“และด้วยการเข้ามาของการฟื้นคืนชีพของเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ สาวกของเทพมารวางแผนที่จะนำความวุ่นวายมาสู่โลกอีกครั้งหนึ่ง สาวกคนนั้นได้แทรกแซงพวกเรา” (เอสเธอร์)

“มันเป็นอย่างนี้ได้ยังไงกัน?! นี่ต้องไม่ถูกมองข้าม!”

คนที่ตามคำพูดของเธอเป็นเจ้าชายคนแรกของไฮแลนด์ (ผมคิดว่า) ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

ผมจำชื่อเขาไม่ได้

“คุณบอกเราว่าเจ้านั่นมันเป็นใครได้มั้ย เอสเธอร์-โดโนะ?”

โป้ปของโบสถ์เทพธิดามอบคำถามสังหารด้วยท่าทางที่ใจเย็น

เออร์-ซามะหายไป

คนที่ผมขอความช่วยเหลือได้ตอนนี้คงจะเป็นคนที่เจ้าหญิงโซเฟียมองอยู่ เจ้าหญิงโนเอล หือห์

แต่เจ้าหญิงโนเอลไร้สีหน้า และผมอ่านไม่ได้ว่าเธอคิดอะไร

“...ฮีโร่ของโรเซส ทากัตซูกิ มาโกโตะ; พูดชื่อเทพธิดาที่นายติดตามมา” (เอสเธอร์)

คำพูดของออราเคิลแห่งโชคชะตาเอสเธอร์ทำให้ทุกคนหันมาหาผม

(งั้นตอนนี้ ชั้นควรจะทำยังไง?) (มาโกโตะ)

โกหก?

เงียบ?

แต่ออราเคิลแห่งโชคชะตาดูเหมือนจะมั่นใจอย่างมากว่าผมเป็นสาวกของโนอาห์-ซามะ

มากกว่านั้น ผมไม่อยากที่จะพูดชื่อใครบางคนนอกจากโนอาห์-ซามะที่นี่

(ชั้นไม่ถือนะ รู้มั้ย?) (โนอาห์)

นั่นไม่ใช่ปัญหา

(แต่เธอจะออกจากสถานการณ์นี้ได้ยังไง…?) (โนอาห์)

นั่นแหละปัญหา…

ผมมองรอบๆคนที่มองผม

ซากุไร-คุงมองมาทางนี้เหมือนไม่สบายใจ

และสำหรับลูซี่ ซา-ซัง และเจ้าหญิงโซเฟีย มันไม่ต้องพูดเลย

สีหน้าของฟูเรีย-ซังมั่นคง

คนอื่นนั้นอย่างตึง รอคำตอบของผม

“ฮ่าาาา…” (มาโกโตะ)

ผมถอนหายใจและมองตรงไปที่ออราเคิลแห่งโชคชะตา

“เทพธิดาที่ชั้นติดตามคือโนอาห์-ซามะ” (มาโกโตะ)

ผมประกาศสิ่งนี้อย่างใจเย็นและภาคภูมิใจ

รอบข้างได้ส่งเสียง

…ความจริงที่ว่าผมเป็นสาวกของเทพมารในที่สุดก็ถูกเปิดเผยต่อคนหมู่มาก

มีสามคนที่ได้ยินว่าผมเป็นสาวกของเทพมารแล้วไม่ตกใจ

ออราเคิลแห่งโชคชะตา เจ้าชายคนแรกของไฮแลนด์ และโป้ปของโบสถ์เทพธิดา

ดูเหมือน 3 คนร่วมวางแผนกันทำเรื่องไม่ดี

แต่มันไม่เหมือนว่าสถานการจะดีขึ้นกับข้อมูลนี้นะ

“เทพมารโนอาห์…เทพเจ้าเก่าแก่ที่ถูกกำจัดในสงครามดินแดนสวรรค์…ช่างน่าขยะแขยง เราควรจะแขวนคอเค้าเดี๋ยวนี้เลย”

เฮ้ย เฮ้ย เฮ้ย พูดอะไรวะ ไอ้โป้ปนี่

ผมชำเลืองมองเขา และเขาได้จ้องผมด้วยความคลั่งศาสนา

ดังจะพูดว่า ‘เทพมาร ชั้นจะไม่ยกโทษให้แก ชั้นจะฆ่าแกแน่’

ตาแก่คนนี้น่ากลัว

“ตอนนี้ เดี๋ยวก่อน ท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์ มีบางคนที่อยากจะทำให้สาวกของเทพมารเป็นส่วนประกอบแกนกลาง ของการเดินทางทางเหนือ ในแง่ของความรับผิดชอบ มันควรจะหนักกว่ากับเธอ ไม่ใช่นั่นถูกแล้วเหรอ โนเอล?”

เจ้าชายของไฮแลนด์ได้มองไปที่เจ้าหญิงโนเอลด้วยรอยยิ้มบนหน้าของเขา

(หืมม…นี่มัน…) (มาโกโตะ)

ดูเหมือนเป้าหมายของเจ้าชายจะไม่ใช่ผม แต่เป็นเจ้าหญิงโนเอล

เขาชี้ความพลาดของเจ้าหญิงโนเอลออกมา เพื่อที่จะลดเธอลงจากต่ำแหน่งผู้สืบทอดบัลลังก์คนที่หนึ่งเหรอ?

เจ้าหญิงโนเอลที่ทุกสายตาอยู่บนเธอ ไร้สีหน้า…ไม่ เธอมองผมและยิ้ม

และจากนั้น เธอได้มาที่นี่อย่างช้าๆ

“มันโอเค มาโกโตะ-ซัง” (โนเอล)

เจ้าหญิงโนเอลเข้ามาใกล้ผม

“อะไรโอเค?! เจ้านั่นผู้ติดตามของเทพมารนะ รู้มั้ย?!”

“ใช่ นั่นใช่แล้ว และอัลเธน่า-ซามะอนุญาติมัน” (โนเอล)

“อะ?!”

(เอ๋?) (มาโกโตะ)

(จริงเหรอ?) (โนอาห์)

เสียงที่ตกใจมากมายได้ออกมาจากหลายคนในที่นี้

ขณะที่สำหรับในใจของผม มันมีผมและโนอาห์-ซามะ

…ทำไมท่านตกใจละ โนอาห์-ซามะ?

(เพราะเธอรู้มั้ย ชั้นไม่ได้คุยกับอัลเธน่ามาประมาณ 1,000 ปีแล้ว) (โนอาห์)

(นั่นค่อนข้างเป็นเวลานานนะ) (มาโกโตะ)

งั้นมันก็ตั้งแต่การปราบเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่?

“เป็นไปไม่ได้! ไม่มีทางที่อัลเธน่า-ซามะจะพูดบางอย่างแบบนั้น!”

โป้ปได้สร้างความวุ่นวาย

“งั้นทำไมไม่ถามเทพธิดาเองเลยล่ะ? ชั้นให้อัลเธน่า-ซามะลงมาสถิตที่นี่ตอนนี้ได้เลย? ถ้าเป็นอย่างนั้น คุณต้องถามเธอว่า ‘ท่านพูดอย่างนั้นจริงๆเหรอ อัลเธน่า-ซามะ?’ ท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์” (โนเอล)

“...ชั้น…ชั้นพูดบางอย่างแบบนั้นไม่ได้”

โป้ปดึงกลับไปด้วยสีหน้าที่ขมขื่น

“นี่-ซามะ มีความคิดเห็นอะไรมั้ย?” (โนเอล)

“……….ไม่”

เจ้าชายจึ้ปาก

“ดังนั้นมั้นเป็นอย่างนั้น มาโกโตะ-ซัง โซเฟีย-ซัง” (โนเอล)

เจ้าหญิงโซเฟียถอนหายใจอย่างหนักและเหมือนจะล้มลงไป แต่อัศวินที่อยู่ใกล้ๆช่วยเธอให้ยืนไหว

(นั่นมันน่าประทับใจ) (มาโกโตะ)

ทุกอย่างได้ถูกดันกลับไปโดยแค่การดึงชื่อของอัลเธน่า-ซามะออกมา หือห์

นั่นเหมือนกับการโกง

ตอนนี้ เธอจะทำอะไรล่ะ? ผมมองกลับไปที่ออราเคิลแห่งโชคชะตา

ออราเคิลเอสเธอร์ยังดูสงบ

ดั่งเธอคาดไว้แล้วว่านี่จะเกิดขึ้น

“ถ้ามันเป็นคำพูดของอัลเธน่า-ซามะ มันก็ช่วยไม่ได้” (เอสเธอร์)

เธอถอยอย่างง่ายๆ

“งั้น จุดต่อไป มีอีกอย่างที่ชั้นต้องพูด” (เอสเธอร์)

เฮ้ย เฮ้ย ยังมีอีกเหรอวะ?

ให้พักหน่อยเถอะว่ะ

“ออราเคิลต้องสาปตรงนั้น ฟูเรีย สาวคนนั้นจะนำภัยพิบัติมาสู่โลกนี้ เราต้องขังเธอไว้ในคุกใต้ดินทันที แต่เราต้องไม่ถูกอนุญาติให้ออกมาจนกว่าจะหลังจากเจ้าปีศาจผู้หญิงใหญ่จะถูกปราบ” (เอสเธอร์)

(หือห์?) (มาโกโตะ)

ผู้หญิงคนนี้พูดอะไรน่ะ?

“หึ้ห์?! อย่ามาล้อเล่นน่ะ!” (ฟูเรีย)

ฟูเรีย-ซังตะโกน

“เธอพูดอะไรน่ะ เอสเธอร์-ซัง?” (โนเอล)

แม้แต่เจ้าหญิงโนเอลก็ลนกับสิ่งนี้

เธอไม่ทันตั้งตัวเพราะการแถลงที่อุกอาจนั้น

“...เอสเธอร์-ซัง เกี่ยวกับออราเคิลแห่งความมืด เธอได้ช่วยเมืองหลวงซิมโฟเนียในอดีต และเราอยู่ในความสัมพันธ์ที่ร่วมมือกันอยู่ตอนนี้ แต่ข้อมูลนั้นสมควรจะได้บอกกับประเทศอื่นไปแล้วนะ” (โนเอล)

เจ้าหญิงโนเอลพูดสิ่งนี้เหมือนจะวิจารณ์เธอ

“เอสเธอร์-ซามะ ออราเคิลแห่งความมืดตอนนี้ได้ถูกมอบความไว้วางใจให้กับประเทศแห่งน้ำ แต่เธอไม่ได้แสดงการกระทำใด้ๆที่ไม่เป็นมิตร และเธอให้ความร่วมมือโดยที่ไม่ยั้งมือ” (โซเฟีย)

“ในประเทศแห่งไม้ เธอช่วยคนของเราที่กลายเป็นหิน แม้แต่ไม่กินข้าวและไม่นอนบางเวลาด้วย ชั้นจะไม่ยอมให้กระทำอะไรแบบนั้นกับเธอแน่ๆ” (ฟลอน่า)

เจ้าหญิงโซเฟีย และออราเคิลแห่งไม้ฟลอน่า-ซังได้พูดต่อหลังจากเจ้าหญิงโนเอล

นั่นโล่งใจ ทุกคนเป็นพวกกันฟูเรีย-ซัง

“เธอพูดเกี่ยวกับอะไรที่มันเกิดขึ้นแล้วตอนนี้ ใช่มั้ย? ชั้นพูดถึงอนาคตอยู่ที่นี่นะ” (เอสเธอร์)

ออราเคิลเอสเธอร์ตอบด้วยรอยยิ้มที่เจตนาร้าย

“เมื่อเกี่ยวข้องกับการมองอนาคต ไม่มีใครที่ก้าวข้ามเทพธิดาแห่งโชคชะตา ไอรา-ซามะ นั่นก็สำหรับอัลเธน่า-ซามะด้วยเช่นกัน และไอรา-ซามะได้พูด ‘ออราเคิลต้องสาปฟูเรียจะนำพาหายนะมาสู่โลกนี้’ ถ้าเป็นอย่างนั้น อนาคตนั้นได้ถูกสรุปแล้ว หรือเป็นไปได้มั้ยว่า เธอจะปล่อยให้มันเป็นอย่างนั้น แม้ว่าจะรู้ว่าหายนะจะเกิดขึ้น? ชั้นคงจะตั้งคำถามกับสติของเธอนะ” (เอสเธอร์)

“……”

ทุกคนได้ตกอยู่ในความเงียบกับคำพูดของเอสเธอร์

“ตอนนี้ ใครก็ได้ นำออราเคิลแห่งความมืดนี่ออกไป” (เอสเธอร์)

“ไม่” (มาโกโตะ)

“...อัศวินของชั้น?” (ฟูเรีย)

ผมยืนข้างหน้าฟูเรีย-ซัง

ผมเงียบๆกับธุระเรื่องสาวกเทพมารนั่น แต่ครั้งนี้ มันจะไม่ผ่านผม

“ไอ้สาวกเทพมารที่น่าขยะแขยง รู้จุดยืนของตัวเองด้วย” (เอสเธอร์)

“การนำตัวของเจ้าหญิงคือบางสิ่งที่ชั้น ในฐานะอัศวินผู้คุ้มกันของเธอมองข้ามไปไม่ได้” (มาโกโตะ)

ผมจ้องออราเคิลแห่งโชคชะตาและพูดมันให้ชัดเจน

“สาวกของเทพมาร และออราเคิลต้องสาปที่สกปรก เหมาะสมกันดีจริงๆ” (เอสเธอร์)

ออราเคิลเอสเธอร์บิดเบี้ยวปากของเธอไปเป็นความโหดร้าย

(...อีนี่…) (มาโกโตะ)

เธอดูเหมือน{เธอสนุกอยู่}

ดูเหมือนเธอพบว่ามันสนุกสนานที่จะเล่นกับคนอ่อนแอเป็นของเล่น

ช่วงเป็นนิสัยดีเธอเธอมีที่นี่นะ

(...ช่างน่ารำคราญ) (โนอาห์)

ความรู้สึกเหมือนผมเลย โนอาห์-ซามะ

(เธอเลียนแบบไอราเหรอ? แม้แต่วิธีการพูดของเธอก็เหมือนกัน) (โนอาห์)

เทพธิดาแห่งโชคชะตาก็เป็นแบบนี้เหรอ?

ผมไม่อยากเจอเธอเลย…

“ถ้านายอย่างจะต่อต้านเรา เรามาจัดการกับพวกนายทั้งสองคนเลยเป็นไง?” (เอสเธอร์)

ออราเคิลเอสเธอร์พูดต่อไปโดยที่รอยยิ้มไม่หายไปเลย

“ยังไงก็ตา การฆ่าออราเคิลต้องสาปจะนำคำสาปแห่งความตายมาถ้าแต่ตัดแขน ชั้นใช้ชุบชีวิตได้” (เอสเธอร์)

เธอเป็นนักเวทย์ระดับนักบุญ หือห์

เพราะทั้งหมดเธอเป็นออราเคิล

อัศวินแห่งแสงที่เรียงกันและฮีโร่ของเทพธิดาทั้งหลายได้มองเราอยู่

ในเวลาที่ผมรู้ตัว มีฝูงชนดั่งจะล้อมซา-ซัง ลูซี่ ฟูเรีย-ซัง และผม

เจ้าหญิงโซเฟียและเจ้าชายเลนเนิร์ดกำลังจะวิ่งมาที่ข้างเรา แต่ตาแก่อัศวินผู้คุ้มกันหยุดพวกเธอ

ในตาของตาแก่ได้พูดว่า ‘ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ชั้นจะสู้ด้วยกันกับนาย’

…งั้นตอนนี้ ผมควรจะทำอะไร

“ตอนนี้ ฮีโร่ที่ถือการปกป้องของพระเจ้าของเทพธิดา ขยี้พวกหมาบ้าสองตัวนั่น” (เอสเธอร์)

ออราเคิลเอสเตอร์ได้ชี้มาที่ผมและสั่ง

ฮีโร่ของทั้งหกเทพธิดาผู้ยิ่งใหญ่ได้รวมกันที่นี่

ถ้าพวกเขาร่วมมือกันและเจับฟูเรีย-ซังและผม ผมคงจะไม่สามารถชนะได้

แต่…

“ชั้นจะไม่สู้กับทากัตซูกิ-คุง แน่นอนว่า ฟูเรียก็ด้วย” (ซากุไร)

ซากุไร-คุงตอบโดยไม่ข้ามจังหวะไปเลย

ผมเชื่อมั่นในเขา; เพื่อนสมัยเด็กของผม

“หือห์? ไม่มีทางที่ชั้นจะทำอย่างนั้น” (เกราลท์)

“ผ่าน” (โอลก้า)

“ชั้นปฏิเสธ” (แม็กซ์)

ฮีโร่สายฟ้าเกราลท์ ฮีโร่เปลวเพลงโอลก้า ฮีโร่ลมไม้แม็กซิมิเลี่ยน-ซัง; พวกเขาทั้งหมดไม่เคารพคำสั่งของออราเคิลแห่งโชคชะตา

ฮีโร่ของประเทศแห่งดินและประเทศแห่งการค้าค่อนข้างสับสนตรงนี้

(...ไมม่มีใครมา?) (มาโกโตะ)

เอสเธอร์ซังได้พูดซะใหญ่โตนั่น แต่เธอไม่มีความเป็นนิยมมากนะ…

“ฮ่า! เธอไม่ได้ถูกชอบ!” (ฟูเรีย)

ฟูเรีย-ซัง! เธออย่าไปยั่วยุออราเคิลแห่งโชคชะตาสิ!

แต่สีหน้าของออราเคิลเอสเธอร์ไม่เปลี่ยน

เธอยังยิ้มอ่อนๆ

หน้าที่เหมือนเธอเห็นล่วงหน้าทุกอย่างนั่นมันอะไรกัน?

“เจ้าพวกโง่… พอมาคิดว่าพวกนายจะเข้าข้างสาวกของเทพมาร มา อเล็กซานเดอร์” (เอสเธอร์)

วงกลมเวทมนตร์หลายผมได้ปรากฏอยู่ข้างของออราเคิลเอสเตอร์กระทันหัน และจากนั้นชายตัวใหญ่ได้ปรากฏอยู่ข้างเธอ

ความสูงที่ก้าวข้ามของเมตร และกล้ามโต

ชายในชุดเกราะสีขาวปรากฏตัว

“...”

ฮีโร่ที่ถูกแต่งตั้งใหม่ของไฮแลนด์ อเล็กซ์

ตาของเขาเหม่อลอย ดั่งจะไม่บอกแม้แต่ว่าเขามองไปที่ไหน

“ฮีโร่แห่งแสง อเล็กซานเดอร์ แสดงพลังของนายให้เค้าดู” (เอสเธอร์)

“...”

ชายตัวใหญ่ไม่พูดอะไรและพยักหน้าเบาๆ

ฮีโร่คนนี้ขาดพลังงาน

ฮีโร่อเล็กซ์นั่นหันมาทางนี้ด้วยตาที่ไม่โฟกัส

และจากนั้น…

{ตัวของฮีโร่อเล็กซ์ส่องแสงสีรุ้ง}

ในทันทีต่อมา ผมได้โดนแรงกดดันที่ท่วมท้นและน่ากลัว

“คุห์!” (มาโกโตะ)

เสียงของผมเล็ดออกไป

มานาได้โหมกระหน่ำราวกับพายุ

และมีลมแรงมากจริงๆโจมตีห้อง

แม้เมื่อผมจะทำเป็นจังหวะเดียวกันกับลูซี่ ไม่มีมานามากขนาดนี้

นี่มัน…มานาเทียบได้กับเวลาของตาแก่ไททัน และเมื่อเออร์-ซามะสถิตบนเจ้าหญิงโซเฟีย

แน่นอนว่ามันไม่เทียบกับเทพเจ้าเหล่านั้น แต่…มันเป็นมานาที่ข้ามความเป็นมนุษย์ไปมาก

“ฮฮฮฮิ้ห์!”

เจ้าชายไฮแลนด์ล้มก้นกระแทก

อย่างเดียวกันเกิดขึ้นกับขุนนางคนอื่นที่ไม่มีประสบการณ์การต่อสู้

พ่อของเกราลท์-ซังยืนอยู่ที่นั่นกอดอกด้วยหน้าที่ซีด

อย่างที่คาดกับตระกูลขุนนางทางทหาร

ฟูเรีย-ซังหน้าซีด แต่ลูซี่และซา-ซังได้ยืนอยู่ตรงหน้าเธอดั่งจะปกป้องเธอจากมัน

ฮีโร่คนอื่นพร้อมกับซากุไร-คุงเป็นคนแรกที่ตั้งท่าต่อสู้ -แม้ว่าโดยไม่มีอาวุธออกมา

ดูเหมือนทุกคนจะอยู่ข้างเรา

ผมขอบคุณ แต่…

(...พวกเค้าจะสู้กันอย่างจริงจังที่นี่เหรอ?) (มาโกโตะ)

นี่เป็นห้องในปราสาทไฮแลนด์

มากกว่านั้น มีคนที่จุดยืนสูงที่นี่ มากพอที่แม้แต่จะเรียกวันเป็นตัวตนแกนกลางของประเทศของเขา

ผมต้องตั้งคำถามกับสติของเธอแล้ว

“ม-มาหยุดเถอะ! ฮีโร่อเล็กซ์! นายมาทำอะไรในที่แบบนี้?!”

โป้ปตะโกนอย่างดัง

แต่มันน่าสมเพชที่เขาหล่นก้นกระแทกนะ

“ฮีโร่อเล็กซ์ หยุดนี่เดี๋ยวนี้นะ!” (โนเอล)

เสียงของเจ้าหญิงโนเอลสะท้อน

เธอใจถึงจริงๆ

แต่ฮีโร่ที่ถูกแต่งตั้งของประเทศแห่งแสงไม่ฟังโป้ปและเจ้าหญิงโนเอล

‘ทำอะไรดี?’ คือหน้าที่ผมทำขณะที่ผมหันหน้าหาออราเคิลเอสเธอร์

“ช่วยไม่ได้ อเล็กซานเดอร์ หยุดมัน” (เอสเธอร์)

“.......”

ฮีโร่อเล็กซ์สงบมานาที่อาละวาดให้กับเสียงของเอสเธอร์

(เค้าเป็นฮีโร่ของไฮแลนด์ แม้อย่างนั้น เค้าไม่ฟังคำสั่งของโป้ปของไฮแลนด์และเจ้าหญิง…) (มาโกโตะ)

ชายคนนี้มันอะไร

อารมณ์ที่กระอักกระอ่วนแพร่ไปในที่นี้

“มาเลื่อนการประชุมไปวันอื่นเถอะ” (โนเอล)

เจ้าหญิงโนเอลประกาศ

มันแน่นอนว่าไม่ใช่อารมณ์ที่จะพูดหลังจากทุกอย่าง

“เอสเธอร์-ซัง ชั้นมีบางอย่างที่ต้องคุยเป็นส่วนตัวกับเธอ เธอจะมามั้ย?” (โนเอล)

“ค่ะ โนเอล-ซามะ” (เอสเธอร์)

เจ้าหญิงโนเอลมีน้ำเสียงรำคาญเล็กน้อย แต่ตรงกันข้ามกับสิ่งนั้นออราเคิลเอสเธอร์ใจเย็น

(นั่นคืออะไร? …เธออยากจะทำอะไรให้สำเร็จในท้ายที่สุด?) (มาโกโตะ)

เธอไม่ได้ยืนกรานเกี่ยวกับการจะเปิดเผยว่าผมเป็นสาวกของเทพมารจริงๆ

ผมคิดว่าเธอต่อต้านออราเคิลแห่งความมืด และจากนั้นเธอพยายามจะโจมตีเราด้วยฮีโร่

เธอได้ถอยจากนั้นไปง่ายๆด้วย

ตั้งแต่ทีแรก ถ้าเธอเป็นออราเคิลของเทพธิดาแห่งโชคชะตา เธอควรจะรู้อนาคต

ระหว่างที่รู้สึกไม่แน่ใจกับหลายอย่าง เราได้ออกจากห้องและออกจากปราสาทไฮแลนด์

◇◇

“ผู้หญิงคนนั้นมันอะไรกัน?!” (ฟูเรีย)

ฟูเรีย-ซังขึ้นเสียงของเธอ

เมื่อการประชุมได้จบลง กลุ่มของประเทศแห่งน้ำได้อยู่ในห้องของโรงแรมของเมืองหลวงซิมโฟเนีย

พูดถึงแล้ว เจ้าหญิงโซเฟียและเจ้าหญิงโนเอลได้พูดว่าพวกเธอจะไปคุยกันและจากไปไม่นานหลังจากนั้น

“เฮ้…พวกเราจะโอเคมั้ย?” (ลูซี่)

ลูซี่ที่ปรกติแล้วจะเข้มแข็งพูดสิ่งนี้ในน้ำเสียงไม่สบายใจ

“มันโอเค ลู-จัง ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ทากัตซูกิ-คุงและชั้นจะปกป้องเธอ ไม่ใช่นั่นถูกเหรอ ฟู-จัง?” (อายะ)

“เธอเข้มแข็งจัง อายะ” (ลูซี่)

“ใช่…ขอบคุณ นักรบ-ซัง

รอยยิ้มของลูซี่และฟูเรีย-ซังกลับมาเล็กน้อย ด้วยคำพูดของซา-ซัง

(มันเป็นความผิดชั้น ไม่ใช่เหรอ…?) (มาโกโตะ)

จุดยืนของผมที่เป็นสาวกของเทพมาร ในที่สุดก็ทำหน้าที่เป็นด่านลบที่ใหญ่

ผมควรจะเตรียมการที่จำเป็นในประเทศแห่งการค้าคาเมลอนก่อนหน้านี้มั้ย

แต่ผมไม่คิดว่าผมจะเจรจากับออราเคิลนั่นได้…

*ก๊อก ก๊อก*

บางคนเคาะประตู

ความเครียดวิ่งเข้ามาในที่นี้ทันที

คนที่เข้ามาเป็นอัศวินผู้หญิงผอมเพรียวที่มาพร้อมชุดเกราะสีทอง เจเน็ต-ซัง

“อะไรบางอย่างเกิดขึ้นเหรอ?” (มาโกโตะ)

มันควรจะเป็นคืนนี้ที่เราสัญญาว่าจะเจอกัน

ตอนนี้มันเพิ่งเลยกลางวันไปได้นิดหน่อย

“มัน…ต้องลำบากแน่ๆ” (เจเน็ต)

สีหน้าของเจเน็ต-ซังน่ากลัวเล็กน้อย

เธอน่าจะได้ยินเกี่ยวกับความวุ่นวายก่อนหน้านี้

“นายคงจะรู้สึกไม่ดีวันนี้ ดังนั้นมาเลื่อนมันไปเป็นวันหลังเถอะ โอเคมั้ย…? แค่รู้ไว้ว่าพวกเราได้สู้ด้วยกันในสปริงล็อก ชั้นเป็นพวกของนาย ชั้นมาที่นี่เพื่อจะบอกเรื่องนั้น

เจเน็ต-ซังพูดสิ่งนี้และกำลังจะจากไป

“รอเดี่ยว” (มาโกโตะ)

ผมรีบวิ่งไปหาเธอและจับแขนของเธอ

“อืม…มีอะไรเหรอ?” (เจเน็ต)

อัศวินผู้หญิงมองผมด้วยสีหน้าตกใจ

“มีที่ที่ชั้นอยากไป ได้โปรดมาด้วยกันกับชั้นได้มั้ย?” (มาโกโตะ)

เจเน็นซังเป็นกัปตันของเหล่าอัศวินเพกาซัสในอัศวินอากาศทิศเหนือ ซึ่งทำให้เธอเป็นเพียงผู้นำในบางสถานการณ์เท่านั้น

อย่างไรก็ตาม เธอคือลูกสาวของตระกูลวาเลนไทน์ที่เป็นหนึ่งในขุนนางศักดิ์สิทธิ์ทั้งห้า

จุดยืนของเธอสูงกว่าคนไหนก็ตามที่นี้ (เจ้าหญิงโซเฟียไม่อยู่)

“ชั้นไม่ถือ…” (เจเน็ต)

เจเน็ต-ซังสับสนกับเรื่องนี้แต่เธอ ตกลง

“มาโกโตะ…นายมีแผนจะไปที่ไหน?” (ลูซี่)

“ทากัตซูกิ-คุง นายคิดอะไรแปลกๆอีกแล้วเหรอ?” (อายะ)

“อัศวินของชั้น…เล่นไปทั่วกับผู้หญิงในเวลาแบบนี้เหรอ?” (ฟูเรีย)

ไม่มีทางที่จะเป็นอย่างนั้น ฟูเรีย-ซัง

แต่ผมต้องอธิบายกับสหายของผม

ผมหันไปและพูดความคิดของผม

“ชั้นจะไปที่ของออราเคิลแห่งโชคชะตา เอสเธอร์” (มาโกโตะ)

“《หึ้ห์?!》”

ทุกคนในที่นี้ส่งเสียงในความตกใจ

ขอบคุณสำหรับเงิน 50 บาท

ขอบคุณคุณประยุทธสำหรับเงิน 100 บาท

เป้าหมายเดือน 4/66

ค่าเน็ต 0/200

กาแฟ 0/300

ค่าไฟ 20/1000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: "wayuwayu แปล"

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด