ตอนที่แล้วบทที่ 20 : คัมภีร์หนังแกะอันเดด
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 22 : ค้นพบ

บทที่ 21: สกิลระดับมาสเตอร์


บทที่ 21: สกิลระดับมาสเตอร์

คัมภีร์หนังแกะอันเดด?

เขาสามารถรับหนังสือสกิลอันเดดแบบสุ่มได้อย่างงั้นหรอ?

เมื่อเห็นคัมภีร์หนังแกะนี้ ดวงตาของลู่หยานก็สว่างขึ้น สิ่งนี้มีประโยชน์มาก

แม้ว่าหนังสือสกิลอันเดดที่เขาจะได้รับมานั้นจะเป็นแบบสุ่มและเขาก็อาจจะได้รับสกิลที่ไร้ค่า แต่มันก็ยังนับเป็นไอเทมที่ดีมากสำหรับลู่หยาน

ท้ายที่สุดแล้ว มันก็มีหนังสือสกิลอันเดดไม่มากนัก นอกเหนือจากสินค้าพื้นฐานแล้ว มันก็แทบจะไม่มีสินค้าหมุนเวียนในตลาดเลย

เขาเพิ่งถามเสี่ยวฉีว่ามีหนังสือสกิลอันเดดในไห่หลานการค้าหรือไม่ แต่ท้ายที่สุดแล้ว มันก็ไม่มีเลยในเมืองหลินอัน

“คัมภีร์หนังแกะนี้มีราคาเท่าไหร่?” ลู่หยานมองไปที่เสี่ยวฉีและถาม

เสี่ยวฉีมองไปที่คัมภีร์และพูดตรงๆ ว่า “เรียนนายท่าน คัมภีร์หนังแกะนี้มีราคา 100,000 เหรียญพลังงาน มันถือว่าค่อนข้างถูกเมื่อเทียบกับสินค้าในระดับเดียวกัน”

ลู่หยานพยักหน้า เสี่ยวฉีพูดถูก หากเป็นหนังสือที่คล้ายกันกับเล่มนี้แต่เป็นของอาชีพอื่น ราคาของมันก็จะไม่ต่ำกว่า 500,000 เหรียญพลังงาน

หลังจากซื้อคัมภีร์หนังแกะนี้มาแล้ว ลู่หยานก็ไม่ลังเลและเปิดม้วนหนังแกะโดยตรงตามคำแนะนำของเสี่ยวฉี

ทันใดนั้นลู่หยานก็รู้สึกได้ถึงพลังอันเดดที่พุ่งออกมาจากคัมภีร์หนังแกะและลอยเข้าสู่ร่างกายของเขาอย่างรวดเร็ว

ในไม่ช้า ลู่หยานก็รู้สึกได้ถึงพลังที่เพิ่มเข้ามาในร่างกายของเขา

[ ซากศพลอบสังหาร (ระดับมาสเตอร์) ]

[ ระดมพลังอันเดดเพื่อปกปิดร่างกายของคุณ มันสามารถปิดซ่อนรูปร่างของคุณและทำให้คุณทะลุผ่านวัตถุต่างๆ ได้ ยิ่งพลังอันเดดแข็งแกร่งมากเท่าไหร่ เอฟเฟกต์ก็จะยิ่งดีขึ้นมากเท่านั้น ]

ลู่หยานเลิกคิ้วขึ้น เขาไม่ได้คาดคิดว่าเขาจะได้รับสกิลระดับมาสเตอร์ โชคของเขายังดีอยู่!

นอกจากนี้ ซากศพลอบสังหารนี้ก็ยังเป็นสกิลอำพรางตัวซึ่งเป็นสิ่งที่เขากำลังต้องการในขณะนี้

ลู่หยานครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขายังมีเหรียญพลังงานเหลืออยู่อีก 800,000 เหรียญ เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งและมองไปที่เสี่ยวฉีข้างๆ เขา “คุณมีไอเทมเก็บของไหม”

เสี่ยวฉีพยักหน้าและพูดว่า “แน่นอน ไอเทมเก็บของของที่นี่แบ่งออกเป็นประเภทที่สามารถเก็บวัตถุที่ไม่มีชีวิตกับประเภทที่สามารถเก็บสิ่งมีชีวิตได้ ไม่ทราบว่าคุณต้องการแบบไหนดีนายท่าน?”

“เอาแค่อันที่สามารถเก็บสิ่งไม่มีชีวิตได้ก็พอแล้ว” ลู่หยานพูดโดยตรง

ไอเทมเก็บของที่สามารถเก็บสิ่งมีชีวิตได้นั้นมีราคาแพงกว่าแบบเก็บสิ่งที่ไม่มีชีวิตมาก

ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้ลู่หยานก็ยังไม่ต้องการจะจัดเก็บสิ่งมีชีวิตใดๆ

เสี่ยวฉีพยักหน้าแล้วพาลู่หยานไปดูไอเทมเก็บของ

ที่นี่มีไอเทมเก็บของทุกประเภท มันมีทั้งสร้อยข้อมือ สร้อยคอ และอื่นๆ

ราคาของพวกมันจะแตกต่างกันไปตามขนาดพื้นที่จัดเก็บ

ลู่หยานเลือกสร้อยคอเส้นเล็กอย่างรวดเร็ว พื้นที่จัดเก็บภายในไม่ได้ใหญ่นัก มันมีขนาดเพียงสิบลูกบาศก์เมตร แต่ราคาของมันก็พุ่งสูงถึง 500,000 เหรียญพลังงานแล้ว

ในขณะนี้ ลู่หยานก็ซื้อทุกอย่างที่เขาต้องการเสร็จเรียบร้อยแล้ว

เขาเดินเข้ามาพร้อมกับเหรียญพลังงานสามล้านเหรียญ แต่ตอนนี้เขาก็กลับออกไปพร้อมกับเหรียญพลังงานเพียง 300,000 เหรียญเท่านั้น

หลังจากจ่ายค่ารักษาพยาบาลของลั่วหลิวลี่แล้ว เขาก็จะเหลือไม่มากนัก

โดยทั่วไปแล้ว รางวัลอันดับหนึ่งของโรงเรียนนั้นก็เพียงพอแล้วสำหรับผู้เข้าสอบที่จะใช้เพื่อพัฒนาตนเองเป็นเวลาหนึ่งเดือน

ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขาก็ยังสามารถใช้เพื่อพัฒนาร่างกายจนไปถึงขีดสุดได้อย่างเต็มศักยภาพ

ถึงอย่างนั้น โดยพื้นฐานแล้ว ลู่หยานก็กลับใช้เวลาทั้งหมดน้อยกว่าหนึ่งชั่วโมงในการถลุงเงิน

พร้อมกับทุกสิ่งที่เขาซื้อ ลู่หยานก็เดินทางกลับบ้านในทันที

ในขณะนี้ฝนเริ่มตกแล้ว

ลู่หยานทำอาหารง่ายๆ กินและเริ่มฝึกหลังจากรับประทานอาหารเสร็จ

หลังจากออกกำลังกาย เขาก็อาบน้ำและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู มันมีสายที่ไม่ได้รับ

มันเป็นของหยางเว่ย

“หยางเว่ย? ว่าไง?” ลู่หยานโทรกลับไป

“ไอ้บัดสบ! ลู่หยาน นายมันชั่ว นายวิ่งหนีทันทีเลยหลังจากการสอบเข้ามหาวิทยาลัยจบ ทำไมนายถึงไม่รอฉัน?”

“นอกจากนี้ ตอนนี้นายก็ยังมีชื่อเสียงแล้ว นายเคลียร์ระดับฝันร้ายได้อย่างรวดเร็ว ถ้าฉันไม่ยืนยันซ้ำๆ ฉันก็คงจะนึกว่ามันเป็นผู้เข้าสอบที่มีชื่อเดียวกันกับนาย!”

“เห้อ~ ฉันได้ยินมาว่าคราวนี้นายติดหนึ่งในสามอันดับแรกของมณฑลอย่างแน่นอน รีบออกมาเถอะ มาฉลองกันคืนนี้ ฉันจำได้ว่านายยังเวอร์จิ้นอยู่ใช่ไหม? มานี่ เดี๋ยวฉันจะช่วยนายแก้ไขมันเองในคืนนี้!”

ทันทีที่เขาโทรกลับ หยางเว่ยก็ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงอันตื่นเต้น

ลู่หยานยิ้ม “วันนี้ฉันยังมีงานต้องทำแล้ว ไว้พรุ่งนี้ฉันจะเลี้ยงอาหารนายเอง นอกจากนี้ ฉันก็ยังมีเรื่องจะขอความช่วยเหลือจากนายด้วย”

เสียงที่น่ารังเกียจของหยางเว่ยดังขึ้นอย่างกระตือรือร้น “ช่วยอะไร? หรือว่านายจะขี้อายเกินกว่าจะออกไปข้างนอก นายเลยอยากจะให้ฉันพาผู้หญิงไปส่งถึงที่หน้าบ้านของนายแทน?”

ลู่หยานรู้สึกเอือมระอากับความคิดอันต่ำตมของอีกฝ่ายและรีบพูดตอบกลับไป “ไร้สาระ! ฉันไม่ได้น่าสิ้นหวังเหมือนกับนายนะ นายมีรถโทรมๆ ที่พอจะใช้งานได้บ้างไหม? เอาคันที่นายไม่ได้ขับนะ ฉันต้องการจะใช้มันสักหน่อย”

หยางเว่ยตกตะลึงไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “รถโทรมๆ หรอ? ฉันมีรถมัสแตงที่ไม่ได้ขับมานานแล้วอยู่คันหนึ่ง ฉันจะให้คนเอาไปส่งให้นายก็แล้วกันนะ”

มัสแตง?

มุมปากของลู่หยานกระตุก รคคันนี้มันมีมูลค่ามากกว่าหนึ่งล้านหยวนไม่ใช่หรอ?

แม้ว่ามันจะไม่ได้มีค่าเท่ากับเหรียญพลังงานหนึ่งล้านเหรียญ แต่มันก็ยังเป็นรถที่ดีมาก มันจะเป็นรถโทรมๆ ไปได้อย่างไร?

ดูเหมือนว่าหยางเว่ยจะรวยกว่าที่เขาคิดเอาไว้เสียอีก

ลู่หยานกล่าวว่า “ไม่จำเป็นต้องเอามาส่งหรอก ฉันจะให้ที่อยู่กับนาย นายแค่สั่งคนของนายให้เอารถไปจอดไว้ตรงนั้นก็พอ อย่าลืมเสียบกุญแจทิ้งไว้ในรถด้วยล่ะ”

“เข้าใจแล้ว! ฉันจะจัดการให้นายเดี๋ยวนี้แหละ แต่อย่าลืมเกี่ยวกับอาหารของเราในวันพรุ่งนี้นะ” หยางเว่ยตอบตกลงอย่างง่ายดาย

หลังจากวางสาย ลู่หยานก็จ้องมองไปที่นอกหน้าต่าง

ในขณะนี้ กลางคืนก็มืดลงแล้ว และฝนข้างนอกก็ตกหนักอยู่เช่นเดิม ดูเหมือนว่าคืนนี้หลินอันจะกำลังประสบกับภัยพายุ

ไฟของผู้อยู่อาศัยโดยรอบเริ่มถูกปิดลง

ลู่หยานเองก็ปิดไฟในห้องและนอนลงบนเตียง

สามชั่วโมงต่อมา ลู่หยานลืมตาขึ้นและมองไปที่โทรศัพท์ของเขา มันเป็นเวลาตีสอง

ลู่หยานลุกขึ้นจากเตียงอย่างรวดเร็วและหยิบอุปกรณ์ที่เขาเตรียมไว้ข้างตัวเขาขึ้นมา เขาจับเคียวสีดำเอาไว้แน่น จากนั้นจึงเปิดหน้าต่างดูลมและฝนจากข้างนอกก่อนจะกระโดดลงมาจากหน้าต่าง..

ความสูงชั้นสามไม่ใช่ปัญหาสำหรับลู่หยานในปัจจุบัน

เสียงของหล่นดังขึ้น แต่มันก็ไม่ได้ดังชัดเจนอะไรท่ามกลางเสียงห่าฝนที่ตกหนักอยู่โดยรอบ

สถานที่ที่ลู่หยานอาศัยอยู่นั้นค่อนข้างทรุดโทรม ดังนั้นท่ามกลางสายฝนที่ตกหนัก ไฟตามท้องถนนจึงติดๆ ดับๆ และสภาพแวดล้อมโดยรอบก็ดูเหมือนจะตกอยู่ในความมืดมิด

ลู่หยานฉวยโอกาสในตอนกลางคืนจากไปอย่างรวดเร็ว หลังจากเลี้ยวอยู่หลายครั้ง เขาก็มาถึงซอยๆ หนึ่ง

รถหรูคันใหม่ที่ดูไม่โทรมมากนักกำลังจอดอยู่ตรงนั่น

“หยางเว่ยร่ำรวยจริงๆ ดูเหมือนว่าที่ผ่านมาฉันจะประเมินเขาต่ำไป”

ลู่หยานเปิดประตูรถและเข้าไปข้างในทันที หลังจากสตาร์ทเครื่องยนต์แล้ว เขาก็เหยียบคันเร่งและรีบขับออกไป

โดยทั่วไปแล้ว มันก็มีรถไม่มากนักบนท้องถนนท่ามกลางพายุฝนตกหนัก ลู่หยานไม่ได้สนใจว่าถนนจะลื่นหรือไม่ เขาเหยียบคันเร่งอย่างไม่มีแผ่ว

มัสแตงสีดำพุ่งไปข้างหน้าราวกับสัตว์อสูรร้าย

ลู่หยานกำลังขับรถไปทางฝั่งตะวันตกของเมือง!

5 3 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด