ตอนที่แล้วบทที่ 19: หูเจียวเจียวขโมยวิธีการจุดไฟของท่านผู้เฒ่า
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 21: เจ้าห้าปลดทุกข์

บทที่ 20: ตาต่อตา ฟันต่อฟัน!


หลังจากที่มังกรตัวเล็กได้กินอาหารอิ่มไป 2-3 มื้อ เขาก็ฟื้นคืนพละกำลังของตัวเองขึ้นมา ทำให้เขาสามารถขยับตัวได้อย่างมีชีวิตชีวาและกระฉับกระเฉง

พอหูเจียวเจียวถูกเจ้ามังกรน้อยกระโจนเข้าใส่ เธอก็ทิ้งหนังสัตว์ในมือลงกับพื้น แล้วใช้มือกอดหลงเหยาไว้แทน พร้อมกับพยายามง้างปากของเขาเพื่อเอาหนังสัตว์บางส่วนออกมา

"ฮ่าฮ่า... เอาล่ะ ๆ เหยาเอ๋อ เลิกซนก่อน..."

วันนี้เธอคงไม่ต้องล้างหน้าแล้ว เพราะลูกชายคนเล็กเลียซะเกลี้ยงเชียว

"ท่านแม่ เรานึกว่าท่านไม่ต้องการเราอีกต่อไปแล้ว..." หลงหลิงเอ๋อเม้มปากเล็ก ๆ ของนางโดยไม่รู้ตัว พลางมองแม่ใจร้ายด้วยความไม่พอใจ

เมื่อหญิงสาวฟังคำพูดของสาวน้อย ในที่สุดเธอก็เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

ปรากฎว่าลูก ๆ คิดว่าเธอทิ้งพวกเขาไปแล้ว

"เด็กงี่เง่า ทำไมแม่จะไม่ต้องการพวกเจ้าล่ะ!" เธอยิ้มอย่างอ่อนโยนพร้อมกับอุ้มหลงเหยาและเดินไปลูบหัวน้อย ๆ ของหลงหลิงเอ๋อ จากนั้นเธอก็จูงมือนางเดินเข้าไปในลานบ้าน

มือเล็ก ๆ ที่เย็นเฉียบถูกมือใหญ่อบอุ่นจับไว้อย่างกะทันหัน ส่งผลให้เด็กสาวยืนตัวแข็ง

นี่เป็นครั้งที่ 2 ที่นางถูกผู้หญิงใจมารจับตัว...

กลายเป็นว่ามือที่เคยทุบตีนางนั้นนุ่มได้ขนาดนี้...

“แม่ทำกับข้าวอร่อย ๆ ไว้รอพวกเจ้าเยอะแยะเลย เดี๋ยวทุกคนไปล้างมือกันก่อนแล้วค่อยกลับมากินข้าวกันนะ”

หูเจียวเจียวจูงเด็กสาวไปที่ถังเก็บน้ำ จากนั้นก็ตักน้ำขึ้นมาเทลงในอ่างหินก่อนจะช่วยเด็กน้อยล้างมือ

ก่อนหน้านี้มือและกรงเล็บเล็ก ๆ สัมผัสกับหลายสิ่งหลายอย่าง มันเลยเป็นสีดำสนิทเหมือนก้อนถ่าน แต่พอหูเจียวเจียวถูมันอยู่สักพักก็กลับมาเป็นสีดั้งเดิม

ไม่นานแอ่งน้ำสะอาดก็ขุ่นมัว

"ข้า…ข้าจัดการเองได้..." หลงหลิงเอ๋อชักมือออกเมื่อมองเห็นน้ำที่สกปรกและเอามือไพล่หลังไว้ ในขณะที่หูของนางเปลี่ยนเป็นสีแดงโดยไม่ได้ตั้งใจ

เป็นเพราะมือของนางสกปรกมาก ผู้หญิงชั่วคนนี้จะต้องดูถูกนางแน่ ๆ...

ไม่ว่าในอดีตหูเจียวเจียวจะเลวร้ายเพียงใด แต่ส่วนลึกในใจของหลงหลิงเอ๋อก็ยังโหยหาความรักจากอีกฝ่าย

ลูกคนหนึ่งจะไปเกลียดแม่ตัวเองลงได้อย่างไร?

แต่ผู้เป็นแม่ดึงมือเล็ก ๆ ของลูกสาวออกมาเช็ดน้ำออกเบา ๆ ด้วยผ้าขนหนูพลางพูดด้วยน้ำเสียงติดตลกว่า "โถ เรื่องแค่นี้เอง เจ้าจะอายไปใย"

"ข้า…ข้าไม่ได้อายสักหน่อย ท่านก็พูดมั่วซั่ว!" แก้มของสาวน้อยเปลี่ยนเป็นสีมะเขือเทศสุกทันที และนางก็ดึงมือออกจากมือใหญ่อย่างงุ่มง่าม อันที่จริงนางอายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนีแล้ว!

พอหูเจียวเจียวเห็นว่าเด็กสาวอายมาก เธอจึงหยุดแกล้งนาง

หลังจากที่เปลี่ยนน้ำสะอาดอีกครั้ง เธอก็เช็ดปากให้กับหลงเหยา เสร็จแล้วเธอหันไปมองเด็กหนุ่มอีก 3 คนที่เหลือ “พวกเจ้าก็มาล้างมือด้วยสิ”

ทว่าทันใดนั้นหนุ่มน้อยทั้ง 3 ก้มศีรษะลงมองไปที่เท้าสีดำสนิทของตนพร้อมกัน ไม่นานแก้มของแต่ละคนก็รู้สึกร้อนผ่าว ๆ...

หลงจง: ผู้หญิงสารเลวคนนี้ต้องจงใจทำให้พวกเรากลายเป็นตัวตลกแน่ ๆ!

หลงอวี้: ครั้งหน้าข้าจะล้างมือก่อนกลับบ้าน

หลงเซียว: ข้ามองไม่เห็นอะไรเลย...

หญิงสาวรู้ว่าหลงเซียวลูกคนที่ 2 มองไม่เห็น เธอจึงเดินไปจูงเขามาล้างมือ

“ข้าจะจัดการเอง...” เด็กหนุ่มแสดงท่าทีกระอักกระอ่วนบนใบหน้าเพราะอยากจะปฏิเสธ

แต่เขาไม่คาดคิดว่าผู้เป็นแม่จะจับมือเขาไว้แน่น

"เดี๋ยวแม่ล้างให้เจ้าเอง" หูเจียวเจียวปฏิบัติต่อทุกคนอย่างเท่าเทียมกัน การเคลื่อนไหวของเธออ่อนโยนมาก และเธอไม่มีอคติใด ๆ ต่อหลงเซียวเพราะอีกฝ่ายรู้ตัวตนที่แท้จริงของเธอ

ลูกชายคนรองเปิดตาที่ว่างเปล่าของเขามองไปยังแก้มของคนตรงหน้า แม้ว่าสิ่งที่เขาเห็นจะยังคงเป็นสีดำสนิท แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่กลัวความมืดเลย

นาง... ดีกว่าผู้หญิงใจยักษ์คนนั้นมาก

ถ้านางสามารถเป็นคนดีได้ตลอด ก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไม่เปิดโปงนางไปตลอดชีวิต...

ในไม่ช้าหูเจียวเจียวก็เช็ดมือของเขาเสร็จแล้วก็มองไปทางลูก 2 คนสุดท้าย

"ข้าล้างเอง"

“ข้าไม่ต้องการความใจดีจอมปลอมของท่าน!”

ลูกชายทั้ง 2 พูดพร้อมกันและไปตักน้ำในถังน้ำมาล้างมือด้วยตัวเอง

เด็กชายวัย 6 ขวบตัวสูงกว่าถังน้ำไปครึ่งหัวเพราะขาดสารอาหาร ทำให้พวกเขาตักน้ำในสภาพทุลักทุเล

หูเจียวเจียวยิ้มมองภาพเบื้องหน้า แต่เธอไม่ได้เข้าไปยุ่งย่ามแล้วเตือนพวกเขาว่า "ล้างให้สะอาดนะ ไม่เช่นนั้นแม่จะไม่ให้พวกเจ้ากินข้าว"

จากนั้นร่างเล็ก ๆ ทั้ง 2 ก็รีบตักน้ำมาล้างมือของตัวเองให้สะอาดที่สุด

หลงอวี้มานึกเสียใจภายหลัง ถ้าเขารู้แบบนี้ล่ะก็ เขาจะให้หญิงชั่วล้างมือให้เขา

ส่วนหลงจงกัดฟันแน่น หญิงชั่วกำลังวางแผนร้ายกับเขาอีกแล้ว นางน่ารังเกียจมาก!

หลังจากล้างมือกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ลูกทั้ง 5 ก็นั่งเรียงกันเป็นแถว

อาหารเย็นวันนี้ หูเจียวเจียวทำเนื้อวัวย่าง เนื้อวัวสด ๆ หากนำไปย่างกับกระทะแล้วมันจะนุ่มทานง่าย ยิ่งพอได้ยินเสียงดังฉ่าตอนที่เนื้อสัมผัสกับกระทะนั้นยิ่งช่วยกระตุ้นความอยากอาหารมากขึ้นไปอีก

เด็กน้อย 5 คนต่างพากันกลืนน้ำลายอึกใหญ่เมื่อได้กลิ่นหอม ๆ ของเนื้อ

วันนี้อาหารหอมมาก มันเป็นกลิ่นเนื้อล้วน ๆ!

พอหญิงสาวคิดถึงว่าเจ้าเด็กพวกนี้ไม่รู้วิธีการใช้มีดหั่นเนื้อกิน เธอจึงหั่นเนื้อย่างเป็นชิ้นเล็ก ๆ ก่อนจะตักใส่จาน แล้วราดด้วยซอสแสนอร่อย ก่อนจะเสิร์ฟพร้อมกับส้อม

แม้แต่ในโลกของเผ่าภูต ชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไปอย่างมีคุณภาพ

ทันทีที่เด็ก ๆ ได้จานข้าวของตัวเองแล้ว พวกเขาก็กวาดอาหารลงท้องจนหมดเกลี้ยง

เนื่องจากกรงเล็บเล็ก ๆ ของหลงเหยาไม่สามารถจับส้อมได้ เขาจึงยังคงฝังหัวตัวเองลงในชามเพื่อกินข้าวเหมือนเดิม

เมื่อหูเจียวเจียวเห็นเหล่าลูกน้อยกินอาหารอย่างเอร็ดอร่อย เธอก็รู้สึกพึงพอใจอย่างยิ่ง

หลังทานอาหารมื้อเย็นกันเสร็จแล้ว หูเจียวเจียวก็ไปที่แม่น้ำเพื่อล้างจานชามตามปกติ และแขวนหนังสัตว์ที่ล้างแล้วให้แห้ง

พอกลับเข้าไปในบ้าน เด็ก ๆ ทั้งหลายก็ซุกตัวอยู่ในกองฟางแล้ว

มีเพียงหลงเหยาที่กลิ้งไปบนหญ้าอย่างมีความสุขโดยไม่สะทกสะท้านกับใบหน้าที่เศร้าสร้อยของพี่น้อง 4 คนของตน

"พี่ใหญ่ พวกเราไปแย่งเหยื่อของสงฮวามา นางจะต้องมาแก้แค้นเราแน่นอน ถ้าวันต่อ ๆ ไปนางมาฉกเหยื่อของเราไปล่ะ?" หลงหลิงเอ๋อพูดอย่างเป็นกังวล

บ้านของสงฮวาอยู่ใกล้กับบ้านของพวกเขา ก่อนหน้านี้อีกฝ่ายเคยปล่อยลูกของตัวเองให้มาขโมยอาหารของพวกเขาไป

"งั้นเรารีบกินเหยื่อให้หมดดีไหม พวกนางจะได้มาขโมยไปไม่ได้" หลงจงรีบออกความคิดเห็น

“แต่เหยื่อเยอะขนาดนั้น เราคงจะพุงแตกตายก่อนที่มันจะหมด” หลงเซียวขัดจังหวะน้องชายทันที

“แล้วท่านพี่คิดว่าเราควรทำยังไงดีล่ะ?” หลงจงผุดลุกขึ้นนั่งอย่างหงุดหงิด

ทันใดนั้น หลงอวี้ผู้เป็นพี่ใหญ่ก็ยกมือขึ้นตบไหล่ของหลงจง "หญิงชั่วบอกว่านางมีวิธีจัดการกับสงฮวา เรารอดูกันไปก่อนเถอะว่านางจะทำยังไง"

“นางจะทำอะไรได้ ข้าไม่เชื่อนางหรอก ถ้าบอกว่าเสี่ยวเหยาจะแปลงร่างได้ยังน่าเชื่อกว่าอีก!” น้องสามตะคอกอย่างเย็นชาด้วยใบหน้าที่ไม่พอใจอย่างมาก

"เห?" เจ้ามังกรน้อยที่กำลังนอนกลิ้งอยู่เงยหน้าขึ้นและกะพริบตาสีทับทิมมองไปทางต้นเสียง

ดูเหมือนว่าเขาจะได้ยินใครบางคนเรียกเขา?

"ไม่เกี่ยวอะไรกับเจ้าหรอก เจ้านอนเล่นไปเถอะ" หลงจงขมวดคิ้วพลางตบหัวของหลงเหยาเบา ๆ

ทันทีที่หูเจียวเจียวเข้ามาทางประตู เธอเห็นเจ้าเด็กน้อย 4 คนกำลังสุมหัวกันพูดคุยอะไรบางอย่าง

เมื่อเธอปรากฏตัว ทั้งห้องก็เงียบลงเสียสนิท

หูเจียวเจียวรู้สึกขบขันเล็กน้อย เด็กน้อยเหล่านี้ไม่รู้ว่าภูตมีประสาทสัมผัสที่เฉียบแหลม เธอได้ยินเสียงของพวกเขาตั้งแต่ตอนที่อยู่นอกประตูแล้ว

“ลูก แม่มีเรื่องจะบอกลูก” สิ้นเสียงของผู้เป็นแม่ เด็กทั้ง 5 คนก็หันมามองเธอพร้อมกัน

“สงฮวาทำลายบ้านของเรา พวกเจ้าอยากจะแก้แค้นกันไหม?” หูเจียวเจียวเอ่ยถาม

เมื่อลูก ๆ ได้ยินคำว่าแก้แค้น หูของพวกเขาก็ผึ่งทันที

หลงหลิงเอ๋อพยักหน้าเป็นคนแรกและตอบด้วยท่าทางตื่นเต้นว่า "อยาก! ท่านแม่ แล้วเราจะแก้แค้นพวกนั้นยังไงดี?"

หากเป็นการต่อสู้ตรง ๆ พวกเขาไม่สามารถเอาชนะครอบครัวของสงฮวาได้หรอก เพราะจิ้งจอกสาวผอมมาก ดังนั้นก่อนหน้านี้นางจึงใช้มีดเพื่อทำให้อีกฝ่ายหวาดกลัว หากเกิดการต่อสู้กันจริง ๆ นางคงถูกคู่กรณีซัดตายในหมัดเดียว

“มันต้องตาต่อตา ฟันต่อฟันเท่านั้น!”

5 1 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด