ตอนที่แล้วตอนที่ 5 : เซ้งร้านต่อ!
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 7 : ตกงาน!

ตอนที่ 6 : ร้านเสื้อผ้าร้านแรกของฉินหยุน!


เห็นได้ชัดว่าการปล่อยเซ้งร้านนั้น มีหลายวิธีที่จะทำให้ได้ค่าเซ้งร้านสูงมากขึ้น สิ่งที่นักธุรกิจแสวงหาก็คือกำไร

หากมีคนอื่นมาคุยกับจางหยา จางหยาจะบอกว่าเป็นเพราะสถานการณ์พิเศษ มีบางอย่างเกิดขึ้นที่บ้าน หรือเธอมีเรื่องด่วนอื่นๆ ที่ต้องทำ ทำให้พวกเขาคิดว่า เนื่องจากสถานการณ์ต่างๆ เธอจึงถูก " บังคับ" ให้เซ้งร้าน เป็นไปไม่ได้ที่จะพูดออกไปโง่ๆว่า ปล่อยเซ้งเพราะกิจการในร้านไม่ดี

ก่อนหน้านี้มีร้านหม้อไฟหม่าล่าที่เพิ่งเซ้งไป เจ้าของร้านฉลาดมาก เขาจ้างคนกลุ่มหนึ่งมานั่งอยู่ในร้านทำทีเป็นลูกค้า ทำให้คนภายนอกเข้าใจผิดว่ากิจการกำลังเฟื่องฟู สุดท้ายก็ถูกเซ้งไปในราคาสูง

หลังจากที่บอสคนใหม่เข้ารับช่วงต่อ ธุรกิจก็กลับคืนสู่สภาพเดิมในทันที

การแสวงหากำไรที่มากกว่าคือจุดประสงค์ของบอสเหล่านี้

อย่างไรก็ตามฉินหยุนเคยทำงานที่นี่และรู้สถานการณ์เป็นอย่างดี ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่จางหยาจะพูดถึงเหตุผลไร้สาระเหล่านี้

"ห้าหมื่นแพงไปหน่อย" เมื่อได้ยินคำพูดของจางหยา ฉินหยุนครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งแล้วพึมพัม

“มันไม่แพงเลย!”

จางหยาส่ายหัวและพูดว่า “เสื้อผ้าเหล่านี้เป็นสไตล์ล่าสุดทั้งหมด ฉันคิดแค่ราคาทุน นอกจากนี้การตกแต่งร้านนี้เป็นแบบสำเร็จรูป ฉันใช้ค่าตกแต่งในตอนเริ่มต้นไป 20,000 หยวน และชั้นวางเหล่านี้ฉันซื้ออันที่ดีที่สุดมา...”

เธอจ่ายไปมากสำหรับร้านนี้เพราะเธอเชื่อมั่นว่าเธอจะบริหารร้านนี้ได้ดี แต่สุดท้ายมันก็จบลงอย่างน่าเศร้า

"คุณจาง แม้ว่าผมจะซื้อร้านเสื้อผ้า แต่ก็ไม่แน่ว่าผมจะต้องทำธุรกิจเสื้อผ้าต่อไป ถ้าไม่ได้ทำต่อ ชั้นวางเหล่านี้ก็ไม่มีประโยชน์สำหรับผม ร้านอาจจะต้องปรับปรุงใหม่ และเสื้อผ้ายิ่งไร้ประโยชน์สำหรับผมเลย"

ฉินหยุนคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูด เขาทำงานพาร์ทไทม์มาปีกว่า ในเวลานั้นเขาเองก็ยังไม่แน่ใจเลยว่าเขาทำงานในร้านค้าไปแล้วกี่แห่ง เขาจึงรู้เรื่องเหล่านี้ได้เป็นอย่างดี

"ผมให้ได้สูงสุด 40,000 หยวน!"

"40,000 ต่ำเกินไป!" เมื่อได้ยินคำพูดของฉินหยุน จางหยาส่ายหัวและพูดว่า "คุณสามารถดูรายการสั่งซื้อเสื้อผ้าของฉันได้ ฉันไม่สามารถปล่อยที่ 40,000 ได้ ไม่งั้นฉันเจ๊งยับแน่ นี่ยังไม่นับของตกแต่งอื่นๆ อีก "

ทั้งสองเริ่มต่อรองกันเรื่องราคากันอีก สุดท้ายราคาก็เพิ่มมาถึง 46,000 หยวน และในที่สุดทั้งคู่ก็ปิดดีลกันได้เรียบร้อย

"ฉินหยุน ตอนนี้ราคาก็ตกลงกันได้แล้ว เราจะเริ่มเซ็นสัญญากันเมื่อไหร่?"

จางหยาถามด้วยรอยยิ้มที่หาได้ยากบนใบหน้าของเธอหลังจากที่ตกลงกันเสร็จ

เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ร้านที่เธอเปิดนั้นไปได้ด้วยดีในช่วงแรกและทำกำไรได้บ้าง แต่เมื่อคนอื่นเห็นว่าธุรกิจที่นี่กำลังเฟื่องฟู จึงมีร้านขายเสื้อผ้าหลายร้านเปิดใหม่ในช่วงเวลาสั้นๆ

การไหลเวียนของผู้คนลดลงอย่างกระทันหันและธุรกิจที่นี่ก็แย่ลงเรื่อย ๆ จึงเริ่มขาดทุนเมื่อช่วงสองเดือนที่แล้ว

หากยังเป็นเช่นนี้ต่อไป ภายในไม่กี่เดือน เธออาจจะต้องสูญเสียกำไรที่ได้มาก่อนหน้านี้แน่นอน!

ก่อนหน้านี้มีคนต้องการเป็นเจ้าของที่นี่เช่นกัน แต่ราคาค่าเซ้งที่พวกเขาเสนอให้นั้นต่ำเกินไป คนหนึ่งเต็มใจให้เพียง 41,000 และอีกคนก็ให้ได้เพียงแค่ 43,000 หยวน

หากสถานการณ์ยังคงเหมือนเดิม หลังจากเดือนนี้เธอยินดีปล่อยเซ้งแม้ว่าจะได้เงินแค่ 43,000 หยวนก็ตาม ท้ายที่สุดแล้ว หากเปิดร้านต่อเพียงแค่วันเดียว การขาดทุนก็จะเพิ่มขึ้นเช่นกัน!

ตอนนี้ราคาของฉินหยุนสูงถึง 46,000 หยวน เธอยังคงพอใจมาก

"งั้นก็เซ็นสัญญากันได้เลย!" ฉินหยุนกล่าว

ยิ่งร้านเปิดได้เร็วเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งสามารถใช้รูปแบบการรวบรวมโชคลาภระดับแรกได้เร็วขึ้นเท่านั้น

"ตกลง ฉันจะโทรหาเจ้าของบ้านให้มารีบมา" จางหยาพยักหน้า หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วเริ่มโทรออก

เธอยังเช่าพื้นที่จากคนอื่นด้วยเช่นกัน ค่าเช่าต่อเดือนคือ 4,000 หยวน รวมเป็น 48,000 หยวนต่อปี

สำหรับเขตเล็กๆ ที่มีประชากรเพียงไม่กี่แสนคน ถือว่าค่อนข้างแพง

ในไม่ช้าเจ้าของบ้านก็มาถึง ฉินหยุน จางหยา และคนอื่นๆ ได้ลงนามในข้อตกลงบางอย่าง ส่วนค่าเช่าที่เหลือก็ถูกนับรวมไปยังฉินหยุนด้วย

ตามค่าเช่าที่เซ็นสัญญาโดยจางหยา เหลือเวลาอีกเพียงหนึ่งเดือนจนกว่าสัญญาเช่าจะครบกำหนด และฉินหยุนจะต้องเซ็นสัญญาในข้อตกลงใหม่กับเจ้าของบ้านในเวลานั้น

หลังจากวุ่นวายอยู่พักหนึ่ง ในที่สุดทุกอย่างก็เสร็จเรียบร้อย

"ฉินหยุน นี่คือข้อมูลทั้งหมดเกี่ยวกับซัพพลายเออร์[1]เสื้อผ้าในร้าน ฉันได้ชำระยอดที่เหลือทั้งหมดแล้ว และฉันได้บอกพวกเขาเกี่ยวกับการเซ้งร้าน หากคุณต้องการเปิดร้านขายเสื้อผ้า คุณสามารถติดต่อพวกเขาได้โดยตรง นอกจากนี้ฉันจะให้วัสดุอื่น ๆ ทั้งหมดกับคุณด้วย " จางหยากล่าวด้วยรอยยิ้ม

ตอนนี้เธอรู้สึกผ่อนคลาย

"โอเคครับ" ฉินหยุนพยักหน้า

"งั้นฉันขอตัวก่อน ขอให้ธุรกิจของคุณเจริญรุ่งเรือง"

ในที่สุดจางหยาก็จากไป เหลือเพียงฉินหยุนและจางชิงที่อยู่ภายในในร้าน

"ฉิน…ฉินหยุน บอส!" จางชิงมองไปที่ฉินหยุน และพูดอย่างติดอ่างเล็กน้อย

ในช่วงเวลาสั้น ๆ จู่ๆร้านขายเสื้อผ้าแห่งก็นี้เปลี่ยนเจ้าของแล้ว?

ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกประหม่า ฉินหยุนกลายเป็นเจ้าของร้าน และเขาจะทำอย่างไรกับเธอ? เขาจะจ้างทำงานต่อและเพิ่มค่าจ้างให้ไหม? หรือว่าจะลดค่าจ้าง? หรือจะเลิกจ้างทันที?!

แม้ว่าตอนนี้เธอจะไม่ได้ทำอะไรเลยในร้าน แต่เธอก็ยังไม่อยากเสียงานนี้ไป

"เสี่ยวชิง วันนี้เธอกลับบ้านก่อนได้เลย เดี๋ยวฉันจะบอกให้มาทำงานในอีกไม่กี่วันนี้" เมื่อมองไปที่จางชิง ฉินหยุนก็พูดด้วยรอยยิ้ม

เนื่องจากฉินหยุนกำลังจะเปิดร้านขายเสื้อผ้าต่อไป จางชิงจึงไม่จำเป็นต้องถูกไล่ออก

ในความคิดของฉินหยุน ร้านนี้ยังคงต้องรับพนักงานใหม่อีกหลายคน

"ตกลงค่ะบอสฉิน!" เมื่อได้ยินคำพูดของฉินหยุน จางชิงก็พยักหน้าอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ฉินหยุนได้กลายเป็นบอสของเธอแล้ว เธอไม่กล้าที่จะหยอกเขาเหมือนเมื่อก่อนอีก

"เมื่อฉันกลับมาทำงานต่อในอีกไม่กี่วัน ฉินหยุนคงจะไม่ได้เป็นกันเองอีกแล้วใช่ไหม เขาคิดไว้แล้วงั้นเหรอ? เอาล่ะ ยังไงวันนี้ฉันควรหางานใหม่ไว้ก่อนดีกว่า" จางชิงพึมพำในใจ

เธอเป็นคนขี้เกียจมาก และหลังจากอยู่ในสภาพแวดล้อมเดิมเป็นเวลานาน แม้ว่าเธอจะรู้ว่าร้านอาจจะถูกเซ้งได้ทุกเมื่อแต่เธอก็ไม่ได้เตรียมตัวแต่เนิ่นๆ

ความคิดที่จะหางานใหม่ จึงทำให้เธอปวดหัวเล็กน้อย

เมื่อจางชิงจากไป ในเวลานี้ฉินหยุนจึงเป็นคนเดียวที่อยู่ในร้าน

เขาดูข้อมูลในมือและเริ่มจัดระเบียบเสื้อผ้าในร้าน

จางหยาจริงจังกับงานของเธอมาก มีเอกสารเกี่ยวกับราคาซื้อ ราคาขาย และอื่นๆ ของเสื้อผ้ามากมาย ราคาของเสื้อผ้าที่ต่ำที่สุดในร้านประมาณ 50 หยวน และส่วนใหญ่ราคามากกว่า 100 หยวนด้วยซ้ำ แม้ว่าพวกมันจะไม่ใช่เสื้อผ้าแบรนด์ดัง แต่ก็มีคุณภาพดีมาก

อันที่จริง หากคุณเข้าร่วมกับร้านค้าแบรนด์ก็จะสามารถพัฒนาธุรกิจของคุณได้เป็นอย่างมาก ท้ายที่สุด ร้านค้าแบรนด์ก็มีชื่อเสียงและเป็นตัวเลือกของใครหลายคนอยู่แล้ว

คนส่วนมากเมื่อซื้อเสื้อผ้า จะเลือกเสื้อผ้าที่มียี่ห้อเท่านั้น

แต่จางหยาไม่มีทางเลือก และฉินหยุนก็ไม่อาจตัดสินใจได้ในตอนนี้

ไม่ต้องพูดถึงค่าแฟรนไชส์ที่สูงริบลิ่ว แต่แม้ว่าเขาจะไม่ได้เข้าร่วมกับแบรนด์ดังเหล่านั้น เขาก็ไม่ต้องกังวลว่าเสื้อผ้าจะขายไม่ได้

"ของที่โชว์ในร้าน รวมทั้งเสื้อผ้าประมาณ 400 ชิ้นในโกดังเป็นเสื้อผ้าผู้หญิงทั้งหมด เพราะจางหยาคือผู้หญิง"

ฉินหยุนคิดในใจ: "ดูเหมือนว่าฉันต้องหาเสื้อผ้าผู้ชายมาไว้บ้าง "

ผู้คนมากมายที่เดินบนถนน ส่วนมากมักเป็นคู่รัก หลายคนเป็นวัยรุ่น เด็กผู้ชายที่มาซื้อเสื้อผ้ากับเด็กผู้หญิง ถ้ามีเสื้อผ้าผู้ชายและเสื้อผ้าผู้หญิงก็ขายได้ทั้งคู่

วิธีที่ดีที่สุดของฉินหยุนในตอนนี้คือการใช้รูปแบบการรวบรวมโชคลาภ และการสัญจรของผู้คนจะต้องไม่แย่เกินไป ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะกำหนดเป้าหมายเพียงจำนวนเล็กน้อย

(จบตอน)

[1] ผู้ผลิตสินค้าและนำมาจำหน่ายให้กับบริษัทต่างๆที่ได้ยื่นใบสั่งซื้อสินค้าให้

5 1 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด