บทที่ 34 ความสยดสยองครั้งใหญ่ของการฆ่าล้างเผ่าพันธ์ุ (อ่านฟรี)

บทที่ 34 ความสยดสยองครั้งใหญ่ของการฆ่าล้างเผ่าพันธ์ุ

『คุณฆ่าหมาป่าหิมะระดับ6 สองตัว คุณได้รับ +1 ความแข็งแรงและ 120 EXP! 』

『คุณฆ่าหมาป่าหิมะระดับ 4 หกตัว คุณได้รับ 240 EXP! 』

『คุณได้ฆ่าหมาป่าหิมะ ระดับ 8 หนึ่งตัว คุณได้รับ +1 ความว่องไว และ 160 EXP!』

การแจ้งเตือนเหล่านี้ดังขึ้นในใจของรอย ซึ่งกวัดแกว่งดาบของเขาไปที่หมาป่าหิมะ ที่นอนบาดเจ็บอยู่บนพื้นแล้ว

รอยไม่ได้รับบาดเจ็บ การกระทำของเขาเป็นการทำร้ายตัวเอง บังคับให้ออร่าออกจากร่างกายมากเกินไปเท่านั้น ทำให้เขาเลือดออกและเสีย 1 แต้มสุขภาพ แต่ราคาที่เขาจ่ายนั้นน้อยมากเมื่อเทียบกับสิ่งที่เขาได้รับ มันสามารถที่จะบอกว่าเขาพอใจกับผลลัพธ์

『ติ้ง! คุณฆ่าหมาป่าหิมะระดับเก้า 1 ตัว หมาป่าหิมะระดับสอง 4 ตัว และหมาป่าหิมะระดับสามหนึ่งตัว คุณได้รับ EXP จำนวนมาก, +1 ความว่องไว, และ +2 สเตมิน่า! 』

หัวของหมาป่าทั้งหกบินเข้าหาลูน่า ตกลงบนรอยเท้าของมัน

หัวเหล่านี้เป็นของสหายของมัน ผู้ไม่มีโอกาสลุกขึ้นยืนก่อนที่พวกมันจะถูกสังหารอย่างโหดเหี้ยม

มันจ้องมองเขาด้วยดวงตาสีฟ้าที่เต็มไปด้วยความแค้นและเจตนาฆ่าที่ไม่ปิดบัง

รอยยืนห่างออกไปประมาณสิบเจ็ดฟุต แต่เขาก็สามารถสัมผัสได้ถึงความโกรธของเธอ

เขาทุบหมาป่าบางตัวด้วยโล่ ทำให้พวกมันถูกบดขยี้จนแบนก่อนที่จะตายไป แล้วหันกลับมามองมันอย่างเหยียดหยาม

ลูน่ารู้สึกราวกับว่ารอยราดเกลือลงบนบาดแผลของมัน

ดวงตาสีฟ้าของมันมืดลง

[ลมหายใจเยือกแข็งของลูน่า!]

มันเปิดปากของมัน และชั่วพริบตาต่อมา อากาศหนาวจัดโดยรอบถูกดูดเข้าหาเธอ ลมทั้งหมดรวมตัวกันเป็นรูปร่างของลูกบอล

"มันกำลังมา…."

ในขณะนั้นเอง หมาป่าหิมะที่อยู่รอบตัวเขาถอยห่างออกไป และลูน่าก็พ่นลมเย็นยะเยือกใส่เขา

เขาพุ่งไปด้านข้าง หนีออกไปครึ่งหนึ่งของเวทย์ลมหายใจเยือกแข็งของลูน่า อีกครึ่งหนึ่งถูกโล่มานาของเขาต้านไว้ได้ แต่ตอนนี้โล่มันแสดงอาการเหมือนจะแตกเป็นเสี่ยงๆ มีรอยร้าวจำนวนมากอยู่บนนั้น

หมาป่าระดับเก้าแอบย่องเข้ามาหาชายหนุ่มอย่างเงียบ ๆ ในขณะที่เขากำลังง่วนอยู่กับการหลบลมหายใจ หมาป่าทั้งสามตัวก็กระโจนเข้าใส่เขาพร้อมกัน สังเกตเห็นในวินาทีสุดท้ายว่ารอยมองพวกมันราวกับว่าพวกมันดีได้ตายไปแล้ว

หวือ!

เขาหมุนเป็นวงกลมพร้อมกับดาบของเขา หมาป่าที่ไม่สามารถเปลี่ยนตำแหน่งได้กลางอากาศก็ถูกผ่าออกเป็นสองซีก มีเพียงตัวเดียวที่รอดพ้นจากความตายด้วยการตวัดดาบของรอย จากนั้นมันก็พยายามกัดหัวของเขา อย่างไรก็ตาม สิ่งที่มันกินเข้าไปคือโล่มานาที่กระแทกเข้าใบหน้ามันอย่างจัง

การโจมตีของรอย ทำให้โครงหน้าของมันเปลี่ยนไป แต่มันก็ยังคงดื้อดึงที่จะกัดโล่ไว้แน่น และพยายามดึงมันออกจากมือของเขา

'หือ ทำไมรู้สึกเสียวสันหลังเช่นนี้?'

รอยรู้สึกเสียวซ่าที่ด้านหลังศีรษะ

"อ้อเข้าใจแล้ว…."

ลูน่ากำลังเข้าใกล้เขา เขาปล่อยมือจากโล่ หมาป่าโง่เขลาที่กำลังดึงมันออกอย่างแรงนั้นก็สะดุดล้มลง และก่อนที่มันจะลุกขึ้นยืนได้ รอยก็ฟาดหัวของมันอย่างกับผู้ชายเม็กซิกันทุบตอร์ตียา(แผ่นแป้งข้าว)ด้วยเหล็กร้อนเพื่อให้เปลือกมันกรุบกรอบและสวยงาม

『คุณใช้ ฟาดฟัน ใส่หมาป่าเลเวล 9 และเปิดหัวของมัน ยินดีด้วยที่ฆ่ามันได้ คุณได้รับ 90 EXP, +1 AGT 』

เมื่อการแจ้งเตือนนี้ปรากฏขึ้นในสายตาของเขา ลูน่าก็กระโจนเข้าใส่เขา

หลังของเขาหันเข้าหามันขณะที่กรงเล็บของมันยาวถึงขนาด 1 เมตร

มันคิดว่ามันจัดการเขาได้แล้ว

อย่างไรก็ตาม รอยหันกลับมาและเรียกโล่ใหม่ทันเวลาเพื่อป้องกันการโจมตีที่ไร้ความปรานีของมัน

『คุณใช้โล่มานาไปแล้ว 2 ครั้ง (1/3 ชาร์จ) คุณสามารถใช้ได้อีกครั้งในวันนี้เท่านั้น』

การโจมตีของมันถูกขัดขวาง แต่มันก็ฟาดโล่ของเขาอย่างสุดกำลัง

ดิง! ดิง! ดิง!

มันฟันโล่ครั้งแล้วครั้งเล่าด้วยกรงเล็บของมัน ฉีกโล่ออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยราวกับน้ำแข็งไส

"บัดซบ!" รอยผลักมันออกจากโล่ของเขา จากนั้นดาบของเขาก็แทงตรงไปที่หน้าอกของมัน มันพยายามกระโดดหลบ มันเร็วกว่ารอย เขาล้มเหลวในการทำร้ายมันด้วยการโจมตีที่รุนแรงในครั้งนี้ แต่เขาสร้างบาดแผลที่ปลายแขนของมันได้

"โฮกก…."

มันคำราม ไม่มีใครรู้ว่าเป็นเพราะความเจ็บปวดหรือความเกลียดชังที่มันมีต่อรอย

ทั้งสองปะทะกันอีกครั้ง ลูน่านั้นเร็วกว่ารอย อย่างไรก็ตามกลยุทธ์การต่อสู้ของเขานั้นยากเกินกว่าที่มันจะเจาะเข้าไปได้ มันไม่สามารถโจมตีเขาได้แม้แต่ครั้งเดียวในการแลกเปลี่ยนกระบวนท่า 60 ครั้งที่พวกเขาทำ ในทางกลับกัน รอยได้ฆ่าสมุนของมันในขณะที่แลกหมัดกับมันและยังเพิ่มจำนวนบาดแผลที่แขนขาของมันถึงสิบเท่า เขากำลังมีเจตนายืดเยื้อต่อสู้

หลังจากที่เขาได้ฟันแขนขาของมันแล้ว ความเร็วของมันก็จะตกลงไปด้วย จากนั้นมันจะง่ายขึ้นสำหรับเขาที่จะทุบตีมัน

เนื่องจากอาการบาดเจ็บที่แขนขาของมัน ความเร็วของลูน่าจึงมีประสิทธิภาพน้อยลง รอยเริ่มโจมตีถูกมันมากขึ้น

ทันใดนั้น เขาก็ทิ้งโล่และดาบลง

เขากำลังทำอะไร

การกระทำของเขาทำให้ลูน่าประหลาดใจ

“กินหมัดนี้ไปสะ!” รอยคำราม ชกกำปั้นที่หนักหน่วงไปทางลูน่า

ดวงตาของมันไม่แสดงความสับสนอีกต่อไป

พวกมันสะท้อนถึงความมั่นใจเท่านั้น

'ข้ากำลังต่อสู้กับคนงี่เง่า' มันคิด

มันพุ่งไปข้างหน้า ปากของมันอ้าออกกว้างเผยให้เห็นเขี้ยวที่คมกริบ กำปั้นของเขาไม่มีโอกาสต่อสู้กับคมเขี้ยวเหล่านั้น มันจะสามารถฉีกแขนของเขาได้ง่าย

มันไม่ได้ฉีกแขนเขาซึ่งแตกต่างจากที่มันคาดหวังไว้ ออร่าที่มองไม่เห็นรวมตัวกันที่ปลายกำปั้นของเขาพุ่งออกมาราวกับจรวดที่ปล่อยออกจากเครื่องยิง ก่อนที่กำปั้นของเขาจะไปถึงตัวมัน พลังอันหนักหน่วงก็ทุบเข้าที่ใบหน้าของมัน มันไม่เพียงถูกเหวี่ยงออกไปเหมือนตุ๊กตาบาบี้ แต่ฟันหกซี่ของมันยังหลุดออกจากปากพร้อมเลือดอีกด้วย

มันหยุดหลังจากกระแทกกับต้นไม้เท่านั้น!

รอยกระโดดเข้าหามัน ตวัดดาบของเขาฟันลงมาในแนวดิ่ง ต้นไม้ถูกตัดครึ่ง แต่ลูน่ากระโจนหนีออกไปได้อย่างปลอดภัย

มันร้องโหยหวนและวิ่งหนีไป หมาป่าหิมะที่เหลือก็กระจัดกระจายไปคนละทิศคนละทางทันที ฉากนี้วุ่นวายเหมือนนรกดังนรกแตก โดยปกติแล้วมนุษย์จะวิ่งหนีหลังจากพบเห็นฝูงสัตว์อสูรหรือสัตว์อสูรระดับบอส แต่คราวนี้ฝูงสัตว์อสูรหรือสัตว์อสูรระดับบอสกำลังวิ่งหนีจากมนุษย์!

แม้ว่ารอยต้องการตามล่าพวกมันทั้งหมด แต่ตอนนี้มันเป็นไปไม่ได้

“อยากหนีเหรอ ข้าไม่ให้เจ้าไป!” รอยตะหวาดขึ้นและยื่นมือปีศาจไปทางลูน่า

คาถาที่เขาเก็บรักษาไว้ยังไม่ได้นำออกมาใช้จนถึงตอนนี้จะได้เห็นแสงตะวันเป็นครั้งแรก

“ระเบิดมานา!”

ทันทีที่พูดคำเหล่านั้นออกมา มานาจำนวนมหาศาลก็พุ่งเข้าหามือของเขาด้วยความเร็วที่น่าทึ่ง มานาที่รวบรวมไว้ในจุดเดียวนั้นมากจนมองเห็นได้ เมื่อมานาควบแน่น ลูกบอลสีฟ้าขนาดเท่ากำปั้นของเขาก็ปรากฏขึ้น

รอยเหวี่ยงมันไปข้างหน้า

หวือ!

ด้วยความเร็วที่น่าทึ่ง มันพุ่งไปในอากาศ ตกลงบนหลังของลูน่า

ตู้ม!

เสียงสะท้อนดังกึกก้องดังออกมาในขณะที่มันระเบิดราวกับการระเบิดของนิวเคลียร์ คลื่นกระแทกของการระเบิดทำให้เกิดแผ่นดินไหวขนาดเล็กและถอนรากถอนโคนต้นไม้ทำให้พวกมันระเบิดออกไปด้วย รอยล้มลงก้นจ้ำเบ้า แต่เขากลิ้งไปด้านข้างอย่างรวดเร็วก่อนที่ต้นไม้จะตกลงมาตรงจุดที่เขาอยู่เมื่อสักครู่

เขายืนขึ้น มองไปยังจุดศูนย์กลางของการระเบิด

ที่นั่นเขาเห็นสิ่งที่น่าจะเป็นซากศพของลูน่า

『ติ้ง! ระเบิดมานาได้ทำลายลูน่าและหมาป่าที่ติดตามเธอจนแหลกละเอียด ยินดีด้วย. คุณได้ฆ่าหมาป่าจันทรา คุณได้รับ 100 แต้มประสบการณ์, +5 ความว่องไง, +2 สเตมิน่า! 』

『ติ้ง! ความว่องไวของคุณมาถึงขีดจำกัดสูงสุดในขอบเขตของคุณแล้ว คุณไม่สามารถเพิ่มขึ้นอย่างถาวรได้อีกต่อไปจนกว่าคุณจะทำการตื่นขึ้น』

『ติ้ง! ความแข็งแกร่งของคุณถึงขีดจำกัดสูงสุดในขอบเขตของคุณแล้ว คุณไม่สามารถเพิ่มขึ้นอย่างถาวรได้อีกต่อไปจนกว่าคุณจะทำการตื่นขึ้น』

『ติ้ง! ฉายาผู้สังหารผู้นำหมาป่าหิมะของคุณพัฒนาไปสู่ผู้ทำลายล้างเผ่าหมาป่าหิมะแล้ว! ยินดีด้วย. ความเสียหายที่คุณทำต่อหมาป่าหิมะเพิ่มขึ้นเป็น 50% ความเสียหายที่คุณทำต่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมตัวอื่นเพิ่มขึ้นเป็น 20%』

รอยมองการแจ้งเตือนด้วยดวงตาเป็นประกาย

“บัดซบ… นี่มันยอดเยี่ยมเกินไปแล้ว….”