ตอนที่แล้ว173 ทากัตซูกิ มาโกโตะ มุ่งหน้าไปที่ประเทศแห่งแสงอีกครั้ง
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไป175 ทากัตซูกิ มาโกโตะ เป็นสาวกของเทพมาร

174 ทากัตซูกิ มาโกโตะ เจอพวกเขาอีกครั้ง


174 ทากัตซูกิ มาโกโตะ เจอพวกเขาอีกครั้ง

“ให้ยืมหน้าหน่อยนึงงงงง!! ฮีโร่ของโรเซส!” (เกราลท์)

หยิ่งและอารมณ์เสียง่ายเหมือนเคย

ฮีโร่สายฟ้า เกราลท์ วาเลนไทน์

“ต้องการชั้นเพื่ออะไรเหรอ?” (มาโกโตะ)

ผมพยายามด้วยการยืนต่ำลงก่อนตอนนี้

“แก…‘ต้องการชั้นเพื่ออะไร’ นายถามเหรอ?...แกขโมยความเด่นไป…” (เกราลท์)

“ขโมยความเด่น?” (มาโกโตะ)

เกราลท์-ซังได้มองมาทางนี้ด้วยสีหน้าที่อันตรายขณะที่เขาเข้าหา

นี่มันแย่แล้ว อันธพาลผมบลอนด์ได้เดินมาทางนี้

ผมต้องวิ่งหนี

“นี่-ซัง!”

ผู้หญิงผมบลอนด์และตัวบาง มาพร้อมกับเกราะสีทองรีบวิ่งมาทางนี้

“ปล่อย เจเน็ต!” (เกราลท์)

“ไม่ ทำไมพี่ชอบเผชิญหน้าจังเลย? พี่แค่อยากได้ยินเกี่ยวกับการปราบลอร์ดปีศาจในสปริงล็อก ใช่มั้ย?!” (เจเน็ต)

“เธอ…! พี่ไม่ได้พูดมัน” (เกราลท์)

อาา งั้นมันก็คือนั้น

“มันแค่บังเอิญหน่ะ ชั้นโชคดี” (มาโกโตะ)

“คงใช่เหอะ! หลุมฝังศพของลอร์ดปีศาจเป็นบริเวณกำหนดภัยพิบัติ ที่ได้ถูกผนึกด้วยคำสาป และไม่สามารถที่จะเข้าหาได้โดยใครก็ตามมาเป็น 1,000 ปีแล้ว รูมั้ย?! เหี้ยเอ้ย! นั่นมันอะไรที่พูดว่า ‘คนที่กำจัดลอร์ดปีศาจ่กอนคนแรกชนะ’?! นั่นมันแผนแกตั้งแต่เริ่ม ใช่ป่ะวะ?” (เกราลท์)

ผมรู้สึกเหมือนผมได้ยินเขากัดฟันได้…เดี๋ยวผมได้ยินจริงๆนี่หว่า

“เห้อ นี่-ซัง นั่นแค่จะสร้างปัญหาให้มาโกโตะ พี่รู้มั้ย ขอโทษ เขาแค่อยากจะเจอนาย แต่มันดูเหมือนพี่เค้าตื่นเต้นเกินไปวันนี้ ดังนั้นพี่เค้าจะมาวันหลัง โอเคมั้ย?” (เจเน็ต)

เจเน็ต-ซังดึงพี่ของเธอ

“เฮ้ย อย่าดึง!” คือที่เกรา-ซังพูดระหว่างที่เขาถูกลากไป

“อ๊ะ ใช่ ใช่” (เจเน็ต)

เจเน็ตกำลังจะจากไป เจเน็ต-ซังยิ้มมาทางนี้

“มาโกโตะ ให้กำหนดการว่างคืนนี้นะ โอเคมั้ย?” (เจเน็ต)

“เอ๋?” (มาโกโตะ)

“เอ๋?” (เกราลท์)

เกรา-ซังและผมส่งเสียงที่โง่เขลา

“อืม…เจเน็ต-ซัง? สำหรับอะไร…?” (มาโกโตะ)

“เฮ้ย เจเน็ต เธอหมายความว่าอะไรคืนนี้น่ะ?” (เกราลท์)

“มันไม่มีอะไรเกี่ยวกับพี่ นี่-ซัง ถ้างั้น เจอกัน มาโกโตะ” (เจเน็ต)

จากนั้นเจเน็ต-ซังลากพี่เธอแล้วจากไป

ถ้าเกรา-ซัง ซีเรียส ไม่มีทางที่เขาจะแพ้การวัดกำลังกับน้องสาวเขา

ถ้าเป็นอย่างนั้น น้องสาวของเขามีจุดยืนที่เหนือกว่า หรือ เกรา-ซังอ่อนแอกับน้องสาวของเขา มันคืออันไหน ผมสงสัย

แล้วก็ คำพูดเป็นนัยของเจเน็ต-ซังที่ว่าให้เปิดกำหนดการของคืนนี้ไว้…

แต่จริงๆแล้วผมอยากจะไปอยู่กับซากุไร-คุงนะ

โอ้ ยังไงซะ

ผมได้ตกใจโดยการต้อนรับที่คาดไม่ถึง แต่มาเข้าปราสาทไฮแลนด์เถอะ

“งั้น ไปกันเถอะ” คือที่ผมพูดขณะที่ผมหันหาสหายของผม

“……”

“อุว้าห์!” (มาโกโตะ)

เมื่อผมหันกลับไป มีดวงตา 3 คู่จ้องผมอย่างตั้งใจ

ฟูเรีย-ซังและยุยหาว

“เฮ้ อายะ คนนี้ได้จัดกำหนดการกับผู้หญิงทันที่ที่เค้ามาที่ไฮแลนด์เลย” (ลูซี่)

“อาา ชั้นอิจฉาฮีโร่-ซามะที่เป็นที่นิยมจัง โซฟี่-จัง เราควรจะทำยังไงดีกับแนวโน้มความเจ้าชู้ของฮีโร่ของโรเซสหึ้?” (อายะ)

“มันเป็นปัญหาที่ซีเรียส ลูซี่-ซัง อายะ-ซัง ได้โปรดคอยดูฮีโร่มาโกโตะไว้ เพื่อที่เขาจะไม่ลงมือกับผู้หญิงต่างชาติ” (โซเฟีย)

“ปล่อยเราได้เลย”

“......”

ลูซี่และซา-ซังให้ความร่วมมือกับเจ้าหญิงโซเฟีย

ผมควรจะพูดกับเรื่องนั้นยังไงดีล่ะ

ผมรู้สึกเหมือนถ้าพูดอะไรมันจะเป็นการราดน้ำมันเข้ากองไฟ

“ฮีโร่-โดโนะ ผู้หญิงของโรเซส แข็งแกร่งนะ ไม่ใช่อย่างนั้นเหรอ”

นายพลทาริสก้ากระซิบใส่หูผม

“มันไม่เหมือนกันในประเทศแห่งไฟเหรอ?” (มาโกโตะ)

“มันคล้ายกัน แม่ของเธอก็ค่อนข้างเด็ดเดี่ยวด้วย…” (ทาริสก้า)

เขามองฮีโร่ไฟโอลก้า-ซังที่เป็นลูกสาว ระหว่างที่พูดสิ่งนี้

ใช่ เธอเชื่องไม่นานมานี้ แต่เมื่อพิจารณาถึงครั้งแรกที่เราเจอกัน เธอต้องค่อนข้างโอ่อ่าด้วย

“มันเหมือนกันไม่ว่าผมจะไปที่ไหน” (มาโกโตะ)

“เมื่อคุณมาพูดอย่างนั้นแล้ว นั่นจริง” (ทาริสก้า)

นายพลทาริสก้าหัวเราะออกมาดังๆ

มันไม่ได้แก้อะไรจริงๆเลยนะ

ลูซี่และซา-ซังเสริมความแข็งแกร่งการป้องกันของฝั่งผมขณะที่ผมเข้าไปที่ปราสาทไฮแลนด์

◇◇

นายพลทาริสก้าเห็นว่าต้องไปคุยกับราชาของไฮแลนด์ เราเลยแยกกัน

“เราจะไปเจอกับเจ้าหญิงโนเอล” (โซเฟีย)

เจ้าหญิงโซเฟียเห็นว่าอยากจะฟังเจตนาของเจ้าหญิงโนเอล

แล้วผม ผมไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ ผมเลยทำได้แค่พยักหน้า

ผมเห็นได้ชัดว่ามีนัด ดังนั้นผมมุ่งหน้าไปที่ที่กำหนดไว้

“ไม่ใช่นั่นมาโกโตะ-โดโนะเหรอ?!”

บนทางไป ผมได้ถูกเรียกโดยนักรบตัวขนาดยักษ์

รูปลักษณ์ของเขาไม่ใช่มนุษย์ ผิวของเขาทำให้ผมนึกถึงสัตว์เลื้อยคลาน และหน้าของเขา…อา กึ่งสัตว์

“แม็กซิมิเลี่ยน-ซัง มันเป็นซักพักแล้วนะ” (มาโกโตะ)

ฮีโร่ลมไม้ แม็กซิมิเลี่ยน-ซัง

“ชั้นได้ยินการคุยเกี่ยวกับนาย ว่านายเรียกนรกมาในประเทศแห่งไฟด้วย” (แม็กซ์)

ตรงข้ามกับความประทับใจที่เข้มงวด เขาส่งรอยยิ้มที่เป็นมิตรมาให้ผม

“มันแค่ออกมาเป็นแบบนั้นหน่ะ สปริงล็อกเป็นยังไงหลังจากเรื่องนั้น?” (มาโกโตะ)

“ขอบคุณมาโกโตะ-โดโนะ หลุมศพลอร์ดปีศาจหายไปแล้ว และพิษรอบๆป่าปีศาจได้ลดลงไปอย่างช้าๆ ป่าปีศาจน่าจะหายไปในประมาณ 10 ปี ดังนั้นเมื่อสิ่งนั้นเกิดขึ้น ประเทศแห่งไม้จะพัฒนาขึ้นไปอีก ผู้อาวุโสของหมู่บ้านได้ซาบซึ้งกับมาโกโตะ-โดโนะ” (แม็กซ์)

แม็กซิมิเลี่ยน-ซังพูดสิ่งนี้อย่างมีความสุข

“เฮฮฮ๋…ป่าปีศาจจะเป็นอย่างนั้นเหรือ?” (มาโกโตะ)

มันจริงที่ว่าตอนนี้ ลอร์ดปีศาจไบฟรอนได้ไปแล้ว ต้นเหตุของพิษก็หายไปด้วย

เห็นได้ชัดว่า นั่นเป็นสิ่งที่ทำให้อันเดดเดินไปทั่งหายไป

ผมจำเวลาที่ซา-ซังและผมแปลงรูปเป็นอันเดดและสำรวจที่นั่น

ในท้ายที่สุด เราแค่สำรวจมันทีเดียว

(ชั้นควรจะสำรวจมันมากกว่านี้อีก) (มาโกโตะ)

ป่าปีศาจคือป่าที่มีเวลาจำกัด

บางทีอาจจะมีสมบัติซ่อนอยู่

“มาโกโตะ-โดโนะ?” (แม็กซ์)

“ทากัตซูกิ-คุง นายทำหน้าแบบเวลาที่นายคิดบางอย่างโง่ๆน่ะ” (อายะ)

ระหว่างที่ผมดื่มด่ำไปกับห้วงความคิด แม็กซิมิเลี่ยน-ซังและซา-ซังตอบโต้

“เธอหมายความว่าอะไร อายะ?” (ลูซี่)

“เพราะเราพูดถึงทากัตซูกิ-คุงที่นี่ เค้าต้องคิดว่า ‘ชั้นควรจะสำรวจป่าปีศาจมากกว่านี้’” (อายะ)

“เธออย่ามาอ่านใจชั้นได้มั้ย?” (มาโกโตะ)

ทำไมเธออ่านส่วนนั้นแม่นมาก?

“เออ๋? เอลฟ์ได้โตมาโดยการถูกสอนว่าอย่างเข้าไปใกล้ป่าปีศาจนะ รู้มั้ย…นายคิดอะไรของนาย มาโกโตะ?” (ลูซี่)

“นั่นมันสำหรับทุกคนในประเทศแห่งไม้… คนที่จะผิดหวังที่ป่าปีศาจหายไปที่มีมาโกโตะ-โดโนะเพียงเท่านั้น” (แม็กซ์)

“ไม่ นายเข้าใจผิดที่นี่แล้ว ชั้นไม่ได้ผิดหวังที่ป่าปีศาจหายไปนะ รู้มั้ย?” (มาโกโตะ)

ผมอยู่ภายใต้ภัยที่จะถูกปฏิบัติอย่างคนประหลาด โดยไม่ใช่แค่เพียงลูซี่ แต่แม็กซิมิเลี่ยน-ซังด้วย

งั้นตอนนี้ ผมจะอธิบายเรื่องหนึ่งนี้อย่างไร?

เมื่อผมกำลังจะพูด…

“นายขวางทางอยู่ ถอยไป”

ผมได้ถูกพูดโดยน้ำเสียงสั่งการ

…แต่ทางเดินมันกว้าง ดังนั้นผมคิดว่าเธอควรจะสามารถข้ามไปได้แค่เดินไปด้านข้างหน่อยหนึ่งนะ

ผู้หญิงที่พูดได้มองดูถูกเราด้วยตาที่เย็นชาตรงกลางของกลุ่ม

ผมสีเงินและตาสีส้ม

ชุดสีขาวของเธอมีคริสตัลเวทย์มนก้อนใหญ่อยู่จำนวนมากตกแต่งมัน

เธอมีรูปลักษณ์ที่เรียกได้ว่าสวย แต่…สายตาที่เธอส่งมาทางนี้ไม่มีเศษเสี้ยวของความเป็นมิตร

“ขออภัย เอสเธอร์-ซามะ” (แม็กซ์)

แม็กซิมิเลี่ยน-ซังเปิดทางให้เธอ

เราก็ทำแบบเดียวกัน

“ฮีโร่ที่ถูกจ้างของโรเซสและฮีโร่กึ่งสัตว์ หือห์ พวกนายสนิทกันดีนี่” (เอสเธอร์)

อย่างไม่สนใจ ด้วยน้ำเสียงที่มีความดูถูกเล็กน้อยผสมอยู่ในมัน…ผมคิดว่า

ผู้หญิงผมเงินชำเลืองมองกวาดเรา

ในทันทีนั้น ตาของเธอหยุดที่ฟูเรีย-ซัง และสีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเกลียด

“...”

“...”

‘หือห์? เธอมีปัญหาหรืออะไรบางอย่างเหรอ?’ มันเป็นสีหน้าที่ฟูเรีย-ซังทำ

ผมคิดว่ามันแย่และกำลังจะหยุดมันก่อนบางอย่างที่หยาบคายจะเกิดขึ้น แต่ในท้ายที่สุดเธอไม่พูดอะไรและจากไป

“อะไรของเธอน่ะ?” (ฟูเรีย)

ฟูเรีย-ซังรำคาญ

กลุ่มที่ตามผู้หญิงที่หยิ่งหายเข้าไปในปราสาทไฮแลนด์

“สาวคนเมื่อกี้นี้เป็นออราเคิลแห่งโชคชะตา เอสเธอร์-โดโนะ” (แม็กซ์)

แม็กซิมิเลี่ยน-ซังบอกเรา

“..เธอค่อนข้างมีนิสัยที่แปลก” (มาโกโตะ)

เธอดูเหมือนเป็นผู้หญิงที่มีนิสัยไม่ดี

ผมชำเลืองมองเจ้าหญิงโซเฟีย

ถ้าเธอเป็นออราเคิล บางทีเธออาจะรู้จักกัน?

“ออราเคิลแห่งโชคชะตาเพิ่มถูกแต่งตั้งไม่นาน นี่เลยเป็นครั้งแรกของชั้นที่เจอกับเธอด้วย” (โซเฟีย)

เจ้าหญิงโซเฟียตอบมาอย่างขอโทษขอโพย

เข้าใจแล้ว ดังนั้นมันเป็นครั้งแรกของเธอที่เจอเธอด้วย หือห์

“ชั้นสงสัยว่าอะไรเกิดขึ้น เอสเธอร์-ซามะและชั้นเจอกันมาก่อน เธอเป็นคนที่มีความประทับใจที่ว่าเธอสุภาพและเชื่อฟัง นั่นมันไม่กี่ปีก่อนนะ” (แม็กซ์)

แม็กซิมิเลี่ยน-ซังเอียงหัวของเขา

ทั้งหมดเพราะคนเปลี่ยนนิสัยหลังจากหลายปีที่ไม่เจอพวกเขา บางอย่างต้องเกิดขึ้นกับเธอด้วย

ไม่ว่าอย่างไร มันไม่ใช่อารมณ์ดีที่จะคุยสบายๆกันต่อ

“ถ้างั้น เจอกัน แม็กซิมิเลี่ยน-ซัง” (มาโกโตะ)

“ใช่ มาโกโตะ-โดโนะ มาคุยกันยาวๆเมื่อมีเวลานะ” (แม็กซ์)

เราแยกทางจากแม็กซิมิเลี่ยน-ซังและมุ่งหน้าไปที่เจ้าหญิงโนเอลอยู่

◇◇

ที่เข้าพบเจ้าหญิงโนเอล เป็นที่ที่ใกล้กับลานฝึกของปราสาทไฮแลนด์

ผมรู้เหตุผลว่าทำไมที่นี่ได้ถูกเลือกหลังจากที่เข้าใกล้มัน

“ยินดีต้อนรับสู่ประเทศแห่งแสงไฮแลนด์ ฮีโร่แห่งแสงรอคุณอยู่ มาโกโตะ-โดโนะ”

“มันเป็นซักพักแล้วนะ ออร์โธ-ซัง” (มาโกโตะ)

คนที่รับเราเป็นกัปตันกองพลที่หนึ่งของอัศวินแห่งแสง

คนที่ผมสู้ด้วยกันเมื่อมีมอนสเตอร์แตกตื่นเกิดขึ้นในซิมโฟเนีย

เจ้าหญิงโซเฟียได้เข้าไปที่อาคารที่อยู่ข้างลานฝึกที่เจ้าหญิงโนเอลอยู่

ระหว่างที่เจ้าหญิงสองคนคุยกัน เราได้ถูกขอให้คุยกับอัศวินแห่งแสงในเวลานั้น

เราได้เข้าร่วมกำลังกับอัศวินแห่งแสดงเมื่อเรามาที่ประเทศแห่งแสงก่อนหน้า

ซา-ซังและลูซี่ได้พบกันใหม่อีกครั้งกับคนของกองพลอื่นและคุยกับพวกเขา

ฟูเรีย-ซังได้ถูกดึงไปโดยซา-ซังและลูซี่

แต่ผมอยากให้เธอมากับผมในที่ของซากุไร-คุงนะ

ช่วยไม่ได้ ผมจะพาเธอมาภายหลัง

ผมได้ถูกนำไปโดยออร์โธ-ซัง และเดินผ่านลานฝึกที่กว้างของกองทัพไฮแลนด์

ที่นั้นที่เราได้ถูกนำไปเป็นที่ที่เหมือนเวทีต่อสู้ ที่ใหญ่แม้ว่าอยู่ในลานฝึก

{ในที่นั้น มีศพกองกันอยู่}

นั่นไม่ใช่

ไม่ใช่ศพ

พวกเขาทุกคนหายใจ

อย่างไรก็ตาม พวกเขาได้นอนเหมือนศพและหายใจอย่างรวยระริน

“การต่อสู้จบแล้ว! ฮีโร่แห่งแสง-ซามะชนะ!”

เสียงของบางคนที่ประกาศสิ่งนี้สะท้อน

“การต่อสู้ฝึก การฝึกที่เรียกว่า ฮีโร่แห่งแสง-ซามะ เจอกับ อัศวิน 100 คน” (ออร์โธ)

กัปตันออร์โธอธิบาย

“เฮฮฮ๋…นั่นเป็นชื่อที่ค่อนข้างตรงไปตรงมา” (มาโกโตะ)

มันง่ายที่จะเข้าใจอย่างเหลือเชื่อ

แต่มีบางอย่างที่กวนใจผม

“แต่มีมากกว่าร้อย ไม่ใช่เหรอ?” (มาโกโตะ)

ด้วยการมองเผินๆ ผมบอกได้ว่ามีมากกว่า 200 คนทรุดกันอยุ่ตรงนั้น

“เพราะทั้งหมด 100 คนไม่พอน่ะ” (ออร์โธ)

“อาา…” (มาโกโตะ)

100 คนแค่ไม่พอกับฮีโร่แห่งแสง หือห์

ช่วยไม่ได้ถ้างั้น

ผมมองนักรบที่ทรุดไปอีกครั้ง และผมบอกได้ว่าพวกเขาเป็นอัศวินระดับสูงและระดับเหนือกว่า

มากกว่านั้น พวกเขาอยู่ในชุดเกราะเต็มตัวที่เป็นอุปกรณ์ต่อสู่ที่จริงจัง

เทียบกับนั่นแล้ว

“ทากัตซูกิ-คุง!”

ชายหล่อที่เป็นคู่ต่อสู้ของพวกเขา เห็นผมและโบกมือของเขาอย่างกระฉับกระเฉง

ทีเชิร์ตที่ม้วนแขนเสื้อ ไม่ใส่แม้แต่เกราะซักชิ้น และเขาดูเหมือนเวลาที่เขาเล่นบอลในวิชาพละ

บนนั้น เขามีดาบไม้ในมือขวาของเขา

{ดาบไม้นั้นส่องแสงเหมือนดาบศักดิ์สิทธิ์ในตำนาน}

ความสามารถที่จะเปลี่ยนแสงเป็นออร่า

ออราของฮีโร่แห่งแสงเป็นดาบที่แข็งแกร่งที่สุด และโล่ที่แข็งแกร่งที่สุด

อาวุธที่ห่อหุ้มไปด้วยออร่าของฮีโร่แห่งแสงเป็นดาบเวทมนตร์ที่น่ากลัว

ฮีโร่แห่งแสงที่มีออร่ารอบตัวเขาสร้างความบาดเจ็บไม่ได้ง่ายๆ แม้ว่าเขาจะบาดเจ็บ มันจะรักษาในทันที

พื้นฐานแล้วมันคือเวลาที่เอาชนะไม่ได้ของซา-ซังโดยที่เปิดตลอดเวลา

ตราบใดที่มีแสงบนท้องฟ้า ไม่มีใครที่เอาชนะฮีโร่แห่งแสงได้

เขาเป็นผู้ครองสกิลเดียวกับกับผู้กอบกู้อาเบล

คนที่โบกมือให้ผมด้วยรอยยิ้ม เป็นเพื่อนในวัยเด็กของผม ที่ผมไม่เห็นมาหลายเดือนแล้ว ซากุไร เรียวซูเกะ

◇◇

“มันเป็นซักพักแล้วนะ ทากัตซูกิ-คุง” (ซากุไร)

“นายเหมือนเคยกับพลัง (ที่อุกอาจ) ของนายซากุไร-คุง มันทำให้ชั้นโล่งใจ” (มาโกโตะ)

พวกเรามีความสุขกับการพบกันอีกครั้ง

“ชั้นได้ยินเรื่องเกี่ยวกับนาย นายกำจัดลอร์ดปีศาจในประเทศแห่งไม้ และช่วยประเทศแห่งไฟจากการทำลายล้าง” (ซากุไร)

ซากุไรพูดด้วยรอยยิ้ม

ทุกคนพูดอย่างนั้น

“แต่พูดมันเหมือนว่ามันเป็นแค่ความสำเร็จของชั้นมันมีปัญหานิดหน่อยนะ” (มาโกโตะ)

ในสปริงล็อกมันคือโรซาลี-ซัง

ในเกรทคีธ ผมคงจำทำมันไม่ได้ถ้าไม่มีโนอาห์-ซามะ

“ด้วยนายที่อยู่ในการเดินทางทางเหนือ มันไม่มีอะไรให้กังวล ทากัตซูกิ-คุง” (ซากุไร)

“ชั้นจะเข้าร่วมอยู่ตรงมุมๆ” (มาโกโตะ)

มันเป็นการเดินทางที่ฮีโร่ที่ถูกเลือก ซากุไร-คุง เกราลท์-ซัง และแม็กซิมิเลี่ยน-ซังเข้าร่วม

ผมไม่คิดว่ามีความจำป็นสำหรับฮีโร่ที่ถูกแต่งตั้งของประเทศแบบ ผมกระโดดเข้าไปในสปอร์ตไลท์อขงพวกเขา

“ชั้นรู้สึกว่าคนรอบข้างจะไม่อนุญาติให้ทำแบบนั้นนะ” (ซากุไร)

ซากุไร-คุงหัวเราะคิกคัก

“เพราะทั้งหมด ศัตรูที่เก่งในการเดินทางทางเหนือจะถูกส่งให้ซากุไร-คุง” (มาโกโตะ)

ผมมองดูอัศวินระดับสูงและเหนือกว่าขณะที่ผมพูดอย่างนี้

ได้ยินสิ่งนี้ ซากุไร-คุงทำหน้าเหมือนเขาคาดไม่ถึงกับสิ่งนั้น

“นายจะสู้ด้วยกันกับชั้น ใช่มั้ย?” (ซากุไร)

“นายจะต้องการเวทมนตร์น้ำที่อ่อนแอของชั้นเหรอ?” (มาโกโตะ)

“มันช่วยชั้นในลาเบรินทอส” (ซากุไร)

“ครั้งต่อไปมันจะอยู่ข้างนอก มันไม่มีตาชั้นหรอก” (มาโกโตะ)

“ถ้ามันฝนตก มันจะเป็นเวลาของนาย ใช่มั้ย?” (ซากุไร)

“เมื่อนั่นเกิดขึ้น ชั้นจะไลเมฆ” (มาโกโตะ)

“...นายทำบางอย่างแบบนั้นได้เหรอ? ชั้นได้ยินมาว่าแม้แต่ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ ควบคุมภูมิอากาศมันยากนะ” (ซากุไร)

“ชั้นทำไม่ได้ถ้ามัน ฝนตก → ไล่ฝน ชั้นทำทางตรงกันข้ามไม่ได้” (มาโกโตะ)

“โปรดบอกชั้นเกี่ยวกับมันอย่างละเอียด!” (ซากุไร)

“ช่วยไม่ได้ (ผมพูดด้วยรอยยิ้มที่อวดดี)” มาโกโตะ

ผมมีความสุขกับการคุยกับซากุไร-คุง

◇◇

มีสปิริตน้ำอยู่เยอะรอบๆปราสาทไฮแลนด์

มันต่างอย่างยิ่งใหญ่กับปราสาทโรเซส

หนึ่งในเหตุผลต้องเป็นแม่น้ำใหญ่ข้างหลังเมืองหลวง

อีกเหตุผลเพราะปราสาทไฮแลนด์ไม่ได้ทำหน้าที่เป็นโบสถ์เหมือนที่ปราสาทโรเซสเป็น

ประเทศแห่งแสงเป็นประเทศที่แยกศาสนาและการเมือง ดังนั้นคนที่บูชาเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์คือโบสถ์ยิ่งใหญ่ของหญิงสาวแอนนา

เพราะสิ่งนั้น มีสปิริตน้ำมากมายในลานฝึก

(สปิริตน้ำหายไป…?) (มาโกโตะ)

สปิริตน้ำหายไปในทันทีเหมือนคลื่นตีกลับ

ไม่นานผมก็เข้าใจว่าทำไม

“ซากุไร-คุง คนนั้นคือใครตรงนั้น?” (มาโกโตะ)

ในที่ที่ผมมองไป ประมาณ 100 เมตรไป มีนักรบตัวโตยืนอยู่ตรงนั้น

ผมคิดว่าเขาสูงประมาณ 2 เมตร

เขามีตัวคล้ายๆกับกึ่งสัตว์แม็กซิมิเลี่ยน-ซัง แต่จากที่ผมเห็นได้เขาเป็นมนุษย์

ผมทองและผิวขาว แต่เหตุผลที่เขาไม่มีความประทับใจของขุนนาง เพราะกล้ามเนื้อของเขาเหมือนนักมวยปล้ำ

ตั้งแต่ทันทีที่เขามา สปิริตน้ำหายไป

“เค้าเป็นคนที่มาเป็นฮีโร่ที่ถูกแต่งตั้งของประเทศแห่งแสงไม่นานนี้…ชื่อของเค้าคือ อเล็กซ์ ถ้าชั้นจำไม่ผิด” (ซากุไร)

“นายรู้จักเขาเหรอ?” (มาโกโตะ)

“เกี่ยวกับเรื่องนั้น เค้าไม่อยู่ในเครือของอัศวินแห่งแสง แต่ในเครือของเทมพลาร์ ลานฝึกใช้ได้โดยทุกคนไม่ว่าจะอยู่ในเครือไหน ดังนั้นมันไม่แปลกที่เค้าจะอยู่ที่นี่ แต่…เราไม่ได้คุยกันในทางปฏิบัติแล้วไม่เคยเลย” (ซากุไร)

“หืมมม…” (มาโกโตะ)

“ถ้านายสนใจ อยากไปคุยกับเค้ามั้ย?” (ซากุไร)

“ไม่ ไม่ ไม่ได้สนใจถึงปานนั้น” (มาโกโตะ)

ผมชำเลืองมองแขนขวาของผม

แขนสปิริตตอนนี้ถูกซ่อนโดยผ้าพันแผล

ที่กังวลผมไม่ใช่มานาของสปิริต แต่ความเป็นพระเจ้าของโนอาห์-ซามะ

ที่ชายคนที่ชื่ออเล็กซ์ปล่อยมาจากตัวเขาไม่ได้รู้สึกเหมือนมานา แต่รู้สึกเหมือนความเป็นพระเจ้ามากกว่า

แต่มันอาจจะไม่ใช่นะ

(...ชั้นไม่อยากจะอยู่หน่วยเดียวกับเค้าเลย) (มาโกโตะ)

มันจะส้ร้างปัญหาให้ผมถ้าไม่มีสปิริต

ระหว่างที่ผมคิดอย่างนั้น เจ้าหญิงโนเอล และเจ้าหญิงโซเฟียปรากฏตัว

“มันเป็นซักพักแล้วนะ มาโกโตะ-ซัง” (โนเอล)

เจ้าหญิงโนเอลยิ้มเหมือนพระอาทิตย์

อย่างเคย มันเหมือนเจ้าหญิงตามรูปแบบทั้งความสง่างามและความน่ารัก

“เจ้าหญิงโนเอล มันเป็นซักพักแล้วนะ” (มาโกโตะ)

ผมกำลังจะคุกเข่า แต่ถูกหยุด

“ไม่จำเป็นต้องเป็นทางการ เพราะทั้งหมดมาโกโตะ-ซังเป็นคู่หมั้นของโซเฟีย-ซัง ที่สำคัญกว่านั้น ฮีโร่และออราเคิลทุกคนจะมาเจอกันอีกครั้ง มาไปด้วยกันเถอะ” (โนเอล)

“รับทราบ” (มาโกโตะ)

เราเพิ่งมาถึงแต่มันเหมือนว่าเราจะต้องไปรวมตัวแล้ว

เราเจอกันกับลูซี่ ซา-ซังและฟูเรีย-ซัง และได้ถูกนำทางไปโดยเจ้าหญิงโนเอล

◇◇

ฮีโร่และออราเคิลของแต่ละประเทศได้รวมกันอยู่ในห้องประชุมขนาดยักษ์

มีหน้าที่คุ้นเคยกับหน้าที่ไม่คุ้นเคย

แล้วก็มีราชวงศ์ของไฮแลนด์ และขุนนางศักดิ์สิทธิ์ทั้งห้า

ผมก็เห็นนายพลทาริสก้าด้วย

อย่างไรก็ตาม ผมไม่เห็นฮีโร่ที่ถูกแต่งตั้งใหม่ของประเทศ อเล็กซ์

“ทุกคน ทางนี้”

คนที่ดูเหมือนจะเป็นคนที่นำการประชุมนี้พูดขึ้นมา

“ผมจะอธิบายการเดินทางเหนือตอนนี้ แต่ก่อนหน้านั้น มีบางอย่างที่ออราเคิลของประเทศการค้า เอสเธอร์-ซามะอยากจะบอก ตอนนี้ เอสเธอ-ซามะ ได้โปรด”

เมื่อคนนั้นพูดคำนี้ ออราเคิลแห่งโชคชะตา-ซังที่ผมผ่านก่อนหน้านี้ขึ้นไปอยู่ที่แท่นยืน

เธอมีสีหน้าที่เย็นชาขณะที่เธอมองดูถูกเรา

ไม่กี่วินาทีของความเงียบดำเนินต่อไป

ในเวลาที่คนเริ่มสงสัยว่าอะไรเกิดขึ้น ออราเคิลแห่งโชคชะตาพูด

“มีบางคนที่นี่เป็นผู้ติดตามของเทพมาร”

ออราเคิลแห่งโชคชะตาพูดอย่างไม่แยแส

(เอ๋?) (โอ้?)

เสียงของโนอาห์ซามะซ้อนทับกับผม

…โนอาห์-ซามะ ไม่ใช่ว่านี่แย่แล้วเหรอ?

เป้าหมายเดือน 4/66

ค่าเน็ต 0/200

กาแฟ 0/300

ค่าไฟ 20/1000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: "wayuwayu แปล"

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด