ตอนที่ 481 การประลองของสองภพ(ตอนฟรีวันสงกรานต์)

เย่หานคือความภาคภูมิใจของตระกูลราชวงศ์ยักษ์ พลังของเขาถือได้ว่าเป็นอัจฉริยะชั้นนำ เผ่ายักษ์คือเผ่าดังในภพเบื้องบน มีสมาชิกนับไม่ถ้วน

เพราะความกระหายเลือดกับความกล้า เผ่านี้จึงเป็นที่ยำเกรงของหลายขุมอำนาจ และนานมาแล้ว หลังเย่หานกลายเป็นผู้ติดตามของกู่ฉางเกอ เขาก็ทำหลายสิ่งให้กู่ฉางเกอทำลับหลังและเปิดโล่ง

ครั้งก่อน เย่หานสู้กับหลินชิงหยางจากภพ18ดินแดนและเกือบตาย

โชคดี กู่ฉางเกอรับรู้ได้ถึงศรัทธาของเขาและปรากฏตัวช่วยเขา ดังนั้น ความเคารพของเย่หานที่มีต่อกู่ฉางเกอจึงมากกว่าเดิมจนถึงขั้นคลั่ง

“ข้าชื่อเย่หาน ข้าโชคดีพอจะได้ติดตามนายท่าน ใครในภพ18ดินแดนที่กล้าสู้กับข้า?”

ร่างของเย่หานสูง มีปีกบนหลัง ผิวของเขาเป็นสีฟ้าเทา และยังมีแสงคล้ายแสงแดดส่องรอบตัวเขา เขาเดินออกจากเรือรบโบราณ ดวงตาดูดุร้ายและกระหายเลือด

เขามองกวาดยอดฝีมือมากมายด้านหน้าและสุดท้ายก็ยืนอยู่ต่อหน้าอัจฉริยะเหล่านั้น จากนั้นก็ทำท่าบิดคอ  พูดได้ว่าเขาหยิ่งมาก

“นายน้อยฉางเกอส่งเย่หานไปก่อน มันดูเหมือนว่าเขาควรจะวางแผนไว้นานแล้ว”

“แต่แม้เย่หานจะแกร่ง ท่ามกลางอัจฉริยะในภพเบื้องบน เขาก็ไม่ติดร้อยอันดับแรก นี่ยังไม่นับพวกตัวประหลาดโบราณที่เพิ่งตื่น”

“มันไม่เป็นไรที่จะให้เย่หานไปทดสอบพลังของศัตรูก่อน…”

หลายขุมอำนาจของภพเบื้องบนสังเกตฉากนี้ ดวงตาพวกเขาไหววูบและก็เดาเจตนาของกู่ฉางเกอกันออก

วิธีนี้คือการเหยียบย่ำขวัญกำลังใจของภพ18ดินแดน เทียบกับคนทางฝั่งภพเบื้องบนที่เต็มไปด้วยความสนใจ ใบหน้าของทางฝั่งภพ18ดินแดนบิดเบี้ยว

โดยเฉพาะพวกที่อัจฉริยะของตระกูลตนเคยตายในมือของเย่หาน ใบหน้าของพวกเขายิ่งบิดเบี้ยว ไม่คิดว่าเย่หานจะหยิ่งขนาดนี้

“งั้นใครเต็มใจจะก้าวออกไปสู้กับเขา?”

เสวียนกัง ประมุขเผ่าเทพสงครามเต่าดำขมวดคิ้วและหันไปมองเรือรบโบราณด้านหลังขณะถามกลุ่มอัจฉริยะ

ภพเบื้องบนหยิ่งมาก ถ้าพวกเขาแสดงความอ่อนแอสักนิดและล่าถอย มันจะยิ่งกระทบขวัญกำลังใจของพวกเขา และภพเบื้องบนก็อยากเห็นภาพเช่นนี้ที่สุด

แต่ ตามคำถามของเสวียนกัง มันมีแต่ความเงียบเข้าปกคลุม อัจฉริยะหลายคนมองหน้ากัน เห็นถึงความกลัวในสายตาก่อนจะพร้อมใจกันเงียบ

พวกเขาไม่โง่ ความกล้าก่อนหน้านี้เพราะพวกเขาไมได้เห็นความโหดของการต่อสู้นี้กับตา หลังเห็นพลังของกู่ฉางเกอ พวกเขาจะยังมีความกล้าหลงเหลืออีกเหรอ?

ถ้าเย่หานไม่มีความสามารถ เขาจะได้รับการยอมรับจากกู่ฉางเกอเหรอ?ก่อนจะรู้พลังแท้จริงของเย่หาน ถ้าพวกเขาก้าวไปอย่างบุ่มบ่าม ใครจะไปรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น?

ตอนนี้มันไม่ใช่การประลองง่ายๆ แต่คือการต่อสู้เอาตายระหว่างสองคน และมีเพียงผู้ชนะถึงรอด พวกเขากำลังคิดจะทดสอบพลังของเย่หานก่อนตัดสินใจว่าควรลงมือไหม

แน่นอน ยังมีเหตุผลใหญ่ ตระกูลเบื้องหลังพวกเขาไม่ยอมให้พวกเขารีบเคลื่อนไหว กลัวว่าพวกเขาจะตกเป็นเป้าและตาย

ชั่วขณะนั้น ภพ18ดินแดนตกสู่ความเงียบ กลุ่มผู้อาวุโสไม่คิดว่าจะเห็นอะไรแบบนี้ พวกเขามึนงงและจากนั้นความเศร้าและโกรธก็ปรากฏบนหน้า

ทางฝั่งภพเบื้องบน ทุกคนหัวเราะเยาะทันที อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่พูดเพียงแค่หัวเราะหึ แต่นี่ก็ทำให้ทุกคนในภพ18ดินแดนรู้สึกอับอายแล้ว

“ไม่มีใครเต็มใจจะสู้เลย?”

บรรพชนของเผ่าเทพสงครามเต่าดำถามอีกครั้ง รู้สึกเศร้าในใจ แต่ก้ทำอะไรไม่ได้ เขาเข้าใจอารมณ์ ไม่มีใครอยากเอาชีวิตตัวเองไปเสี่ยง

แน่นอน อัจฉริยะที่เก่งกาจสุดจะไม่เลือกเคลื่อนไหวตอนนี้ ไม่งั้น หลังถูกภพเบื้องบนรู้เข้า พวกเขาจะต้องหาทางฆ่าอัจฉริยะฝั่งพวกเขาก่อนแน่

“ผู้อาวุโส ข้าเอง”

และตอนนี้อัจฉริยะมากมายจากภพ18ดินแดนเงียบ เสียงสั่นเบาๆก็ดังขึ้น อัจฉริยะคนหนึ่งกัดฟัน ก้าวออกมา ภายใต้แรงกดดันมหาศาล ใบหน้าของเขาซีด เห็นได้ชัดว่าประหม่า

เห็นได้ว่าเขาคือผู้ติดตามของอัจฉริยะบางคน แค่เพราะความสัมพันธ์นั้น นายท่านของเขาไม่เต็มใจเคลื่อนไหว แต่ส่งเขามาแทน

หลายคนรู้สึกเห็นใจ

“เจ้าชื่ออะไร?”เสวียนกังถอนหายใจ เขามองออก

นี่ทำให้เขารู้สึกเศร้า เขาไม่คิดเลยว่าอัจฉริยะของพวกเขาจะหัวหดกันแบบนี้

“ผู้เยาว์ชื่อจางปาเทียน”ชายหนุ่มกัดฟัน เสียงสั่นเครือ

แม้เขาจะไม่เต็มใจมาก แต่ก็ไม่กล้าปฏิเสธ ถ้าเขาสู้ มากสุดก็ตาย และถ้าเขาปฏิเสธ มันจะส่งผลถึงครอบครัวของเขา

ซึ่งอะไรสำคัญกว่า เขาบอกได้ ทุกคนจากภพ18ดินแดนเงียบมากและไม่พูดมาก

แม้ทุกคนจะรู้ว่าเขาต้องตายแน่ถ้าออกไป  แต่ไม่มีใครหยุดเขา ไม่งั้น ใครจะมาแทนที่เขา?

ไม่ช้า จางปาเทียนเดินไปทางสนามรบด้วยตัวที่สั่นสะท้าน เต็มไปด้วยความกลัว

“ภพ18ดินแดนถูกลดจนถึงจุดที่จำเป็นต้องส่งคนแบบนี้มาในการต่อสู้แรก?นับเป็นการเปิดหูเปิดตาของข้าซะจริง”

กู่ฉางเกอส่ายหัว น้ำเสียงไม่สามารถบอกได้ว่าถอนหายใจหรือเยาะเย้ย พอได้ยินแบบนี้ ทุกคนจากภพ18ดินแดนก็หน้าเสีย แต่ก็ไร้อำนาจจะมาปฏิเสธ

หลายคนกำหมัด กัดฟัน เกลียดตัวเองที่ไร้อำนาจ ทั้งหมดนี้เป็นเพราะกู่ฉางเกอ ถ้าเขาส่งคนอื่นออกมา มันจะเป็นแบบนี้ได้ไง?

“เจ้าจะลงมือก่อนก็ได้ หรือถ้าให้ข้าเริ่ม เจ้าจะตาย”

เย่หานไม่แยแส ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความกระหายเลือด เขายืนตรงนั้นเหมือนหอกยาว

“ข้าจะสู้กับเจ้า!”

จางปาเทียนคำราม ดวงตาแดงก่ำ ตอนนี้ เขาไม่สามารถหักห้ามตัวเองได้อีก

บูม!!!

เขาเคลื่อนไหว ใช้แก่นแท้สายเลือด แสงจ้าปะทุออกมาและไฟก็เบ่งบาน กลืนกินตัวเย่หาน นี่คือวิชาที่แข็งแกร่งสุดของจางปาเทียนแล้ว

“กระจอก น่าผิดหวังสิ้นดี”

พอเห็นฉากนี้ เย่หานก็ส่ายหัว คำพูดยังเย็นชา เขาตะปบกรงเล็บไปข้างหน้า และหายไป ราวกับเขาผสานเข้ากับลม สีหน้าของอัจฉริยะมากมายเปลี่ยนไป ไม่มีใครจับร่องรอยของเขาเจอเลย

วินาทีถัดมา ก็มีเสียงกรีดร้องขณะที่ฝนเลือดกระจาย  ปะปนกับเศษกระดูกขาว ทั้งตัวของจางปาเทียนระเบิด เขาตายทันที

ฉากนี้น่ากลัวมาก มันทำให้ทุกคนสั่นสะท้าน ซึ่งทำให้หลายคนหดหัว

“ใครเป็นรายต่อไป?”

เย่หานยังไม่แยแส ร่างของเขาปรากฏตัวใหม่ มีคราบเลือดบนฝ่ามือเขา

“เขาตายไปแล้ว เขาไม่สามารถรับได้แม้แต่การโจมตีเดียว…”

สีหน้าของพวกเสวียนกังเปลี่ยนไป ไม่คิดว่าจางปาเทียนจะตายไวขนาดนี้ นี่เหนือความคาดหมายของพวกเขา พวกเขาคิดว่าพวกเขาจะได้รู้ถึงพลังของเย่หานบ้าง

“มีอะไร?ไม่มีใครกล้าโผล่หัวมาแล้วหรือไง?”

พอเห็นสีหน้าของคนจากภพ18ดินแดน เย่หานก็เยาะเย้ย

“ใครอยากสู้กับเขาอีก?”

ใบหน้าของเสวียนกังดำมืด เขาถามอีกครั้ง หลังชนะ เย่หานสามารถออกไปได้ แต่เขาไม่ไป

“วิธีที่เขาใช้สามารถฉีกกึ่งเทพศักดิ์สิทธิ์ให้ตายได้ด้วยการโจมตีเดยีว ซึ่งแสดงให้เห็นว่าพลังของเขาเหนือกว่าอาณาจักรเทพศักดิ์สิทธิ์ บางทีก็อาจถึงแม้แต่จอมเทพศักดิ์สิทธิ์”

สายตาของอัจฉริยะมากมายของภพ18ดินแดนไหววูบ วิเคราะห์พลังของเย่หานและผลการปะทะกับเขา แต่ ไม่มีใครกล้าก้าวออกไป

“จางปาเทียนต้านไม่ได้แม้แต่การโจมตีเดียว?”

นายน้อยของจางเทียนคือชายหนุ่มชุดทอง มีเขาเปล่งแสงบนหน้าผากเขา

เขาคือทายาทของเผ่ามังกรเขาทอง เขาเดียวนี้คือพรสวรรค์พิเศษของเผ่า มันบรรจุพลังมิติและสามารถฉีกผ่านมิติได้ง่ายๆ

ตอนนี้ เขาขมวดคิ้ว ใบหน้าไม่พอใจเล็กน้อย จากนั้นก็กวาดมองผู้ติดตามมากมายด้านหลังเขา

“ยังมีคนที่อยากก้าวไปลองไหม?”เขาพูด ก่อนเขาจะเข้าใจพลังของเย่หาน เขาจะไม่เคลื่อนไหวง่ายๆ แต่ตอนนี้ ทุกคนกลับเงียบ ไม่ยอมตอบ

จากการโจมตี พลังของเย่หานน่ากลัวมาก

“อย่าแม้แต่จะคิด!ท่ามกลางอัจฉริยะในโลกข้า ข้ายังไม่ติดร้อยอันดับแรก ถ้าเจ้าล้มข้ายังไม่ได้ แล้วเจ้าจะสู้กับคนที่เหลือได้ไง?”

“หากพูดเรื่องคุณสมบัติ เจ้าอยากแข่งขันกับนายท่านของข้าไหม?”

เย่หานมองทุกคน พูดอย่างดูถูก พอได้ยินแบบนี้ ใบหน้าของเหล่าอัจฉริยะจากภพ18ดินแดนก็ขาวซีด

พวกเขาคือคนหนุ่ม เต็มไปด้วยพลังงาน แม้จะรู้ว่าถ้าก้าวไปตอนนี้ ชีวิตจะอยู่ในอันตราย แต่พวกเขาก็ยังโกรธมาก

“ถ้าพวกเจ้าไม่กล้าสู้ งั้นให้พวกรุ่นอาวุโสเป็นไง?ถ้ารุ่นอาวุโสไม่กล้า ก็ให้ผู้แข็งแกร่งสุดมาสู้กับข้าเลยเป็นไง?”กู๋ฉางเกอยิ้ม

ร่างของเขาดูเหมือนจะยืนด้านนอกมิติไร้สิ้นสุด ดูพร่ามัวมาก

ในสายตาทุกคน มันพบเห็นเพียงกลุ่มควันสีดำน่ากลัวบดบังท้องฟ้า พอได้ยินแบบนี้ ทุกคนก็กำหมัด แม้จะมีหลายคนที่อยากสู้ แต่พวกเขาก็ไม่ได้รับอนุญาตให้ไปเสี่ยง

เพราะพวกเขายังเด็ก ถ้ามาตายที่นี่โดยไร้เหตุผล มันไม่คุ้ม

“ข้าจะสู้กับเจ้า!”

และขณะที่เหล่าอัจฉริยะกำลังเงียบ เสียงหนึ่งก็พลันดังขึ้น

ทุกคนได้ยินเสียงและมองไป พบเห็นชายชุดเทาโผล่จากเรือรบโบราณ ใบหน้าของเขาดูธรรมดามาก แต่กลิ่นอายของเขาไม่อาจมองข้าม

“มันเป็นเขา ชูหยู!ไม่ใช่ว่าเขาตายไปแล้วเหรอ?”

“เยี่ยม สุดท้ายเราก็มีคนเก่ง..”

วินาทีที่พวกเขาเห็นคนคนนี้ ภพ18ดินแดนก็วุ่นวาย เห็นได้ชัดว่าหลายคนรู้จักชายชุดเทา หลายคนแปลใจมากและยินดี รู้สึกมีความหวัง

ชื่อของชายชุดเทาคือชูหยู เขาคืออัจฉริยะสูงุสด พลังของเขาถือเป็นเลิศ แต่ไม่นานมานี้ พวกเขาได้ยินว่าเขาตาย

หลายคนยังเสียใจ คิดว่าคนหนุ่มมีพรสวรรค์ตายไป อย่างไม่คาดคิด ชูหยูกลับปรากฏตัว

“พลังของชูหยูชัดเจน ถ้าเขาเคลื่อนไหว เขาควรจะทดสอบพลังของภพเบื้องบนได้”

หลายคนกระซิบในใจ พวกเขามีความมั่นใจในตัวชูหยูมาก

ชูหยูเป็นอัจฉริยะที่พิเศษมากในภพ18ดินแดน ว่ากันว่าก่อนเขาอายุเจ็ดขวบ เขายังไม่เปิดตันเถียน และโดนอาจารย์ของเขาด่าว่าโง่

ต่อมา เขาไม่พอใจ เขาจึงเปลี่ยนชื่อเป็นปู้หยู ตั้งแต่นั้นมา เขาก็แสดงศักยภาพ

ว่ากันว่าที่รากฐานของชูปู้หยูมั่นคง และท่ามกลางอัจฉริยะ มีน้อยคนที่จะทัดเทียมเขาได้ ชูปู้หยูไม่พูดมาก แต่ตอนนี้ดวงตาของเขาเฉียบแหลม ตอนเขามาสนามรบ เขาไม่พูดและโจมตีตรงๆ

“สุดท้ายก็เจอคนน่าสนใจ..”เย่หานเลียริมฝีปาก เขาหัวเราะอย่างมีความสุข

ไม่ช้า ทั้งสองแลกเปลี่ยนกระบวนท่ากัน สายตาของคนนับไม่ถ้วนจากสองโลกจับจ้อง แสงเจิดจ้าปะทุจากตัวชูหยู ทุกรูขุมขนดูหเมือนจะเปล่งแสง เหมือนเทพทองคำ

เย่หานตะปบกรงเล็บ ปล่อยคลื่นพลังถาโถม

บูม!

เสียงฟ้าผ่าดังขึ้น และมิติก็เหมือนจะถล่ม เกิดร่องลึกน่ากลัว แสงทั้งหมดปลิว

เศษแห่งกฎกระจาย เปลี่ยนเป็นอาวุธต่างๆ กระบี่สวรรค์ หอกสงคราม และคลื่นน่ากลัว เกิดความโกลาหลขึ้นทันใด

ต้องบอกว่าชูหยูแข็งแกร่งมาก  ไม่ใช่แค่จะแกร่งกว่าจางปาเทียน ต่อให้สู้กับเย่หานไปห้าสิบกระบวนท่า เขาก็ยังไม่เสียเปรียบ

ฉากเช่นนี้ทำให้ทุกคนในภพ18ดินแดนมีความหวัง หลายคนที่มีชื่อเสียงเท่าชูหยูยังยิ้ม คิดเข้าร่วม

ในพริบตา ทั้งสองก็สู้กันไปร้อยกระบวนท่า และใบหน้าของชูหยูก็ค่อยๆจริงจัง คราบเลือดเริ่มปรากฏบนตัวเขา มีบาดแผล  บางแผลยังลึกจนเห็นกระดูก

ใบหน้าของเขาซีด กระดูกปริแตก เขาถอยและหลบไม่หยุด ดูเหมือนจะเสียท่า ในทางกลับกัน เย่หานกลับบ้าคลั่งกว่าเดิม

นี่คือธรรมชาติของเผ่ายักษ์ ยิ่งสู้ พวกเขายิ่งกล้า และยิ่งฆ่า พวกเขาจะยิ่งคลั่ง สุดท้ายหลังผ่านไปสามร้อยกระบวนท่า เย่หานก็ฉวยโอกาสนี้ กระตุ้นพลังและท้องฟ้าก็ปกคลุมด้วยพลังงานเลือด

ทันใดนั้น เขาก็พุ่งไปข้างหน้า มือเปลี่ยนเป็นกระบี่เซียน ฉีกตัวของชูหยู

“นี่คือทั้งหมด?การต่อสู้นี้ไม่มีอะไรเบลย!”

เย่หานหัวเราะ มองชูหยูที่กำลังดิ้นรนและแสงในดวงตาก็ค่อยๆหม่น ด้วยการระเบิดพลัง เขาฉีกอีกฝ่ายเป็นหมอกเลือด ตามรอยเท้าของคนก่อนหน้าไป ชั่วขณะนั้น ทั้งสถานที่ตกสู่ความเงียบ ทุกคนจากภพ18ดินแดนตกใจ

แม้กระทั่งชูหยูยังสู้เย่หานไม่ได้ เขาถูกฆ่าหลังผ่านไปสามร้อยกระบวนท่า?แม้เย่หานจะบาดเจ็บ  แต่ชูหยู อัจฉริยะสูงสุดชื่อดังในภพ18ดินแดนก็ยังแพ้

“โง่..”คนของชูหยูดูเศร้าและเสียใจ

“ใคร?”เย่หานได้ฆ่าไปสองแล้ว ดวงตาสีแดงของเขากระหายเลือด เต็มไปด้วยความดุร้าย มันกวาดมองอัจฉริยะทั้งหลายอีกครั้ง

หลายคนมองเขาอย่างเย็นชาและแทบเดาพลังของเย่หานออก พวกเขารู้สึกว่าพวกเขาสามารถออกไปศู้กับเย่หานได้เพราะอีกฝ่ายบาดเจ็บ

“กลับมา”แต่ ตอนอัจฉริยะมากมายในภพ18ดินแดนโกรธและอยากไปสู้กับเย่หาน

เสียงของกู่ฉางเกอก็ดังขึ้น

“สู้คนเดียวน่าเบื่อไป’

พอได้ยินแบบนี้ สีหน้ากระหายเลือดของเย่หานก็หายไป และเขาก็กลับสู่ความเคารพ“ขอรับ นายท่าน.”

หลังจากนั้น เขาก็เปลี่ยนเป็นำลแสงตรงไปยังเรือรบโบราณด้านหลัง อัจฉริยะมากมายของภพเบื้องบนเองก็กระตือรือร้นจะสู้ อยากเล่นกับหัวใจของภพ18ดินแดน

จากการต่อสู้ พวกเขาเห็นถึงพลังของภพ18ดินแดน

พอเห็นฉากนี้ แม้ทุกคนในภพ18ดินแดนจะไม่เต็มใ จพวกเขาก็ไม่กล้าแหกกฎ เหนือสิ่งอื่นใด เย่หานชนะสองรอบติด เขาจึงสามารถไปได้ทุกเมื่อ

แน่นอน ในสายตาของคนมากมาย กู่ฉางเกอกำลังช่วยเย่หาน รู้ว่าภพ18ดินแดนพอมองพลังของเย่หานออก และจะส่งคนมาจัดการเย่หานในรอบต่อไป

“เจ้าต้องระวัง กลุ่มอัจฉริยะของภพเบื้องบนดูเหมือนจะไม่ออมมือกันเลย.

ใบหน้าของเสวียนกังหนักอึ้ง เขาพูดกับอัจฉริยะมากมายด้านหลังเขา

“ตามกฎเก่าแก่ สถานที่นี้คือสนามล่า”

กู่ฉางเกอยิ้ม และด้วยการโบกมือ หมอกหนาใต้ขอบเหวพรมแดนสวรรค์ก็แยกออก เผยให้เห็นขุนเขาใหญ่ และแม่น้ำแห้ง

แม้พวกมันจะถล่มเป็นเศษซาก แต่มันก็ยังกว้างใหญ่ไร้ขอบเขต มีร่องลึกมากมายและมีสัตว์อสูรมากมยาอาศัย