บทที่ 30 : อันดับหนึ่งของมณฑล!  

บทที่ 30 : อันดับหนึ่งของมณฑล!

ลู่หยานและหยางเว่ยเดินออกมาจากร้านอาหารและมุ่งหน้าไปยังบ้านที่ หยางเว่ยเช่าไว้

ในตอนนี้ ลู่หยานก็แน่ใจแล้วว่าบ้านของเขาถูกล้อมรอบไปด้วยนักข่าวอย่างแน่นอน ด้วยเหตุนี้เอง เขาจึงตัดสินใจไปพักที่บ้านของหยางเว่ยก่อน

“ยังไงก็ตาม หยางเว่ย ฉันยังไม่ได้ถามนายเลยว่าผลงานของนายเป็นยังไง นายอัญเชิญอะไรมาใช้ในการสอบเข้ามหาวิทยาลัย?”

ลู่หยานนั่งอยู่ที่เบาะผู้โดยสารด้านหน้าและถามหยางเว่ยที่กำลังขับรถ

เมื่อหยางเว่ยได้ยินสิ่งนี้ เขาก็อดยิ้มไม่ได้

“พี่หยาน นายคงจะคาดไม่ถึงแน่ถึงสิ่งที่ฉันเรียกออกมาในระหว่างการสอบเข้ามหาวิทยาลัย นายจะต้องตกใจแน่ถ้าฉันบอกมันกับนาย”

ลู่หยานเลิกคิ้วขึ้น “ดูเหมือนว่านายจะเรียกอะไรดีๆ ออกมาได้นะ งั้นผลสอบเข้ามหาวิทยาลัยของนายก็คงจะไม่แย่เลยใช่ไหม?”

หยางเว่ยดูมีความสุขมาก “มันก็ไม่ใช่แค่เรื่องดีอะไรนักหรอก ฉันอัญเชิญมังกรประหลาดออกมาได้! มันเป็นมังกรตัวใหญ่!”

“ พี่หยาน นายอาจจะไม่รู้ ตอนนั้นฉันซ่อนตัวอยู่ด้านข้างและมังกรตัวนั้นก็ทำลายพวกอันเดดทั้งหมดด้วยการเคลื่อนไหวเพียงไม่กี่ครั้ง

“เวลาในการเคลียร์ทั้งหมดของฉันก็คือ 19 นาที 20 วินาที ถ้าไม่ใช่เพราะฉันไม่สามารถควบคุมมังกรตัวนั้นได้ ฉันก็คงจะสามารถลดเวลาลงเหลือ 15 นาทีหรือแม้แต่ 10 นาทีได้อย่างแน่นอน!”

“ยิ่งไปกว่านั้น มันยังโชคไม่ดีเล็กน้อยที่ฉันไปเผลอเลือกความยากระดับสามัญ ไม่อย่างนั้นฉันก็คงจะได้คะแนนดีๆ ไปแล้ว”

หลังจากที่หยางเว่ยสอบเข้ามหาวิทยาลัยเสร็จ เขาก็พร้อมที่จะอวดลู่หยาน แต่น่าเสียดายที่ลู่หยานไม่รับสายของเขา

ต่อมาเมื่อหยางเว่ยเห็นวิดีโอการสอบเข้ามหาวิทยาลัยของลู่หยาน ความปรารถนาจะโอ้อวดในใจของเขาก็ได้ถูกทำลายลงไปในทันที

แต่เมื่อลู่หยานพูดถึงเรื่องนี้ เขาก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นอีกครั้ง

“ถูกต้องแล้วที่จะเลือกความยากระดับธรรมดา ด้วยวิธีนี้ แม้ว่านายจะเรียกสิ่งมีชีวิตขยะออกมา แต่นายก็จะยังมีโอกาสผ่านมันไปได้ไง”

“ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม นายก็ไม่ต้องเสียใจไปหรอก ผลลัพธ์ของผู้อัญเชิญนั้นมักจะไม่สำคัญเท่าไหร่นัก ตราบใดที่สัตว์อัญเชิญนั้นทรงพลังพอ มหาวิทยาลัยหลายแห่งก็จะรับสมัครนายเข้าไปอย่างแน่นอน”

เมื่อได้ยินคำพูดของลู่หยาน หยางเว่ยก็ยิ้มออกมาอย่างชั่วร้ายและพูดว่า “ฮ่าฮ่า นั่นก็จริง เมื่อเห็นมังกรที่ฉันอัญเชิญมา ฉันก็คิดว่ามหาวิทยาลัยต่างๆ ก็คงจะต่อสู้กันจนตัวตายเพียงเพื่อรับสมัครฉันเข้าไป”

“ไม่ว่าจะในกรณีใด พวกเขาก็ไม่รู้ว่าความสามารถในการอัญเชิญของฉันนั้นเป็นแบบสุ่ม พวกเขาคงจะคิดว่าสัตว์อัญเชิญของฉันนั้นคือมังกรจริงๆ”

ทั้งสองคนมาถึงบ้านเช่าของหยางเว่ยอย่างรวดเร็วและคุยกันอยู่พักหนึ่ง

หยางเว่ยมองไปที่ลู่หยานและถามว่า “ยังไงก็เถอะพี่หยาน นายจะไปมหาวิทยาลัยไหน? ด้วยผลการเรียนของนาย นายก็จะสามารถเข้ามหาวิทยาลัยดีๆ ได้ทุกแห่งเลยใช่ไหม?”

ดวงตาของลู่หยานกะพริบ “ฉันก็ยังไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้นเลย”

ตอนนี้ผลสอบเข้ามหาวิทยาลัยยังไม่ออก ดังนั้นทุกอย่างจึงยังไม่ทราบ

หยางเว่ยพยักหน้า “พี่หยาน แจ้งให้ฉันทราบด้วยว่านายเลือกมหาลัยอะไร ฉันจะได้เลือกที่เดียวกันกับนาย”

ลู่หยานพยักหน้า ตราบใดที่ผู้คนจากมหาวิทยาลัยคิดว่าสัตว์อัญเชิญของหยางเว่ยคือมังกร พวกเขาก็จะต้องยอมรับสมัครเขาเข้ามาอย่างแน่นอนไม่ว่าเขาจะได้คะแนนเท่าใดก็ตาม

…

ในอีกสองวันต่อมา ลู่หยานอยู่แต่ในบ้านที่หยางเว่ยเช่า

นี่เป็นเพราะบ้านของเขาถูกเปิดเผยแล้วและมีนักข่าวจำนวนมากกำลังีดักรอเขาอยู่

ในช่วงสองวันที่ผ่านมา นอกจากการรับประทานอาหารและการฝึกซ้อมแล้ว ลู่หยานก็ยังไปโรงพยาบาลเพื่อเยี่ยมลั่วหลิวลี่

หลังจากนั้นไม่นาน มันก็เป็นวันที่สี่หลังจากการสอบเข้ามหาวิทยาลัย และมันก็ยังได้เวลาประกาศผลสอบเข้ามหาวิทยาลัยแล้วด้วย

เวลาสิบโมงเช้า ลู่หยานกำลังฝึกฝนอยู่ในห้องของเขาและทำภารกิจของวันให้เสร็จสิ้น

รางวัลภารกิจเมื่อวานไม่ได้ดีนัก ตัวเลือกทั้งสามไม่ได้น่าสนใจ และในท้ายที่สุด ลู่หยานก็เลือกคะแนนสกิลสี่คะแนน

อย่างไรก็ดี รางวัลภารกิจวันนี้ก็ไม่เลวเลย ดังนั้นลู่หยานจึงต้องการจะทำมันให้เสร็จโดยเร็ว

ขณะที่เขากำลังกระโดดตบ หยางเว่ยก็รีบวิ่งเข้ามาพร้อมกับโทรศัพท์

“พี่หยาน! ผลการสอบเข้ามหาวิทยาลัยประกาศออกมาแล้ว! นายเป็นที่หนึ่งของเมืองหลินอัน และก็ยังเป็นที่หนึ่งของมณฑลซูฮังทั้งหมดด้วย!”

ในขณะนี้ หยางเว่ยก็รู้สึกตื่นเต้นมากราวกับว่าเขาเป็นคนที่ได้ที่หนึ่ง

ลู่หยานเองก็ตกตะลึงเช่นกัน

แม้ว่าเขาจะรู้ว่าผลการสอบเข้ามหาวิทยาลัยของเขานั้นจะต้องไม่เลวอย่างแน่นอนและเขาก็จะต้องติดหนึ่งในสามแน่ แต่เขาก็ไม่เคยคิดมาก่อนว่าเขาจะได้อันดับหนึ่งของทั้งมณฑล!”

เป็นที่ทราบกันดีว่าในมณฑลซูหังทั้งหมด ผลการสอบเข้ามหาวิทยาลัยของเมืองหลินอันนั้นก็ค่อนข้างด้อยกว่าอยู่เสมอ

ยิ่งไปกว่านั้น นี่ก็ยังเป็นครั้งแรกที่คนจากเมืองหลินอันได้รับอันดับหนึ่งในมณฑลทั้งหมด

เมืองหลินอันทั้งหมดตกอยู่ในความโกลาหลในทันที

“เชี่ยยย! แชมป์ระดับมณฑลปรากฏตัวขึ้นในเมืองหลินอันของเราแล้ว!”

“เยี่ยมมาก นี่มันเป็นปาฏิหาริย์สำหรับเนโครแมนเซอร์ชัดๆ ที่จะได้เป็นแชมป์อันดับหนึ่ง!”

“ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันบอกแล้วว่าปีนี้หลินอันของเรามีความแข็งแกร่งดุจมังกร พวกแกมักจะบอกว่าฉันเป็นหมอดูตาบอด แต่ตอนนี้พวกแกเชื่อฉันแล้วรึยังล่ะ!!”

หนังสือพิมพ์และข่าวต่างๆ เองก็ลงข่าวนี้เช่นกัน อินเทอร์เน็ตทั้งหมดยังเผยแพร่วิดีโอการสอบเข้ามหาวิทยาลัยของลู่หยานอย่างบ้าคลั่ง

มันมีผู้มีคะแนนสูงสุดในระดับมณฑลมากมาย แต่มันก็มีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้นที่เป็นเนโครแมนเซอร์!

ครู่หนึ่ง การอภิปรายต่างๆ เกี่ยวกับเนโครแมนเซอร์ก็ดังขึ้น

“ถ้าเนโครแมนเซอร์สามารถเป็นแชมป์อันดับต้นๆ ของมณฑลได้ งั้นก็แสดงว่าเราคิดผิดหรือเปล่าที่คิดว่าเนโครแมนเซอร์เป็นอาชีพสายต่อสู้ที่อ่อนแอที่สุด?”

“ผิดก็บ้าแล้ว นายไม่รู้หรอว่าเนโครแมนเซอร์ก่อนหน้านี้มันเป็นยังไง? นายรู้จักเนโครแมนเซอร์ที่มีความแข็งแกร่งในการต่อสู้บ้างไหม? ลู่หยานคนนี้เป็นเพียงข้อยกเว้นเท่านั้น”

“ฉันไม่สนใจ ฉันอยากเป็นเนโครแมนเซอร์ ดูสิ รุ่นพี่ลู่หยานสุดหล่อกำลังถือเคียวสีดำนั่นและโบกมันไปมาอย่างเท่ระเบิดเลย!!”

“ฉันไม่ได้อยากจะทำให้นายท้อใจนะ แต่อาวุธของเนโครแมนเซอร์คือไม้เท้า เมื่อพิจารณาจากรูปลักษณ์ของอาวุธของลู่หยานแล้ว ฉันก็บอกได้เลยว่าเขาน่าจะต้องเป็นคนพิเศษอย่างแน่นอน ถ้านายเปลี่ยนอาชีพเป็นเนโครแมนเซอร์ นายก็อย่าร้องไห้เสียใจทีหลังก็แล้วกัน”

ทุกคนเคยดูวิดีโอการต่อสู้ของลู่หยานในระหว่างการสอบเข้ามหาวิทยาลัยและรู้สึกประทับใจอย่างมากที่เห็นลู่หยานถือเคียวสีดำและฟาดฟันมัน

นี่เป็นเนโครแมนเซอร์ธรรมดาหรอ? มันเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน!

ในขณะนี้ บทสัมภาษณ์ของหยางเฉียนกับลู่หยานก็ได้กลายเป็นไวรัลอย่างรวดเร็ว

ท้ายที่สุดแล้ว นี่ก็เป็นวิดีโอสัมภาษณ์เดียวที่ลู่หยานยอมเปิดเผยออกมาจนถึงตอนนี้ มันกลายเป็นไวรัลโดยตรงและจำนวนการดูก็เพิ่มสูงขึ้น

มันทำให้เว็บไซต์ของหลินอันทีวีล่ม หยางเฉียนเดิมพันถูกแล้ว

เธอจะต้องฆ่าตัวตายแน่ถ้าเธอพลาดโอกาสนี้ไป

ในขณะนี้ ในบ้านพักในมณฑลซูฮัง ชายหนุ่มที่ถือไม้เท้ากำลังเปล่งออร่าอันเย็นยะเยือกออกมาและจับจ้องไปที่หน้าจอ

หน้าจอแสดงฉากการต่อสู้ของการสอบเข้ามหาวิทยาลัยของลู่หยาน

เส้นเลือดบนหน้าผากของชายหนุ่มปูดออกมา เขากำไม้เท้าในมือแน่นแล้วยกมันขึ้น หนามน้ำแข็งหลายอันพุ่งตรงไปที่หน้าจอตรงหน้าเขาและระเบิดออก

“นั่นควรจะเป็นตำแหน่งของฉัน! รางวัลของครอบครัวของฉัน!”

“ลู่หยานใช่ไหม? แกอย่าให้ฉันเจอหน้าแกในโลกแห่งความเป็นจริงนะ ไม่อย่างนั้น ฉันก็จะทำให้แกเข้าใจความแตกต่างระหว่างนักฉวยโอกาสกับอัจฉริยะที่แท้จริงเอง!”

ชายหนุ่มหันหลังกลับและจากไป ออร่าอันเย็นยะเยือกแผ่ออกมาจากร่างกายของเขา มันแช่แข็งพื้นดินได้โดยตรง

…

ลู่หยานกำลังจะโทรหาลั่วหลิวลี่เพื่อบอกเธอเกี่ยวกับการเป็นแชมป์อันดับหนึ่งของมณฑล แต่แล้วโทรศัพท์ของเขาก็ดังไม่หยุดไม่หย่อน

หลังจากวางสายลง มันก็มีสายอีกสายดังขึ้น มันไร้รอยต่ออย่างสมบูรณ์

ลู่หยานทำได้เพียงปฏิเสธทุกสายและไม่มีโอกาสโทรหาหลิวลี่เลย

มันคงจะไม่มีทางหยุดดังแน่!