ซวยแล้วไง! ดันไปเพิ่มอัตราการดรอปไอเท็มให้สูงสุดซะงั้น ตอนที่ 2 ยาศักยภาพที่ไม่มีใครเทียบได้

ยาอายุวัฒนะ ดาบไม้ พู่กันกับภาพวาด และกาน้ำชา

เซียวซีมองดูสิ่งที่เขาได้รับตรงหน้า

แค่ฆ่ายุงสี่ตัว เขาก็ได้ของทั้งหมดสี่ชิ้นมา

น่าเสียดายที่ยุงมีจำนวนจำกัด ทั้งหมดมีแค่ 4 ตัวเท่านั้น ถ้ามีมากกว่านี้ล่ะก็...

เซียวซีหายใจเข้าลึกๆ

พยายามระงับความตื่นเต้นภายในใจ

ในสี่รายการเหล่านี้ เขาให้ความสนใจกับยาศักยภาพในมือของตัวเองเป็นพิเศษ

เขาไม่ค่อยรู้ข้อมูลเกี่ยวกับยาอายุวัฒนะซักเท่าไหร่ รู้แค่เพียงว่ายาอายุวัฒนะนั้นมีค่ามากในนิกายพยัคฆ์แดง เพราะมันเป็นผลิตภัณฑ์ที่หาได้ยาก

แม้แต่ยาอายุวัฒนะที่พบมากที่สุดก็มักจะถูกขายในราคาที่สูงลิบลิ่ว

"ดูจากคำแนะนำของยาอายุวัฒนะแล้ว ส่วนใหญ่คงเป็นการปรับปรุงความถนัดสินะ!"

ดวงตาของเซียวซีเป็นประกาย

ความก้าวหน้าที่เชื่องช้าของเขาในการฝึกฝนพยัคฆ์แดงนิทรานั้นเกิดจากการที่เขาขาดความถนัด

ถ้ามันสามารถปรับปรุงคุณสมบัติของเขาได้จริงๆล่ะก็...

เขาจะสามารถฝึกฝนพยัคฆ์แดงนิทราได้เร็วขึ้นแน่นอน!

และสิ่งที่ทำให้เขารู้สึกมีกำลังใจก็คือยาศักยภาพในมือของเขานี้เป็นยาศักยภาพที่มีคุณภาพแบบที่ไม่มีใครเทียบได้!

สีและขนาดของเม็ดยาจะเป็นตัวกำหนดคุณภาพของยาเม็ด

ยามักจะมีคุณสมบัติห้าประการ : ธรรมดา ยอดเยี่ยม หายาก สมบูรณ์แบบ และไม่มีใครเทียบได้

ยาคุณภาพธรรมดาที่ช่วยเสริมสร้างศักยภาพทั้งหมดจะเป็นสีฟ้าอ่อน มีขนาดเท่ากระสุนเท่านั้น

ยาศักยภาพ ในมือของเขาเป็นสีน้ำเงินเข้ม มีขนาดเท่าไข่นกพิราบ

นี่เป็นระดับที่แม้แต่เม็ดยาคุณภาพเยี่ยมก็เข้าไม่ถึง!

ยาศักยภาพที่ไม่มีใครเทียบได้ จะต้องเป็นยาที่มีคุณภาพสูงสุดเท่านั้นถึงจะสามารถมีขนาดดังกล่าวได้

หลังจากที่ยาอายุวัฒนะชนิดต่างๆสามารถพัฒนาไปถึงคุณภาพที่ไม่มีใครเทียบได้แล้ว มูลค่าของมันจะเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล ทำให้ผู้คนเกิดความรู้สึกโหยหา!

และคลั่งไคล้กันจำนวนนับไม่ถ้วน

จนถึงตอนนี้นิกายพยัคฆ์แดงยังไม่เคยมียาอายุวัฒนะที่มีคุณภาพไม่มีใครเทียบได้ปรากฏออกมาเลย

หลังจากรู้เรื่องนี้แล้ว เซียวซีแทบรอไม่ไหวที่จะใส่ยาเม็ดนี้เข้าไปในปากของเขาและกลืนมันเข้าไป

เมื่อยาอายุวัฒนะละลายในร่างกาย

ความเย็นที่ปะทุอย่างรวดเร็วแผ่ซ่านไปทั่วแขนขาและกระดูกของเขา ทำให้เขารู้สึกเบาไปทั่วทั้งร่างกาย ราวกับว่าน้ำหนักทั้งหมดได้ถูกยกออกจากร่างกายของเขา มันรู้สึกสบายอย่างสุดจะพรรณนา

ความรู้สึกนี้กินเวลาราวสามสิบนาทีก่อนที่ร่างกายจะปรับตัว

ในขณะที่รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงในร่างกายของเขา เซียวซีก็พยายามโคจรลมปราณรอบแรกของพยัคฆ์แดงนิทราดู

ทันใดนั้นเขาก็พบว่าความเร็วในการโคจรนั้นเร็วขึ้นกว่าเดิมหลายสิบเท่า!

การโคจรลมปราณที่เคยใช้เวลาประมาณหนึ่งชั่วโมงกว่าจะเสร็จสมบูรณ์ก่อนหน้านี้ตอนนี้ใช้เวลาเพียงแค่ห้านาทีเท่านั้น

และขั้นตอนการโคจรลมปราณทั้งหมดก็เป็นไปอย่างราบรื่น

ไม่รู้สึกถึงอาการติดขัดเลยแม้แต่น้อย

"นี่มันเป็นความเร็วในการฝึกฝนของอัจฉริยะชัดๆ!"

หัวใจของเซียวซีร้อนรุ่ม

แม้เขาจะรู้ว่าการพัฒนาความถนัดของเขาสามารถเร่งการฝึกฝนของเขาได้ แต่เขาไม่เคยคาดหวังว่ามันจะเร็วขนาดนี้!

สัปดาห์แรกของการโคจรลมปราณเสร็จสิ้นภายในห้านาที

เขาเริ่มโคจรลมปราณในสัปดาห์ที่สองต่อทันทีโดยไม่หยุดพัก

อีกไม่นานก็จะครบสัปดาห์ที่สองและจะเข้าสู่สัปดาห์ที่สามแล้ว

เมื่อสัปดาห์ที่สามของสวรรค์สิ้นสุดลง เซียวซีพบว่าเขาไม่รู้สึกเหนื่อยเหมือนเมื่อก่อน

พลังงานยังมีเหลือเฟือ

เขาจึงเริ่มโคจรลมปราณในสัปดาห์ที่สี่ต่อ

เขาไม่เคยประสบความสำเร็จมาก่อนเลย มีแต่ล้มเหลวซ้ำแล้วซ้ำเล่าในสัปดาห์ที่สี่ของการโคจรลมปราณ แต่ด้วยความสามารถที่น่าอัศจรรย์ของเซียวซีหลังจากการกินยาอายุวัฒนะ ทำให้เขาแทบไม่รู้สึกถึงความยากลำบากเลยแม้แต่น้อย และมันก็ประสบความสำเร็จในทันที!

เซียวซีจึงทะลวงเข้าสู่ศิลปะการต่อสู้ระดับที่สี่ในที่สุด!

“นี่คือ...สำเร็จแล้วใช่ไหม?”

เซียวซีตกอยู่ในภวังค์ชั่วขณะหนึ่ง

ไม่คาดคิดว่าจะง่ายขนาดนี้!

หากไม่ใช่เพราะความจริงที่ว่าเขาต้องผ่านการโคจรลมปราณรอบที่สี่หลายครั้งเพื่อเสริมสร้างร่างกายของเขาก่อนที่จะก้าวไปสู่ระดับที่ห้าของศิลปะการต่อสู้ เขารู้สึกว่าหากเป็นตอนนี้เขาก็สามารถลองโคจรลมปราณรอบที่ห้าได้

ความเร็วในการฝึกฝนแบบนี้เป็นสิ่งที่เขาไม่เคยสัมผัสมาก่อน!

เขารู้สึกได้ถึงความแตกต่างระหว่างมนุษย์ธรรมดาๆกับคนที่เป็นอัจฉริยะ

“ถ้าด้วยความเร็วขนาดนี้ มันไม่ยากเลยด้วยซ้ำที่จะฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ไปให้ถึงระดับที่ห้าภายในเวลาสามเดือนที่เหลือ! บางทีอาจจะไปถึงศิลปะการต่อสู้ระดับหกเลยด้วยซ้ำ!”

เซียวซีกำหมัดแน่นอย่างตื่นเต้น

อย่างไรก็ตาม เขาเป็นคนที่มีบุคลิกหนักแน่น ทำให้รู้สึกว่าถึงแม้เขาจะเข้าถึงศิลปะการต่อสู้ระดับที่หกแล้ว เขาก็ยังตกอยู่ในอันตรายอยู่ดี

อย่างน้อยคงจะต้องอยู่ในระดับที่แปดของศิลปะการต่อสู้ เพื่อให้มีความสามารถในการป้องกันตนเองที่เพียงพอหลังจากที่กลายเป็นยามกลางคืน

หากสามารถฝึกฝนได้จนถึงระดับที่เก้าของศิลปะการต่อสู้ ก็จะรู้สึกปลอดภัยมากขึ้น

ด้วยยาศักยภาพเพียงเม็ดเดียว เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ได้จนถึงระดับที่เก้าในเวลาเพียงสามเดือน

เว้นแต่ว่าเขาจะมียามากกว่านี้!

…

เวลากลางคืน

เซียวซีจุดเทียน นั่งเงียบๆอยู่ข้างเทียนและรอให้ยุงมาเยี่ยมจนดึกดื่น

แต่ก็มีเพียงยุงสามตัวเท่านั้นที่มา

"ปกติแล้วยุงมันเยอะกว่านี้ไม่ใช่หรอ..."

เซียวซีมองไปที่ยุงที่ตายบนพื้น

เขาเคยคิดว่ายุงพวกนี้มีอยู่มากเกินไปด้วยซ้ำ

ตอนนี้เพิ่งจะมารู้ว่าที่จริงแล้วมีอยู่ไม่กี่ตัวเท่านั้น

เขาคิดว่าอย่างน้อยก็น่าจะมีซักสิบสองตัวในหนึ่งคืน แต่สุดท้ายก็มีแค่สามตัว

เซียวซีชำเลืองมองไอเท็มที่ยุงทั้งสามตัวดรอปออกมาหลังจากที่พวกมันตาย

【ชื่อ: ถุงผ้า】

【ประเภท: สินค้า】

[เกรด: ระดับสามัญ]

[บทนำ: มีพื้นที่อยู่จำนวนหนึ่ง 】

[ข้อสังเกต: ไม่ควรใช้ใส่อาวุธ มันจะแตกหักเอาได้ 】

…

【ชื่อ:กิ๊บ】

【ประเภท: ของตกแต่ง】

[เกรด: ระดับสามัญ]

【บทนำ: เครื่องประดับสำหรับติดและประดับผม】

【ข้อสังเกต: ผู้ชายก็ใส่ได้】

…

【ชื่อ: ซาลาเปาไส้เนื้อ】

【ประเภท: อาหาร】

[เกรด: ระดับสามัญ]

[บทนำ: อาหารอร่อยที่ทำให้คุณอิ่มท้องได้]

[หมายเหตุ: หลังกินไปแล้วหนึ่งอัน คุณจะอยากกินอันที่สองต่อ]

ซาลาเปาไส้เนื้อถูกเขากินไปแล้วเรียบร้อย

รสชาติไม่เลวเลย

อย่างที่บอกไว้ในบันทึกเขาอยากกินอันที่สองต่อจริงๆ…

แต่ถึงเขาจะไม่ได้กินมันต่อแล้ว มันก็ทำให้เขาแค่รู้สึกอึดอัดเล็กน้อยเท่านั้น

เซียวซีค่อยๆตระหนักได้ว่าแม้เขาจะได้รับการดรอปไอเท็มหลังจากกำจัดยุงแล้ว แต่ไอเท็มที่ดรอปออกมาก็ใช่ว่าจะเป็นเม็ดยาทุกครั้ง

มีความเป็นไปได้สูงที่เขาจะต้องฆ่ายุงเป็นร้อยๆตัวหรือมากกว่านั้น ยาถึงจะถูกดรอปออกมา

ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ เขาก็จะต้องพบกับยุงจำนวนมากซะก่อน

เพราะการฆ่ายุงไปทีละตัวๆแบบนี้ คงจะใช้เวลานานมาก จนกว่าเม็ดยาจะดรอปออกมา

แต่เอาเข้าจริงๆแล้ว มันก็ยังมีทางเลือกอื่นที่ไม่ใช่การกำจัดยุงอยู่

เช่น มด แมลงสาบ หนู เป็นต้น เป้าหมายพวกนี้เขาก็สามารถกำจัดได้ง่ายๆเช่นกัน

มีเพียงเซียวซีเท่านั้นที่รู้

ความจริงที่ว่านิกายใหญ่ๆอย่างนิกายพยัคฆ์แดงไม่สามารถทนต่อการมีอยู่ของสิ่งมีชีวิตที่ทำลายภาพลักษณ์ของนิกายได้

แน่นอนว่าพวกมันหายากมาก ถึงหาเจอเขาก็คงไม่สามารถกำจัดได้ในจำนวนมาก

แต่ในไม่ช้าเซียวซีก็นึกถึงการมีอยู่ของผืนป่าในนิกายขึ้นมาได้

ในป่าแห่งนี้มีนกบินได้ที่ชื่อว่า ‘นกกระจอกหลากสี’ อาศัยอยู่

แน่นอนว่า…

เซียวซีไม่ได้ต้องการฆ่านกกระจอกหางหลากสีเหล่านั้น

เพราะเขารู้ว่านกกระจอกหางวิญญาณสีสันสดใสนั้นเป็นทรัพยากรที่สำคัญของนิกาย และนิกายก็ให้ความสำคัญกับมันมาก ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าล่าและฆ่านกกระจอกหางวิญญาณหลากสีสันเหล่านั้น

สิ่งที่เขาคิดคือ ที่นั่นจะต้องมีมด ไส้เดือน และแมลงอื่นๆ จำนวนมากในป่าที่ใช้เลี้ยงนกกระจอกหลากสี

นอกจากนี้ยังมีแมลงชนิดหนึ่งที่เรียกว่า ‘หนอนลายด่าง’ ซึ่งเป็นหนึ่งในอาหารประจำวันของนกกระจอกหลากสี

บางทีเขาคงต้องไปที่นั่นและดูด้วยตาของตัวเอง