บทที่ 396 ยาปกป้องคนรัก
“หมายความว่าถ้าข้าไปต่อไป ข้าตายแน่เหรอ?”
ซุนม่อถามกลับ
บูม!
พลังปราณวิญญาณพุ่งออกมาจากมือของซุนม่อ ก่อตัวเป็นจินนี่ หลังจากนั้นจินนี่ก็ใช้เคล็ดการนวดแบบโบราณกับเขา
ภาพลวงตาที่โกรธเกรี้ยวนั้นทรงพลังอย่างยิ่ง การต่อสู้ที่รุนแรงก่อนหน้านี้ทำให้กระดูกของซุนม่อหักหลายส่วน และกล้ามเนื้อบางส่วนของเขาก็บวมเช่นกัน
ตอนนี้ซุนม่อรู้สึกเหมือนถูกโยนเข้าไปในเครื่องบดเนื้อและถูก 'แปรรูป' สามครั้ง แต่ในขณะที่จินนี่นวด ซุนม่อรู้สึกสบายขึ้นกว่าเดิมมากในทันที
“แน่ใจนะ!”
จิตสำนึกของอัญมณีแนะนำว่า
“ข้าจำไม่ได้ว่าข้าได้รับความรู้สึกมากี่ปีแล้ว และข้าก็จำไม่ได้ด้วยว่ามีผู้บุกรุกกี่คน อย่างไรก็ตาม ข้าแน่ใจว่าไม่มีใครเหลือรอดอยู่ที่นี่สักคนเดียว เมื่อไม่กี่เดือนก่อน แม้แต่มหาคุรุระดับ 5 ดาวก็เสียชีวิตที่นี่”
“ฟังดูน่ากลัวจริงๆ!”
ซุนม่อตะโกนและถ่วงเวลาต่อไป
“อย่างไรก็ตาม ข้าไม่อยากจากไปมือเปล่า”
“งั้นก็ลุยต่อเลย!”
จิตสำนึกของอัญมณีไม่ยอมเสียเวลา
“ข้ากำลังรอการแสดงของเจ้า!”
ผลการฟื้นฟูจากการนวดของจินนี่นั้นไม่เลว แต่ก็ยังไม่เพียงพอ ซุนม่อหยิบขวดยาคุ้มครองคนรักออกมา เขาเปิดจุกก๊อกและเมื่อเขาต้องการจะเทมันเข้าปาก ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงโครมครามพร้อมกับหมอกสีขาวที่ปล่อยออกมา
ในชั่วพริบตา หมอกก็กลายร่างเป็นสตรีรูปร่างงดงาม นางลอยอยู่ในอากาศและสวมชุดสีขาวบริสุทธิ์ ดูจากสิ่งต่างๆ แล้ว นางดูเหมือนอายุประมาณ 20+ และมีกลิ่นอายของผู้หญิงเย้ายวนทรงเสน่ห์และเป็นผู้ใหญ่
“…”
สายตาของซุนม่อหันไปทาง 'ผู้หญิง' คนนั้นโดยไม่ได้ตั้งใจ
ขณะที่ 'ผู้หญิง' ปรากฏกายอย่างสมบูรณ์ ทันใดนั้นนางก็ยื่นมืออันสวยงามของนางออกมาและกอดคอของซุนม่อ หลังจากนั้น นางดึงเขามาตรงหน้านางและไม่ลังเลที่จะก้มศีรษะลงและจูบซุนม่อ
“สวรรค์ของข้า สิ่งนี้หมายความว่าอย่างไร?”
เจี่ยเหวินตง รู้สึกตกตะลึง เขารู้ว่าเขาไม่ควรมองผู้หญิงคนนั้น แต่เขาไม่มีทางละสายตาไปจากเขาได้ ความคิดต่อไปในใจของเขาคือเขาควรจะหาภรรยาเช่นนี้
“ข้าเกลียดผู้หญิงคนนั้น!”
ริมฝีปากของลู่จื่อรั่วกระตุก
“นางไม่บริสุทธิ์!”
“นี่คือฤทธิ์ของยา?”
หลี่จื่อฉีมีเหตุผลมากกว่ามาก นางอ่านหนังสือหลายเล่มมาก่อนและเป็นเด็กสาวที่รักเรียนรู้ อย่างไรก็ตาม นางไม่เคยอ่านเกี่ยวกับยาที่มีผลกระทบเช่นนี้มาก่อน!
อาจารย์ของนางได้สิ่งนี้มาจากไหน?
(มันคงไม่ใช่สิ่งที่เขาปรุงขึ้นเองใช่ไหม?)
“จูบ จูบทำไม? รีบผ่านด่านที่สองเร็วๆ!”
ซวนหยวนพ่อ คำรามอย่างกระวนกระวายใจ จะมีความสุขที่ได้เข่นฆ่าศัตรูในสนามรบที่โชกเลือดได้อย่างไรหากริมฝีปากทั้งสองมาประกบกันเช่นนั้น?
ซุนม่อมีสีหน้าตกตะลึง วิธีการใช้ยาป้องกันคนรักนี้ไม่ใช่การกิน? เขาควรใช้มันอย่างไร?
ในไม่ช้าซุนม่อก็รู้คำตอบ
'ผู้หญิง' ส่งยาบางอย่างเข้าไปในปากของซุนม่อด้วยวาจา
“ไอ้บ้าเอ๊ย!”
ซุนม่อต้องการผลัก 'คนรัก' คนนี้ออกไปโดยไม่รู้ตัว น่าเศร้าที่อีกฝ่ายแข็งแกร่งเกินไป
บีซ~
ขณะที่เขากลืนยา ซุนม่อไม่เพียงแต่รู้สึกถึงกลิ่นหอมและความหวานในปากของเขาเท่านั้น แต่ร่างกายของเขายังเปล่งประกายด้วยชั้นของแสงสีขาว หลังจากนั้นอาการบาดเจ็บของเขาก็หายเป็นปกติด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า
"สุดยอด!"
ซุนม่ออุทานด้วยความชื่นชม ก่อนหน้านี้เมื่อเขาหายใจ เขารู้สึกเจ็บที่หน้าอก แต่ตอนนี้ความรู้สึกเจ็บปวดได้หายไปอย่างสมบูรณ์ สภาพของเขาดีมาก
ผลที่ได้ไม่เลว
ซุนม่อรู้สึกว่าเภสัชกรที่คิดค้นยานี้เป็นคนโรคจิตวิปริตอย่างแน่นอน
ฉากนี้คงอยู่เป็นเวลาหนึ่งนาที เมื่อจบลง 'คนรัก' ก็ปล่อยซุนม่อและลอยถอยหลัง หลังจากนั้นด้วยเสียงตบมือ มันก็กลายเป็นเมฆหมอกและหายไปในอากาศ
“ข้ารู้สึกได้ถึงพลังชีวิตของเจ้าที่สดใสขึ้น นั่นคือไพ่ตายของเจ้าเหรอ?”
สำนึกของอัญมณีไม่ได้ขัดขวางกระบวนการรักษาของซุนม่อ มันยังคงมั่นใจมาก
“อย่างไรก็ตาม ข้าสามารถบอกเจ้าได้ว่ามันไร้ประโยชน์ มีเพียงเส้นทางแห่งความตายสำหรับเจ้าหากเจ้าเดินหน้าต่อไป!”
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เสียงของสำนึกของอัญมณีจะจางหายไป ซุนม่อก็เข้ามาในทางเดิน
คราวนี้แม้แต่เจี่ยเหวินตง ก็ไม่ได้มองการต่อสู้ของหมิงเซี่ยนอีกต่อไป เขากลับเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นขณะที่มองไปที่หน้าจอแสงของซุนม่อ
หลังจากนั้นเขาก็เริ่มผิดหวัง
“ทำไมมันถึงเป็นภาพลวงตาแห่งความมืดอีกล่ะ? เป็นบ้าอะไรกัน?”
เจี่ยเหวินตงไม่มีความสุขอย่างมาก (มีความท้าทายที่สดใหม่กว่านี้ได้ไหม?)
การต่อสู้เริ่มต้นขึ้น แต่หลังจากที่ซุนม่อปะทะกับภาพมายาแห่งความมืดของเขาสองสามครั้ง เขาก็เพิ่มระยะห่างระหว่างพวกเขาทันที สายตาของเขาหนักอึ้งในขณะที่จ้องมองมัน
“เอ๊ะ? เกิดอะไรขึ้น?”
เจี่ยเหวินตงไม่เข้าใจ ภาพลวงตาแห่งความมืดนี้อ่อนแอลงอย่างชัดเจนเมื่อเทียบกับภาพลวงตาอันเกรี้ยวกราดจากรอบแรก อย่างไรก็ตาม เหตุใดซุนม่อจึงดูระมัดระวังและเคร่งขรึมเช่นนี้
ภาพลวงตาไม่ได้ไล่ล่าเขา ปล่อยให้ซุนม่อพักผ่อน
หลังจากสังเกตอย่างใกล้ชิด ซุนม่อโจมตีอีกครั้ง แต่หนึ่งนาทีต่อมา เขาก็ถอยออกไปอีกครั้ง
“เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
เจี่ยเหวินตงเกาหนังศีรษะของเขา เขาไม่เข้าใจ
“การโจมตีของอาจารย์ของข้าสะท้อนกลับมาที่เขา”
ซวนหยวนพ่ออธิบาย
"อา?"
เจี่ยเหวินตงรู้สึกงุนงงเล็กน้อย
“มันหมายความว่าการโจมตีภาพลวงตาก็เท่ากับการทำร้ายตัวเอง”
หลี่จื่อฉีอธิบาย
ครูของนางใช้ดาบไม้ไม่ใช่ดาบคม โดยพื้นฐานแล้วเนื้อจะไม่ถูกแล่และไม่มีเลือดไหลออกมา ดังนั้นมันไม่ง่ายเลยที่ผู้ชมจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
อย่างไรก็ตาม เมื่อสังเกตอย่างใกล้ชิด เราสามารถเห็นได้ว่าเมื่อใดก็ตามที่ดาบไม้ของซุนม่อกระทบกับภาพลวงตา ในส่วนที่เกี่ยวข้องของร่างกายของเขาจะมีร่องรอยของการถูกตี
ซุนม่อรีบถอยออกไปเป็นครั้งที่สาม ครั้งนี้ระยะเวลาของการต่อสู้ยาวนานขึ้น เห็นได้ชัดว่าเขากำลังพยายามค้นหาข้อมูลเพิ่มเติมจากภาพลวงตา สำหรับเจี่ยเหวินตง ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าเขากำลังดูอะไรอยู่
“พวกเจ้าคิดอย่างไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? มันจะได้ผลไหมถ้าอาจารย์ซุนไม่โจมตีมากมายและเลือกที่จะฆ่าภาพลวงตา?”
เจี่ยเหวินตงคิดวิธีแก้ปัญหา แต่หลังจากที่เขาพูดออกไป สายตาเหยียดหยามก็พุ่งเข้ามา
“นอกจากว่าโดยพื้นฐานแล้วเป็นไปไม่ได้เลยที่จะฆ่าศัตรูที่แข็งแกร่งเช่นนี้ แม้ว่าใครจะทำได้ ใครจะรู้ว่าร่างที่แท้จริงของพวกเขาจะรอดจาก 'ความเสียหายที่สะท้อนกลับ' ได้หรือไม่”
หลี่จื่อฉีรู้สึกว่าเจี่ยเหวินตงโง่เกินไป ไม่มีทางที่จะ 'เริ่มใหม่' รอบนี้ได้ หากทำผิดพลาด ราคาที่จ่ายไปอาจถึงแก่ชีวิตก็ได้
ซุนม่อตีภาพลวงตาต่อไปและหยุด นอกจากนี้ ภาพลวงตาจะไม่เริ่มที่จะโจมตีเขา
“อาจารย์หมิงเพิ่งเข้าสู่รอบนี้!”
ลู่จื่อรั่วรายงานด้วยเสียงแผ่วเบา
ในเวลาต่อมากู้ซิ่วสวินก็ผ่านรอบแรกเช่นกัน สำหรับถานไถอวี่ถัง เขาได้วางยาพิษภาพมายาที่โกรธจัดจนตายไปนานแล้วด้วยสารทางการแพทย์ แต่เนื่องจากเขากำลังรักษาอาการบาดเจ็บ เขาจึงเลื่อนออกไปพักหนึ่งและในที่สุดก็เข้าสู่รอบที่สองในตอนนี้
หลังจากนั้น พวกเขาทั้งหมดพบว่ารอบที่สองนั้นยากมากที่จะรับมือ
“ผิดแล้ว นี่แค่รอบที่สอง จิตสำนึกของอัญมณีนั้นจะไม่ทำให้เราอยู่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวัง!”
ซุนม่อครุ่นคิด
เขาคิดมาก่อนว่า 'สะท้อนความเสียหาย' เป็นของปลอมหรือไม่? แต่หลังจากตรวจสอบแล้ว เขาก็รู้ว่าความเสียหายนั้นเกิดขึ้นจริง ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าที่จะพยายามฆ่าภาพลวงตา ถ้าเขาฆ่าตัวตายล่ะ?
…
หมอกพิษของถานไถอวี่ถัง ลอยเข้าหาภาพลวงตา หลังจากนั้น 'ภาพสะท้อน' ก็เริ่มต้นขึ้น ผู้ป่วยพิการเริ่มไอทันทีและใบหน้าของเขาแดงก่ำ
ตอนนี้เขากำลังแสดงอาการของการถูกวางยาพิษ
ดังนั้นเขาจึงรีบกินยาแก้พิษ
หลี่จื่อฉีและลู่จื่อรั่ว จ้องมองที่หน้าจอแสง ทันใดนั้น เสียงตะโกนที่ตื่นเต้นของ เจี่ยเหวินตง ก็ดังขึ้นจากข้างๆ พวกเขา
“อาจารย์หมิงผ่านรอบสอง!”
เจี่ยเหวินตงดูพึงพอใจบนใบหน้าของเขาในขณะที่เขาจ้องมองที่หลี่จื่อฉีและอีกสองคน
“เจ้าเห็นไหม? นี่คือจุดแข็งของอาจารย์หมิงของเรา ข้ารู้แล้วว่ารอบที่สองเป็นการทดสอบความกล้า ถ้าใครไม่มีความกล้าเอาชีวิตเป็นเดิมพันก็จะไม่มีทางผ่านมันไปได้”
"เจ้าคิดอย่างไร?"
หลี่จื่อฉีไม่สนใจ เจี่ยเหวินตงและเหลือบมองเด็กสาวมะละกอแทน
“ไม่รู้สิ แต่ข้ารู้สึกว่าสิ่งที่เขาพูดมันผิด”
เด็กสาวมะละกอส่ายหัว หากเป็นนาง นางจะเลือกที่จะเป็นเพื่อนกับภาพลวงตาและขอให้มันปล่อยนางไป
…
“เป็นไปตามคาด การเดาของข้าถูกต้อง!”
หมิงเซี่ยนรู้สึกหวาดกลัว ถ้าไม่ใช่เพราะนายหญิงของเผ่าของเขาเป็นนักเล่นกลลวงตาที่หาได้ยาก และถ้าเขาไม่ได้รับการแนะนำเป็นการส่วนตัวจากนาง เขาคงใช้เวลานานมากสำหรับรอบนี้
“รอบแรกน่าจะไม่สะดุดซุนม่อ แต่รอบสองต้องท้าทายเขา”
หมิงเซี่ยนรู้สึกว่าเมื่อเขาออกจากสถานที่นี้ในภายหลัง ซุนม่อจะกลายเป็นศพไปแล้ว
สำหรับรอบนี้ การทดสอบไม่ได้เกี่ยวกับความกล้าหาญ ถ้าใครคิดแบบนี้และฆ่าภาพลวงตาได้ พวกเขาเองจะต้องตายอย่างแน่นอน
ซุนม่อใช้เคล็ดการนวดแบบโบราณอีกครั้งและเรียกยักษ์ร่างล่ำสันมารักษาอาการบาดเจ็บของเขา อย่างไรก็ตาม หลังจากที่จินนี่ถูกเรียกออกมา มันก็ไม่เคลื่อนไหว
“หืม?”
ซุนม่อขมวดคิ้ว ทันใดนั้นเขาก็ถูกระเบิดด้วยแรงบันดาลใจอย่างกะทันหัน
สำนึกของเพชรพลอยไม่ได้ว่างพอที่จะเล่น 'ของเล่น' ของมันต่อไป สำหรับรอบที่สอง เวลาที่กำหนดคือครึ่งชั่วโมง หากผู้เข้าร่วมไม่สามารถหาทางผ่านรอบได้ ภาพลวงตาก็จะเริ่มโจมตี
สำหรับซุนม่อ ระยะเวลาเพิ่มขึ้น ดังนั้นภาพลวงตาจึงพุ่งเข้ามา
ป๊ะ!
ดาบไม้ของซุนม่อตีแขนของภาพลวงตา และภาพลวงตาไม่แม้แต่จะกระพริบตา ซุนม่อเป็นคนที่รู้สึกเจ็บปวดแทน
“อาจารย์ซุนน่าประทับใจมาก แต่นี่คือจุดจบของเขา”
เจี่ยเหวินตงถอนหายใจ
“หุบปากอีกาเจ้าซะ!”
หลี่จื่อฉีคำราม
การกระทำของลู่จื่อรั่วนั้นเด็ดขาดกว่า นางดึงมีดออกมาโดยตรงและเตรียมพร้อมที่จะแทงคนงี่เง่าปากอีกาคนนี้ให้ตาย
“อย่าเข้าใจผิด ข้าไม่มีเจตนาจะดูถูกอาจารย์ซุน แต่ความจริงก็เป็นอย่างนั้น!”
เจี่ยเหวินตงกระโดดด้วยความตกใจ
“ยังพูดอีกเหรอ?”
เด็กสาวมะละกอก็เตรียมลงมือได้เลย
“อย่าทะเลาะกันอีกเลย แม้ว่าเจ้าต้องการจะฆ่าเขา ให้รอจนกว่าอาจารย์จะชนะภาพลวงตา นั่นจะทำให้ความรู้สึกบางอย่างเข้าไปในสมองของคนงี่เง่าคนนี้”
น้ำเสียงของหลี่จื่อฉีเย็นชา
ภาพลวงตาเริ่มโจมตี ความเร็วของมันเร็วมากและไล่ตามซุนม่อไปเรื่อยๆ โดยพื้นฐานแล้ว ซุนม่อไม่มีทางที่จะหลบเลี่ยงได้
ความสามารถในการโจมตีของมันไม่แข็งแกร่ง แต่ 'การสะท้อนความเสียหาย' นั้นน่ารำคาญอย่างแท้จริง
ในที่สุดซุนม่อก็ทนไม่ได้อีกต่อไป เขาทำลายศีรษะของภาพลวงตาด้วยใบมีด
ปัง
หัวของภาพลวงตาระเบิด สำหรับซุนมูเองก็ล้มลงบนพื้นเช่นกัน
“อ๊ะ อาจารย์!”
ลู่จื่อรั่วตกใจมาก นางต้องการมองหาอาจารย์ของนาง แต่ไม่มีเส้นทางที่จะไป
"อย่าตื่นตกใจ!"
หลี่จื่อฉีจับสาวมะละกอ
"เกิดอะไรขึ้น?"
เจี่ยเหวินตงไม่เข้าใจ ทำไมซุนม่อถึงล้มลงด้วยความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสบนใบหน้าของเขาเมื่อภาพลวงตานั้นตายลง?
“แง้...อะ…อาจารย์จะต้องสบายดีอย่างแน่นอน”
เด็กสาวมะละกอกังวลมาก แต่นางก็รู้สึกว่าอาจารย์ของนางน่าจะผ่านรอบนี้ได้ ดังนั้นความรู้สึกที่ขัดแย้งกันทำให้นางรู้สึกเป็นทุกข์มาก
"ข้าเข้าใจแล้ว!"
หลี่จื่อฉีได้รับรู้แจ้งในทันใด
“เข้าใจอะไร?”
ลู่จื่อรั่วสะอื้นไห้และจับแขนของหลี่จื่อฉีอย่างเมามัน
ซวนหยวนพ่อ อยู่ในอาการไตร่ตรองอย่างลึกซึ้ง
