ตอนอวสาน - เผด็จการเด็ดขาด
เมื่อสาธารณะอยู่ในวิกฤต กงสุลจะได้รับมอบหมายจากสภาให้มีอำนาจเผด็จการและอำนาจทุกอย่างก็อยู่เหนือทุกสิ่ง รวมถึงการทหาร, การยุติธรรม, อำนาจของสภาและอื่นๆ ทุกอย่าง.
ผู้เผด็จการทรราชมีสิทธิใช้ที่ดิน, ทรัพย์สิน, กำลังคนและเงินของประเทศทั้งหมดและถึงขั้นตัดสินชีวิตคนได้เลย.
ทรราชเองก็ยังมีอำนาจบัญชาการทหารทุกอย่าง จะสั่งให้ทำอะไรก็ได้.
คำสั่งที่มาจากทรราชถือเป็นเด็ดขาด ไม่สามารถขัดขืนหรือโต้แย้งได้.
ทรราชยังสามารถแก้ไขและเปลี่ยนแปลงกฎหมายทุกอย่างรวมไปถึงสมบัติต่างๆของชาติและประกาศสงครามกับต่างประเทศได้อีกด้วย.
ในสาธารณะรัฐโรมันแล้ว ทรราชเผด็จการคือตำแหน่งที่ยิ่งใหญ่และมีอำนาจที่สุด.
ทรราชเองก็คือว่าเป็นผู้ปกครองเช่นกัน อยู่เหนือทุกคนทั้งปวง.
อำนาจที่เหนือยิ่งกว่าจักรพรรดิ.
ดังนั้นหากพูดตรงๆแล้ว ภายใต้การเผด็จการ สภาก็ไม่ต่างอะไรกับหุ่นเชิดที่ไม่มีสิทธิมีเสียงอะไรเลย.
สิ่งที่น่ากลัวก็คือเย่เทียนบอกว่าจะเป็นทรราชไม่ใช่แค่ชั่วคราวแต่เป็นตลอดไป.
และที่น่ากลัวยิ่งกว่าก็คือเย่เทียนไม่ใช่คนแก่หรือวัยกลางคนด้วย. เขายังเด็กอยู่, หากไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขาจะอยู่ไปได้อีกนานเลย.
พวกสภาคาดไว้ว่าไม่นานเขาก็จะตั้งตัวขึ้นเป็นจักรพรรดิ.
จากใจจริงแล้ว พวกเขาก็หวังอยากให้เย่เทียนก่อตั้งจักรรวรรดิซะ จะได้กระจายอำนาจและให้พวกเขามีสิทธิอีกครั้ง.
และถึงแม้เขาจะตายไปแล้ว ทายาทของเขาก็สามารถสืบทอดได้อีก.
ท้ายที่สุดแล้ว ทางสภาไม่อยากให้เย่เทียนเป็นทรราชแต่พวกเขาจะทำอะไรได้.
ไม่มีใครกล้ายืนขึ้นเลย.
“ถ้ามีข้อโต้แย้งก็พูดมาเลย ถ้าไม่มีก็ออกเสียงซะ. ไม่งั้นก็เท่ากับว่าพวกท่านกำลังบีบบังคับให้ข้าเปลี่ยนจำนวนสมาชิกสภาสิ?”
เย่เทียนกล่าวออกมาเพราะเริ่มทนไม่ไหว เขากำง้าวในมือแน่นขึ้นพร้อมกับรังสีอาฆาต.
“ลอร์ดซาตานได้เป็นทรราชตลอดไปนับว่าคู่ควรและเหมาะสมแล้วครับ พวกเราสนับสนุนลอร์ดซาตานและขอต้อนรับท่านลอร์ดทรราช!”
วิคเตอร์ที่ยืนอยู่ข้างเย่เทียนยิ้มออกมาแล้วกล่าวด้วยความน้อบน้อม. ยิ่งเย่เทียนมีอำนาจมาก ตระกูลเขาก็จะยิ่งได้ผลประโยชน์มากขอแค่อยู่เคียงข้างเย่เทียน.
“ไม่มีข้อโต้แย้งครับ ข้าน้อมรับลอร์ดซาตานให้เป็นทรราชและขอคำนับท่านลอร์ดทรราช!”
ฉินน่าคือคนแรกที่ลงมือ เขารีบลุกขึ้นแล้วคุกเข่าให้เย่เทียนเพื่อแสดงความภักดี.
“ข้าเองก็น้อมรับลอร์ดซาตานให้เป็นทรราช! ขอคำนับท่านลอร์ดทรราช!”
“ขอคำนับท่านลอร์ดทรราช!”
“ขอคำนับท่านลอร์ดทรราช!”
ไม่มีใครอยากจะตาย พวกเขาตอบแบบเดียวกันทั้งหมดและคุกเข่าให้เย่เทียน.
“ในเมื่อพวกท่านทุกคนเห็นพ้องกันโดยไม่มีข้อกังขา จากนี้ต่อไปข้าก็คือผู้เผด็จการแห่งโรม. วันนี้จงไปแจ้งชาวบ้านให้รู้เสีย! วิคเตอร์ ท่านจัดการเรื่องนี้เลยนะ”
เย่เทียนกล่าวด้วยรอยยิ้ม.
“ขอบพระคุณครับท่านลอร์ด!”
วิคเตอร์ตอบอย่างน้อบน้อมด้วยความดีใจสุดซึ้ง.
“ได้ครับท่านลอร์ด!”
“ได้ครับท่านลอร์ด!”
พวกเขาตัดสินใจกันไปแล้ว. ทางสภายอมรับโชคชะตาแล้วตอบด้วยความน้อบน้อมไม่กล้าขัดขืนเย่เทียนอีก.
“ถ้างั้น ตำแหน่งสำคัญคนต่อไปข้าจะแต่งตั้งเอง ทว่าในเมื่อข้าสนิทกับวิคเตอร์เพียงผู้เดียว ข้าก็จะแต่งตั้งให้วิคเตอร์ขึ้นมาเป็นกงสุลอีกคนในวาระนี้. ส่วนอีกตำแหน่งที่ว่างอยู่ข้าจะแต่งตั้งทีหลัง หลังจากได้ปรึกษากับวิคเตอร์!”
เย่เทียนกล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ.
“ได้ครับท่านลอร์ด!”
“ได้ครับท่านลอร์ด!”
สมาชิกสภาทุกคนมองเย่เทียนด้วยความคาดหวัง. พวกเขากำลังหาทางเยินยอเย่เทียนอยู่ แม้จะรู้ว่าตำแหน่งเหล่านั้นเป็นแค่หุ่นเชิด แต่อย่างน้อยก็ยังพอมีสิทธิอยู่. ซาตานคงทำอะไรด้วยตัวคนเดียวไม่ได้หมดแน่ๆ.
“ต่อไปข้าขอประกาศกฎใหม่เพื่อโรมของเรา ที่พวกเจ้าทำเสียเอาไว้!”
เย่เทียนกล่าวด้วยความไม่พอใจ “ก่อนอื่น, ราคาเกลือในโรมจะต้องถูกลงอย่างมาก ราคาก็ให้ตั้งตามที่ศูนย์การค้าของข้าตั้งไว้. ต่อมาพวกเราจะแก้ไข้ภาษีกันใหม่ ชาวบ้านจะได้มีผลประโยชน์บ้าง. อย่างสุดท้าย หากข้าไม่อยู่ในโรม เรื่องภายในทั้งหมดจะยกให้ออเรเลียจัดการแทนข้า และคำสั่งของนางก็คือคำสั่งของข้า”
“ข้าไม่ได้หารือกับพวกเจ้า นี่คือคำสั่งและต้องทำตาม!”
เย่เทียนจำเป็นต้องแก้ไขสิ่งต่างๆ เพื่อที่ชาวบ้านจะได้ยอมรับเขาเป็นทรราชตลอดไป.
“พวกเราจะเชื่อฟังครับ!”
“ทราบแล้วครับ!”
พวกสมาชิกสภาร้องไห้ออกมาเบาๆ ทรราชคนนี้วางมาดเกินไป.
“นอกจากนั้นแล้ว พวกเจ้าน่าจะรู้ว่าข้ากำลังสร้างโคลอสเซียมขนาดใหญ่ พวกเจ้าควรฝึกกลาดิเอเตอร์ตัวเองไว้ให้ดีๆ. เมื่อถึงเวลาข้าจะจัดงานแข่ง. ครอบครัวที่ชนะได้จะได้รับเงินรางวัลมหาศาล! แน่นอนว่าแม้แต่ชาวบ้านเองก็มีสิทธิด้วย!”
เย่เทียนยิ้มแล้วกล่าว.
ในอีกประมาณสองเดือนโคลอสเซียมก็จะพร้อมแล้ว.
“ขอบพระคุณท่านลอร์ดครับ!”
“ขอบพระคุณท่านลอร์ดครับ!”
พอได้ยินข่าวดีพวกชนชั้นสูงก็พากันดีใจ.
“แค่นี้แหละ หากข้าบอกไปหมดทีเดียวพวกเจ้าคงรับไม่ไหวกันแน่ๆ! แยกย้ายได้ ไปทำหน้าที่ของตนแล้วโชคอาจจะเข้าข้างเจ้า”
เย่เทียนยิ้มแล้วปล่อยให้สมาชิกสภาแยกย้ายกันไป.
วันนี้เขาดีใจมากๆ. เขาได้กลายเป็นทรราชสมใจแล้ว ตลอดไปอีกด้วย. ต่อไป หากเขาสร้างรากฐานในโรมได้ดีเขาก็จะเริ่มยึดครองทั้งโลก.
ข้ามา ข้าเห็น ข้าพิชิต!
วันหนึ่ง รอยเท้าของเย่เทียนและตำนานของเขาจะต้องแพร่กระจายไปทั่วทุกมุมโลก.
จบบริบูรณ์
