ตอนที่ 29 ปลดปล่อยต้นไม้แห่งชีวิต
หัวใจของหลินเซินดูเหมือนจะหยุดเต้นในขณะที่เขาจ้องไปที่หน้าต่างสถานะ
ค่าสถานะทั้งสามมีสามหมื่น
[เทพอสูร], ฟื้นคืนชีพจากความตายและสั่งการสัตว์อสูร
[เทพอสูร ราชาเมตตา], [เทพอสูร ราชาคลั่ง] และ [เทพอสูร ราชาความรัก] จะให้ทักษะที่สมบูรณ์แบบจาก ราชาอสูรระดับทองทั้งสามตัว
ทักษะ [มิติที่สี่ของพระเจ้า] สามารถย้อนเวลาและรักษาอาการบาดเจ็บได้
แต่ทักษะที่น่ากลัวที่สุดก็คือ [พระเจ้า (ไม่สมบูรณ์)] มันทำให้ เทพอสูรมีการต้านทานต่อความเสียหายทั้งหมดจากสิ่งมีชีวิตที่ต่ำกว่าระดับทอง
หลินเซินที่อยู่ระดับเงินจึงไม่สามารถคุกคามมันได้เลย
ด้วย [หญ้าดาบ] ระดับทองคำดำในมือ เขาอาจสามารถสร้างความเสียหายให้กับมันได้
อย่างไรก็ตาม หากปราศจากทักษะที่ไม่สนต่อการป้องกัน เขาซึ่งเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับเงินที่มีค่าสถานะประมาณห้าพันจุดเพียงเท่านั้น เขาจะเอาชนะสัตว์ร้ายระดับทองคำดำ 10 ที่มีค่าสถานะสามหมื่นจุดได้อย่างไร
ความสิ้นหวังครอบงำหลินเซิน
เขาไม่มีโอกาสที่จะชนะอย่างแน่นอน
หลินเซินยิ้มอย่างขมขื่น
เทพอสูรไม่ได้เคลื่อนไหว เขาเพียงแค่มองไปที่หลินเซิน ราวกับว่าสิ่งมีชีวิตที่อ่อนแอนี้ได้เลือกที่จะเป็นบริวารของเขาหลังจากสิ้นหวังและสูญเสียความหวังมาเป็นเวลานาน
หลินเซินนึกถึงทุกสิ่งที่เขาประสบตั้งแต่เขามายังโลกนี้
เมื่อพ่อแม่ของพวกเขาเสียชีวิต หลิวเซียงเซียงที่รับภาระของครอบครัวและต้องส่งเขาเรียน
ในวันเกิดของเขา พี่สาวของเขาใช้วันลาหยุดเพียงเดือนละครั้งของเธออยู่ที่บ้านจนถึงตอนเย็นเพื่อเซอร์ไพรส์เขา
เธอละทิ้งเสื้อผ้า น้ำหอม เครื่องสำอาง และสวมแต่เสื้อผ้าที่บริษัทจัดให้ตลอดทั้งปี เงินทั้งหมดที่เธอเก็บไว้ใช้ไปกับเขา
นอกจากนี้ หลินเซินยังจะเลิกเรียนหรือหนีออกจากบ้าน หากไม่มีเขาเป็นภาระ ภาระหน้าที่ของเธอก็จะเบาลงนับไม่ถ้วน
แต่เธอกล่าวไว้ว่า
“เราเป็นครอบครัว ไม่มีใครแยกเราได้”
Lin Sen ยิ้มและพูดว่า
“สัตว์อสูรทำไม่ได้ ชีวิตก็ทำไม่ได้ ความตายก็ทำไม่ได้ นับประสาอะไรกับแก !”
อย่างไรก็ตาม คำพูดเหล่านี้ฝังอยู่ในใจของเขา
เขาจะยอมแพ้ก่อนวินาทีสุดท้ายได้อย่างไร
ดวงตาของหลินเซินเบิกกว้างด้วยความโกรธ [หญ้าดาบ] ในมือของเขากลายเป็นดาบแสงขนาดใหญ่ที่ยาวหนึ่งพันเมตรและฟันไปที่เทพอสูร
ตู้ม!
แสงดาบแตกเป็นเสี่ยง ๆ
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะระดับทองคำดำ 10 นั้นทรงพลังเกินไปหรือเพราะทักษะ [พระเจ้า] ที่ต้านทานการฟันนี้หรือไม่
การโจมตีของหลินเซินไม่มีผลใด ๆ
“อนาคตของเจ้าเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน”
“ข้าอยากรู้ว่าตัวแปรอะไรที่ทำให้ชะตากรรมของเจ้าผันผวน”
อนาคตมีการเปลี่ยนแปลงหรือ
หัวใจของหลินเซินเต้นไม่เป็นจังหวะ เขาจำได้ว่านอกเหนือจากฟาร์มระดับเทพแล้ว เครื่องมือที่ทรงพลังที่สุดอันดับสองของเขาในตอนนี้ก็คือ ต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์ [กึ่งสูงสุด]
มันมอบทักษะ [ปัญญา พระบิดาสูงสุด] ให้กับเขา ทำให้เขามองเห็นอนาคตในระดับหนึ่งและทำการเปลี่ยนแปลงได้
การเปลี่ยนแปลงนี้ แม้แต่เทพอสูรก็ประหลาดใจและสงสัย
ในกรณีนั้นฉันพูดได้ว่า ต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์สามารถยับยั้งและป้องกันต่อเทพอสูรได้ในระดับหนึ่ง ?
หลินเซินไม่ตอบเทพอสูร
การเห็นอนาคตของ [ปัญญา พระบิดาสูงสุด] เขายังคงสร้างความสับสนให้กับเทพอสูร
ในเวลาเดียวกัน กิ่งก้านของต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์ถูกควบคุมให้เกิดจากใต้เท้าของเทพอสูร แผ่ขยายและกลืนกินมัน
กิ่งก้านของต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์ ที่สามารถมัดราชาอสูรระดับทองระดับ 8 ได้ อาจถูกเทพอสูรหักได้อย่างง่ายดาย
หลินเซินกัดฟัน
ถ้าต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์มีพลังขนาดนั้นจริง ๆ การเติบโตของเขาคงไม่เป็นหลุมเป็นบ่อขนาดนี้
เมื่อเขาอยู่ในระดับเหล็กและทองแดง เขาใช้กิ่งก้านของต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์ระดับปาฏิหาริย์และเกือบจะถูกฆ่าโดยงูปฐพีและจระเข้ยักษ์
รูม่านตาของหลินเซินหดตัวอย่างรวดเร็ว เขาคิดถึงความเป็นไปได้
เหตุผลที่ต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์ [กึ่งสูงสุด] อ่อนแอมาก เป็นเพราะมันหลอมรวมกับเขาและพลังลึกลับของมันถูกผูกมัดไว้ภายในตัวเขา
เขานึกถึงคำเตือนที่ได้รับจากระบบเมื่อเขาได้รับต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์เป็นครั้งแรก
ผลของต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์มีความสามารถในการดูดกลืนที่แข็งแกร่ง มันสามารถกลืนกินทุกสิ่งที่จับต้องได้และจับต้องไม่ได้ หาก [ความสัมพันธ์ของพืช] ต่ำกว่าระดับกึ่งพระเจ้าบุคคลนั้นจะถูกกลืนกินอย่างช้า ๆ
ต้นไม้คับบาลาห์แห่งชีวิตไม่ได้อ่อนแอ
หลังจากเพิ่มระดับพร้อมกับเขาแล้ว ความสามารถในการกลืนกินของต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์ก็จะยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น
แต่เทพอสูรที่ปรากฏมานั้นไม่มี [ความสัมพันธ์ของพืช] ระดับพระเจ้า
ความคิดที่กล้าหาญปรากฏขึ้นในใจของหลินเซิน
ปลดปล่อยต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์จากร่างของฉันเองเพื่อฆ่าและกลืนกินเทพอสูร
หลังจากกลืนกินเทพอสูรแล้ว ฉันจะหลีกเลี่ยงไม่ให้ต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์หันกลับมาฆ่าฉันได้อย่างไร
ต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์ที่มีความเฉลียวฉลาดอยู่แล้ว
หลินเซินมองไปที่ประตูมิติเหนือหอคอยและกัดฟัน
“เพื่อพี่สาว ฉันจะทุ่มสุดตัว”
หลินเซินเรียกกิ่งก้านของต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์อีกครั้ง พวกมันกลายเป็นหอกไม้นับพันและบินขึ้นไปบนท้องฟ้า อย่างไรก็ตาม ครั้งนี้ เป้าหมายหลักของพวกเขาไม่ใช่เทพอสูรอีกต่อไป
แต่เป็นการพังประตูมิติที่ตั้งอยู่ใจกลางดันเจี้ยนแทน
อาจเป็นเพราะการแทรกแซงของ [ปัญญา พระบิดาสูงสุด] เทพอสูรจึงไม่รู้ว่าหลินเซินกำลังจะทำอะไรในอนาคต
มันสังเกตเหตุการณ์นี้ด้วยความสนใจ
เหมือนกับหลินเซินที่สังเกตการเคลื่อนไหวของมดด้วยความอยากรู้อยากเห็นเมื่อเขายังเด็ก
ในเวลานั้นเด็กน้อยหลินเซินก็อยากรู้อยากเห็นมากเกินไป เขาร้องไห้และวิ่งกลับบ้านหลังจากถูกมดกัด
และตอนนี้ถึงตาของหลินเซินที่จะกัดเทพอสูรเหมือนกับมดในตอนนั้น
หลินเซินเคลื่อนย้ายไปยังแท่นที่หวังเหยียนหรันและคนอื่น ๆ อยู่
เขาพาทั้งสิบคนและเคลื่อนย้ายไปที่ด้านข้างของประตูมิติ
เขาต้องการที่จะโยนพวกนั้นเข้าไปในประตูมิติ แต่เขาตระหนักว่าเขาถูกผูกมัดด้วยพลังที่อธิบายไม่ได้และไม่สามารถเข้าใกล้มันได้เลย
“ข้าได้ปิดผนึกที่นี้ไว้แล้ว”
“ข้าบอกเจ้าแล้ว อนาคตของเจ้าถูกกำหนดไว้แล้ว”
การแสดงออกของเทพอสูรไม่เปลี่ยนแปลง เขาพูดราวกับว่าทุกอย่างอยู่ภายใต้การควบคุมของเขา
แต่สิ่งที่เขาไม่รู้ก็คือเป้าหมายของหลินเซินในการเข้าใกล้ประตูมิตินั้นบรรลุผลสำเร็จแล้ว
"ฉันบอกแกแล้ว”
“ต่อให้สวรรค์จะมีความแข็งแกร่งเท่าไหร่ สุภาพบุรุษควรพยายามให้แข็งแกร่งมากขึ้นเท่านั้น”
“ไม่มีใครควบคุมชะตากรรมของฉันได้ แม้ว่าแกจะเป็นเทพก็ตาม !”
ภายใต้สายตาที่ตกตะลึง สับสน หรือหวาดกลัวของทุกคน หลินเซินยื่นมือออกมา
บนนั้น ต้นไม้สีดำที่อ่อนนุ่มได้แทงทะลุเส้นเลือดและโผล่ออกมา
“ต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์ !”
“ดูดกลืนให้สะใจเลย”