บทที่107

คร็อกโคไดล์เดินตรงมาหน้ารอนห่างออกไปเพียงเล็กน้อย เขาสะบัดมือ เวลาต่อมาทรายได้รวมกันกลายเป็นทรายที่มีความคมเหมือนมีด “เดสเสิร์ท สปาด้า!”

“พลังระดับนี้?” รอนส่ายหัว เขากระโดดขึ้นไปแล้วเตะออกโดยไม่ได้ใช้ฮาคิ แต่เขาใช้แค่พลังของสถานะระดับสองร้อยธรรมดา เพียงการเตะครั้งเดียว คมมีดทรายที่พุ่งออกมาก็ถูกสลายไป เศษทรายฟุ้งกระจายเต็มร่างของรอน

“ท่านี้ก็ทำอะไรแกไม่ได้เหมือนกันเหรอ?” คร็อกโคไดล์เริ่มจริงจังขึ้น สายตาคมจับจ้องที่รอนจากนั้นก็ย่อตัวลง กดมือบนพื้นทรายแล้วตะโกน “หลุมทรายดูด! ถูกฝังทั้งเป็นไปซะเถอะ!”

พื้นดินทั้งหมดกลายเป็นทรายในพริบตา จากนั้นตรงพื้นทรายดูดก็มีมีดทรายโผล่ขึ้นมาอีกครั้ง “คราวนี้ล่ะ แกตายแน่ไอ้เด็กเวร!”

รอนกระโดดขึ้นง่าย ๆแล้วกระทืบลงพื้นทราย ในขณะเดียวกัน มือของเขาก็กลายมาเป็นสีดำแล้วจับมีดทรายที่โผล่ขึ้นมาจากพื้นอย่างง่ายดาย เพียงออกแรงบีบนิดหน่อย การโจมตีของคร้อกโคไดล์ก็สลายไปทันที

ร่างกายของคร็อกโคไดล์ระเบิด เมื่อทำลายการโจมตีของเขา รอนก็ได้ส่งฮาคิกลับไปโจมตีสวนกลับทำให้แขนของเขาระเบิดออก

“เป็นไปไม่ได้!” ไม่ไกลจากที่นั่น คนของบาร็อกเวิร์คได้แต่ตกตะลึงกับภาพที่เห็น “เห็นได้ชัดว่าบอสเอาจริงแล้ว แต่ชายคนนั้นยังดูสบาย ๆอยู่เลย เขาควรที่จะใช้พลังเต็มที่เพื่อสู้กับบอสไม่ใช่เหรอ?”

“ไม่จริงใช่ไหม?” มิสดับเบิ้ลฟิงเกอร์ไม่อยากเชื่อ “ผู้ชายคนนั้นแข็งแกร่งถึงขนาดที่เจ็ดเทพโจรสลัดอย่างบอสยังไม่สามารถสู้ได้จริงเหรอ?”

“บางที... ก็อาจจะเป็นไปได้” มิสเตอร์วันพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ “สุดท้ายแล้ว เขาก็คือคนที่เอาชนะตาเหยี่ยว มิฮอร์ค เขาคือนักดาบอันดับหนึ่งของโลกในตอนนี้ แถมเขายังไม่ได้ชักดาบออกมาสักเล่ม”

“มันเริ่มน่ากลัวเกินไปแล้วใช่ไหม?”

ในอีกด้านหนึ่ง วีวี นามิและคนอื่นที่เห็นภาพนี้ก็ส่งเสียดีใจอย่างมีความสุข

“กัปตัน เอาเลย!” นามิตะโกน ใบหน้าของเธอฉายแววความสุข แน่นอนว่ารอนจะชนะอย่างแน่นอน แม้ว่าพวกเธอจะมั่นใจเต็มเปี่ยม แต่อีกฝ่ายก็เป็นหนึ่งในเจ็ดเทพโจรสลัด พวกเขาอดเป็นห่วงรอนไม่ได้ ทว่าพอมองดูแล้ว เห็นได้ชัดว่ากัปตันของพวกเธอเหนือกว่า

“คุณรอน แข็งแกร่งจริง ๆเลย!” คายะยิ้ม

“แน่นอนอยู่แล้วไม่ใช่เหรอพี่คายะ!” อาปิสพูดยืนยัน “การต่อสู้นี้เราจะชนะแน่!”

“ผู้ชายคนนี้...” มิสวาเลนไทน์ดูการต่อสู้ด้วยสายตาตกตะลึง “แม้แต่บอสคร็อกโคไดล์ก็ยังไม่สามารถชนะเขาได้? พระเจ้า ฉันจะถูกเขาจับไปตลอดเหรอ แต่... ดูเหมือนว่าจะไม่มีอะไรผิดที่จะอยู่กลุ่มโ๗รสลัดนี้ แถมฉันยังจะได้รับพลังที่เขาจะมอบให้ด้วย”

“ฉันไม่คิดลเยว่าแกจะแข็งแกร่งขนาดนี้” คร็อกโคไดล์คำรามด้วยความโกรธ เขากระโดดขึ้นไปบนอากาศ “เดสเสิร์ท ลา สปาด้า!”

ทรายในอากาศและพื้นได้มารวมกันจนกลายเป็นใบมีดทรายที่มีสีทองระยับ คร็อกโคไดล์ได้พุ่งเข้ามาและใช้ทรายที่เต็มไปด้วยความแข็งไม่ต่างอะไรจากเหล็กกล้าฟันไปที่รอนอย่างเต็มกำลัง

ทางรอนเอง เขาไม่มีความคิดที่จะหลบมันด้วยซ้ำไป เขายกมือแล้วกระแทกมันกลับไป

“ปัง!”

เดสเสิร์ท ลา สปาด้าของคร็อกโคไดล์ระเบิดจากนั้นร่างของคร็อกโคไดล์ก็ลอยออกไปอย่างรุนแรง ในขณะที่ทั้งสองปะทะกัน คร็อกโคไดล์ไม่สามารถต้านทานได้เลยสักนิดเดียว ทำได้เพียงยอมรับการโจมตีแล้วถูกกระแทกออกไปอย่างรุนแรงแบบนี้

“ถ้านายไม่มีท่าที่ดีกว่านี้ อย่างนั้นก็ได้เวลาตายแล้วล่ะ” รอนหมดความสนใจจะเล่นกับอีกฝ่ายต่อไป เขาก้าวไปหาคร็อกโคไดล์ช้า ๆ มันหมดเวลาที่จะเล่นแล้ว

ช่องว่างระหว่างความแข็งแกร่งในปัจจุบันของรอนกับเจ็ดเทพโจรสลัดนั้นใหญ่เกินไป ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่คร็อกโคไดล์เป็นเพียงคนที่แข็งแกร่งลำดับท้าย ๆของเจ็ดเทพโจรสลัด ตอนนี้รอนยังไม่ได้ชักดาบออกมาด้วยซ้ำ แถมอีกฝ่ายยังใช้ฮาคิไม่ได้ด้วย การใช้ฮาคิในการจัดการเป็นการรังแกอีกฝ่ายจริง ๆ

รอนเดินไปหาคร็อกโคไดล์ที่ทรุดลงกับพื้นอย่างใจเย็นและเอื้อมมือไปยังหัวของคร็อกโคไดล์

“ดูความแข็งแกร่งของฉันให้ดี ๆ” รอนสะบัดมือด้วยวิชาไร้ดาบของเขา ทันใดนั้นทรายที่อยู่บนพื้นก็ได้ถูกผ่าออก เศษทรายต่างพุ่งขึ้นบนอากาศ ตลบอบอวลจนไม่เห็นว่ารอนและคร็อกโคไดล์อยู่ตรงไหน

พลังออร่าของวิชาไร้ดาบที่มีความสูงเกือบร้อยเมตรได้พุ่งขึ้นฟ้า มันฟาดฟันผ่านร่างของคร็อกโคไดล์และผ่าท้องฟ้าให้แยกออกราวกับโลกกำลังล่มสลาย

ทุกคนที่กำลังดูอยู่ได้แต่ช็อกและหัวใจหล่นไปที่ตาตุ่ม พวกเขามองไปยังตำแหน่งของรอนที่ยืนอยู่

หลังจากที่คนขององค์กรบาร็อกเวิร์คเห็นว่าทรายได้กระจายคลุ้งไปทั่ว แถมออร่าที่ฟันท้องฟ้านั่นก็มีทรายปนอยู่ พวกเขาก็หัวเราะออกมา “ฮ่าฮ่าฮ่า สมกับเป็นบอสจริง ๆ สุดท้ายเขาก็ชนะ ไอ้เด็กที่ชื่อรอนนั่นเขาไม่รู้หรอกว่ากำลังเผชิญหน้ากับใครอยู่!”

“ใช่ ชนะแล้ว ตราบใดที่บอสเอาชนะหมอนั่นได้ อลาบัสต้าก็ยังอยู่ในแผนการของเรา”

ตรงนั้น นามิและคนอื่น ๆต่างก็หน้าเปลี่ยนสี ใบหน้าของพวกเธอซีดเซียว

“คุณรอน...” คายะพึมพำ

“เป็นไปไม่ได้” นามิกัดปากแล้วพูดอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา “หมอนั่นจะแพ้แบบนี้ไม่ได้นะ”

“ตายแล้ว... หมอนั่นตายแล้วเหรอ?” มิสวาเลนไทน์อึ้ง จิตใจของเธอกำลังสับสน

แม้แต่ราชาคอบบร้าและโคซาก็ยังมองการต่อสู้ที่อยู่ ๆก็เปลี่ยนไปอย่างกังวล พวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

วีวีสูดหายใจเข้าลึก ๆและเธอเดินออกไปที่สนามรบด้วยสีหน้าสงบ “ฉันไม่เชื่อว่าคุณรอนจะแพ้ค่ะ ฉันไม่เชื่ออย่างนั้นหรอก!”

“อื้อ... วีวี เธอไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับฉันหรอก” เสียงรอนดังออกมาจากกลุ่มทรายที่ปลิวคลุ้ง “ฉันบอกเธอนานแล้วไม่ใช่เหรอว่าไม่มีใครในโลกนี้เอาชนะฉันได้ ไม่ต้องพูดถึงเจ็ดเทพโจรสลัดเลย ต่อให้สี่จักรพรรดิหรือสามพลเรือเอกมาเองก็ไม่มีใครเอาชนะฉันได้!”

เมื่อทุกคนได้ยินเสียงของรอน วีวีก็แสดงท่าทางดีใจทันที สาว ๆคนอื่นก็เกิดความตื่นเต้นขึ้นมา

ทว่าสมาชิกขององค์กรบาร็อกเวิร์คหยุดหัวเราะกระทันหันและมองดูรอนที่อยู่ท่ามกลาวกลายอย่างตกตะลึงทีละคนแทน