ตอนที่ 5 ทำเพื่อฟื้นฟูตระกูลอุจิวะ
[เงียบงันเดียวดายในหอตะวันตก
จันทราแหว่งเว้าดุจเคียวขอ
ต้นอู๋ถงอ้างว้าง
ลานบ้านลึกเร้นถูกสีสันแห่งฤดูสารทปกคลุม
ตัดไม่ขาด ใจว้าวุ่น
คือความอาลัยเมื่อจากบ้านเกิดเมืองนอน
คงความรู้สึกหนึ่ง ดำรงอยู่ในใจ]
ยามรุ่งอรุณ พระอาทิตย์ขึ้นสู่ขอบฟ้า
ทั้งสองนอนกอดกัน เด็กหนุ่มมองดูใบหน้าอันเปล่งปลั่งและเขินอายของเด็กสาว ดวงตากลมโตของเขาเต็มไปด้วยความรัก เขามองเรือนร่างของแฟนสาวที่ต้องให้คะแนนว่า 'กระตุ้นอารมณ์เสียวซ่าน'
ข้ามคืนนี้ เกิดสงครามขึ้นหลายครั้ง
และพอเหนื่อยก็หยุดพักคุยเรื่องความรู้สึกของกันและกัน
ยูกิโนะน้ำตาไหล
ในภารกิจ ชอบเป็นนายที่เหวี่ยงดาบเข้าหานินจาศัตรูเพื่อช่วยชีวิตฉันอยู่ตลอด
ฉันอ่อนแอ เป็นตัวถ่วงของอาจารย์และเพื่อนร่วมทีม แต่กระนั้นนายกลับสอนวิชานินจาให้ฉันโดยไม่ลังเล
หกเดือนที่ไร้ข่าวคราวของนาย ฉันนอนไม่หลับเลยทุกคืน ฉันเสียใจว่าทำไมฉันถึงบาดเจ็บเสียก่อนในตอนนั้น ทำให้ไปกับนายไม่ได้...
ตอนนี้ฉันจะไม่ลังเลอีกแล้ว!
…
ยามเที่ยง แดดร้อนจัด
ซาสึเกะมาหาเพื่ออยากบอกนัตสึฮิโกะเรื่องการเรียนของเขา แต่พบว่ายูกิโนะนั่งอยู่ข้างนัตสึฮิโกะด้วยสีหน้าเขินอาย ท่าทางการนั่งของเธอผิดแปลกไปเล็กน้อย บางครั้งก็มีร่องรอยของความเจ็บปวดฉายชัดอยู่ที่หว่างคิ้วของเธอ
แม้นว่าซาสึเกะจะยังเด็ก แต่โลกนารูโตะมีแต่เด็กแก่แดด แถมโรงเรียนนินจาก็ไม่อายที่จะสอนเรื่องผู้ใหญ่ให้เด็ก
เขากระจ่างทันที!
จากนั้นประหลาดใจ
"สมกับเป็นพี่นัตสึฮิโกะ! การฟื้นฟูตระกูลอุจิวะได้เริ่มขึ้นแล้ว!"
อุจิวะ ซาสึเกะทอดถอนใจ
ต่อจากนั้น ด้วยฐานะ "สมาชิกในตระกูล" ซาสึเกะก็สำรวจยูกิโนะอย่างละเอียดครู่หนึ่ง ราวกับเป็นผู้หลักผู้ใหญ่ในบ้านสำรวจลูกสะใภ้ เพราะมันมีความสำคัญมากในใจของอุจิวะ ซาสึเกะ
ซาสึเกะสำรวจว่ายูกิโนะ
คิดยังไงกับการมีภรรยาหลายคน?
คิดยังไงกับการมีลูก?
คิดยังไงกับการส่วนร่วมในการฟื้นฟูตระกูลอุจิวะ?
ยูกิโนะหน้าแดง แต่เธอตอบโดยไม่ลังเล
หลังจากนั้น......
"เยี่ยม! นี่คือลูกสะใภ้ที่ดีของตระกูลอุจิวะ!" ซาสึเกะยกนิ้วให้อย่างตื่นเต้น: "สวัสดีครับพี่สะใภ้ ต่อไปผมกับพี่นัตสึฮิโกะจะพยายามให้มากขึ้นครับ!"
ยูกิโนหน้าแดงก่อนพยักหน้า
แบบนี้ถือว่าได้รับการยินยอมจาก "น้องเขย" ไหม?
ถึง 'น้องเขย' คนนี้จะตัวเล็กไปหน่อยก็เถอะ...
…
แน่นอนว่านัตสึฮิโกะไม่ได้มากมารยาทกับสาวงามอีก
คู่ใหม่ปลามันจึงเริ่มขึ้น
หลังจากแต่งงานตามระบบแล้ว ภรรยาของเขาก็เปลี่ยนชื่อเป็น "อุจิวะ ยูกิโนะ" เธอมีความอ่อนโยนมากขึ้น แล้วเริ่มใช้ชีวิตอย่างมีความสุขมากขึ้น
นัตสึฮิโกะไม่รู้ว่าการประเมินว่า "คลอดเก่งที่สุด" ของแฟนสาวจะตรงไหม
แต่หนึ่งเดือนครึ่งให้หลัง
ยูกิโนะก็ตั้งครรภ์
"สามี ฉันเหมือนจะมีแล้ว"
"ฮ่าฮ่าฮ่า ดีมาก! ยอดเยี่ยม! ยูกิโนะ ขอบคุณที่ทำงานหนักนะ!"
นัตสึฮิโกะหัวเราะออกมาดัง ๆ ยูกิโนะได้ฟังก็อดกลอกตาด้วยความตำหนิเสียไม่ได้
ทำอย่างหามรุ่งหามค่ำ เรียกว่าไม่หนักเหรอนั่น?
ทั้งคู่มีความสุขมาก
แน่นอนว่าซาสึเกะมีความสุขยิ่งกว่า!
“ตระกูลอุจิวะของฉันมีสมาชิกใหม่แล้ว?”
ซาสึเกะน้ำตาแทบไหล ตื่นเต้นยิ่งกว่านัตสึฮิโกะที่กำลังจะได้เป็นพ่อคนเสียอีก
ซาสึเกะไม่สนว่าทั้งสองจะบอกปัดยังไง เขาลากนัตสึฮิโกะและยูกิโนะไปซื้อสินค้า "แม่และเด็ก" จำนวนมาก
แม้นว่ายูกิโนะจะพูดอย่างอึ้งตะลึงว่าเวลานี้ยังเร็วไปและตอนนี้ยังไม่จำเป็นก็ตามที
แต่ซาสึเกะไม่สนใจ
เขาคิดว่าเตรียมตัวแต่เนิ่น ๆ ดีกว่า!
เขาแทบจะคิดประโยคขึ้นมาในหัวว่า - ฉัน นายน้อยสองแห่งตระกูลอุจิวะจะเปย์เองวันนี้!
ยูกิโนะถึงกับหัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก
แต่พอเห็นนัตสึฮิโกะกำลังถามเพื่อนที่ทำงานอยู่ที่โรงพยาบาลโคโนฮะว่าสูติแพทย์และนรีแพทย์คนไหนดีที่สุด หัวใจของเธอก็เต็มไปด้วยความหวานพร่า
…
แถมยังเชิญผู้เชี่ยวชาญจากโรงพยาบาลโคโนฮะให้มาทำการตรวจครรภ์เป็นพิเศษอีกด้วย
แต่สินค้าแม่และเด็กนั้นมีให้เลือกหลากหลายอย่าง
พวกเขาไม่รู้ว่าจะซื้ออะไรจึงเหมาซื้อทุกอย่างโดยไม่เกี่ยงราคา...
ตระกูลอุจิวะมีจุดเด่นที่สุดคือกระเป๋าหนา!
แต่พอผ่านไปสักพัก ทั้งสามคนก็เหนื่อยเล็กน้อย
จากนั้นแวะนั่งพักในร้านเกี๊ยว จู่ ๆ นัตสึฮิโกะก็เงยหน้าขึ้น
“เฮ้ อังโกะ เธอก็อยู่ที่นี่ด้วยเหรอ?”
"นัตสึฮิโกะ กินข้าวยัง?"
เด็กสาวสวมเสื้อเชิ้ตสกรีนลายนินจาผู้ใหญ่สุดเซ็กซี่เดินเข้ามา
มิทาราชิ อังโกะ!
ตอนนี้เธอยังไม่ใช่ผู้คุมสอบจูนิน นินจาระดับโจนินพิเศษ แต่เป็นเพียงแค่จูนินของโคโนฮะ และเธอยังเป็นนักเรียนนินจารุ่นเดียวกับนัตสึฮิโกะ
“ใช่ ฉันซื้อของจนเหนื่อยนะ เลยนั่งพัก” นัตสึฮิโกะยิ้ม: "ว่าไง มาลองชิมดูไหม?"
อังโกะเหลือบมองเกี๊ยวบนโตะแล้วกลืนน้ำลายดังอึก
นี่เป็นของโปรดเธอ!
"อืม" อังโกะรับคำอย่างเต็มใจ
ทุกคนคุยกันอย่างเป็นกันเอง แต่นัตสึฮิโกะก็อดไม่ได้ที่จะชำเลืองมองอันโกะอยู่หลายครั้ง
อังโกะดูท่าจะ...
กระเป๋าแห้งนิดหน่อย?
เมื่อนึกถึงสถานการณ์ทางเศรษฐกิจของนินจา มองจากคุไนและอาวุธนินจาอื่น ๆ ถึงแม้ว่าคุไนที่อังโกะใช้จะดีอยู่บ้าง แต่ก็อยู่ในระดับธรรมดา เป็นระดับที่นินจาพลเรือนชอบใช้
ดูเธอสิ แม้นว่าเขาจะมองผิวเผินไม่พบอะไร แต่ความเร็วในการเคี้ยวของเธอเร็วกว่าคนธรรมดามาก แป๊บเดียวเหลือแต่ไม้เสียบหลายอันแล้ว
เหมือนไม่ได้กินอะไรมานาน...
"ไม่น่าใช่" นัตสึฮิโกะแอบพูด: "ตระกูลมิทาราชิเป็นตระกูลเก่าแก่ของโคโนฮะ ถึงชื่อเสียงและความแข็งแกร่งจะอยู่ในระดับปานกลาง
"อังโกะเป็นจูนิน ด้วยการสนับสนุนจากตระกูล ไม่น่าเป็นไปไม่ได้...!"
ในฐานะนินจาคู่ใจของโอโรจิมารุ เมื่อโอโรจิมารุทรยศหมู่บ้าน เป็นนินจาถอนตัวหนีคดี ตระกูลมิทาราชิจึงถูกโคโนโนะสอบสวนเป็นธรรมดา
การปราบปรามและปิดบัญชีเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
มิทาราชิ อังโกะมีชื่อเสียงตอนเป็นศิษย์ของโอโรจิมารุ แต่ต่อมาก็น่าสังเวชสิ้นดี
แม้นว่าโคโนฮะจะไม่จงใจขึ้นบัญชีดำเพราะความไร้เดียงสาของคนเหล่านี้ แต่เลิกคิดถึงการสนับสนุนจากตระกูลได้เลย—ตระกูลมิทาราชิเองก็ยังกลัวว่าจะพลอยถูกเข้าใจผิดเพราะช่วยเหลือคนที่เกี่ยวข้องกับโอโรจิมารุไปด้วย เพื่อการหลีกเลี่ยงความสงสัย
ลองนึกดูสิว่านินจาระดับอังโกะที่ต้องอาศัยอยู่กับงูแห่งถ้ำริวจิที่มีความอยากอาหารอยู่ตลอด ต้องใช้เงินแค่ไหนถึงจะพอเลี้ยงงูให้อิ่มได้
ด้วยรายได้น้อยนิดของจูนิน เธอต้อง 'ประหยัด' สักหน่อย
แน่นอนว่าสถานการณ์นี้เกิดขึ้นเพียงชั่วคราวเท่านั้น เมื่อเวลาผ่านไป 'การหลีกเลี่ยงความสงสัย' จะค่อย ๆ กลายเป็นสิ่งที่ไม่จำเป็น แล้วการสนับสนุนจากตระกูลจะกลับมา
และตัวอังโกะเองก็จะได้รับการเลื่อนตำแหน่งให้เป็นโจนินพิเศษ แถมเธอยังได้เป็นหัวหน้าผู้คุมสอบจูนินในอนาคตด้วย ซึ่งหมายความว่าเธอได้รับการยอมรับจากโคโนฮะในเวลานั้นนั่นเอง
ส่วน 'การกอบกู้' สถานการณ์ของอังโกะ นัตสึฮิโกะไม่ได้สนใจ
แต่กลับกัน ยูกิโนะหรี่ตาลง มองนัตสึฮิโกะสลับกับอังโกะที่มีหุ่นดีและรูปร่างงดงาม จากนั้นก็อดคิดไม่ได้
หลังจากรอให้อังโกะจากไป
ยูกิโนะพูดทันทีว่า
“คิดยังไงกับอังโกะ”
…
แฟนเพจ: Fanfiction Translate
