“ถ้านายเข้าร่วมกับตระกูลวาเลนไทน์ นายจะได้ที่ดินจำนวนมาก ชั้นพูดนั้น แต่นายจะต้องจัดการกับมัน ดังนั้นมันจะไม่สร้างปัญหาให้นาย ชั้นไม่ถือที่นายจะเป็นนักผจญภัยต่อไป และมันโอเคถ้านายอยากจะเล่นไปทั่วทุกวัน อ้า นายก็มีภรรยาน้อยมากได้เท่าที่นายต้องการ ลูซี่-ซังและอายะ-ซังนั้นแน่นอนว่ายินดีต้อนรับด้วย” (เจเน็ต)

เจเน็ต-ซังเรียงคำพูดทีละคำทีละคำ ไหลมาเหมือนกับเธอได้เตรียมมันมาก่อนหน้า

เนื้อหามันก็ล่อลวงด้วย

พูดอีกอย่าง ผมขี้เกียจไปทั่วได้

แต่…คือที่ผมคิดเมื่อผู้เล่นอาร์พีจีถูกใช้งาน

「{คุณจะเข้าสู่การอวสานแบบเป็นสามีของเจเน็ต?}」

{ใช่}

{ไม่}

ไอ้เวรนี่!

ขณะที่ผมสงสัยว่ามันเป็นซักพักแล้วตั้งแต่มันโผล่ออกมา และมันอยู่นี่ แสดงตัวออกมาตอนนี้แปลกที่สุด!

ฮ่าาห์…ผมถอนหายใจยาวๆ

“ชั้นหมั้นกับเจ้าหญิงโซเฟียแล้ว” (มาโกโตะ)

ผมปฏิเสธเจเน็ต-ซังระหว่างที่บอกสาเหตุ

แต่เจเน็ต-ซังยังยิ้มอยู่

“นั่นไม่มีปัญหา ชั้นคุยกับเจ้าหญิงโซเฟียได้” (เจเน็ต)

“.......หือห์?” (มาโกโตะ)

คำตอบที่ผมได้มันเกินกว่าความคาดหวังของผม

เธอพูดอะไรน่ะตอนนี้

“งั้น นายจะพูดว่ามันไม่มีปัญหาตราบใดที่เจ้าหญิงโซเฟียยอมรับ?” (เจเน็ต)

“ไม่ เดี๋ยวก่อน” (มาโกโตะ)

ไม่ใช่ว่าเธอรับมันเหมือนผมโอเคกับสิ่งนี้เหรอ?

“อาหารมาแล้ว ชั้นรู้จักหัวหน้าพ่อครัวที่นี่ ชั้นเลยให้เค้าทำเมนูพิเศษ” (เจเน็ต)

มากกว่านั้น เธอเปลี่ยนเรื่อง

“เจเน็ต-ซัง อืม…” (มาโกโตะ)

“เจเน็ต-ซามะ ฮีโร่ของโรเซส-ซามะ; ผมจะอธิบายอาหารที่นี่ วัตถุดิบคือ…”

ด้วยเหตุผลบางอย่างหัวหน้าพ่อครัวเริ่มอธิบาย?!

ในท้ายที่สุด อาหารได้จบระหว่างที่มันยังมัวๆ

อย่างที่คาดได้กับร้านอาหารที่ตระกูลวาเลนไทน์เป็นลูกค้าประจำ มันเป็อาหารค่อนข้างอร่อย

◇◇

ผมกลับมาที่โรงแรม

เจเน็ต-ซังได้ตามผมมาเหมือนมันเป็นธรรมชาติ

มากกว่านั้น เธอเกาะผม

แน่นอนว่าผมขอให้เธอแยกจากผมเมื่อเราถึงที่โรงแรม

“ชั้นกลับมาแล้ว…” (มาโกโตะ)

ผมเปิดประตูอย่างประหม่า

“มาโกโตะ! ในที่สุดนายก็กลับมา!” (ลูซี่)

“ทากัตซูกิ-คุง! นี่มันแย่แล้ว นี่มันแย่แล้ว!” (อายะ)

ทันทีที่ผมเข้ามาที่ห้องโถง ลูซี่และซา-ซังวิ่งมาหาผม

เกิดอะไรขึ้น?

“เจ้าหญิงโนเอลและฮีโร่แห่งแสง-ซามะมา!” (ลูซี่)

“ฟู-จังอยู่ในปัญหาแล้ว!” (อายะ)

“เจ้าหญิงเหรอ?” (มาโกโตะ)

บางอย่างเกิดขึ้นอีกแล้วเหรอ? คือที่ผมคิดขณะที่ผผมรีบตามทั้งสองคนไป

“ออราเคิลแห่งความมืด ฟูเรีย…เธอเกาะแกะเรียวซูเกะ-ซังมากไปแล้วนะ” (โนเอล)

“โอ้ เรียวซูเกะได้มาหาชั้นนะ รู้มั้ย? มีปัญหาเหรอ?” (ฟูเรีย)

“เค้าเป็นคู้หมั้นของชั้น ถอยห่างจากเค้าได้แล้ว” (โนเอล)

“ผู้หญิงเข้มงวดจะถูกเกลียดนะ รู้มั้ย?” (ฟูเรีย)

“อะไร…” (โนเอล)

ฉากการสังหารได้เกิดขึ้นอยู่ในห้องที่โรงแรม

เจ้าหญิงโนเอวได้กอดอกและจ้องฟูเรีย-ซัง

ฟูเรีย-ซังมีมือวางอยู่บนไหล่ของซากุไร-คุงและยิ้ม

“...เฮ้ เธอทั้งสองคน ใจเย็น…” (ซากุไร)

“หุบปาก เรียวซูเกะ” (ฟูเรีย)

“เรียวซูเกะ-ซัง ได้โปรดเงียบแป้ปนึง” (โนเอล)

“...”

ซากุไร-คุงและเจ้าหญิงโซเฟียตื่นตกใจ

(...พวกเธอทำอะไรกันอยู่?) (มาโกโตะ)

โดยเฉพาะเจ้าหญิงโซเฟีย

ผมถอนหายใจและเข้าหาพวกเธอทั้งสี่

จากลูซี่และซา-ซังเจ้าหญิงโนเอลได้มาด้วยกันกับเจ้าหญิงโซเฟียและซากุไร-คุง เพื่อที่จะมาดูสภาพของฟูเรีย-ซัง แต่จบที่ความคัดแย้ง

เจ้าหญิงโนเอลและฟูเรีย-ซังทะเลาะกัน

“เฮ้ยย ซากุไร-คุง” (มาโกโตะ)

ผมโบกมือและเรียกเพื่อในวัยเด็กของผม

แม้ว่าเขาเท่เมื่อเขาเป็นคนแรกที่ต่อต้านฮีโร่อเล็กซ์

ยังไงซะ เขาตัดสินใจเรื่องผู้หญิงไม่ได้ตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว

“?!”

ฟูเรีย-ซังตอบสนองกับเสียงของผมก่อนซากุไร-คุง

เธอลดมือของเธอที่วางอยู่บนไหล่ของซากุไร-คุงและวางทั้งสองมือไว้ข้างหลังเธอ

และจากนั้น เธอเว้นระยะจากซากุไรคุงเล็กน้อย

“เจ้าหญิง จีบกับซากุไร-คุงพอดีๆ” (มาโกโตะ)

“น-นั่นไม่ใช่นะ!” (ฟูเรีย)

เสียงของเธอแตกขณะที่เธอปฏิเสธมัน

มันไม่ใช่เหรอ?

ได้โปรดหยุดมันอย่างน้อยก็ต่อหน้าเจ้าหญิงโนเอลได้มั้ย

เธอได้ช่วยเรามากมายนะ เห็นมั้ย

หลังจากนั้น เจ้าหญิงโนเอลและซากุไร-คุงหันมาทางผม

“มาโกโตะ-ซัง นายลำบากนะวันนี้” (โนเอล)

“เจ้าหญิงโนเอล ขอบคุณมากสำหรับการช่วยเหลือที่นั่น” (มาโกโตะ)

ผมขอบคุณเธอที่เธอช่วยปิดผมเมื่อผมถูกเปิดเผยว่าเป็นสาวกของเทพมาร

ในทันนั้น สายตาเธอไปสู่ข้างผม

“เจเน็ต ดูเหมือนเธอจะอยู่ด้วยกันกับมาโกโตะ-ซัง” (โนเอล)

“ใช่…ยังไงซะ มันไม่มีอะเกี่ยวข้องกับพี่ โนเอล-เน่ซามะ…” (เจเน็ต)

เจ้าหญิงโนเอลและเจเน็ตซังรู้สึกว่าจะแข็งๆ

“......”

บรรยากาศที่กระอักกระอ่วนเล็กน้อยวิ่งมาระหว่างเจ้าหญิงโนเอลและเจเน็ต-ซัง

“มาโกโตะ-ซัง” (โนเอล)

เหมือนพยายามจะเปลี่ยนอารมณ์ เจ้าหญิงโนเอลพูดขึ้นมา

“อัลเธน่า-ซามะได้ยอมรับที่นายตามเทพธิดาของนาย คิดถึงความสำเร็จที่สปริงล็อกและเกรทคีธ นี่มันธรรมชาติ ที่แปลกคือที่เอสเธอร์-ซังพูด…เธอไม่ได้เหมือนแบบนั้นมากก่อน…” (โนเอล)

เธอพูดอย่างเดียวกันกับแม็กซิมิเลี่ยน-ซัง

ว่านิสัยของเธอเปลี่ยน

..แต่ออราเคิลนั่นคงจะ…

มาปรึกษากับโนอาห์-ซามะเกี่ยวกับเรื่องนี้ทีหลังเธอ

“ทากัตซูกิ-คุง นายออกไปที่ไหนมา? มีความลือว่าโป้ป-ซามะพยายามจะส่งเทมพลาร์เพื่อจัดการกับนายโดยตรง มันจะดีสุดถ้านายไม่ออกไปข้างนอกมาก” (ซากุไร)

ซากุไร-คุงพูดอย่างกังวล

เขาเพิ่งพูดว่าอะไรนะ?!

“ชั้นไม่รู้เรื่องนั้น…ชั้นจะใช้แปลงรูปเมื่อชั้นออกไป ขอบคุณ ซากุไร-คุง” (มาโกโตะ)

“ไม่ ชั้นบอกนายว่ามันดีกว่าที่จะไม่ออกไปข้างนอกเลย…” (ซากุไร)

ซากุไร-คุงทำสีหน้ามีปัญหากับที่ผมพูด

“อัศวินของชั้น คุยกับออราเคิลแห่งโชคชะตาเอสเธอร์ว่ายังไง?” (ฟูเรีย)

ฟูเรีย-ซังเข้าร่วมวงสนทนา

“เอ๋?!”

เจ้าหญิงโนเอลและซากุไร-คุงตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ

“มาโกโตะ-ซัง! นายไปเจอเอสเธอร์-ซังเหรอ?!” (โนเอล)

“นายคิดอะไรของนายน่ะ ทากัตซูกิ-คุง!” (ซากุไร)

“มันเป็นประสบการณ์ที่ออกผลดีจริง” (มาโกโตะ)

ผมแบ่งข้อมูลที่ผมได้จากออราเคิลแห่งโชคชะตา

เจเน็ต-ซังก็เสริมที่ผมพูดด้วย ดังนั้นไม่ควรจะมีความแตกต่างกับข้อมูลมาก

แต่เจเน็ต-ซัง เธอใก้ลกับผมมากไปแล้ว

“...หืมม ชั้นออราเคิลแห่งโชคชะตาก็เห็นอนาคตของชั้นไม่ได้ ชั้นตกใจ เธอแม้แต่ส่งฮีโร่ใส่เราด้วยนั่น” (ฟูเรีย)

ฟูเรีย-ซังพูดนี่ไม่พอใจ

“แต่นี่มันโล่งใจ เพราะทั้งหมดฟูจังจะไม่ทำอะไรแบบนั้น” (อายะ)

“...หรือเหมือนกับ ชั้นกังวลเกี่ยวกับซากุไร-คุงมากกว่า” (มาโกโตะ)

ผมไม่มั่นใจว่าจะทำมันดีมั้ย แต่ผมบอกพวกเข้าเกี่ยวกับอนาคตของฮีโร่แห่งแสงที่ตายที่ออราเคิลแห่งโชคชะตาบอกผม

…คุณพูดได้ว่านี่อย่างที่คาด แต่ซากุไร-คุง {รู้เกี่ยวกับมันอยู่แล้ว}

มันดูเหมือนว่าพวกเขาอยู่ในความรีบที่จะให้ซากุไร-คุงมีลูกส่วนหนึ่งก็เพราะเรื่องนนั้น

“นายไม่ต้องทำหน้าแบบนั้นหรอก ทากัตซูกิ-คุง อนาคตที่เห็นด้วยเวทมนตร์แห่งโชคชะตาไม่แน่นอน 100% เพราะทั้งหมดมันเป็นเวทมนตร์ที่มีผลให้เลี่ยงอนาคตที่ไม่ดี” (ซากุไร)

“ใช่…แต่ระวังตัวนะ โอเคมั้ย?” (มาโกโตะ)

ผมบอกนี่กับเพื่อนในวันเด็กของผมที่แข็งแกร่งแต่ใจดีเกินไป

“มันโอเค เรียวซูเกะ-ซัง มาโกโตะ-ซัง ประเทศแห่งแสงจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อเลี่ยงอนาคตที่ฮีโร่แห่งแสงตาย!” (โนเอล)

เจ้าหญิงโนเอลยืนยันอย่างทรงพลัง

เขาถูกรัก

“ในฐานะคนที่ใช่เวทมนตร์แห่งโชคชะตา ชั้นคิดว่ามันจะดีกว่าที่ไม่เปลี่ยนอนาคตนั่นนะ” (ฟูเรีย)

คนที่โยนนั่นเข้ามาคือฟูเรีย-ซัง

“ฟูริ? เธอพูดอะไรน่ะ?!” (ลูซี่)

“เจ้าหญิง เธอหมายความว่ายังไง?” (มาโกโตะ)

ลูซี่และผมแน่นอนว่าวิจารณ์คำพูดของฟูเรีย-ซัง

“เปลี่ยนอนาคตมันง่ายที่จะพูดมากกว่าทำ โอกาสที่ฮีโร่แห่งแสงจะถูกแทงนั้นสูงกว่า มันดีกว่าที่จะคิดว่าจะช่วยเขายังไงหลังจากที่เขาถูกแทงแล้ว ออราเคิลแห่งแสงนั่นใช้ชุบชีวิตได้ ดังนั้นถ้าเธอชุบชีวิตเขาหลังจากที่เขาถูกแทง มันควรจะดีกว่าที่ไม่สร้างปัญหาจากการเปลี่ยนอนาคต ใช่มั้ย” (ฟูเรีย)

“งั้นมันมีวิธีคิดแบบนั้นด้วย หือห์” (มาโกโตะ)

เข้าใจแล้ว…ผมพยักหน้าประทับใจ

“ชั้นก็คิดแบบนั้นด้วยเหมือนกัน ถ้าเราเปลี่ยนอนาคตโดยที่ไม่เห็นภาพเต็มๆทั้งหมด มันจะแม้แต่แพร่ผลของมันไปหาสิ่งอื่นได้ นี่คือที่ปราชญ์ผู้ยิงใหญ่ซามะกังวล” (ซากุไร)

ดูเหมือนซากุไร-คุงก็เห็นด้วยกับความคิดเห็นของฟูเรีย-ซัง

ถ้ามันเป็นคำพูดของปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ มันน่าเชื่อถือจริงๆ

“น-นั่นไม่ดีนะ! ปล่อยอนาคตที่เรียวซูเกะ-ซังโดนแทงมันแค่…!” (โนเอล)

“ช่างเป็นผู้หญิงที่ไม่เข้าใจอะไรซะเลย มันมีโอกาสที่มันจะสร้างอนาคตที่ไม่ดีแทน” (ฟูเรีย)

เจ้าหญิงโนเอลได้อยู่ฝั่ง ‘เปลี่ยนอนาคต’

ฟูเรียซังอยู่ฝั่ง ‘ตามโชคชะตาแล้วปรับตัวเข้ากับมัน’

ผมเข้าใจทั้งสองความเห็น แต่…

อ้าา เจ้าหญิงโนเอลและฟูเรีย-ซังเริ่มเถียงกันอีกแล้ว

สองคนนี้ไม่สนิทกันจริงๆ

(ซากุไร-คุง ชั้นปล่อยที่เหลือไว้ให้นายนะ) (มาโกโตะ)

ผมคิดอย่างนั้นอย่างสบายใจ

ชายที่เป็นที่นิยมลำบากจริงๆ

ให้ตายสิ…

งั้นตอนนี้ เมื่อผมได้บอกข้อมูลกับทุกคนแล้ว มากลับไปที่การฝึกแบบเดิมเถอะ

(มาโกโตะ หยุดทำเป็นเหมือนนายลืมส่วนที่สำคัญที่สุด) (โนอาห์)

หืม? ท่านพูดถึงเรื่องอะไรน่ะ โนอาห์-ซามะ?

“พูดถึงแล้ว ฮีโร่มาโกโตะ เจเน็ต-ซัง” (โซเฟีย)

เจ้าหญิงโซเฟีย ที่เงียบจนถึงตอนนี้ ไหลเข้ามา

“อ้าา โซเฟีย…เอ๋?” (มาโกโตะ)

เธอดึงแขนผม

“นายจะเกี่ยวแขนจนถึงเมื่อไหร่?” (โซเฟีย)

“อ้า” (มาโกโตะ)

อุ้ปส์

ผมไม่ได้สังเกตว่าเจเน็ต-ซังเกี่ยวแขนกับผมอีกครั้ง

เจ้าหญิงโซเฟียดึงผมและล็อคแขนของเธอไว้กับผม

“มีปัญหาเหรอ?” (เจเน็ต)

เจเน็ต-ซังยิ้มด้วยหน้าที่สดชื่น

เธอไม่ปล่อยแขนผม

“ชั้นมี ถอยจากเค้าเดี๋ยวนี้นะ” (โซเฟีย)

“โอ้ชั้น ชั้นเจเน็ตวาเลนไทน์นะ รู้มั้ย? แม้ว่ามันเป็นคำสั่งจากเจ้าหญิงของโรเซส ชั้นไม่มีหน้าที่ที่ต้องเชื่อฟัง

เจเน็ต-ซังใช้พลังที่เธอเป็นวาเลนไทน์อยย่างไม่ปราณี

“ฮีโร่มาโกโตะเป็นส่วนนึงของตระกูลโรเซส” (โซเฟีย)

“มันนี้ ชั้นบอกให้มาโกโตะเข้าร่วมตระกูลวาเลนไทน์ ชั้นได้คำตอบที่ดีๆ” (เจเน็ต)

“เอ๋?!”

มันไม่ใช่แค่เจ้าหญิงโซเฟีย เสียงของลูซี่และซา-ซังก็ซ้อนกันด้วย ขณะที่พวกเธอจ้องมาที่นี่

ถ้าเป็นแบบนั้น มันจะอันตราย

“เดี๋ยว! นั่นไม่ใช่ เจเน็ต-ซัง!” (มาโกโตะ)

พูดมันให้ถูก!

“...ทากัตซูกิ มาโกโตะปฏิเสธชั้นพูดว่าเค้ามีคู่หมั้นแล้ว” (เจเน็ต)

เจเน็ต-ซังพูดมันให้ถูกอย่างไม่เต็มใจ

ทั้ง 3 คนถอนหายใจโล่งใจกับสิ่งนี้

“นั่นทำไมชั้นจะใช้เวลาให้มาโกโตะตกหลุมรักชั้น และดังนั้น ชั้นจะให้เค้าหันมาหาชั้นแน่นอน” (เจเน็ต)

เจเน็ต-ซังยิ้มอย่างหวาน

อะ?!

“ไม่มีทางที่ฮีโร่ของโรเซส มาโกโตะ จะงอให้เธอ ชั้นจะไม่อนุญาตมัน” (โซเฟีย)

เจ้าหญิงโนเอลประกาศด้วยตาที่เย็นชา

“สงสัยเกี่ยวกับเรื่องนั้น” (เจเน็ต)

แต่เจเน็ต-ซังไม่ทำลายท่าทีที่กล้าของเธอ

เธอพูดว่าเธอจะคุยกับเจ้าหญิงเกี่ยวกับมัน

พอมาคิดว่าเธอจะบังคับมันด้วยพลังของขุนนางศักดิ์สิทธิ์ทั้งห้า…

“เจ้าหญิงโซเฟีย มันมีมอนสเตอร์อาละวาดในโรเซสไม่นานมานี้ใช่มั้ย? จนถึงตอนนั้ เธอได้รับการช่วยเหลือจากประเทศแห่งไฟและประเทศแห่งแสง อัศวินอากาศทิศเหนือของเราได้ไปที่นั่นและช่วยอย่างบ่อยครั้งในการปราบมอนสเตอร์ แต่เนื่องจากการเตรียมการสู้กับลอร์ดปีศาจ กองทัพต่างประเทศไม่สามาระจะพึงพาได้ มันดูเหมือนว่าเธอได้จัดการมันด้วยนักผจญภัยเพราะมันไม่มีทางเลือกอื่น แต่นักผจญภัยมีราคาสูง และมันต้องถูกจ่ายเต็มๆแต่ละครั้ง มันมีผลกับการเงินของโรเซส ใช่มั้ย?” (เจเน็ต)

เจเน็ต-ซังได้พูดเกี่ยวกับความจริงที่ผผมไม่รู้

“โซเฟีย… นั่นจริงเหรอ?” (มาโกโตะ)

“...มันจริง” (โซเฟีย)

เจ้าหญิงโซเฟียพูดอย่างเดือดดาล

‘ทำไมเธอไม่บอกชั้น?’ คือที่ผมคิด แต่…นี่มันไม่ใช่ปัญหาที่ผมจัดการได้ด้วยตัวเอง…

“ถ้ามันเกี่ยวกับเงิน ฟูจิยังได้…” (มาโกโตะ)

“จริงๆแล้ว… ลอร์ดฟูจิวาระได้ให้เรายืมเงินจำนวนค่อนข้างมาก” (โซเฟีย)

จริงอ่ะ?

งั้นพวกเขาก็ทำอย่างนั้นไปแล้ว หือห์

และพวกเขาก็ยังมีไม่พอแม้อย่างนั้น…

“ถ้าชั้นแต่งงานกับทากัตซูกิ มาโกโตะ มันจะง่ายต่อการเคลื่อนไหวอัศวินอากาศทิศเหนือ ดินแดนของโรเซสและวาเลนไทน์ห่างกัน ดังนั้นเรานำส่วนหนึ่งของอัศวินอากาศทิศเหนือไว้ที่โรเซสได้ มันจะมีค่าบำรุงรักษา แต่เมื่อพิจารณามอนสเตอร์ที่ปรากฏในสถานการณ์นี้ ชั้นไม่คิดว่าเธอปล่อยมันไว้เฉยๆได้” (เจเน็ต)

ที่เจเน็ต-ซังพูดมีเหตุผล…เมื่อมองผ่านๆ

ผมเป็นมือใหม่เรื่องการเมือง ดังนั้นผมไม่รู้มากเกี่ยวกับเรื่องนั้น แต่ดูจากที่เจ้าหญิงโซเฟียคิดแล้ว มันน่าจะเป็นคำแนะนำที่ดี

“แน่นอนว่า ชั้นจะไม่ขอคำตอบทันที แต่คิดเกี่ยวประเทศของเธอนะ โอเค๊?” (เจเน็ต)

“...โอเค” (โซเฟีย)

เจเน็ต-ซังและเจ้าหญิงโซเฟียได้คุยกันด้วยหน้าที่จริงจังของนักการเมือง และพวกเธอคิดเกี่ยวกับประเทศของพวกเธอ

…ดูไม่เหมือนว่าจะมีอะไรที่ผมพูดกับเรื่องนั้นได้

มันเป็นเรื่องซับซ้อนนอกความรู้ของผม

“เฮ้ เฮ้ มาโกโตะ” (ลูซี่)

ลูซี่ดึงแขนเสื้อผม

เมื่อผมหันกลับไป ลูซี่และซา-ซังได้จ้องอย่างเย็นชา

“ม-มีอะไรเหรอ?” (มาโกโตะ)

“ทากัตซูกิ-คุง นายทำหน้าเหมือนมันเป็นปัญหาคนอื่น แต่นายคงจะไม่ไปอยู่กับที่ของเจเน็ต-จังเมื่อนั่นถูกตัดสินใจใช่มั้ย ทากัตซูกิ-คุง?” (อายะ)

ไม่ใช่ว่าพูดแบบนั้นมันคลุมเคลือไปเหรอ ซา-ซัง?

“ไม่ ชั้นจะยังเป็นฮีโร่ของโรเซส และเราอยู่ในมักกาเรนได้เหมือนเคย แล้วก็เงื่อนไขของการเป็นภรรยาของเจเน็ต-ซังเห็นว่าเค้าต้องเอาชนะเกรา-ซังได้” (มาโกโตะ)

“ไม่ใช่ว่ามันจะไม่มีผู้สมัครเลยเหรอถ้างั้นอ่ะ…?” (ลูซี่)

ลูซี่พูดความเห็นเดียวกับผมเลย

“อะไร นั่นมันโล่งใจ~ งั้นนั่นหมายความว่าเจเน็ต-จังไม่ได้รักทากัตซูกิ-คุง!” (อายะ)

คิ้วของเจเน็ต-ซังกระตุกกับคำพูดของซา-ซัง

หืม? ไม่ใช่ว่าเรามีการสนทนาแบบนี้มาก่อนเหรอ…?

“เดี๋ยวก่อนนั่น อายะ-ซัง มีบางอย่างที่ชั้นต้องพูด” (เจเน็ต)

เจเน็ต-ซังหันไปแล้วมองผม

“ชั้น…ก็รักทากัตซูกิ มาโกโตะ…” (เจเน็ต)

“!!”

เจเน็ต-ซังพูดสิ่งหนี้ด้วยหน้าที่แดง

เจ้าหญิงโซเฟีย ลูซี่ และซา-ซังทำสีหน้าช็อก

“มาโกโตะ…ชั้นจะเตรียมห้องให้นายในปราสาทวาเลนไทน์นะ โอเคมั้ย?” (เจเน็ต)

เจเน็ต-ซังวางมือลงบนแก้มของผมและยิ้มอย่างมีเสน่ห์

มันต่างจากเวลาที่เธอเป็นอัศวินเพกาซัสอย่างสิ้นเชิง

ผมได้ยินเสียงกัดฟันของบางคนได้

“...ลืมที่ชั้นพูดเมื่อกี้นี้” (โซเฟีย)

“เอ๋?” (เจเน็ต)

“เราไม่ต้องการการสนับสนุนจากอัศวินอากาศทิศเหนือ! เอามือออกเดี๋ยวนี้นะ!” (โซเฟีย)

“เจ้าหญิงโซเฟีย…ชั้นไม่คิดว่ามันเป็นทางเลือกที่ฉลาดที่จะตัดสินจากความอิจฉา” (เจเน็ต)

“ชั้นไม่ได้ตัดสินใจผิดพลาดที่นี่” (โซเฟีย)

“ชั้นแม้แต่ใช้เหตุผลกับเธอก็ไม่ได้” (เจเน็ต)

ลมนั้นปั่นป่วน

“...แค่ออกจากเค้าได้แล้ว อัศวินหมดอายุ” (โซเฟีย)

สีหน้าของเจเน็ต-ซังเปลี่ยนกับคำพูดของเจ้าหญิงโซเฟีย

เดี๋ยว โซเฟีย-ซัง?!

“...ช่างเป็นออราเคิลที่หัวแแข็ง นั่นทำไมฮีโร่ต่างโลกคนอื่นวิ่งหนีจากเธอ” (เจเน็ต)

ที่เจเน็ต-ซังพูดทำให้ตาของเจ้าหญิงคมขึ้น

“เจเน็ต หุบปาก” (โซเฟีย)

“มาลองหน่อยมั้ยล่ะ โซเฟีย?” (เจเน็ต)

เจ้าหญิงโซเฟียและเจเน็ต-ซังได้จ้องกันในระยะที่จมูกแตะกันได้

อืม…หลายอย่างมันมาแบบนี้ได้อย่างไร?

“โอเค โซฟี่-จัง ใจเย็นลงนิดนึง” (อายะ)

ซา-ซังลากเจ้าหญิงโซเฟียออกไป

(ทากัตซูกิ-คุง ไองี่เง่า) (อายะ)

ผมได้ยินคำพึมพำนั้น

“มา มา ฟูริ มาไปทางนั้นกันเถอะ” (ลูซี่)

ในอีกทางหนึ่ง ลูซี่ได้ลากฟูเรีย-ซังไป

ลูซี่ได้ ‘เบร่’ แล้วแลบลิ้นของเธอออกมา

ซากุไร-คุงและผมสบตากัน

หน้าของเขาหน้าสมเพช และมันเป็นไปได้สูงว่ามันเหมือนกันกับผม เราโดยพื้นฐานแล้วสะท้อนกันเป็นกระจก

(ช่างน่าสมเพช) (โนอาห์)

มันอย่างที่เทพธิดาได้พูดแหละ

◇◇

ซักพักหลังจากนั้น วันที่คล้ายกันดำเนินต่อไป

ในท้ายที่สุด เจเน็ต-ซังได้เริ่มเคลื่อนอัศวินอากาศทิศเหนือไปที่โรเซส

มมันดูเหมือนเมื่อเธอปรึกษาของพี่กับเธอและกัปตัว เกราลท์-ซัง เขาพูดว่า ‘เอาไปมากเท่าที่เธอต้องการเลย!’

เกรา-ซัง แมนจริงๆ!

แล้วก็ นายพลทาริสก้ามาและพูดว่า: ‘ประเทศแห่งไฟจะสนับสนุนมาโกโตะ-โดโนะ’

แม็กซิมิเลี่ยน-ซังพูดว่า: ‘ถ้านายมีปัญหาเรื่องอะไร ชั้นจะมาช่วยได้ตลอดเวลา’

ซากุไร-คุงก็โผล่มาด้วย

ซากุไร-คุงและผมไปกินข้าวนอกบ้านกับฟูจิ-ยังและเรามีความสุขกับเวลาเก่าๆ

มีปัญหาเล็กๆปัญหาหนึ่งนะ

“โอ้ เธอมาที่นี่อีกแล้ว หมดอายุ-ซัง” (โซเฟีย)

“ฮัลโหลนั่น ออราเคิลหัวแข็ง” (เจเน็ต)

ความสัมพันธ์แบบขวากหนามระหว่างเจ้าหญิงโซเฟียและเจเน็ต-ซัง

มันไม่เหมือนกับพกวเธอสู้กันอยู่ พวกเธอปรึกษาเกี่ยวกับการจัดการอัศวินอากาศทิศเหนือ

พวกเธอทำอย่างนั้น แต่การสนทนานั้นน่ากลัว

ผมได้ฟังจากด้านข้างระหว่างที่รู้สึกเย็นวาบ

…สองคนนี้ได้พูดกับผมระหว่างนั้น

ลูซี่และซา-ซังได้บ่นทุกวัน

“นายไม่ได้อยู่ด้วยกันกับชั้นเลยหลังๆ มาโกโต” (ลูซี่)

“ทากัตซูกิ-คุง ชั้นเหงา~” (อายะ)

“ชั้นจะไปเป็นเพื่อนการฝึกของเธอ ดังนั้นเราจะหาเวลา!” (มาดกโตะ)

ผมได้สร้างเวลาจากการเฉือนเวลานอน

พอมาคิดว่าเทคนิคตัดการนอนที่ผมฝึกเพื่อไว้เล่นเกมตลอดคืนจะมีประโยชน์ที่นี่

(ให้มันพอดีๆ นายจะทำตัวของนายพัง) (โนอาห์)

อ-โอเค

ใช่ โนอาห์-ซามะ

ขอโทษที่ทำให้ท่านกังวล

…แต่ในท้ายที่สุด ทุกคนได้ดูแลผม ดังนั้นผมไม่ติดกับการรุกของโป้ป เจ้าชายคนแรก หรือออราเคิลเอสเธอร์

นั่นทำไมคนหลายคนรวมตัวกัน

นั่นทำไมพวกเธอมีบางคนอยู่กับผมตลอด

ผมขอบคุณสิ่งนั้น

หลายวันแบบนั้นได้ผ่านไป และเช้าวันหนึ่งอัศวินโรเรสได้วิ่งมาที่เราและหายใจไม่ทัน

ด้วยการรายงานอย่างหนึ่ง

“กองทัพของราชาสัตว์ซากันและราชามอนสเตอร์ทะเลฟอร์เนียสได้เริ่มเดินทัพมาสู่ทวีปตะวันตกครับ!”

สงครามเริ่มแล้ว

เป้าหมายเดือน 4/66

ค่าเน็ต 150/200

กาแฟ 0/300

ค่าไฟ 20/1000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: "wayuwayu แปล"

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด