ตอนที่แล้วตอนที่ 66 นิกายชิงหยุน ตกอยู่ในอันตราย
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 68 ยุคสมัยได้เปลี่ยนไปแล้ว!

ตอนที่ 67 เขาหมายถึงอะไร? (ฟรี)


ตอนที่ 67 เขาหมายถึงอะไร?

ทางตะวันตกของจังหวัดชิงคือจังหวัดเหลียง

ในขณะเดียวกัน หนึ่งหมื่นเมตรเหนือจังหวัดเหลียง แร้งขนาดมหึมาที่มีใบหน้าเหมือนมนุษย์กำลังบินไปทางทิศตะวันตก

มันเป็นปีศาจประเภทแร้งที่มีการฝึกฝน ในขณะนี้แร้งถือสมุนไพรวิญญาณที่เปล่งแสงสีทองในกรงเล็บของมัน

"เมื่อข้าปรับแต่งหญ้าตะวันอัคนีนี้ การบ่มเพาะของข้าจะทะลุทะลวง ฮ่า ฮ่า ฮ่า สักวันหนึ่ง ข้าจะเป็นเหมือนวิหคศักดิ์สิทธิ์ตัวนั้น บินขึ้นไปบนท้องฟ้าที่สูงที่สุดและเหนือชั้นฟ้าทั้งเก้าเพื่อเป็นแร้งอมตะ! ข้าได้คิดชื่อใหม่ของข้าแล้ว ข้าจะถูกเรียกว่าแร้งอมตะที่แท้จริง!.”

อย่างไรก็ตาม มันไม่ได้สังเกตเห็นว่าจู่ ๆ ก็มีร่างหนึ่งปรากฏขึ้นใต้ร่างอันใหญ่โตของมัน

เมื่อก้มหน้าลงร่างนั้นเหยียบหน้าท้อง

ปัง

แร้งรู้สึกเพียงว่าโลกหมุนและเสียงลมโหยหวน

เมื่อรอบข้างเงียบลงอีกครั้ง ก็ต้องตกตะลึงเมื่อพบว่ามันมาถึงนอกสวรรค์ทั้งเก้าแล้วจริงๆ

ใบหน้าของนกแร้งเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม เพราะมันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

มันกำลังบินอย่างถูกต้องและสนใจเรื่องของตัวเอง เหตุใดมันจึงถูกส่งออกไปเหนือสวรรค์ทั้งเก้า?

เต๋าสวรรค์ แอบฟังความคิดของข้าหรือไม่?

อะไรฟ…

ไม่มีอากาศภายนอกสวรรค์ทั้งเก้า!

มันกระพือปีกด้วยความหวาดกลัว เพียงเพื่อที่จะพบว่ามันไม่สามารถควบคุมร่างกายของมันได้เลย

มันล่องลอยอยู่ในความว่างเปล่าและได้รับคำแนะนำจากพลังประหลาดให้ร่อนเหนือผืนดินเบื้องล่าง

มันไม่เคยนึกถึงสถานการณ์นี้

ท้องฟ้าเหนือภูเขาเก้าหาง เสียงที่รุนแรงของพลังที่ปะทะกันเป็นเหมือนเสียงฟ้าร้องที่สั่นสะเทือนทั้งสวรรค์และโลก

ระลอกพลังงานเป็นเหมือนคลื่นที่โหมกระหน่ำซึ่งสร้างความหายนะในท้องฟ้า กวาดเมฆออกไป

เสียงดังสามารถได้ยินได้ภายในรัศมีห้ากิโลเมตร นกและสัตว์ร้ายจำนวนนับไม่ถ้วนตกใจกลัวจนแทบคลานกับพื้นไม่กล้าขยับตัว

ชาวเมืองโดยรอบก็หน้าซีดด้วยความกลัวเช่นกัน

ปัง

ผนึกมือขนาดยักษ์ควบแน่นด้วยพลังวิญญาณสลายไป ร่างของ หลี่ชิงหยุนรีบล่าถอย และใบหน้าของเขาก็ซีดลงเล็กน้อย

“ฮึ่ม การฝึกฝนของเจ้ายังไม่ฟื้นตัวเต็มที่อย่างที่คาดไว้ เจ้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้าอีกต่อไป มันเหมือนกันแม้ว่า หวู่ซางจะหลอมรวมกับเจ้า!” ราชามังกรโลหิตหัวเราะเยาะ

หลี่ชิงหยุน มีพลังอันทรงพลังของดาบสังหารมังกรและเพลิงใต้พิภพของ หวู่ซาง ดังนั้นเขาจึงสามารถต่อต้านเขาได้บ้าง

อย่างไรก็ตาม ความแข็งแกร่งของเขาไม่ถึง 70% หรือ 80% ของที่เคยเป็นในอดีต ห่างไกลจากตัวตนเก่าอันรุ่งโรจน์ของเขา

“เจ้าควรจะดีใจ ไม่อย่างนั้น เจ้าคงได้ไปโลกใต้พิภพกับน้องชายของเจ้าแล้ว!” หลี่ชิงหยุนล้อเลียนด้วยรอยยิ้ม

เขาคร่ำครวญอยู่ในใจว่าความสามารถของเขาไม่ดีเท่าในตอนนั้น และเขาไม่สามารถเอาชนะราชามังกรโลหิตได้ เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ

อย่างไรก็ตาม เขาไม่กลัว อย่างมากที่สุด เขาจะกลายเป็นคนพิการอีกครั้งโดยใช้ท่าต้องห้ามเพื่อบังคับศัตรูให้ล่าถอย

ถ้าเขาสามารถโหดเหี้ยมมากกว่านี้และเสียสละหวู่ซางได้ เขาควรจะสามารถเอาชนะ ราชามังกรโลหิต ได้ในครั้งเดียว

“ฮึ่ม ข้าไม่รู้จริงๆว่าเจ้าทำลายนิกายปีศาจนรก ด้วยความแข็งแกร่งระดับนี้ของเจ้าได้อย่างไร!” ราชามังกรโลหิต เยาะเย้ยอย่างเย็นชาและสร้างตราประทับ

อักษรรูนขนาดยักษ์ที่ควบแน่นด้วยพลังวิญญาณฟันผ่านอากาศเหมือนดาบยักษ์

หลี่ชิงหยุน ขมวดคิ้ว พลังแห่งสวรรค์และโลกรวมตัวกันรอบตัวเขา และเจตนาของดาบของเขาควบแน่นเป็นเงาดาบสีทองที่ปะทะกับดาบสังหารมังกร

เกือบจะในเวลาเดียวกัน กระบี่บินที่ล้อมรอบด้วยแสงลึกซึ้งสามสีพุ่งเข้าใส่ มันรวมกับพลังในสายลมและเปลี่ยนเป็นแสงดาบที่ยาวหลายสิบเมตรในทันที

ทั้งคู่ฟันไปที่รูนยักษ์

ปัง ปัง

ภายใต้การรวมพลังของอาวุธศักดิ์สิทธิ์ทั้งสอง สัญลักษณ์ขนาดมหึมาก็พังทลายลง และดาบบินทั้งสองเล่มก็บินกลับไป

ราชามังกรโลหิตมีสีหน้าบูดบึ้งในขณะที่เขาหันไปมองร่างทั้งสองที่บินอยู่เหนือจากด้านข้าง

พวกเขาคือ หยูฮัวและไต้หวู่ของนิกายหยกพิสุทธิ์

“เจ้าต้องเป็นราชามังกรโลหิต ผู้โด่งดัง!” หยูฮัวมาถึงตรงหน้าเขา

"เจ้าคือใคร? จัดการเรื่องของตัวเองซะถ้าไม่อยากตาย!” ราชามังกรโลหิต เตือนอย่างเย็นชา

“ข้าเป็นหัวหน้านิกายของนิกายนิกายหยกพิสุทธิ์ หยูฮัว!” หยูฮัวบินเข้ามาใกล้และกุมมือเขาไว้

ในขณะนั้นเขาไม่สงบเท่าที่เขานำเสนอตัวเอง

เขาไม่เคยคาดคิดว่าปรมาจารย์นิกายชิงหยุนจะเป็นบุตรศักดิ์สิทธิ์ของแดนสวรรค์ศักดิ์สิทธิ์ ที่มีชื่อเสียงหลี่ชิงหยุน

เขาได้เห็นวันอันรุ่งโรจน์ของหลี่ชิงหยุนมาบ้าง ดังนั้นเขาจึงจำเขาได้

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เขาเห็นหลี่ชิงหยุน คำถามมากมายในใจของหยูฮัวก็ได้รับคำตอบทันที

หลี่ชิงหยุน มีความสามารถในการทำลายนิกายปีศาจนรก แม้ว่าจะมีข่าวลือว่าการฝึกฝนของเขาถูกทำลายเมื่อหลายปีก่อน และเขากลายเป็นคนพิการ

ตราบใดที่อัจฉริยะไร้เทียมทานที่แท้จริงไม่ถูกฆ่า อะไรก็เป็นไปได้

“ฮึ่ม ไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้ หากขัดขาข้า ข้าจะทำลายนิกายหยกพิสุทธิ์ของเจ้าด้วย!” ราชามังกรโลหิต ตะโกนด้วยความโกรธ

นอกเหนือจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไม่กี่แห่ง เขาไม่สนใจนิกายที่เหลือ

“อวดดี! เจ้าคิดว่าเจ้าอยู่ยงคงกระพันจริงหรือ? ราชวงศ์เซี่ยผู้ยิ่งใหญ่ไม่ใช่สถานที่ที่เจ้าจะประพฤติชั่วช้า!” ไต้หวู่ตะคอกโดยไม่ลังเล

แม้ว่าการบ่มเพาะของ ไต้หวู่จะด้อยกว่าราชามังกรโลหิต มาก แต่เขาก็ไม่เกรงกลัวใด ๆ เพราะเขาให้ความสำคัญกับศักดิ์ศรีของเขามากกว่าชีวิตของเขา

เขายอมตายดีกว่าถูกเหยียบย่ำศักดิ์ศรี

ถ้าใครไม่กลัวตายก็ไม่มีอะไรต้องกลัว

“ราชามังกรโลหิต ถ้าเจ้ายืนกรานที่จะโจมตี เรามั่นใจว่าเจ้าจะไม่กลับมาแม้ว่าเราจะต้องสูญเสียชีวิตก็ตาม!” หยูฮัวได้ปลดปล่อยออร่าของเขาออกมา

แม้ว่าการบ่มเพาะขั้นกลางอาณาจักรวิญญาณหลอมรวมของเขาจะด้อยกว่าราชามังกรโลหิตนี้ แต่ออร่าของเขาก็ดูเหมือนจะไม่ด้อยกว่าเลย

การจ้องมองที่เฉียบคมและความแน่วแน่ของเขาจะไม่สั่นคลอน

แม้ว่าเขาจะเคยได้ยินเกี่ยวกับเหตุการณ์ของหลี่ชิงหยุน ในอดีต แต่นั่นคือความอาฆาตแค้นระหว่างเขากับดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งความว่างเปล่า

ตอนนี้ หลี่ชิงหยุน เป็นสมาชิกของนิกายเต๋าของราชวงศ์เซี่ยอันยิ่งใหญ่ ไม่ต้องพูดถึงว่า นิกายชิงหยุน ประสบความสำเร็จอย่างมากสำหรับราชวงศ์เซี่ยอันยิ่งใหญ่

ดังนั้น หากราชามังกรโลหิตต้องการโจมตีนิกายชิงหยุน นิกายหยกพิสุทธิ์ไม่สามารถยืนเฉยและไม่ทำอะไรเลย

“ฮิฮิ…” เมื่อฟัง หยูฮัวและไต้หวู่แล้ว ราชามังกรโลหิตหัวเราะเบา ๆ

ท้ายที่สุด เขาเป็นยอดฝีมือของอาณาจักรรับรู้ความว่างเปล่า มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในระดับของพวกเขา

ดังนั้นสำหรับเขาแล้ว มันเหมือนกับผู้ใหญ่ที่เห็นเด็กโกรธเขา โดยธรรมชาติแล้วเขาจะไม่กลัวและคิดว่ามันตลก

“ในกรณีนี้ เจ้าสองคนจะถูกฝังพร้อมกับหลี่ชิงหยุน!” ประกายเย็นวาบในดวงตาของราชามังกรโลหิต

แรงกดดันที่น่าสะพรึงกลัวของอาณาจักรรับรู้ความว่างเปล่าไหลออกมาทันที เช่นเดียวกับมือที่มองไม่เห็น มันเขย่าท้องฟ้าทั้งหมดและกดดันหลี่ชิงหยุน หยูฮัว และไต้หวู่

ทันใดนั้น เขาก็ใช้ฝ่ามือฟาดออกไป

ฝ่ามือขนาดมหึมาที่ควบแน่นจากพลังวิญญาณประกอบด้วยมังกรฟ้า เสือขาว นกฟินิกซ์ และเต่าดำ ขณะที่พวกมันคำรามและพุ่งลงมา

หลี่ชิงหยุน หยูฮัวและไต้หวู่มีสีหน้าเย็นชาเมื่อพลังวิญญาณหลั่งไหลออกมา ในเวลาเดียวกัน พวกเขาใช้เทคนิคที่แข็งแกร่งที่สุดเพื่อต้านทานการโจมตี

ปัง ปัง ปัง…

พลังปะทะกันและพื้นที่สั่นสะเทือน หลี่ชิงหยุน หยูฮัวและ ไต้หวู่ถูกส่งลอยออกไป ใบหน้าของพวกเขาซีดและมีเลือดไหลออกมาจากมุมปากของผู้อาวุโสไต้หวู่

การโจมตีของสัตว์ประหลาดเก่าแก่อาณาจักรรับรู้ความว่างเปล่านั้นน่าสะพรึงกลัวอย่างเต็มกำลัง…

ในขณะนี้ ร่างหนึ่งตกลงมาจากท้องฟ้าเหมือนดาวตก มันเร็วมากจนเสื้อคลุมถูกไฟไหม้

หลังจากนั้น ร่างนั้นก็กระแทกเข้ากับภูเขาเก้าหางอย่างแรง

คลื่นลมพุ่งขึ้นขณะที่ฝุ่นละอองฟุ้งกระจายไปทุกทิศทุกทาง

เมื่อฝุ่นฟุ้งกระจาย ก็เห็นร่างหนึ่งกำลังตบไฟที่ร่างของเขา

ไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก หลี่หยู่

“ดูเหมือนว่าข้าจะกลับมาทันเวลา!” หลี่หยู่ มองไปที่หลี่ชิงหยุน ซึ่งอยู่กลางอากาศ และเขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกโล่งใจเมื่อเห็นว่าพ่อของเขายังมีชีวิตอยู่

“ว้า เป็นเรื่องดีที่เจ้ากลับมาทันเวลา มิฉะนั้นข้าจะต้องปลูกฝังใหม่อีกครั้ง!” หลี่ชิงหยุน ถอนหายใจด้วยความโล่งอกราวกับว่าได้ยกภาระหนักออกจากไหล่ของเขา

คำพูดของเขาสร้างความประหลาดใจให้กับหยูฮัว และผู้อาวุโสไต้หวู่ ซึ่งมองไปที่หลี่หยู่ และ หลี่ชิงหยุน พร้อมกับอ้าปากค้าง

หลี่ชิงหยุน กำลังหมายถึงอะไร

5 1 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด