ตอนที่ 50 : สัมภาษณ์
"คุณฉิน?" เมื่อได้ยินสิ่งนี้พนักงานคิดอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นจึงกล่าวว่า "ตอนนี้คุณฉินไม่ได้อยู่ที่นี่ค่ะ หากคุณมาสัมภาษณ์งาน กรุณาสักครู่นะคะ"
หลังจากกล่าวจบเธอก็เดินออกไปต้อนรับลูกค้าคนอื่นต่อ
โจวซินหยาและถังเซี่ยวเซี่ยวจึงรออยู่ในร้านขายเสื้อผ้าอย่างเงียบๆ
ขณะเดียวกัน พวกเธอก็กำลังสังเกตร้านขายเสื้อผ้าแห่งนี้ด้วย
"ร้านเสื้อผ้าเทียนหยุน ที่นี่จะใช่ที่เดียวกับโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าเทียนหยุนไหม?"
"น่าจะใช่นะ ไม่งั้นพวกเขาคงไม่ให้เรามารอสัมภาษณ์กันที่นี่หรอก"
"ดูเหมือนว่ายอดขายของร้านจะนี้ดีมาก"
ทั้งสองคนมองไปที่ลูกค้าที่กำลังซื้อเสื้อผ้าในร้าน เพียงแค่ไม่กี่นาทีมีคนจ่ายเงินซื้อของและยังมีคนที่สมัครบัตรแทนเงินสดอีกด้วย
หลังจากสังเกตไปสักพัก พวกเธอก็รู้ว่าธุรกิจของร้านนี้กำลังเฟื่องฟู ซึ่งมันทำให้พวกเธอรู้สึกกังวลเกี่ยวกับโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าเทียนหยุนน้อยลง
ประมาณ 15 นาทีต่อมา มีชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามาจากด้านนอกร้าน
“บอสคะ” เมื่อเห็นชายหนุ่มคนนี้พนักงานก็เอ่ยทักทายทันที
"นั่นคือคุณฉินหยุนงั้นเหรอ?"
"เขาดูเด็กมาก น่าจะอายุน้อยกว่าเราอีก"
เมื่อได้ยินพนักงานในร้านเอ่ยขึ้น โจวซินหยาและถังเซี่ยวเซี่ยวก็มองไปที่ฉินหยุนพร้อมกัน จากนั้นทั้งคู่ก็ผงะ
พวกเธอคิดว่าผู้ที่เปิดโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าเทียนหยุน ควรเป็นชายวัยกลางคนที่ดูมั่นคง อายุสัก 40-50 ปี แต่พวกเธอคิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะเป็นชายหนุ่มที่มีอายุน้อยกว่าพวกเธอเสียอีก
‘หรือว่าจะเป็นคนรวยรุ่นสองที่เพิ่งเริ่มต้นธุรกิจเอง?’ ถังเซี่ยวเซี่ยวพึมพำในใจ
ในความคิดของเธอ ชายหนุ่มอายุน้อยคนนี้คงไม่สามารถเปิดโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าเองได้แน่นอน เขาน่าจะได้รับความช่วยเหลือจากครอบครัวของเขา
ท้ายที่สุดแล้ว การเริ่มต้นธุรกิจโรงงานต้องใช้เงินเป็นจำนวนมาก และการจะทำเงินได้อย่างน้อยคุณต้องมีช่องทางต่างๆด้วย
คนที่ทำธุรกิจเช่นนี้แล้วไปได้ดีนั้น ส่วนใหญ่ล้วนเป็นผู้มากประสบการณ์กันทั้งสิ้น
“บอสคะ ผู้หญิงสองคนนี้มาหาบอส พวกเธอบอกว่ามาสัมภาษณ์งานค่ะ” พนักงานบอกกับฉินหยุน
"เข้าใจแล้ว คุณไปทำงานต่อได้เลย" ฉินหยุนพยักหน้า มองไปที่พวกโจวซินหยา แล้วเอ่ยถาม "คุณคือโจวซินหยาที่คุยโทรศัพท์กันก่อนหน้านี้ แล้วก็คุณถังเซี่ยวเซี่ยวใช่ไหมครับ?"
"ใช่ค่ะ เราเอง" โจวซินหยาและถังเซี่ยวเซี่ยวทั้งสองคนพยักหน้าอย่างรวดเร็ว
แม้ว่าฉินหยุนจะยังดูเด็ก แต่เมื่อเห็นธุรกิจที่เฟื่องฟูของร้านขายเสื้อผ้าแห่งนี้ พวกเธอก็ไม่กล้าที่จะดูถูกฉินหยุน
มองไปที่ฉากในร้านขายเสื้อผ้า ฉินหยุนกล่าวว่า "คุยกันที่นี่ไม่สะดวกเท่าไร เราไปที่ร้านกาแฟข้างๆดีกว่า"
ขนาดของร้านขายเสื้อผ้าไม่ได้ใหญ่มาก และมันก็เต็มไปด้วยลูกค้า ดังนั้นมันจึงเป็นไม่ได้สำหรับเขาที่จะสัมภาษณ์พวกเธอที่นี่ นอกจากนี้ที่โรงงานก็เพิ่งทำสัญญาและตอนนี้ภายในนั้นก็ยุ่งวุ่นวายมากซึ่งถือว่าไม่เหมาะสมเท่าไร
ทั้งสามคนมาถึงร้านกาแฟที่อยู่ใกล้ๆ
"บอสฉินคะ นี่คือเรซูเม่ของเราค่ะ" หลังจากนั่งลงโจวซินหยาและถังเซี่ยวเซี่ยวก็ยื่นเรซูเม่ของพวกเธอให้ฉินหยุน
"วิทยาลัยวิชาชีพตงหยาง เอกสาขาวิชาการออกแบบแฟชั่น ภาษาอังกฤษระดับสี่..." ฉินหยุนดูข้อมูลในเรซูเม่
วิทยาลัยวิชาชีพตงหยางเป็นวิทยาลัยระดับต้นๆ แต่ก็ยังเทียบไม่ได้กับระดับมหาลัย แน่นอน ฉินหยุนไม่สนใจเรื่องนี้มากนัก
"ความสามารถในการออกแบบแฟชั่นของคุณเป็นยังไง ระดับความเชี่ยวชาญมีอะไรบ้าง" ฉินหยุนวางเรซูเม่ในมือลงแล้วเอ่ยถาม
โจวซินหยากล่าว "บอสฉินคะ ฉันเรียนเกี่ยวกับการสร้างแบรนด์เสื้อผ้า ฉันถนัดมากในด้านการวางตำแหน่งของสไตล์เสื้อผ้า การจับคู่เสื้อผ้าท่อนบน ท่อนล่างและรองเท้าให้เข้าเซ็ทกัน รวมถึงการออกแบบกราฟิกต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น coreldraw[1] หรือ photoshop ก็เช่นกัน ในระดับวิทยาลัยถือว่าอยู่ในเกณฑ์ยอดเยี่ยม..."
เมื่อถูกถามเกี่ยวกับวิชาเอกของเธอ โจวซินหยาก็พูดได้อย่างคล่องแคล่วโดยไม่ติดขัด และกล่าวต่อว่า "นี่คือเกรดในวิทยาลัยของฉันในช่วงสามปีที่ผ่านมา"
ฉินหยุนมองไปที่มัน และระดับของโจวซินหยาก็อยู่ในเกณฑ์ที่ดีมาก ส่วนผลการเรียนของถังเซี่ยวเซี่ยวก็ไม่น้อยหน้าไปกว่าโจวซินหยาเลย เกรดบางวิชายังสูงกว่าของโจวซินหยาด้วยซ้ำ
หลังจากถามคำถามไปสองสามข้อ ฉินหยุนก็เอ่ยถามต่อ "คุณมีตัวอย่างผลงานการออกแบบไหม?"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ทั้งสองสาวก็พยักหน้าอย่างรวดเร็ว และหยิบของบางอย่างออกมา ซึ่งดูเหมือนว่าจะถูกเตรียมไว้แล้วล่วงหน้า
หลังจากที่ดูของโจวซินหยาแล้ว เขาก็ได้รู้ว่าเธอออกแบบเสื้อผ้ามาเป็นจำนวนมาก และสไตล์ค่อนข้างแปลกใหม่ อย่างน้อยมันก็ทำให้ฉินหยุนรู้สึกสดใสเล็กน้อย
ถังเซี่ยวเซี่ยวก็เช่นกัน เธอก็ออกแบบเสื้อผ้ามามากมาย ส่วนใหญ่แล้วพวกเธอจะออกแบบเสื้อผ้าเหล่านี้ในตอนที่ยังอยู่ในวิทยาลัย
หลังจากสังเกตอย่างระมัดระวัง ฉินหยุนก็พยักหน้า เขามองไปที่ทั้งสองคนและกล่าวว่า "ผมไม่รู้ว่าพวกคุณมีข้อสงสัยอะไรเพิ่มเติมเกี่ยวกับโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าเทียนหยุนไหม?"
เมื่อได้ยินคำพูดของฉินหยุน โจวซินหยาและถังเซี่ยวเซี่ยวก็รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง เพราะพวกเธอผ่านการสัมภาษณ์แล้ว
โจวซินหยาถามด้วยความดีใจ "บอสฉินคะ ฉันอยากจะถามเกี่ยวกับเรื่องเงินเดือนค่ะ ถ้าฐานเงินเดือนคือ 3,000 หยวน งั้นโบนัสอีก 1,000 หยวนนี่คำนวนจากอะไรเหรอคะ"
ฉินหยุนเอ่ยตอบ "โบนัสตามผลงาน 500 หยวน และการเข้างานเต็มเวลาอีก 500 หยวน ถ้าหากไม่ผิดพลาดตรงไหน คุณก็สามารถรับได้เต็มจำนวน”
เขายังเพิ่มการทำผลงานและการเข้างานเต็มเวลาของพนักงานให้เป็นโบนัสอีกด้วย
โจวซินหยาพยักหน้า ไม่ได้พูดอะไรอีก ถังเซี่ยวเซี่ยวจึงกล่าวต่อ "บอสฉินคะ โรงงานของเราชื่อ โรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าเทียนหยุน แต่ทำไมฉันหามันในแอพแผนที่ไม่เจอเลยคะ"
ฉินหยุนอธิบายว่า "อืม..มันคือ เรื่องปกติที่จะหาไม่เจอ เพราะเราเพิ่งเริ่มก่อตั้งโรงงาน และคาดว่าจะเริ่มดำเนินการอย่างเป็นทางการใน 3-5 วัน มันตั้งอยู่ที่ทางทิศตะวันออกริมสุดของถนนเว่ยหลิว ถ้าคุณไปถึงที่นั่นคุณจะเห็นมันได้ทันที”
“เข้าใจแล้วค่ะ” โจวซินหยาและถังเซี่ยวเซี่ยวต่างก็พยักหน้า
"บอสคะ ฉันอยากทราบว่าโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าแห่งนี้ใหญ่แค่ไหนเหรอคะ?" ถังเซี่ยวเซี่ยวเอ่ยถามอีกครั้ง ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ได้รู้สึกกังวลแล้ว
ฉินหยุนก็ไม่ได้ปิดบังเช่นกัน เขากล่าวว่า "ในตอนนี้ขนาดของโรงงานเรา กำหนดไว้ที่ 20 คน และพื้นที่ของโรงงานมีมากกว่า 2,000 ตารางเมตร"
"20 คนเหรอ?" เมื่อได้ยินสิ่งนี้ถังเซี่ยวเซี่ยวก็ไม่ได้ถามคำถามใดๆอีก
เมื่อเห็นว่าพวกเธอไม่มีคำถามเพิ่มเติม ฉินหยุนจึงเอ่ยขึ้นโดยตรง "หากไม่มีคำถามอื่นอีก ผมจะโทรหาพวกคุณให้มาที่โรงงานในอีกประมาณ 4-5 วัน"
"รับทราบค่ะ บอสฉิน" เมื่อได้ยินสิ่งที่ฉินหยุนกล่าว โจวซินหยาก็พยักหน้าทันที ถังเซี่ยวเซี่ยวก็ตอบกลับเช่นกัน
การสัมภาษณ์วันนี้จบลงแล้ว
...
ขณะที่ทั้งคู่เดินอยู่บนถนน ถังเซี่ยวเซี่ยวก็เอ่ยว่า "นั่นไง มันเป็นแค่โรงงานขนาดเล็กที่มีพนักงานเพียง 20 คน นอกจากดีไซน์เนอร์ ช่างแพทเทิร์น ช่างตัดขอบ พนักงานฝ่ายขาย อาจมีคนงานตัดเย็บไม่กี่คน"
เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ค่อยพอใจกับโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าเทียนหยุนสักเท่าไร
"เซี่ยวเซี่ยว แม้ว่าโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าเทียนหยุนจะเล็กไปสักหน่อย แต่เราก็สามารถสะสมประสบการณ์ได้อย่างแน่นอน โดยที่เริ่มจากฝึกฝนในโรงงานขนาดเล็กก่อน"
โจวซินหยายิ้มและเอ่ยว่า "แถมเงินเดือนที่ได้ก็ค่อนข้างสูง เธอไม่ต้องคิดมากหรอก"
สำหรับโจวซินหยาแล้ว เธอไม่มีปัญหากับสิ่งนี้เลย ในความคิดของเธอ ยังไงก็ผ่านการสัมภาษณ์แล้ว และอีกไม่กี่วันเธอก็จะได้เริ่มทำงานแล้วด้วย
ครอบครัวของเธออาศัยอยู่ในเขตชิงอู๋เช่นกัน แต่สภาพครอบครัวของเธอไม่ค่อยดีนัก เธอแทบรอไม่ไหวที่จะกลับบ้านไปและบอกข่าวดีให้ครอบครัวของเธอรับรู้
"ประสบการณ์ที่สั่งสมได้จะมีประโยชน์อะไร การพัฒนาก็ไม่สูง ฉันรู้เรื่องโรงงานขนาดเล็กแบบนี้เยอะมาก ผู้บริหารระดับสูงแทบจะเป็นคนในครอบครัวและญาติๆของเจ้าของโรงงานกันหมด คนอื่นๆ ก็ได้แค่อยู่ในตำแหน่งเดิมตลอดชีวิตการทำงานของพวกเขา และไม่สามารถเลื่อนตำแหน่งได้เลย" ถังเซี่ยวเซี่ยวบ่นออกมา
เมื่อได้ยินเช่นนี้ โจวซินหยาก็ทำอะไรไม่ถูก ถังเซี่ยวเซี่ยวอยู่ในอันดับต้นๆของชั้นเรียนมาโดยตลอด วิสัยทัศน์ของเธอจึงสูงไปหน่อย
"ถ้าอย่างนั้นเธอจะไปทำงานที่โรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าเทียนหยุนไหม?" เธอถามหลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้
"แน่นอน ฉันต้องไปสิ ยังไม่มีบริษัทใหญ่ที่ฉันส่งเรซูเม่ไปแจ้งกลับมาเลย"
เมื่อได้ยินโจวซินหยาพูดถึงเรื่องนี้ ถังเซี่ยวเซี่ยวก็ถอนหายใจและกล่าว "ตอนนี้ฉันทำได้แค่ทำไปก่อน แล้วค่อยมองหาโรงงานอื่นไปพลางๆ แต่เมื่อเจอที่ที่ดีแล้วฉันจะลาออกแน่นอน"
(จบตอน)
——————————————————————-
[1] CorelDraw เป็นโปรแกรมประเภท “Vector graphics editor” ใช้ในการสร้างภาพวาดเสมือนจริง ที่นิยมใช้ในการเขียนภาพการ์ตูน ภาพวาด ซึ่งพัฒนาโดยบริษัท Corel Corporation
