จอมโจรผู้ยิ่งใหญ่ Online บทที่ 897: แลกเปลี่ยนค่าประสบการณ์
บทที่ 897: แลกเปลี่ยนค่าประสบการณ์
บทที่ 897: แลกเปลี่ยนค่าประสบการณ์
. . .
เจ้าหน้าที่ตำรวจทุกคนล้วนมีเทคนิคที่จะเปิดเผลยว่าใครเป็นผู้เล่น เป็นการยากมากที่จะหลอกลวงพวกเขาได้
อย่างไรก็ตาม พอตำรวจคนหนึ่งเชื่อใจเขา ความสงสัยจากตำรวจคนอื่นๆ จึงหายไปอย่างรวดเร็ว พวกเขาเป็นคนดีมาก พวกเขาซื้อมันหวานจากลูหลี่และก็ออกไปไล่ล่าคนอื่นๆ
ส่วนลูหลี่ก็ยังคงขายมันหวานต่อไปอย่างระมัดระวัง แม้ว่าตำรวจทุกคนจะออกไปแล้ว
ยังไม่ทันที่การแข่งขันเชือดจะจบลง เขาก็ได้ออกไปแล้ว แสงไฟสว่างจ้าปรากฏขึ้นรอบๆ คนขายมันชหวานและวินาทีต่อมา เขาก็หายไปจากอากาศบางๆ อย่างสมบูรณ์
ระบบ: ขอแสดงความยินดีที่ชนะการแข่งขันเมืองเชือดด้วยคะแนน 363 คุณจะได้รับคะแนน 200 แต้ม รวมถึงค่าชื่อเสียงและค่าประสบการณ์บางส่วน
ลูหลี่ยืนอยู่ใกล้ต้นไม้สีเขียวในดาร์นัสซัส เขามองไปยังแท็บการแข่งขันเมือเชือด มันแสดงรางวัลต่างๆ ที่สามารถซื้อได้ ซึ่งก็รวมไปถึงค่าประสบการณ์ ชื่อเสียง อุปกรณ์ วัสดุและส่วนผสมที่หายาก
เขามองไปที่รายการชื่อวัสดุหายาก จากนั้นก็ข้ามตัวเลือกนี้ไปอย่างรวดเร็ว
ของพวกนี้มันหาได้ง่ายอยู่แล้ว การเอามาใช้แลกเปลี่ยนคงจะเป็นสิ่งที่ไร้ค่ามาก นอกจากนี้ลูหลี่ยังมีแต้มแค่ 563 แต้มเท่านั้น
อุปกรณ์ที่ดีที่สุดที่สามารถแลกเปลี่ยนได้คือระดับทอง ซึ่งมันก็ดูเหมาะดีกับผู้เล่นธรรมดาทั่วไป อย่างไรก็ตาม สำหรับลูหลี่มันไม่มีอะไรที่ดึงดูดความสนใจของเขาเลย ดังนั้นเขาจึงไม่แลกเปลี่ยนกับชิ้นส่วนอุปกรณ์ ด้วยเหตุนี้แล้ว เขาจึงเลือกเอาค่าชื่อเสียงและค่าประสบการณ์
มีหลายวิธีที่จะได้รับค่าชื่อเสียงและเขาก็รู้ทั้งหมดเลยว่ามันมีวิธีใดบ้าง ดังนั้นเขาจึงใช้แต้มแลกเปลี่ยนทั้งหมดไปแลกค่าประสบการณ์
แม้ว่านี่จะไม่เพียงพอสำหรับเขาที่จะทำให้ระดับเพิ่ม แต่แถบค่าประสบการณ์ของเขาก็เกือบเต็มแล้ว เขาคิดว่าเมื่อเขาเคลียร์ดันเจี้ยนสแตรทโฮล์มได้สำเร็จ เขาก็จะถึงระดับ 48 พอดี
ในเกมรุ่งอรุณ แม้ว่าผู้เล่นระดับสูงจะไม่ได้ใช้เวลาทั้งวันในการฟาร์ม แต่พวกเขาก็ยังคงนำหน้าคนอื่นไปไกล เพราะการแข่งขันและกิจกรรมพวกนี้
หลังจากการแข่งขันสิ้นสุดลง ลูหลี่ก็รวบรวมเพื่อนร่วมทีมของเขาและเริ่มเดินทางไปยังสแตรทโฮล์มอีกครั้ง เนื่องจากวันนี้สมาคมกฎแห่งดาบไม่มีการแข่งขันใด
เป้าหมายหลักในตอนนี้ของพวกเขาจึงเป็นการจบดันเจี้ยนและทำการเคลียร์ครั้งแรกให้สำเร็จ
การใช้เวลาสองวันในการเคลียร์ดันเจี้ยนเป็นสิ่งที่ไม่ได้ผิดปกติเลย ในอนาคต ดันเจี้ยนระดับสูงยิ่งต้องใช้เวลาเป็นเดือนกว่าจะเคลียร์ได้สำเร็จ
พอผู้เล่นหลายคนรู้ว่าสมาคมกฎแห่งดาบกำลังไปเคลียร์สแตรทโฮล์ม พวกเขาก็พากันไปยังดินแดนโรคระบาด แผนที่ไม่ว่างเปล่าเหมือนที่เคยเป็นอีกต่อไป อย่างไรก็ตาม พวกเขาหลายคนยังอ่อนแอเกินไปที่จะต่อสู้กับมอนสเตอร์ที่นี่ ดังนั้นแผนที่จึงเต็มไปด้วยซากศพของผู้เล่นที่ตายแล้ว
เพื่อให้แน่ใจว่ากลุ่มทหารรับจ้างซินซินสามารถเดินทางไปที่ดันเจี้ยนได้อย่างปลอดภัย ลูหลี่จึงระมัดระวังทุกฝีเก้า
ทีม PVP ของสมาคมกฎแห่งดาบนำโดยลิงอ้วนได้มาถึงสแตรทโฮล์มและกำจัดผู้เล่นโดยรอบได้อย่างไม่ยากเย็นนัก
แผนที่นี้มีขนาดใหญ่มาก สมาคมกฎแห่งดาบเพียงสมาคมเดียวคงไม่อาจจัดการได้ทั้งฝ่ายพันธมิตรและฝ่ายเผ่าพันธุ์ นอกจากนี้สมาคมกฎแห่งดาบยังไม่ต้องการหาเรื่องทำให้ผูเล่นที่นี่โกรธกัน
แต่เพราะความปลอดภัย ลิงอ้วนและสมาชิกสมาคมอีกร้อยกว่าคนจึงเดินเฝ้าระวังอยู่รอบๆ เพื่อรับประกันความปลอดภัยของพวกเขา
หลังจากที่พวกเขาเข้าไปในดันเจี้ยนแล้ว คนที่เหลือก็กำจัดมอนสเตอร์โดยรอบ โชคดีที่บอสไม่ได้เกิดใหม่ จนกว่าจะรีเซ็ตตัวจับเวลาของดันเจี้ยน
เมื่อพวกเขามาถึงบอสที่พวกเขาฆ่าไปก่อนหน้านี้ ศพก็ไม่อยู่ที่นั่นอีกต่อไปแล้ว
“ทุกคนมารวมกันที่ประตูทางนี้” หลังจากที่ตรวจสอบรูปแบบการเดินของมอนสเตอร์แล้ว ลูหลี่ก็เรียกทุกคนมารวมกัน เขาต้องทำให้แน่ใจว่าทีมของเขาจะไม่เผลอไปลากมอนสเตอร์ตัวอื่นเข้า
เมื่อผู้เล่นเข้ามา ประตูด้านหลังของพวกเขาก็ปิดลงทันทีและมอนสเตอร์ก็พุ่งเข้ามาโจมตีพวกเขา
สถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดคือผู้เล่นเพียงคนเดียวเข้ามา ในขณะที่ส่วนที่เหลือของทีมถูกล็อคอยู่หลังประตู
สิ่งนี้เคยเกิดขึ้นกับลูหลี่ครั้งหนึ่งในชีวิตก่อน โดยที่ฮีลเลอร์ของพวกเขาดันถูกขังอยู่ข้างนอก ฮีลเลอร์คนนั้นได้แต่ยืนรออยู่ข้างนอกเฝ้ามองเพื่อนตายทีละคน
ด้วยเหตุนี้ วิธีการแก้ไขคือการให้ทุกคนเข้ามาพร้อมกัน
ซึ่งทางของกลุ่มทหารรับจ้างซินซินก็เดินไปพร้อมกัน ดังนั้นพวกเขาจึงไม่มีใครถูกทิ้งไว้ด้านหลัง
เมื่อประตูด้านหลังปิดลง มอนสเตอร์ที่เห็นพวกเขาก็พุ่งเข้ามาใส่ แต่อาเซอร์ซีบรีสสามารถดึงค่าความโกรธของพวกมันได้ทัน
รายละเอียดที่นักออกแบบเกมได้ใส่ลงไปในมอนสเตอร์พวกนี้ดูสมจริงมาก อันเดดที่พวกเขาเจอก่อนหน้านี้รับมือได้ยากเพราะพวกมันดูน่าเกลียดน่ากลัว แต่คราวนี้ มอนสเตอร์ที่นี่มันน่าเกลียดจนทุกคนแทบอยากจะอ้วกเพราะความขยะแขยงเลย
ร่างกายของพวกเขาถูกรวมเข้าด้วยกันกับสิ่งมีชีวิตต่างๆ ด้วยการเย็บ พวกมันถูกรังแกและแปลกแยกจากอันเดดตนอื่นๆ เพราะพวกมันตัวเล็ก อ่อนแอและไม่มีส่วนร่วมในการต่อสู้
จากนั้นพวกพวกมันก็เริ่มคิดหาวิธีในการตัดและเปลี่ยนแปลงตัวเอง เพื่อที่จะเติบโตใหญ่ขึ้นและแข็งแกร่งขึ้น ด้วยวิธีนี้พวกมันสามารถไปถึงจุดสูงสุดของอันเดดและกลายเป็นผู้รับใช้ที่ใกล้ชิดกับอาร์ธัสมากที่สุด
มอนสเตอร์ตัวเล็กและอ่อนแอพวกนี้ได้เย็บซากของสิ่งมีชีวิตอื่นๆ ลงบนร่างกายของพวกมัน จนพวกมันได้ชื่อว่า "เศษตะเข็บ"
เศษตะเข็บกลายเป็นเครื่องจักรที่ทรงพลังในการต่อสู้มาก พวกมันมีมือข้างหนึ่งเป็นอาวุธหนัก อีกข้างเป็นตะขอ พวกมันจะเกี่ยวศัตรูที่อยู่ใกล้กับพวกมันด้วยมือข้างหนึ่งและจากนั้นก็ตีจนศัตรูของมันตาย
เนื่องจากพลังชีวิตและการป้องกันที่สูง การฆ่าพวกมันจึงค่อนข้างยาก เทียบกันแล้วฆ่าฝูงมอนสเตอร์เล็กๆ ยังไวกว่าเป็นไหนๆ
“ทุกคนวิ่งไปที่ผนังและมุมห้อง!” ลูหลี่ตะโกน
อาเซอร์ซีบรีสตระหนักได้ทันที มีมอนสเตอร์จำนวนมากเดินไปรอบๆ ในห้องและพวกเขาจำเป็นต้องเคลียร์ทางเข้าไปหาบอสก่อน แต่หากพวกเขาพยายามฝืน พวกเขาก็อาจถูกมอนสเตอร์โดยรอบจัดการ
การเดินชิดกับกำแพงจะช่วยให้พวกเขามีโอกาสสูงที่จะรอดพ้นจากระยะการโจมตีของมอนสเตอร์ด้วย ด้วยวิธีนี้ พวกเขาสามารถเคลียร์เส้นทางได้โดยไม่ยากนัก
บางครั้งระหว่างทางก็จะมีมอนสเตอร์ลาดตระเวนอยู่จำนวนหนึ่งปรากฏตรงหน้า พวกเขามันมีชื่อเรียกว่า ‘191’ เพราะพวกเขาสามารถที่จะเตือนมอนสเตอร์อื่นๆ และเรียกขอกำลังเสริมได้
มอนสเตอร์ 191 เหล่านี้มีชื่อจริงว่าท่อน้ำดี พวกมันจะคายพิษออกมาและสร้างมอนสเตอร์เพิ่มขึ้นจากท้องของมันอย่างพวกแมงมุม แม้ว่าพวกมันจะมีขนาดเล็ก แต่พวกมันสามารถกวาดล้างทีมยกปาร์ตี้ได้ หากว่าปาร์ตี้นั้นไม่มีทักษะสร้างความเสียหายแบบพื้นที่ดีๆ
