ตอนที่ 271 เจ้าคิดว่าเจ้าจะทำอะไรก็ได้งั้นหรือ (ฟรีครับ)

เมื่อมองไปที่ถางฉิงที่กำลังพุ่งเข้ามาหาอย่างรวดเร็วนั้น หยานฉีก็ส่ายหัวเล็กน้อยพร้อมกับคิดว่าทำไมเธอถึงยังไม่รู้ตัวอีกนะ?

ในตอนนี้นักรบสองถามคนนั้นได้เบิกตากว้างอย่างมาก เพราะมันสิ่งที่พวกเขาไม่เคยคิดว่าจะได้เห็นมาก่อน

พวกเขากำลังจ้องมองไปที่ถางฉิงรีบพุ่งไปที่ร่างของหยานฉีพร้อมกับชูหมัดของเธอไปที่หยานฉีพร้อมกับความโกรธ

ในคิดของหยานฉีนั้นหมัดของถางฉิงไม่สามารถทำให้เขาบาดเจ็บได้แม้แต่นิดเดียว

เมื่อคิดได้แบบนี้เขาจึงตัดสินใจไม่หลบการโจมตีของเธอ!

เมื่อเห็นว่าหยานฉีไม่คิดที่จะหลบนักรบสองถามคนนั้นก็ตกใจอีกครั้ง

ตอนนี้หมัดของถางฉิงอยู่ห่างจากหยานฉีเพียงนิดเดียวเท่านั้น

เมื่อเห็นว่าหยานฉีไม่คิดจะหลบ ถางฉิงก็หัวเราะเยาะในใจเพราะเธอรู้ว่าหมัดของเธอเมื่อกระแทกเข้ากับร่างของหยานฉีนั้นจะต้องทำให้เขาบาดเจ็บสาหัสแน่ๆ

ตู้มมม!

หมัดของถางฉิงนั้นเข้าโจมตีไปที่ร่างกายของหยานฉีอย่างรุนแรง

เมื่อนักรบสองถามคนนั้นคิดว่าหยานฉีคิดจะหลบเมื่อหมัดนั้นเข้ามาใกล้มากๆ แต่สิ่งที่พวกเขาได้เห็นนั้นก็ทำให้พวกเขาประหลาดใจอย่างมาก

นั่นเป็นเพราะหมัดของถางชิงที่ชกเข้าที่ร่างของหยานฉีนั้นไม่ได้ทำให้หยานฉีบาดเจ็บหรือแม้แต่ทำให้ขยับถอยหลังไปเลยแม้แต่นิดเดียว

นี่..นี่มันเป็นไปได้ยังไงกัน?

นักรบสองถามคนนั้นที่จ้องมองไปที่ฉากนี้ ในความคิดของพวกเขาเรื่องแบบนี้มันเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน

เพราะถางฉิงที่เป็นหลานสาวของมนุษย์เทพสถิตเจี้ยนเหอนั้นอยู่ในระดับปรมาจารย์ขั้นสูง

หยานฉีที่โดนปรมาจารย์ขั้นสูงโจมตีอย่างรุนแรงนั้นกลับไม่แสดงอาการบาดเจ็บหรือเคลื่อนไหวเลยแม้แต่นิดเดียวเนี่ยนะ?

พลังของเขาต้องสูงขนาดไหนถึงได้ต้านทานการโจมตีแบบนี้ได้กันแน่?

นักรบสองถามคนนั้นอึ้งและตัวแข็งค้างไปชั่วขณะหนึ่งพร้อมกับใบหน้าของพวกเขาตกตะลึงจนสุดขีด

แต่คนที่ตกใจยิ่งกว่าพวกเขานั้นกลับเป็นถางฉิงมากกว่า!!

เธอมีความมั่นใจอย่างมากในหมัดของเธอ เธอต่อยชายตรงหน้าเธออย่างรุนแรงที่สุดด้วยพลังทั้งหมดที่เธอมีแล้วแต่มันกลับไม่มีอาการบาดเจ็บหรือถอยหลังไปเลยแม้แต่นิดเดียว?

ถางฉิงรู้สึกว่าเธอต้องกำลังฝันอยู่แน่ๆ

แต่หลังจากกระพริบตาสองสามครั้ง ในที่สุดถางฉิงก็เข้าใจว่าทั้งหมดนี้เป็นเรื่องจริง และไม่ใช่ความฝัน

“เจ้า..เจ้าทำได้ยังไงกัน?...”

ถางฉิงกลืนน้ำลายอึกใหญ่และมองไปที่หยานฉีด้วยความหวาดกลัว

“เจ้าคิดว่าเจ้าสามารถทำอะไรก็ได้ที่เจ้าต้องการเพราะเจ้าเป็นหลานสาวของมนุษย์เทพสถิตเจี้ยนเหองั้นรึ? ถ้าเจ้าคิดอย่างนั้น ตอนนี้ข้าที่แข็งแกร่งกว่าเจ้า ข้าก็สามารถทำอะไรก็ได้ที่ข้าต้องการในตัวเจ้าได้ใช่ไหม?”

หยานฉีพูดช้าๆกับถางฉิง

นักรบสองถามคนนั้นเมื่อได้ฟังคำพูดของหยานฉีมันก็ทำให้พวกเขาตกใจ เพราะพวกเขาเริ่มรู้สึกถึงความหวาดกลัวต่อตัวของหยานฉีและพลังที่ไม่ธรรมดาในตัวของเขา

แต่คนที่เขากำลังเผชิญอยู่ก็คือถางฉิงหลานสาวของมนุษย์เทพสถิตเจี้ยนเหอ เขาไม่คิดที่จะกลัวมนุษย์เทพสถิตเจี้ยนเหอที่เป็นปู่ของเธอเลยงั้นหรือ?

พวกเขาคงจะคาดไม่ถึงจริงๆ...

นักรบสองถามคนนั้นไม่ได้คิดเลยว่าชายที่อยู่ตรงหน้าของพวกเขาคือจักรพรรดิทำลายล้างหยานฉี แม้ว่าพวกเขาทุกคนจะรู้ว่ามีจักรพรรดิทำลายล้างคนใหม่ได้จุติในโลกนี้แล้วก็ตาม

แต่พวกเขาก็ไม่เคยเห็นตัวจริงของจักรพรรดิทำลายล้างหยานฉี ดังนั้นพวกเขาจึงไม่คิดว่าจักรพรรดิทำลายล้างหยานฉีนั้นจะเป็นเพียงชายหนุ่มอายุประมาณ 20 ปีเท่านั้น

หลังจากนั้นไม่นานถางฉิงก็กลับมามีสติอีกครั้ง

สิ่งที่หยานฉีไม่คาดคิดคือสีที่อันหวาดกลัวของถางฉิงได้หายไปและแทนที่ด้วยความเย็นชาแทน

ถางฉิงมองไปที่หยานฉีอย่างเย็นชาและพูดว่า

“อย่าได้บังอาจมาสั่งสอนข้า เพราะเจ้าจะต้องโดนปู่ของข้าสั่งสอนในไม่ช้า!”

ในความคิดของถางฉิงนั้น แม้ว่าหยานฉีจะเป็นปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ก็ตามแต่ปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่จะทำอะไรได้บ้าง? ต่อหน้าท่านปู่ของเธอเขาก็ไม่ต่างอะไรกับมดตัวเล็กๆผู้น่าสงสารเท่านั้น

และเนื่องจากเขาเป็นเพียงมดตัวเล็กๆผู้น่าสงสาร แล้วเขากล้าที่จะพูดแบบนั้นกับเธอได้อย่างไร?