ซวยแล้วไง! ดันไปเพิ่มอัตราการดรอปไอเท็มให้สูงสุดซะงั้น ตอนที่ 4 เลี้ยงนกกระจอกหลากสี

 หลังจากวิเคราะห์กลไกการดรอปของไอเท็มแล้ว

เซียวซีจึงเริ่มคิดเกี่ยวกับสิ่งมีชีวิตในนิกายที่สอดคล้องกับระดับผู้ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้

นอกเหนือจากราชาหนอนที่ถูกพบแล้ว ดูเหมือนจะมีเพียงนกกระจอกหางหลากสีสันเท่านั้น

ไม่งั้นเขาก็คงต้องออกไปหาสิ่งมีชีวิตด้านนอกนิกายเอา

“ปกติแล้วแมงดาทะเลจะมีอยู่น้อยมาก คราวนี้ยังโชคดีได้เจอสักตัวบ้าง แต่อนาคตคงไม่โชคดีแบบนี้แล้ว”

"ส่วนนกกระจอกหางวิญญาณสีสันสดใสที่เป็นทรัพยากรที่สำคัญของนิกายนั้น มีมูลค่าสูงถึง 8,000 คะแนน แค่คิดจะซื้อยังเป็นไปไม่ได้เลยด้วยซ้ำ"

"ถ้าคิดจะฆ่าคงยิ่งเป็นไปไม่ได้ใหญ่เลย"

เซียวซีส่ายหัว

สุดท้ายแล้วเขาก็สามารถฆ่าได้แค่หนอนลายด่างเท่านั้น

หากเขาตั้งใจฝึกฝนและออกไปทำภารกิจ เขาก็คงจะได้ฆ่าสิ่งมีชีวิตที่อยู่ในระดับเทียบเท่าศิลปะการต่อสู้ข้างนอกในระหว่างที่ทำภารกิจไปแล้ว

แต่ด้วยบุคลิกของเขาที่เป็นคนระมัดระวังตัวแบบสุดขั้วแล้ว มันก็คงจะเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะเอาตัวเองออกไปปฏิบัติภารกิจข้างนอกโดยที่ยังไม่มั่นใจในความปลอดภัย

"ยังไงก็ฆ่าพวกแมลงที่หาเจอไปก่อนแล้วกัน"

แม้ว่าโดยพื้นฐานแล้วหนอนลายด่างจะดรอปแค่ไอเท็มระดับมนุษย์ แต่ก็ยังมีโอกาสที่พวกมันจะดรอปเป็นไอเท็มระดับการต่อสู้อยู่บ้าง

เพราะสิ่งสำคัญที่สุดก็คือความปลอดภัย

สำหรับเซียวซีแล้ว ความปลอดภัยเป็นสิ่งสำคัญอันดับแรกเสมอ

หลังจากฆ่าหนอนลายด่างและไส้เดือนที่เหลือในถุงจนหมดแล้ว

ไอเท็มระดับมนุษย์จำนวนมากก็ถูกกองไว้ในห้องของเซียวซี

มีทั้งของใช้ประจำวันและอาหารทุกประเภท

ในช่วงเวลานั้น เขายังทดลองอีกว่าเขาจะสามารถฆ่าหนอนลายด่างหลายๆ ตัวพร้อมกันได้รึเปล่า...

และผลที่เกิดขึ้นก็คือ หลังจากที่เขาฆ่าหนอนลายด่างหลายๆตัวในเวลาเดียวกันไปแล้ว ไอเท็มที่ถูกดรอปออกมาจากหนอนลายด่างพวกนั้นกลับเชื่อมติดกันราวกับทากาวเอาไว้และหลอมรวมเข้าด้วยกันในที่สุด

ตอนนี้ยังมีแหวนที่เชื่อมติดกับหม้อดินวางอยู่ตรงหน้าเขาอยู่เลย

จากหลักฐานที่วางอยู่ตรงหน้าหลังจากการทดสอบแล้ว

เขาก็ยังคงสามารถฆ่าได้แค่ทีละตัวเท่านั้น

หากต้องการที่จะฆ่าในเวลาเดียวกันแล้วล่ะก็ อย่างน้อยๆก็ต้องรักษาระยะห่างระหว่างสิ่งมีชีวิตทั้งสองตัว หากระยะห่างนั้นใกล้เกินไปและพวกมันดันตายพร้อมๆกัน ไอเท็มที่ถูกดรอปออกมาจะติดกันทันที

…

ตอนนี้ก็เป็นเวลาดึกแล้ว

แต่เซียวซีกลับไม่รู้สึกง่วงเลย

เขากำลังพลิกหน้าหนังสือสูตรโกงที่มีชื่อว่า “อาร์คแฟลช” อย่างระมัดระวังเพื่อศึกษาเทคนิคการเคลื่อนไหวระดับปฐพีอยู่

แล้วเขาก็พบว่า…

วิธีขยับร่างกายของอาร์คแฟลชนั้นแตกต่างจากวิธีขยับร่างกายในแบบทั่วไปมาก

เพราะการเคลื่อนไหวส่วนใหญ่ของอาร์คแฟลชนั้นจะเน้นไปที่ขา

อย่างไรก็ตาม หากเขาต้องการที่จะแสดงเทคนิคร่างกายที่มีชื่อว่าอาร์คแฟลชแล้วล่ะก็ ตามที่หนังสือบันทึกเอาไว้คาดว่ามันจำเป็นต้องใช้ความแข็งแกร่งทุกส่วนของร่างกาย ซึ่งหากต้องการจะใช้เทคนิคนี้จริงๆก็ต้องมีร่างกายที่สมบูรณ์แบบซะก่อน

ด้วยความแข็งแกร่งทางกายภาพในปัจจุบันของเซียวซีแล้ว ดูเหมือนว่าการใช้เทคนิคร่างกายนี้จะค่อนข้างยาก

เซียวซีคิดถึงเรื่องนี้และตัดสินใจลองดูก่อน

ตามคำอธิบายในหนังสือลับ ด้วยวิธีการที่ไม่เหมือนใคร พลังจะรวมอยู่ในทุกส่วนของร่างกาย มันจะทำให้ผู้คนรอบข้างรู้สึกหวาดกลัว

เขาลองก้าวไปข้างหน้าและตั้งท่า

ฟึ่บ!

ภายในพริบตาเดียว

ร่างของเซียวซีก็ปรากฏอยู่ห่างออกไปไกลถึงห้าเมตร

นอกจากนี้ ไม่ว่าเขาจะเดินไปที่ไหน

อากาศรอบข้างก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรงและระเบิดขึ้นในไม่ช้า!

เทคนิคร่างกายนี้ไม่เพียงเกี่ยวกับความเร็วเท่านั้น แต่ยังมีพลังโจมตีที่รุนแรงอีกด้วย

หลังจากที่เซียวซีทำตามขั้นตอนเหล่านี้ไปแล้ว เขาก็รู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรงทั่วทั้งร่างกาย มันเจ็บปวดราวกับถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ

ถ้าเขาลองทำมันอีกรอบล่ะก็ เขารู้สึกได้เลยว่าร่างกายของเขาคงจะระเบิดเป็นเสี่ยงๆก่อนที่จะทำสำเร็จแน่นอน

"แน่อยู่แล้วล่ะ...ก็พละกำลังของฉันมันยังไม่แข็งแกร่งพอที่จะใช้เทคนิคการเคลื่อนไหวนี้นี่นา!"

ใบหน้าของเซียวซีซีดเผือด

แม้ว่าหนังสือลับระดับสี่ของสวรรค์ ปฐพีและสีเหลืองจะหายากและทรงพลังเนื่องจากมีระดับที่สูงกว่า แต่ความยากลำบากในการฝึกฝนและการดำเนินการก็จะเพิ่มขึ้นตามไปด้วย

เซียวซีตัดสินอย่างคร่าวๆ

หากเขาต้องการใช้อาร์คแฟลชโดยที่ไม่ต้องการบาดเจ็บแล้วล่ะก็ อย่างน้อยๆก็ต้องมีศิลปะการต่อสู้ถึงระดับที่ห้า

และเพื่อให้เขาสามารถแสดงศิลปะการต่อสู้ได้อย่างอิสระและง่ายดายแล้ว ความแข็งแกร่งทางกายภาพก็จะต้องอยู่ในระดับที่หกหรือเจ็ดของศิลปะการต่อสู้

การเลือกที่จะฝึกฝนศิลปะการต่อสู้เป็นอันดับแรก ส่วนใหญ่ก็เพื่อที่จะสร้างความแข็งแกร่ง สร้างร่างกาย ฝึกฝนพลังงานและเลือด เพื่อให้ร่างกายแข็งแกร่งยิ่งขึ้น

ตัวอย่างเช่น พยัคฆ์แดงนิทรา ที่เซียวซีกำลังฝึกฝนอยู่ เทคนิคนี้นั้นสามารถปรับปรุงร่างกายในด้านต่างๆได้ เช่น ร่างกาย พลังชี่ และเลือด ภายใต้การไหลเวียนของโจวเทียน

ความแตกต่างระหว่างแต่ละระดับของศิลปะการต่อสู้มักจะสะท้อนให้เห็นถึงความแข็งแกร่งของร่างกาย

และเมื่อถึงระดับที่เก้าของศิลปะการต่อสู้แล้ว ก็จะสามารถไปถึงขีดจำกัดของร่างกายได้

…

เวลาเช้าตรู่

ละอองฝนโปรยปรายลงมาที่พื้น

เซียวซีมาถึงป่าเพาะพันธุ์นกกระจอกหลากสี เขาเตรียมพร้อมที่จะจับหนอนลายด่างต่อไป

และเพื่อหลีกเลี่ยงการดึงดูดความสนใจจากผู้อื่นโดยไม่รู้ตัว

เขาจึงรับงานเลี้ยงนกกระจอกหลากสีมาเองโดยตรง

งานพวกนี้จะจ่ายคะแนนความร่วมมือให้แค่น้อยนิดเท่านั้น

ในตอนท้ายของวัน เขาจะได้รับเพียงห้าคะแนนความร่วมมือ

ถือเป็นค่าผลงานของลูกศิษย์

ตามปกติแล้วจะไม่มีสาวกภายนอกมาทำงานประเภทนี้

แต่เซียวซีรู้ว่าถ้าเขาเข้าป่ามาจับหนอนลายด่างทุกวันๆ ไม่ใช่แค่เพียงครั้งสองครั้ง แน่นอนว่ามันย่อมต้องเรียกความสนใจจากผู้คนได้อย่างแน่นอน

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เขารู้ว่านอกจากสาวกช่างซ่อมบำรุงบางคนที่รับผิดชอบในการปลูกป่าแล้ว ยังมีผู้อาวุโสที่ดูแลมันเป็นพิเศษ

หากผู้อาวุโสคนนี้สังเกตเห็นความผิดปกติของเขา...

เขาจะมีปัญหาเอาได้

ดังนั้นเขาจึงเลือกเลี้ยงนกกระจอกหลากสีไว้เป็นที่กำบัง คนอื่นจะได้ไม่รู้สึกแปลกใจหากเขามาที่นี่หลายครั้ง

เขาเพียงแค่ต้องระวังพยายามอย่าให้คนอื่นเห็นเมื่อจับหนอนลายด่าง

คนที่เขาต้องระวังเป็นพิเศษก็มีแค่ผู้อาวุโสเท่านั้น

แต่เมื่อเซียวซีเริ่มเลี้ยงนกกระจอกหลากสีได้ซักพัก เขาก็ค่อยๆพบว่าความกังวลของเขานั้นดูไม่จำเป็นเอาซะเลย

ผู้อาวุโสที่รับผิดชอบที่นี่มีชื่อว่า “ชิว”

แม้ว่าเซียวซีจะไม่รู้ถึงความแข็งแกร่งและการฝึกฝนของผู้อาวุโสชิวคนนี้ แต่เขาก็พบว่าผู้อาวุโสชิวคนนี้เป็นพวกที่ไม่ค่อยสนใจเรื่องต่างๆรอบตัวมากนัก

ตอนที่เซียวซีพบผู้อาวุโสชิวคนนี้เป็นครั้งแรก ก็พบเขานอนอยู่บนเก้าอี้ไม้ไผ่ กำลังดื่มไวน์อย่างสบายๆและไม่สนใจสถานการณ์แพร่พันธุ์ของนกกระจอกหลากสีเลยสักนิด

ดูเหมือนผู้อาวุโสชิวจะมาที่นี่เพียงเพื่อขัดขวางผู้ที่มีแรงจูงใจแอบแฝงต่อนกกระจอกหางวิญญาณหลากสีสัน ดังนั้นพวกเขาจึงไม่กล้าคิดเกี่ยวกับนกกระจอกหางวิญญาณหลากสี

นอกเหนือจากเรื่องนกกระจอกหลากสีแล้วเขาก็จะไม่ใส่ใจดูแล

ชีวิตประจำวันของผู้อาวุโสชิวก็คือการดื่มและตกปลาอยู่ที่นี่

เรื่องนี้ทำให้เซียวซีโล่งใจมาก

เพราะในด้านการจับหนอนลายด่างแล้ว เขาโดดเด่นกว่ามาก

สามวันต่อมา

เขาจับหนอนลายด่างได้มากกว่าสองร้อยตัว

ทำให้มีไอเท็มกองพะเนินอยู่ในห้องของเขามากขึ้นเรื่อยๆ

แต่น่าเสียดายที่ไม่มีไอเท็มระดับศิลปะการต่อสู้ถูกดรอปออกมาเลยสักอัน ทั้งหมดล้วนเป็นไอเท็มระดับมนุษย์ทั้งนั้น

“หนอนลายด่างก็มีตั้งมากกว่าสองร้อยตัว แต่ราชาหนอนดันไม่มีเลยแม้แต่ตัวเดียว หรือราชาหนอนจะมีแค่ตัวเดียวกันนะ?”

เซียวซีรู้สึกทุกข์ใจเล็กน้อย

โดยทั่วไปแล้ว ความเป็นไปได้ที่หนอนลายด่างปกติๆทั่วไปจะดรอปไอเท็มระดับศิลปะการต่อสู้ออกมานั้นมีต่ำมาก

ถ้าหากว่าราชาหนอนมีเพียงแค่ตัวเดียวจริงๆ

และถ้าหากเขาต้องการฆ่าสิ่งมีชีวิตที่สามารถดรอปไอเท็มระดับศิลปะการต่อสู้ให้ได้ล่ะก็ เป้าหมายก็คงจะเหลือเพียงแค่นกกระจอกหางหลากสีสันเท่านั้น

ทุกวันนี้เวลาที่เขาเลี้ยงนกกระจอกหลากสีสัน เซียวซีเฝ้าสงสัยมากกว่าหนึ่งครั้งว่าจะมีวิธีใดบ้างที่เขาจะได้นกกระจอกหลากสีมาครอบครอง

แต่เมื่อเขารู้ว่านกกระจอกหางวิญญาณสีสันสดใสเหล่านี้ล้วนมีเครื่องหมายพิเศษที่ผู้อาวุโสชิวทิ้งไว้ วิธีทั้งหมดที่เขาคิดออกก็ไร้ผลไปในทันที

ตราบใดที่ยังมีเครื่องหมายพิเศษนี้อยู่

เมื่อใดก็ตามที่เกิดเรื่องอะไรขึ้นกับนกกระจอกหลากสี ผู้อาวุโสชิวก็จะสามารถตรวจจับได้ในทันที

นี่เป็นเหตุผลหลักๆเลยที่ผู้อาวุโสชิวไม่จำเป็นต้องมาลาดตระเวนที่นี่ทุกวัน และเขาก็ยังไม่ต้องกังวลว่าจะมีใครกล้าขโมยนกไปด้วย

หากเขาต้องการนกกระจอกหางวิญญาณหลากสีก็คงไม่มีวิธีอื่นอีกแล้ว เว้นแต่ผู้อาวุโสชิวจะถอดเครื่องหมายให้เป็นการส่วนตัวและมอบนกกระจอกหางวิญญาณหลากสีให้กับตัวเขาเองโดยตรง…

แต่นั่นมันเป็นไปไม่ได้เลยสักนิด

"ไม่มีวิธีอื่นเลยหรอ"

จู่ๆ เซียวซีก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้

จากการติดต่อและสังเกตการณ์ในวันนี้

เขาพบว่าผู้อาวุโสชิวดูเหมือนจะชอบดื่มมาก

ทุกครั้งที่เขาเห็นผู้อาวุโสชิว อีกฝ่ายก็มักจะถือเหยือกไวน์ไว้ในมืออยู่ตลอดเวลา โดยปกติแล้วเขาแทบไม่เคยเอาตัวออกห่างจากไวน์เลยด้วยซ้ำ

"ถ้าผู้อาวุโสชิวเป็นคนประเภทติดเหล้า..."

ดวงตาของเซียวซีเป็นประกาย

เขาหันศีรษะไปมองที่มุมห้องทันที

มีเหยือกไวน์ถูกวางไว้อยู่หลายสิบเหยือก

มันถูกดรอปออกมาหลังจากที่เขาจัดการพวกหนอนลายด่างที่จับมาได้ตั้งแต่วันแรกๆจนถึงตอนนี้