ตอนที่ 9 : สร้างปัญหา สุนทรียภาพแห่งความรุนแรง!
ตอนที่ 9 : สร้างปัญหา สุนทรียภาพแห่งความรุนแรง!
กริ๊ง!
เมื่อหลินฝานวางแก้วลงบนโต๊ะ มันก็ดังกังวาลและชัดเจน ฉินอวี่ซวนเบนหน้าออกไปอย่างรวดเร็ว
แม้ว่าฉินอวี่ซวนจะยังไม่ได้เริ่มดื่ม แต่ใบหน้าสวยๆ ของเธอก็แดงไปหมดแล้ว
ฉินอวี่ซวนดื่มไวน์อึกใหญ่ราวกับจะกลบมันไว้
หลินฝานแสดงความคิดเห็นว่า “มันเข้มข้นและสดชื่น ในขณะเดียวกันก็มีกลิ่นหอมพิเศษของผลไม้ ไม่เลวเลย เอชโพดำนี่เป็นของจริง”
เขาเคยได้ยินมาหลายๆ ร้านมักจะใช้เหล้าหลอมหลอกลวงลูกค้าเพื่อหาเงิน
หลินฝานเทไวน์อีกแก้วให้ตัวเองและดื่มมันทั้งหมดในคำเดียว
“น่าเสียดายที่กลิ่นผลไม้แรงไปหน่อยและกลิ่นแอลกอฮอล์ก็เบาเกินไป ถ้าเทียบกันแล้วหลุยส์สิบสาม (LOUIS XIII) กลับรสชาติดีกว่านิดหน่อย อืม ผมขอหลุยส์สิบสามอีกขวด” หลินฝานกล่าว
เห็นได้ชัดว่าหลังจากชิมเอชโพดำไปแล้ว หลินฝานก็เกิดอาการอยากเหล้าขึ้นมา
“เราไม่ม่หลุยส์สิบสามเลยครับ” เด็กเสิร์ฟกล่าวขอโทษ “แต่ถ้าคุณต้องการ ผมจะช่วยไปซื้อจากร้านอื่นมาให้ก็ได้ครับ”
“โอเค งั้นผมให้คุณ 50,000 หยวนละกัน เงินทอนถือว่าเป็นทิป อย่างไรก็ตาม ผมขอของแท้เท่านั้นนะครับ” หลินฝานกล่าว
พนักงานเสิร์ฟแทบจะกระโดดขึ้นด้วยความตื่นเต้น
หลุยส์สิบสาม 1 ขวดมีราคาแค่ประมาณ 30,000 หยวน
50,000!
เขาจะได้ทิปมากกว่า 10,000 หยวน!
นี่เท่ากับเงินเดือนของเขาสองสามเดือนเลย!
เด็กเสิร์ฟตบหน้าอกของเขาทันทีและสัญญาว่า “คุณลูกค้าไม่ต้องห่วงครับ ผมรู้จักเจ้าของร้านนั้นดี ผมรับประกันเลยครับว่ามันจะเป็นของแท้แน่นอน!”
หลินฝานพยักหน้าและโอนเงิน 50,000 หยวนให้กับเด็กเสิร์ฟ
หากเป็นคนอื่นที่สั่งเครื่องดื่มแอลกอฮอล์หนึ่งขวดซึ่งมีราคาหลายหมื่นหยวน ฉินอวี่ซวนก็จะคิดว่าเขากำลังอวดรวยอยู่แน่ๆ
เธอคงจะรู้สึกรังเกียจ
อย่างไรก็ตาม การกระทำที่เป็นสุภาพบุรุษของหลินฝานเมื่อเขาดื่มและดวงตาที่แจ่มใสของเขาเมื่อเขาซื้อแอลกอฮอล์ก็ทำให้ฉินอวี่ซวนคิดว่าเขาไม่ได้อวดรวยเลย
มันเป็นความรักและความซาบซึ้งในไวน์อย่างแท้จริง
[ทักษะ: สุภาพบุรุษนักดื่ม—เสน่ห์ไร้ขีดจำกัด!]
หลังจากนั้นไม่นาน เด็กเสิร์ฟที่หอบเหนื่อยก็วางขวดหลุยส์สิบสามที่บรรจุไว้อย่างสวยงามลงบนโต๊ะ
“คุณลูกค้าครับ เครื่องดื่มของคุณได้แล้วครับ!” เด็กเสิร์ฟพูดด้วยความตื่นเต้น
พร้อมด้วยเสียงดังเบาๆ ฝาขวดก็ตกลงสู่พื้น
เขาค่อยๆ เทคอนยัคสีแดงอ่อนลงไปในแก้ว
หลินฝานสูดกลิ่นก่อนแล้วจึงเทเข้าปาก
“ดีมาก มันเป็นของแท้!” หลินฝานกล่าว
“ขอบคุณสำหรับคำชมครับคุณลูกค้า” เด็กเสิร์ฟพูดอย่างมีความสุข มันเป็นเรื่องปกติที่ตอนนี้เด็กเสิร์ฟจะอยากอยู่ข้างๆ หลินฝานตลอดเวลา
ด้วยวิธีนี้ เขาจะต้องได้รับผลประโยชน์มากขึ้นอย่างแน่นอน
อย่างไรก็ตาม เด็กเสิร์ฟก็เหลือบมองไปที่ฉินอวี่ซวนที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับหลินฝาน เขาจึงเข้าใจว่าเขาควรทำอะไรและพูดออกมาว่า “ถ้าคุณต้องการอะไรอีกก็เรียกผมได้เลยนะครับ”
เมื่อมองเห็นว่าหลินฝานกำลังเพลิดเพลินกับตัวเองอย่างไร ฉินอวี่ซวนก็ทำตามและลองชิมหลุยส์สิบสามไปหนึ่งคำ
อย่างไรก็ตาม เธอก็สำลักและไอออกมา
“เธอโอเคไหม? หลุยส์สิบสามเป็นเหล้าดี แต่มันแรงไปหน่อย เอชโพดำน่าจะเหมาะกับผู้หญิงมากกว่า”
ฉินอวี่ซวนกัดไก่ไปไม้หนึ่งและกล่าวว่า “ไม่เป็นไรๆ…”
ในตอนแรก หลินฝานไม่ได้กินอะไรมากนักและดื่มแอลกอฮอล์ไปเพียงไม่กี่แก้ว
อย่างไรก็ตาม เมื่อเวลาผ่านไป อาหารในท้องของเขาก็ค่อยๆ ถูกย่อย
ดังนั้นเขาจึงเริ่มกิน
ทั้งสองมองหน้ากันพลางนึกถึงสมัยเรียนมัธยมปลาย พวกเขาพูดคุยและหัวเราะกันอย่างผ่อนคลาย
ฉินอวี่ซวนดื่มไวน์ไปสามแก้วเล็กๆ แต่เมื่อเธอออกจากร้านหวนคำนึง ใบหน้าของเธอก็แดงราวกับแอปเปิ้ลสุก
ในทางกลับกัน หลินฝานก็แทบจะไม่แสดงปฏิกิริยาอะไรออกมาเลย
มันราวกับว่าเขาดื่มน้ำเปล่าไปแค่สองขวดเท่านั้น
ฉินอวี่ซวนยืนอยู่ที่ทางเข้าของร้าน มองไปที่วิวแม่น้ำในระยะไกล เธอถอนหายใจอย่างพึงพอใจ “สวยจัง!”
หลินฝานชี้ไปยังสถานที่ไม่ไกล “เราสามารถมองเห็นแม่น้ำได้เพียงส่วนเล็กๆ จากที่นี่ เมื่อเราไปถึงเนินเขานั่น ไม่เพียงแต่เราจะมองเห็นแม่น้ำทั้งหมดเท่านั้น แต่เรายังสามารถมองเห็นเมืองเจียงเป่ยทั้งหมดได้อีกด้วย”
“งั้นก็รีบไปกันเถอะ!” ฉินอวี่ซวนพูดด้วยความตื่นเต้น
หลินฝานพยักหน้าและเดินนำหน้า
เมื่อยืนอยู่บนเนิน มันสามารถมองเห็นทางช้างเผือกเหนือทั้งสองฝั่งของแม่น้ำได้ ดวงดาวทางเหนือของแม่น้ำส่องแสงเหมือนเปลวไฟบนท้องฟ้า
ดวงตาดำขลับอันงดงามของฉินอวี่ซวนกะพริบในขณะที่เธออุทานออกมาว่า “มันสวยจัง!”
จ๋อม จ๋อม
ในเวลานั้นเอง เสียงน้ำก็ดังมาจากข้างหลังพวกเขา
จากนั้นชายผมย้อม 4 คนที่โชยไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์ก็เดินออกมาจากเงามืดในขณะที่ยังรูดซิปกางเกงอยู่
“เฮ้ มีคนสวยอยู่ตรงนี้ด้วย”
“เฮ้ คนสวย อยากไปดื่มกับพวกเราหน่อยไหม?”
“ฉันจะทำให้เธอมีความสุขเอง”
“ใช่ๆ!”
ทั้งสี่คนมองไปที่ใบหน้าที่อ่อนหวานและรูปร่างที่สมบูรณ์แบบของฉินอวี่ซวน ภายใต้ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ พวกเขาเป็นเหมือนหมาป่าที่หิวโหย ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความปรารถนา
ฉินอวี่ซวนมองไปที่ชายทั้งสี่ที่เข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ และใบหน้าของเธอก็คล้ำลง
วิวที่นี่นั้นงดงาม แต่บริเวณโดยรอบก็รกไปหน่อย และไม่มีกล้องวงจรปิดเลย
นอกจากนี้ มันยังดูเหมือนว่าเธอจะไม่สามารถทำอะไรคนทั้งสี่นี้ได้เลย อีกทั้งพวกเขายังเมาอยู่อีกด้วย
ใบหน้าของฉินอวี่ซวนเต็มไปด้วยเหงื่อ
หลินฝานขู่อย่างเย็นชา “ไสหัวไปก่อนที่ฉันจะโกรธ!”
ประโยคนี้ไม่ได้ทำให้คนทั้งสี่กลัวเลย
“คนสวย นี่คือแฟนของเธอเหรอ? ฉันบอกได้เลยว่ามันหน่ะตุ้งติ้งไปหน่อย ฉันไม่คิดว่ามันจะเคยทำให้เธอพอใจได้หรอกนะ วันนี้พวกเราจะมอบช่วงเวลาดีๆ ให้กับเธอเอง!” ชายผมแดงหัวเราะ เผยให้เห็นฟันสีเหลืองสองแถว
“ใช่แล้ว! มาสนุกกันเถอะ!” อีกสามคนหัวเราะตาม
ในขณะที่ทั้งสี่พูด พวกเขาก็เดินหน้าต่อ
“ฉินอวี่ซวน หลบไปข้างหลังหน่อย” หลินฝานกล่าว
หลังจากพูดจบ หลินฝานก็พับแขนเสื้อของเขาขึ้นอย่างไม่รีบร้อน
อึดใจต่อมา เขาก็ก้าวออกไปข้างหน้า
กำปั้นที่รุนแรงและรวดเร็วฟาดลงบนใบหน้าของอันธพาลผมแดง
ตุบ!
แรงปะทะอันน่าสะพรึงกลัวส่งให้คนผมแดงร่วงลงกับพื้น
อย่างไรก็ตาม หลินฝานก็ยังไม่หยุด
ตุบ!
ตุบ!
จากนั้นเขาก็รัวหมัดใส่หน้าของชายผมแดงราวกับพายุ
ชายผมแดงจมูกหัก ฟันหลุด ใบหน้าเปื้อนเลือด และเขาก็สลบไป
จากนั้น หลินฝานก็ยืนขึ้นและต่อยหน้าอกของชายผมเขียว
แกร๊ก!
ซี่โครงที่หน้าอกของชายคนนั้นหัก
แกร๊ก!
แกร๊ก!
หลินฝานเหวี่ยงกำปั้นต่อและหักซี่โครงไปมากกว่าสิบซี่ ส่งให้ชายผู้นั้นนอนกองอยู่ที่พื้น
ส่วนอีกสองคนก็กลัวสุดขีด และพวกเขาก็เตรียมที่จะวิ่งหนีไป
อย่างไรก็ตาม หลินฝานก็กระโจนออกไปเหมือนกับเสือดาวและหักแขนข้างหนึ่งและขาอีกข้างหนึ่งของพวกเขา
กระบวนการทั้งหมดนี้ทั้งโหดร้ายและป่าเถื่อน!
ฉินอวี่ซวนเกลียดความรุนแรง แต่เธอก็ไม่อาจละสายตาออกไปจากการเคลื่อนไหวของหลินฝานได้
มันราวกับว่าหลินฝานไม่ได้ใช้ความรุนแรงเลย แต่เขากำลังแสดงการเต้นรำที่สวยงามที่จะทำให้ทุกคนหลงใหล
[ทักษะ: สุนทรียภาพแห่งความรุนแรง—ความเป็นชายที่แท้จริง!]
เขาเป็นคนเงียบๆ เก็บตัว มีอารมณ์ขัน ทันสมัย เป็นสุภาพบุรุษเมื่อดื่ม และงดงามเมื่อต่อสู้!
ในที่สุดฉินอวี่ซวนก็ตกหลุมรักเขา
[ติ๊ง! รัศมีทรงเสน่ห์ กระตุ้นความทรงจำไม่รู้ลืม!]
อึดใจต่อมา ฉินอวี่ซวนก็อดไม่ได้ที่จะกระโดดเข้าไปในอ้อมแขนของหลินฝาน
o(￣ε￣*)
(*￣3)(ε￣*)
?(ˉ﹃ˉ?)
...
