บทที่ 398 เจ้าเป็นนักปรัชญาจริงหรือ?
กระบี่ยาวของภาพลวงตานั้นรวดเร็วราวกับสายฟ้าฟาดแทงไปที่หน้าผากของหมิงเซี่ยน อย่างไรก็ตามในทันใดก่อนที่มันจะแทงเข้าไปในเนื้อของเขา กระบี่ก็หยุดลง
หยดเลือดสดสีแดงไหลลงมาที่จมูกของเขา
“ฮ่าฮ่า เป็นไปตามคาด ข้าเดาถูกแล้ว”
หมิงเซี่ยนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ
ในขณะนี้เขารู้สึกได้ถึงความแข็งแกร่งที่เหนือกว่า (ตามที่คาดไว้ ข้าเป็นอัจฉริยะ ข้าผ่านทั้งสามรอบอย่างรวดเร็ว ซุนม่อต้องการฝันที่จะแข่งขันกับข้าเพื่อสมบัติลับแห่งความมืดนั้น ช่างเป็นจินตนาการที่โง่เขลาจริงๆ! ข้าสามารถบดขยี้เจ้าด้วยมือเดียว!)
หมิงเซี่ยนเย้ยหยัน อย่างไรก็ตาม เขารีบส่ายหัวและทิ้งความคิดที่หยิ่งยโสนี้
หมิงเซี่ยนก็เป็นมนุษย์เช่นกัน เขาจะมีความสุขเป็นธรรมดาหากเขาแข็งแกร่งกว่าคนอื่นๆ อย่างไรก็ตามในไม่ช้าเขาก็สงบลงและรักษาหัวใจที่อ่อนน้อมถ่อมตน
ไม่ว่ายังไงฝ่ายตรงข้ามจะมีสิ่งที่เขาสามารถเรียนรู้จากพวกเขาได้เสมอ
"น่าประทับใจมาก!"
จิตสำนึกของอัญมณียกย่อง
“แต่เจ้ายังไม่ดีพอ!”
หมิงเซี่ยนชี้ให้เห็นข้อบกพร่อง
“สำหรับรอบนี้ ดูเหมือนว่าเราจะต้องฆ่าภาพลวงตาเหล่านั้นและจะสามารถผ่านรอบไปได้ ที่จริงแล้วไม่ใช่กรณีนี้ ถ้าเราทำไปตามความคิดนี้ เราคงเหนื่อยตายแน่”
“ในกรณีนี้ ปมของรอบนี้คืออะไร? ข้ารู้สึกว่านี่ต้องเป็นการทดสอบความสามารถในการตัดสินของคนๆหนึ่ง ดังนั้น หลังจากที่ข้าสังเกตอย่างระมัดระวัง ข้าจึงตระหนักว่าภาพลวงตาเหล่านั้นจะหลีกเลี่ยงจุดสำคัญของข้าเสมอเมื่อพวกเขาใช้ทักษะขั้นสูงสุด และเมื่อพวกเขาไม่ได้ใช้ทักษะขั้นสูงสุด การโจมตีของพวกเขาทั้งหมดจะมุ่งเป้าไปที่จุดสำคัญของข้า อย่างไรก็ตาม ข้าจะไม่ตายจากการโจมตีปกติเพียงครั้งเดียว!”
“ตราบเท่าที่ค้นพบประเด็นนี้ คำตอบก็ปรากฏชัด”
หลังจากฟังคำอธิบายของหมิงเซี่ยนแล้ว เจี่ยเหวินตงก็ได้รับการรู้แจ้งในทันที หลังจากนั้นเขาก็เริ่มส่งเสียงให้กำลังใจ
แม้ว่าเขาจะรู้ว่าหมิงเซี่ยนจะไม่สามารถได้ยินเขาได้ แต่เจี่ยเหวินตงก็ยังคงส่งเสียงเชียร์ให้ดังที่สุดเท่าที่จะทำได้ นี่เป็นเพราะเขารู้สึกภาคภูมิใจ หมิงเซี่ยนสนับสนุนความรุ่งโรจน์ของสถาบันหมิงเส้า
“มีอะไรให้ไม่พอใจ? อาจารย์ของข้าก็จะผ่านรอบนี้เช่นกัน”
ริมฝีปากของลู่จื่อรั่วกระตุก
“ข้าไปต่อรอบที่สี่ได้ไหม?”
หมิงเซี่ยนมีรอยยิ้มที่มั่นใจในตัวเอง เขาชอบเกมนี้มาก
“ไม่มีรอบที่สี่!”
สำนึกของอัญมณีตอบกลับมาทำให้หมิงเซี่ยนตกใจ หลังจากนั้น เขาก็เผยให้เห็นใบหน้าที่มีความสุขในขณะที่เขาถามว่า
“ในที่สุดเจ้าก็กำลังจบการแข่งขันแล้วใช่ไหม?”
"ใช่ หลังจากผ่านไปสามรอบ เจ้าก็ได้รับคุณสมบัติในการต่อสู้กับข้า โปรดใช้การแสดงที่สมบูรณ์แบบที่สุดของเจ้าและอย่าทำให้ข้าผิดหวัง!”
เมื่อเสียงของสำนึกของอัญมณีจางลง ฉากของเวทีก็เปลี่ยนเป็นสนามโคลอสเซียมต่อสู้ ซึ่งสร้างจากหินทั้งหมด
หินเหล่านี้เต็มไปด้วยเลือด รอยขีดข่วน และเศษเนื้อ นอกจากนี้ยังมีชิ้นส่วนของดาบและกระดูกหักอยู่บนพื้นผิว
“เป็นเวทีที่ดีมาก!”
หมิงเซี่ยนชักกระบี่บุปผาออกมา
จิตสำนึกของอัญมณีปรากฏเป็นรูปมนุษย์ มันไม่มีลักษณะและไม่มีอวัยวะเพศ มันเหมือนกับหุ่นจำลองรูปร่างมนุษย์ที่ทำจากดินเหนียว
หลังจากนั้น การต่อสู้ก็ปะทุขึ้น!
“อาจารย์ ข้าเชียร์ท่าน!”
เจี่ยเหวินตงโห่ร้อง
…
“เอ๊ะ อาจารย์ก็หยุดเคลื่อนไหวด้วย!”
ลู่จื่อรั่วตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น
ด้วยมาตรฐานของซุนม่อ เขาย่อมไม่ยืนอยู่ตรงนั้นด้วยความงุนงง นั่นหมายความว่าเขาได้ค้นพบปมของรอบนี้แล้ว
“แล้วไง? เขายังเคลื่อนไหวช้ากว่าอาจารย์หมิงอยู่ดีไม่ใช่หรือ?”
ในที่สุดเจี่ยเหวินตงก็เป็นนักเรียนจากสถาบันหมิงเส้า เขาเข้าข้างหมิงเซี่ยน
โดยธรรมชาติแล้วเขาไม่กล้าพูดคำเหล่านี้ออกมาดังๆ เพราะในใจของเขา ซุนม่อรู้สึกน่าประทับใจมากที่สามารถก้าวมาถึงจุดนี้ได้
“อย่าลืมว่าอาจารย์ของข้าเริ่มยกที่สามช้ากว่าอาจารย์หมิงไม่กี่นาที นั่นหมายความว่าเวลาที่อาจารย์ของข้าใช้ผ่านรอบนี้เร็วขึ้น”
หลี่จื่อฉีโต้ตอบทันที
“…”
เจี่ยเหวินตงพูดไม่ออก นั่นเป็นเรื่องจริง
ในที่เกิดเหตุ ซุนม่อหยิบดาบไม้ที่จ่ออยู่ที่คอของเขาออกไป
“ขอแสดงความยินดีที่ผ่านรอบที่สาม!”
จิตสำนึกของอัญมณีแสดงความยินดี
"ฮ่า ฮ่า!"
ซุนม่อยิ้ม พูดตามตรงรอบนี้ง่ายกว่ารอบสองด้วยซ้ำ
ทำไม
เพราะซุนม่อรู้จักวิชาเซียนมหาจักรวาลไร้ลักษณ์เมื่อเขาเปิดใช้ 'ลอกเลียน' โลกทั้งใบก็จะหมุนช้าลง ดังนั้นเขาจึงค้นพบเงื่อนงำได้อย่างง่ายดาย
“ขอแสดงความยินดี เจ้ามีคุณสมบัติที่จะสู้กับข้าได้แล้ว!”
ภาพลวงตาอีกภาพปรากฏขึ้นต่อหน้าซุนม่อ
“ถ้าเจ้าชนะข้า เจ้าก็จะได้ตัวข้า ถ้าเจ้าแพ้ เจ้าจะตาย เอาล่ะ เป็นรางวัลสำหรับความชื่นชมในตัวเจ้า เจ้าสามารถโจมตีก่อน!”
จิตสำนึกของอัญมณีแสดงถึงความเอื้ออาทร
ซุนม่อไม่ขยับ
หลังจากรอเป็นเวลาหนึ่งนาทีเต็มและเห็นว่าซุนม่อไม่ได้มีเจตนาที่จะโจมตี สำนึกของอัญมณีก็งงงวย
"ทำไม?"
“ทำไมเจ้าไม่เดาล่ะ”
ซุนม่อยิ้มอย่างมีเลศนัย
“หมิงเซี่ยนนั้นกำลังต่อสู้กับข้าอยู่ เขานำหน้าเจ้าไปหนึ่งก้าว เวลาที่ข้ามีให้เจ้าไม่มากจริงๆ”
สำนึกของอัญมณีโน้มน้าวใจ
“จริงๆ ถ้าต้องแพ้ ข้ายอมแพ้ให้เจ้าดีกว่า!”
“หืมม?”
ซุนม่อสงสัย
“เพราะเจ้าหล่อกว่าเขา!”
“ข้าต้องยกย่องประโยคนี้จริงๆ!”
หลี่จื่อฉียิ้มอย่างมีความสุข
"แน่นอน!"
เด็กสาวมะละกอรู้สึกว่ามุมมองด้านสุนทรียะของอัญมณีก็ไม่เลว
“ขอโทษ ข้าสนใจแต่เพศตรงข้าม!”
ซุนม่อยักไหล่ แต่แล้วอีกครั้ง เพื่อนคนนี้มีเพศหรือไม่? มันไม่สำคัญว่าจะมีหรือไม่
เพียงแค่ให้ความสามารถในการสร้างภาพลวงตาของมัน หลังจากที่ซุนม่อได้รับมันมา มันก็ไม่เทียบเท่ากับการได้รับสิ่งของที่มีอำนาจทุกอย่างที่สามารถแปลงร่างเป็นคนใดก็ได้?
อย่าว่าแต่ดาราดังในโลกของเขา แม้ว่าจะเป็นตัวละครอนิเมะ 3 มิติ เขาสามารถสร้างได้ทุกเมื่อที่ต้องการ!
“เพศนั้นสำคัญไฉน”
สำนึกของอัญมณีถามขึ้น
“โดยธรรมชาติ เพศที่แตกต่างกันผสมกันเพื่อสืบพันธุ์ความรักระหว่างพวกเขาเท่านั้นที่เป็นรักแท้!”
ซุนม่อพูดแบบสุ่ม
“…”
สติของอัญมณีเงียบลง คำพูดดังกล่าวมีผลกระทบต่อมันมากและไม่สามารถยอมรับได้ในเวลาอันสั้น แต่หลังจากคิดอย่างรอบคอบแล้ว คำพูดของซุนม่อก็ดูเหมือนจะสมเหตุสมผล
นักเรียนที่ฟังอยู่ต่างก็งุนงงเมื่อเห็นซุนม่อและสำนึกของอัญมณีก็เริ่มสนทนากัน
“เอาล่ะ เราจะไม่พูดอีกต่อไป สู้กับข้า ตราบใดที่เจ้าชนะ คำพูดของเจ้าจะถูกต้อง!”
สำนึกของอัญมณีถูกกระตุ้น
“หยุดเล่นตุกติก รอบนี้สู้ยังไงก็ตายแน่!”
ซุนม่อมีรอยยิ้มเยาะเย้ยตนเองบนใบหน้าของเขา
“ด้วยความแข็งแกร่งที่เจ้าแสดงออกมา เป็นไปได้อย่างไรที่ข้าจะเอาชนะเจ้าได้”
“ฮ่าฮ่า เจ้าเป็นคนแรกที่ยอมรับความพ่ายแพ้ก่อนที่จะเริ่มการต่อสู้ด้วยซ้ำ ทันใดนั้นข้ารู้สึกไม่เต็มใจที่จะฆ่าเจ้า อย่างไรก็ตาม ข้าขอโทษ เจ้าต้องตาย”
ในที่สุดสำนึกของอัญมณีก็เผยโฉมหน้าที่แท้จริงออกมา
"ทำไม?"
เจี่ยเหวินตงตกใจมาก
“เฮ้อ เป็นไปตามคาด!”
หลี่จื่อฉีถอนหายใจ ที่จริงนางกังวลตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว
อาณาจักรลับนี้กินเวลานับหมื่นปีและอยู่ในระดับที่หนึ่งของทวีปทมิฬ บางคนต้องเคยมาที่นี่มาก่อน ในกรณีนั้น ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรเกี่ยวกับจุดจบของพวกเขา พวกเขาทั้งหมดเสียชีวิต
ในบรรดาคนเหล่านั้น บางคนต้องแข็งแกร่งกว่าอาจารย์ของนาง ท้ายที่สุด อาจารย์ของนางยังเด็กเกินไปและอยู่เพียงขอบเขตจุดอัคคีผลาญโลหิตเท่านั้น
“เจ้าต้องการกลืนกินสติของข้า?”
ซุนม่อคาดเดา สอบสวนในเวลาเดียวกัน
"ถูกต้อง."
สติของอัญมณีไม่ได้ปิดบังเจตนาเพราะไม่มีความจำเป็น แล้วถ้ามดพวกนี้รู้ความจริงของโลกล่ะ?
ดวงตาของซุนม่อเป็นประกาย ตามที่คาดไว้ สมบัติลับนี้ไม่มีทางออกจากยอดแหลมนี้ได้ ความเข้าใจของโลกขึ้นอยู่กับการกลืนกินจิตสำนึกของผู้บุกรุก หากเป็นกรณีนี้จริงๆ ซุนม่อเข้าใจว่าสถานการณ์ของเขาเลวร้ายมาก
“ข้าอยากจะถามอะไรบางอย่าง เจ้าค้นพบความตั้งใจจริงของข้าได้อย่างไร?”
จิตสำนึกของอัญมณีสงสัย
“ก่อนหน้านี้เมื่อข้าขอให้เจ้าไว้ชีวิตนักเรียนของข้า เจ้าตกลงทันที นี่แสดงว่าเจ้าไม่ชอบการฆ่าจริงๆ เนื่องจากเจ้าไม่ได้วางแผนที่จะปกป้องสถานที่นี้โดยเก็บความลับของการดำรงอยู่ของสถานที่นี้ไว้ จุดประสงค์ของเกมส่วนตัวนี้ของเจ้าคืออะไร
“มันควรจะเป็นไปเพื่อความสนุกหลังจากทนกับความเบื่อไม่รู้จบใช่ไหม?
“แม้ว่าเจ้าจะถูกใครบางคน 'ปราบ' จริงๆ มันก็ไม่สำคัญสำหรับเจ้าใช่ไหม?”
ซุนม่อวิเคราะห์
“ข้าจะแก้ไขจุดสุดท้าย มันสำคัญ!”
สำนึกของอัญมณีเน้นย้ำ
“ข้าชอบอยู่กับคนที่รักการคิด ถ้าพวกเจ้าไม่ใช่ครูที่ดี เจ้าคงถูกข้าฆ่าไปนานแล้ว”
“ข้าไม่คาดคิดมาก่อนว่าเจ้าจะเป็นนักปรัชญาจริงๆ”
ซุนม่ออดไม่ได้ที่จะหัวเราะ
“'นักปรัชญา' คืออะไร”
จิตสำนึกของอัญมณีสงสัย
“ผู้ที่ชื่นชอบการดูการฟัดกันของเกย์กล้ามโตสองคนเรียกว่านักปรัชญา*”
“เอ๊ะ?”
ถ้าจิตสำนึกของอัญมณีมีใบหน้า มันจะเป็นสีหน้างุนงงอย่างแน่นอน
“แค่ก แค่ก ปรัชญาเป็นสาขาวิชาการประเภทหนึ่ง ผู้ที่มีเวลาว่างมากเกินไปหลังจากรับประทานอาหารจะมีส่วนร่วมในเรื่องนี้ ผู้ที่ไม่มีอาหารจะกินก็ขึ้นอยู่กับการมีส่วนร่วมในปรัชญาเพื่อลืมความหิวโหย มนุษย์มักชอบที่จะหลงระเริงไปกับความคิดฟุ้งซ่านหรือสุ่มเสี่ยง หลังจากนั้น บางคนก็สามารถคิดเรื่องที่ลึกซึ้งและลึกซึ้งได้จริงๆ”
ซุนม่อพูดไร้สาระ
“นี่มันตรรกะอะไร”
สำนึกของอัญมณีถามต่อ
“เจ้าเคยได้ยินคำพูดนี้มาก่อนไหม”
ซุนม่อยกนิ้วขึ้น
“เมื่อมนุษย์วางแผน พระเจ้าก็หัวเราะ!”
สำนึกของอัญมณีเงียบลง เพราะมันเป็นตัวตนประเภทจิต/วิญญาณ นอกจากจะกัดกินจิตสำนึกมากเกินไปแล้ว ยังเริ่มรักการคิดอีกด้วย
คำพูดของซุนม่อสร้างผลกระทบอย่างมากต่อมัน
สำหรับนักเรียนคนอื่นๆ นอกเหนือจากหลี่จื่อฉีที่ดูครุ่นคิดบนใบหน้าของนาง พวกเขาดูสับสน
"พวกเขากำลังพูดเกี่ยวกับอะไร?"
เห็นได้ชัดว่าเจี่ยเหวินตงไม่เข้าใจคำพูดของซุนม่อเลย
“ถ้าอย่างนั้น ข้าขอถามอะไรหน่อยได้ไหม?”
สำนึกของอัญมณีเอ่ยทำลายความเงียบ
"เชิญ!"
จากเบาะแสต่างๆ ซุนม่อตัดสินใจว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะปราบสมบัติลับนี้ด้วยกำลังทหาร วิธีเดียวที่จะปราบมันได้คือจากชั้นจิต
ดูจากสิ่งต่างๆ แล้ว กระบวนการคิดของเขาถูกต้อง
"ข้าเป็นใคร?"
“ข้ามาจากไหน?”
“ข้าจะไปที่ไหน?”
สติของอัญมณีเปิดคำถามปรัชญาทั้งสามทันทีด้วยน้ำเสียงหนักอึ้ง ข้ารู้สึกราวกับว่ากำลังสนทนาเรื่องชีวิตและความตาย
(ยืนยันแล้ว ไอ้หมอนี่มันบ้า!)
ซุนม่อรำพึงในใจ (ถ้าเจ้าเคยหิวข้าวสิบวันถึงครึ่งเดือนและกังวลว่าจะเอาเงินที่ไหนไปซื้อนมผงให้ลูกสาวทุกครั้งที่ตื่นนอน เจ้าจะไม่มีวันถามคำถามแย่ๆแบบนี้)
"ทำไม? เจ้าไม่รู้คำตอบด้วยเหรอ?”
น้ำเสียงของอัญมณีเต็มไปด้วยความผิดหวัง ตามที่คาดไว้ ไม่มีใครตอบคำถามเหล่านี้ได้?
“คำถามแบบนี้ คำตอบของแต่ละคนคงไม่เหมือนกัน เช่นเดียวกับที่ไม่มีใบไม้ที่เหมือนกันสองใบในโลก ก็จะไม่มีคนสองคนที่เหมือนกัน”
น้ำเสียงของซุนม่อเปลี่ยนเป็นจริงจัง
“ดังนั้น โลกที่พวกเขาเห็นผ่านตาจะแตกต่างออกไปอย่างแน่นอน!”
จิตสำนึกของอัญมณีตกอยู่ในห้วงความคิดอีกครั้ง
ซุนม่อได้เรียนรู้วิธีการบรรยายมาก่อน สามารถใช้สีหน้าและน้ำเสียงเพื่อโน้มน้าวเป้าหมายได้ ในขณะนี้ เขากำลังพยายามอย่างเต็มที่ในการแสดงและหมกมุ่นอยู่กับการแสดงของเขาอย่างเต็มที่
“สำหรับความลับของโลก มันไม่ใช่ว่าเจ้าจะรู้ในทันทีที่ข้าบอกเจ้าว่า 'คำตอบของข้า' แต่เจ้าต้องมองโลก สำรวจ สัมผัสด้วยใจ และเข้าใจสิ่งต่างๆ ด้วยตัวเอง!”
ซุนม่อพูดอย่างจริงใจว่า
“หากอยู่ที่นี่ต่อไป เจ้าก็เหมือนนักโทษ เจ้าจะไม่มีทางเข้าใจโลกนี้ได้เลยแม้ว่าเจ้าจะมีชีวิตชั่วนิรันดร์ก็ตาม!”
“โลกนี้กว้างใหญ่มาก เจ้าควรออกไปดูรอบๆ!”
ในตอนท้ายของคำพูดของเขา ซุนม่อรู้สึกเห็นใจสมบัติลับแห่งความมืดนี้จริงๆ จากมุมมองของเขา คนเราควรออกไปดูโลกจริงๆ
ยิ่งเจ้าเห็นอะไรในโลกมากเท่าไหร่ หัวใจของเจ้าก็จะยิ่งใหญ่เท่านั้น!
พรึ่บ!
ทันใดนั้นร่างของซุนม่อก็ส่องแสงสีทอง
แสงสีทองส่องลงมารอบๆ
ในขณะนี้ หัวใจของจิตสำนึกของอัญมณีที่ถูกปกคลุมไปด้วยความมืดมิดดูเหมือนจะถูกแสงสีทองแทรกซึมเข้าไป คำใบ้ของรุ่งอรุณซึ่งคล้ายกับปลายดาบแหลมคมทิ่มแทงเข้าไป เปิดโลกทางจิตของมัน
