏิหาริย์ให้พวกเขาเห็น

การแสดงออกของราชาวิญญาณโลหิต กลายเป็นซับซ้อน เขารู้สึกว่าฉากตรงหน้าเขาคุ้นเคย

"เป็นไปไม่ได้!" ดาบปีศาจหนี่ซาง มองไปที่ดาบของหลี่หยู่ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสับสนและประหลาดใจ

ดาบเล่มนั้นให้ความรู้สึกเหมือนดาบธรรมดาอย่างชัดเจน ดังนั้นทำไมเขาถึงควบคุมมันไม่ได้?

เขาไม่สามารถควบคุมดาบนั้นด้วยขอบเขตเต๋าดาบของเขาและเจตจำนงของดาบปีศาจได้อย่างไร

เขาคว้าอากาศอีกครั้ง แต่สิ่งที่จับได้คือความว่างเปล่า มันทำให้ดาบปีศาจผิดหวัง

เขารู้สึกอับอายด้วยซ้ำ

“เจ้าต้องการดาบของข้าไหม” หลี่หยู่ยกดาบขึ้นและถามด้วยท่าทางหยอกล้อ

ดาบปีศาจหนี่ซาง ขมวดคิ้วขณะที่สีหน้าของเขามืดลง ดาบที่บินอยู่เหนือหัวของเขาหมุนอย่างรุนแรงอีกครั้ง

เจตนาของดาบอันยิ่งใหญ่ปะทุออกมาจากดาบบิน ควบแน่นเป็นพลังดาบมหึมา

“ถ้าอยากได้ก็เอาไป!” ก่อนที่ หลี่หยู่จะจบประโยคของเขา ดาบในมือของเขาก็บินออกไป

ชู่ว!

ดาบเปลี่ยนเป็นลำแสงที่แทงทะลุหน้าอกของดาบปีศาจ ด้วยความเร็วที่เหลือเชื่อ

มันเร็วมากจนไม่มีใครเห็นว่าเกิดอะไรขึ้น แม้แต่ดาบปีศาจหนี่ซางก็ไม่ตอบสนองทันเวลา

ดาบของหลี่หยู่ได้แทงเข้าไปในหัวใจของดาบปีศาจ แล้วและเจาะร่างกายของเขา

การแสดงออกของดาบปีศาจหนี่ซาง เปลี่ยนไปอย่างมากในขณะที่เขามองลงไปที่หน้าอกของเขาด้วยความตกใจกับดาบที่เขาไม่สามารถควบคุมได้

ทันใดนั้น กระบี่บินจำนวนนับไม่ถ้วนที่หมุนอยู่เหนือศีรษะของเขาก็หยุดเคลื่อนไหว แสงดาบกะพริบและเจตจำนงที่ควบแน่นอาจสลายไปทันที

“ดูสิ เจ้าไม่สามารถแม้แต่จะจับมันได้เมื่อข้ามอบให้เจ้า เฮ้อ แย่จัง!” หลี่หยู่ ดูราวกับว่าเขาคาดหวังการตอบโต้ที่ดีกว่านี้จากดาบปีศาจ

ร่างกายของดาบปีศาจหนี่ซาง สั่นในขณะที่เขาจับดาบที่ปักในอกด้วยความยากลำบาก ออร่าของเขาอ่อนลงอย่างรวดเร็ว

เขามองไปที่หลี่หยู่ และจี้ชิงหลัน ด้วยความไม่เต็มใจและหวาดกลัว เขาเปิดปากของเขา แต่ไม่มีอะไรออกมา

ในวินาทีถัดมา เขารู้สึกราวกับว่าดาบนับพันพุ่งออกจากร่างของเขาและฉีกร่างของเขาออกจากกัน

ทุกคนเห็นร่างของ ดาบปีศาจหนี่ซางแยกออกเป็นชิ้นๆ และดาบบินนับหมื่นและศพของดาบปีศาจ ตกลงมาพร้อมกัน

ผู้ฝึกฝนที่เป็นมนุษย์ทุกคนที่เฝ้าดูอยู่จากระยะไกลต่างตกตะลึง

ความตกใจในหัวใจของพวกเขาไม่อาจมากไปกว่านี้อีกแล้ว พวกเขามึนงงอยู่ครู่หนึ่ง ราชันวิญญาณโลหิตเป็นผู้ได้รับผลกระทบมากที่สุด

เขาจ้องมองที่หลี่หยู่ และดาบปีศาจที่ตายไปพร้อมกับอ้าปากค้างราวกับว่าเขาสามารถมองเห็นชะตากรรมของเขาได้

เขารู้สึกชอกช้ำเมื่อเขานึกถึงฉากที่คุ้นเคยในทันที

เขาได้เฝ้าดูจากระยะไกลและเห็น หลี่หยู่สังหารราชามังกรโลหิตด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวในช่วงเวลานั้น มันคล้ายกับวันนี้

ความหนาวเย็นที่หนาวเหน็บพัดผ่านร่างของราชาวิญญาณโลหิตอีกครั้ง และเขารู้สึกหวาดกลัว โชคดีที่เขาไม่ได้แสดงตัวตนจริงต่อหน้าหลี่หยู่ โชคดีที่เขาได้พบกับดาบปีศาจนี้ก่อนหลี่หยู่

มิฉะนั้น คนที่จะตายภายใต้ดาบของหลี่หยู่ จะไม่ใช่ดาบปีศาจ แต่เป็นตัวเขาเอง

หลี่หยู่ น่ากลัวเกินไป เขาเป็นคนที่ไม่สามารถยั่วยุได้

ในขณะที่เขาแอบตกใจ ราชาวิญญาณโลหิตก็สัมผัสได้ถึงการจ้องมองของหลี่หยู ร่างกายของเขาเย็นลงในทันที และเขาเกือบจะคุกเข่าลง

อย่างไรก็ตาม จู่ๆ เขาก็มีความคิดขึ้นมา เขาใช้ทักษะการแสดงอย่างเต็มที่ในทันที เผยให้เห็นรูปลักษณ์ของเด็กหลงทางซึ่งในที่สุดก็พบบ้านของเขา เขาร้องไห้ขณะที่เขาบินไปหาหลี่หยู่ และ จี้ชิงหลัน “ศิษย์พี่ใหญ่ ในที่สุดข้าก็พบท่านแล้ว ข้าคิดถึงท่านมาก!”