ตอนที่ 1347 กระบี่บิน!

เทพเพชฌฆาตโบราณที่ฟื้นฟูร่างเทพพอถูกค้อนกระหน่ำใส่อย่างหนักสมองของเขารู้สึกมึนงง  แต่เขาฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็วและคำรามเบาๆ  พลังเทพปกป้องร่างเทพของเขาเหมือนกับระเบิดโจมตีใส่เย่ว์หยางโดยตรง

พลังเทพชะตาของค้อนชะตายังมีพลังแฝงอยู่หรือ?

คิดว่าเจ้าเป็นใคร?

แม้แต่ภูเขากวงหมิงโดนค้อนกระหน่ำอย่างนั้นอาจจะต้องแตกพังทลาย

เย่ว์หยางรู้ว่าผลกระทบของค้อนนี้ไม่ใช่เพียงแค่นี้เท่านั้นเพียงแต่อีกฝ่ายพยายามฝืนทนปั้นหน้าอย่างยากลำบาก

พลังของค้อนชะตาเพิ่งเริ่มต้น! เด็กหนุ่มข้ามโลกรอคอยมานานและเมื่อลงมือโจมตีพลังของอาวุธชะตาชิ้นที่หนึ่งจะแสดงผล  และอาวุธเทพชะตาอื่นจะตามมาดาบชะตาแทงลงมาจากท้องฟ้าทะลวงเข้าไปในหัวของเพชฌฆาตเทพทองโบราณ  แต่พายุพลังเทพของยักษ์เทพระเบิดออกทันทีแต่ทั้งหมดนั้นถูกป้องกันโดยโล่ชะตา ภายใต้โล่ชะตาที่ปกป้องได้อย่างนิรันดรพายุพลังเทพที่กวาดไปทั่วพื้นโลกทำอะไรไม่ได้ มันสลายหายไปโดยไม่ทำอันตรายใคร..ทันทีหลังจากนั้นแส้ชะตาตวัดรัดคอของศัตรูไว้ได้ เย่ว์หยางถือไม้เท้าชะตาซึ่งแสดงถึงการตัดสินชะตาชีวิต

ทันใดนั้นร่างของเทพเพชฌฆาตโบราณที่เป็นเทพอุปถัมภ์ภูเขากวงหมิงถูกเย่ว์หยางทุบตีจนรู้สึกอดสูเขาตะโกนร้องด้วยความเจ็บปวด

มังกรที่กำลังดิ้นรนต่อสู้กับศัตรูจนเหงื่อท่วมตัวอดพ่นคำวิจารณ์ไม่ได้  “เจ้าเด็กโง่!  เจ้ามัวเสียเวลาทุบตีเขาทำไม?  เขาไม่ใช่กอริลลาที่ไร้ความคิด  เขาเป็นเทพในร่างกอริลลา และเขามีบัลลังก์เทพในไม่ช้าเขาจะฟื้นตัวได้  แล้วเจ้ายังจะทุบเขาหาสวรรค์วิมานอะไรอีก?”

“เหรอ? เอาอย่างนั้นก็ได้!” เย่ว์หยางเหมือนจะเข้าใจได้ เขารู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น

ฝ่ายตรงข้ามไม่ใช่เพชฌฆาตโบราณ

เขาเป็นเทพ

เพียงแต่เป็นร่างเดิมที่เป็นเพชฌฆาตโบราณ  แม้ว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บเขาก็จะหายเป็นปกติในไม่ช้า และเขามีพลังแบบนั้นหรือ?

เด็กหนุ่มผู้มองเห็นได้ทั้งโลกเปลี่ยนเป้าหมายทันที  เขาใช้ไม้เท้าเทพชะตาในมือหวดไปที่ส่วนรูปดวงกลมที่เป็นสัญลักษณ์แทนธาตุซึ่งกำลังหมุนเร็วจี๋  ในขณะที่มีเสียงระเบิดดังกึกก้องดวงดาวธาตุแตกเป็นเสี่ยงแรงระเบิดส่งผลกระทบต่อการหมุนของดวงดาวอื่นโดยรอบเหนือบัลลังก์เทพที่กำลังช่วยเหลือเจ้านาย  การฟื้นฟูถูกรบกวนหยุดนิ่งไปหนึ่งวินาที การโจมตีได้ผลอย่างน่าอัศจรรย์ทำให้คุณชายสามดีใจมากทันทีหลังจากนั้นเขาปล่อยไม้เท้าชะตาและเปลี่ยนไปใช้อาวุธชะตาอย่างอื่น

ไม้เท้าชะตาใช้ตัดสินชีวิตแม้ว่าจะส่งผลต่อบัลลังก์เทพที่มีดาวธาตุต่างๆ  แต่ก็ยังไม่ใช่อาวุธที่ดีที่สุด

ค้อนและดาบอยู่ในมือ

เย่ว์หยางกระโจนลงไปราวกับพยัคฆ์ลงจากภูเขา

“ปัง”ยักษ์เทพที่ฟื้นสภาพในร่างเพชฌฆาตโบราณทองรีบผละจากการสู้กับมังกรปีศาจและพยายามเต็มที่เพื่อจัดการกับเย่ว์ไตตันที่มีอาวุธเทพชะตาเขาแผ่พลังเทพไปทั่วเส้นทางโบราณผสานกับเจตจำนงโบราณ ในฐานะเจ้าของครึ่งหนึ่งเขาออกคำสั่งให้มิติเวลาหยุดนิ่ง

“ฮ่า...”ร่างมังกรดำของมังกรปีศาจไม่ถึงกับหยุดนิ่งสิ้นเชิง แต่ความเร็วนั้นช้าเหมือนเต่า

เมื่อเทียบกับพลังเทพที่ผนึกเขาไว้แสนปีเขาซึ่งยังไม่คืนพลังสุดยอดยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเทพพิทักษ์แห่งเขากวงหมิง

ไม่เพียงแค่นั้นที่นี่ยังเป็นถิ่นของฝ่ายตรงข้าม

มังกรดำถูกศัตรูถูกด้วยกรงเล็บยักษ์และร่วงหล่นในที่ไกลออกไป

แม้ว่าจะมีการต่อสู้อยู่ตรงกลาง แต่กรงเล็บของเพชฌฆาตโบราณกรีดเลือดออกจากร่างมังกรดำและจากปากที่เต็มไปด้วยเลือดน่าสะพรึงกลัว พลังเทพที่ราวกับดวงอาทิตย์ขนาดเล็กยิงใส่ร่างมังกรดำที่ต่อสู้ไม่ถอย

“ข้าจะกินเจ้า!  ต่อให้เจ้าเป็นอัจฉริยะมีดาบเทพอาวุธเทพชะตาแล้วยังไงเล่า? ที่นี่ข้าเป็นใหญ่!” เพชฌฆาตทองโบราณร่างอวตารยักษ์เทพเหวี่ยงกรงเล็บเข้าหาเย่ว์หยางที่ลอยนิ่งอยู่ในท้องฟ้า

“ฝันไปเถอะ!”

เย่ว์หยางเคลื่อนไหวทันที

เนื่องจากมิติเวลาได้หยุดนิ่งอย่างสิ้นเชิงนี่จึงเป็นการเคลื่อนไหวได้อย่างเหลือเชื่อ

ในนิ้วของเขาสวมแหวนเทพชะตาที่ส่องประกายแสดงถึงเจตจำนงเสรีตั้งแต่เกิดตราบใดที่ยังสวมใส่อยู่ เจ้าของมันจะไม่ถูกกักขังหรือคุมขังได้เลย นี่เป็นเจตจำนงที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเย่ว์หยางในการทำความเข้าใจในการฝึกฝนในคัมภีร์เทพ  เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญที่สุดที่ได้รับการสอนและรู้แจ้งโดยเทวทูตทั้งสามคือทำลายล้างสร้างสรรค์ ความนิรันดร

ภายใต้เจตจำนงนิรันดรของเย่ว์หยางไม่มีใครทำลายได้และไม่มีใครสร้างสิ่งที่จะเป็นนิรันดรตลอดไป

นี่คือการตีความเจตจำนงเสรีที่ยิ่งใหญ่ที่สุดโดยใช้แหวนเทพชะตา

“ต้องการทำลายบัลลังก์เทพของข้าหรือ? จงไปสู่โลกที่ยุ่งเหยิงและสนุกกับการเดินทางที่ไม่วันสิ้นสุดเถอะ!”  ยักษ์เทพเห็นท่าทางไม่ดีเด็กคนนี้สามารถเคลื่อนไหวได้จึงรีบเสริมพลังเทพของเส้นทางโบราณและกฎสวรรค์โบราณทั้งหมดรวมเป็นหนึ่งอย่างรวดเร็ว ในทันใดนั้นโลกทั้งใบก็กลายเป็นโลกประหลาดที่ยุ่งเหยิงและไร้สาระ  ที่นี่นกเคลื่อนไหวใต้น้ำ  ปลาบินอยู่บนท้องฟ้ามีเขาวงกตผิดที่ผิดทางขวางอยู่สร้างความสับสนในทุกที่...  ไม่เพียงแต่ตาเท่านั้นที่มองเห็น  แต่จิตใจยังสัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงรอบตัว

“นี่มันอสูรศึก!” มังกรปีศาจต้องการจะเตือนเย่ว์หยางแต่เสียงของเขาที่ตะโกนออกมาผิดเพี้ยนเปลี่ยนไปอย่างน่าประหลาดกลายเป็นคำว่า“นี่มันอร่อยจริงๆ!”

มังกรปีศาจถูกท่วมไปด้วยเหล้าและเนื้อที่พอกพูนมากขึ้นราวกับภูเขา

เย่ว์หยางกลับตรงกันข้าม

เขาเดินเข้าโลกกระจกเงา

การหักเหและภาพสะท้อนที่ไม่มีที่สิ้นสุดทำให้เย่ว์หยางมองไม่เห็นเส้นทางที่แท้จริงและยิ่งไปกว่านั้นในกระจกทุกบานยังมีวิญญาณพยาบาทและภูตผีคอยหลอกหลอนชี้ทางผิดๆหลอกล่อทำให้สับสน

เย่ว์หยางเองรู้ว่านี่เป็นความสามารถพิเศษของอสูรศึกบวกกับการเสริมพลังเทพจากฝ่ายตรงข้าม

แต่เขารู้อยู่แก่ใจแต่ไม่สามารถมองทะลุความเป็นจริงได้

แม้แต่จักษุญาณทิพย์ก็ยังใช้ไม่ได้เพราะนี่คือถิ่นของเทพพิทักษ์เขากวงหมิงที่ผสานเจตจำนงเข้ากับเส้นทางโบราณที่นี่อาจมีความจริงมากมายนับไม่ถ้วนหรืออาจไม่มีเลยก็ต่อเมื่อยักษ์เทพพอใจ เส้นทางจริงจะปรากฏขึ้นเมื่อใดหรือหายไปเมื่อใดก็ได้ ก่อนที่พลังเทพและเจตจำนงของเย่ว์หยางจะมีพลังเทพและใช้ครอบงำศัตรูก่อนที่จะไม่มีอสูรพิเศษมายับยั้ง ‘อสูรโลกสับสน’ ของฝ่ายตรงข้าม โลกนี้คือโลกไม่มีที่สิ้นสุดที่ไม่มีวันถูกทำลาย

“เจ้าบังคับให้ข้าใช้ไม้ตาย...”  เย่ว์หยางไม่ขยับ  เขารู้ว่าถ้าเขาขยับแม้แต่หนึ่งก้าวเขาอาจก้าวเข้าไปในปากของศัตรูได้

ภายใต้การเยาะเย้ยของภูตผีนับพันในกระจกเงา

เย่ว์หยางหยิบอัญมณีออกมาชิ้นหนึ่ง

มุกเทพชะตา!

นี่คือหนึ่งในอาวุธเทพชะตาแสดงถึงสติปัญญาชี้นำและเอาชนะอุปสรรค!

ไม่เพียงแต่มีความรู้ความเข้าใจของเย่ว์หยางเท่านั้นแต่ยังมีความรู้สติปัญญาของเสวี่ยอู๋เสียแฝงอยู่ด้วย เช่นคัมภีร์แห่งสัจจะเจตจำนงของวิหารคนคู่, เทพสตรีแห่งวิหารสิบสองนักษัตรความรู้ที่ได้รับตกทอดจากมารดาของเขา ประสบการณ์ฝึกฝนผ่านด่านในคัมภีร์เทพมุกเทพชะตาสามารถหลอมรวมสติปัญญานับไม่ถ้วนเป็นมุกที่บ่งชี้ความจริงจนถึงความนิรันดร

ในท้องฟ้ามีแสงแห่งปัญญาฉายลงมา

กลายเป็นเส้นทางชะตา

เหมือนสายรุ้งที่นุ่มนวล

ข้างหน้าเย่ว์หยางยังมีความคิดที่ว้าวุ่นเขาก้าวเข้าสู่เส้นทางชะตาด้วยแนวความคิดเดียวหลังจากเดินไปได้สามก้าวอุปสรรคและความสับสนในพื้นที่ทั้งหมดถูกทำลายหายไปไม่มีอยู่อีกต่อไป

ยักษ์เทพเห็นอสูรเทพสับสนของเขากลายเป็นควันแสงกลับเข้าไปอยู่ในคัมภีร์อัญเชิญเขาอดอุทานไม่ได้

ถ้าไม่ใช่เพราะมันเป็นอสูรพิทักษ์ของเขาที่จะไม่มีทางตายเขาเกรงว่าอสูรเทพโลกสับสนนี้คงจะถูกแสงปัญญาของมุกเทพชะตากำจัดไปแล้ว!

“เมื่อเป็นอย่างนั้น มาลองดูไม้ตายนี้!” ยักษ์เทพต้องการจะหยุดยั้งเย่ว์หยางต่อแต่สีหน้าของเย่ว์หยางนั้นราบเรียบราวกับน้ำในทะเลสาบเยือกเย็น “เจ้าคิดหรือว่าดาบที่ข้าตรึงไว้บนศีรษะเจ้าจะมีพลังแค่ทำให้เจ้าเจ็บ?”

“อะไรกัน?” ยักษ์เทพรู้สึกผิดปกตินั่นเป็นแค่ดาบบินไม่ใช่หรือ? เหมือนกับยุงกัด มีอะไรจะทำต่ออีกหรือ?

“ดาบชะตาของข้าเป็นเพียงการทดสอบศัตรู!” เย่ว์หยางหันกลับมาและไม่ได้มองไปที่ยักษ์เทพอีกถ้าคุณธรรมของคนผู้นั้นมีมาก ดาบเทพชะตาก็จะไม่ฆ่าเขาทั้งยังจะช่วยส่งเสริมให้พร แต่ถ้าตรงกันข้าม แต่ถ้าตัดสินตรงกันข้ามก็ต้องทนต่อความชั่วร้ายของวิญญาณและร่างมนุษย์ทั้งหมด! เกรงว่าแม้แต่เทพก็ไม่ได้รับการยกเว้น!”

“ความเจ็บปวดเล็กน้อยมีผลต่อเราผู้เป็นเทพเพียงเส้นผม!” ยักษ์เทพในเวลานั้น ไม่เพียงแต่รู้สึกถึงร่างกายเท่านั้น  แต่จิตวิญญาณของเขายังเจ็บปวดมาก  แต่เขาต้องพึ่งพาพลังเทพมากมายควบคู่ไปกับการฟื้นฟูบัลลังก์เทพทำให้ไม่เกรงกลัวที่จะยืนหยัดต่อสู้

“จริงหรือ?”  เย่ว์หยางเปลี่ยนมาถือผนึกเทพในทันที

“นี่ นี่คือ..?”ยักษ์เทพเห็นแล้วอดสะดุ้งกลัวไม่ได้

นี่คือผนึกเทพที่สร้างขึ้นโดยพลังเทพชะตาคล้ายกับผนึกอมฤตในตำนาน แต่พลังอ่อนกว่าเล็กน้อย

ถ้าปล่อยให้ตราผนึกเทพตีตราที่ศีรษะพลังเทพชะตาที่น่ากลัวนี้จะดึงวิญญาณตัวเขาเข้าไปไว้ในผนึกอมฤตในมิติหลุมดำผลที่ตามมา..... ยักษ์เทพรีบคืนจากร่างเพชฌฆาตทองโบราณกลายเป็นยักษ์สูงแปดเมตร ร่างยักษ์มีขนาดใหญ่โตเกินไปไม่สามารถหลบหลีผนึกโจมตีร่างกายได้ แต่กลายเป็นยักษ์แปดเมตรจะทำให้ทุกอย่างง่ายกว่า

ยักษ์แสยะยิ้ม “ไม่ถ้าเจ้าตีตราผนึกไม่ได้ ผนึกของเจ้าก็เป็นแค่ขยะ!”

เย่ว์หยางมองดูมังกรปีศาจที่ฟื้นฟูร่างตนเองอยู่ห่างๆและมองดูยักษ์ข้างหน้าเขา  “ลองดูไหมเล่า?”

มังกรปีศาจเห็นผนึกเทพก็รู้สึกปวดเศียรเวียนเกล้านัก  แม้ว่าเขาจะเป็นพี่ใหญ่ของเจ้าเด็กนี่แต่ผนึกเทพนี่ใครไม่คุ้นเคยย่อมโชคร้ายแน่! ตอนนี้เขายืนอยู่ห่างๆ ไม่กล้าเข้าไปใกล้เขายังคงเข้าใจว่าเย่ว์หยางในจุดนี้ว่าเย่ว์หยางพลังยังควบคุมผนึกเทพได้ไม่สมบูรณ์เมื่อใดก็ตามที่เขายิงพลัง เขาอาจถูกโจมตีโดยไม่แบ่งแยกฝ่ายเราฝ่ายศัตรู

“เชื่อมโยง สอดประสาน!” ยักษ์เทพยังคงเรียกอสูรที่ไม่มีร่างเหมือนอสูรธรรมดาออกมาแต่เป็นอสูรวงแหวนมีร่างพิเศษ

อสูรนี้ออกมายืนคั่นระหว่างเจ้านายของมันและเย่ว์หยาง

เมื่อมันเริ่มหมุนมังกรปีศาจมีความรู้สึกแปลกประหลาด ไม่ว่าเย่ว์หยางจะยิงอย่างไร ผนึกเทพจะไม่โดนศีรษะของเทพอุปถัมภ์ของเขากวงหมิงแต่จะกระทบกับวงแหวนที่หมุนช้านี้

อสูรศึกนี้เป็นเหยื่ออย่างชัดเจน บทบาททั้งหมดของมันก็คือแบกรับความเสียหายรุนแรงแทนเจ้าของมัน

ย้ายพลังโจมตีของศัตรูทั้งหมดไปลงที่วงแหวน

เย่ว์หยางอดชะงักไปหนึ่งวินาทีไม่ได้เมื่อเขาเห็นอสูรที่สร้างผลแปลกประหลาดอย่างนั้นเมื่อพูดถึงการใช้งานอสูรศึกปีศาจเฒ่าซึ่งมีชีวิตมานานหลายพันปีนับว่าน่ากลัวจริงๆพวกเขาไม่เรียกอสูรเข้าร่วมต่อสู้อย่างง่ายๆ แต่เมื่ออัญเชิญมาแล้วพวกมันจะต้องเป็นจุดเริ่มต้นของชัยชนะหรือช่วยพลิกสถานการณ์ที่ไม่เอื้ออำนวยไม่ว่าจะเป็นอสูรสับสนก่อนนี้ หรืออสูรวงแหวนในตอนนี้เย่ว์หยางมีประสบการณ์พิเศษเรียนรู้การต่อสู้

“ข้าก็มีอสูร ไม่ใช่ว่าเจ้ามีคนเดียว!” เย่ว์หยางอาจมีอย่างอื่นไม่มากนัก แต่อสูรของเขามีมากมายแน่นอน

แสงเทพที่งดงามส่องประกาย

ในมือของเย่ว์หยางเปลี่ยนเป็นถือดาบมีปีกปราณดาบนั้นคมแทงฝ่าอากาศทะลุผ่านอสูรวงแหวนตรงไปเข้าหัวใจของยักษ์เทพทันที

ยักษ์เทพตกใจ

อาวุธเทพร่างมนุษย์?

และดูเหมือนจะเป็นอาวุธเทพร่างมนุษย์จากเผ่าบูรพาอมตะหรือนี่?อะไรกันนี่? นกเป็ดน้ำคู่ในตำนานหรือนี่?

*** *** ***