ตอนที่แล้วตอนที่ 804 : ระบบกำลังจะได้รับการอัพเกรดในที่สุด?
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 806 : ฉันรักงานศิลปะ!

ตอนที่ 805 : เจียงเฉิน! ทำไมเป็นนายอีกแล้ว!


ตอนที่ 805 : เจียงเฉิน! ทำไมเป็นนายอีกแล้ว!

"เยี่ยมมาก! ผู้อำนวยการ ฉันไม่อยากจะฝันเลยว่าถ้าฉันได้อยู่ที่นี่แล้วจะเป็นยังไง"

อาฮั่วมาจากครอบครัวในชนบท ดังนั้นการได้เห็นสภาพแวดล้อมของชุมชนตระกูลเจียงจึงไม่แปลกที่เธอจะประทับใจ

ห่าวเฮง ผู้อำนวยการโรงงานหัวเราะเสียงดังและพูดว่า "ย่านนี้เป็นย่านที่แพงที่สุดจริงๆและค่าเช่าก็ไม่ถูกเลย! ห้องแบบหนึ่งห้องนอนและหนึ่งห้องนั่งเล่นที่นี่ราคาอย่างน้อย 7,000 ต่อเดือน!"

เมื่อพูดถึงราคาผู้อำนวยการโรงงานก็แอบขมวดคิ้ว

แม้ว่าเงินเดือนของเขาจะสูงถึง 15,000 แต่เขาต้องจ่ายให้ภรรยา 10,000 และที่เหลืออีก 5,000 ก็ไม่พอจ่ายค่าเช่าที่นี่

โชคดีที่เขายังมีเงินเพิ่มเพื่อเสริมค่าเช่า ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่กล้าพาอาฮั่วมาเช่าบ้านที่นี่

กล่าวก็คือ ความงามของอาฮั่วนั้นดีจริงๆและผู้อำนวยการโรงงานก็ถูกล่อลวงไปเต็มๆดังนั้นเขาจึงกัดฟันและตัดสินใจเช่าบ้านที่นี่ให้เธอ

ผู้อำนวยการโรงงานกำลังคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขากัดฟันและทันใดนั้นเขาก็เห็นเจียงเฉินอยู่ตรงหน้าเขา

เขาตกตะลึงไปครู่หนึ่งและอาฮั่วก็ตกตะลึงไปครู่หนึ่งเช่นกัน

อาจเป็นเพราะพวกเขาได้พบกับเจียงเฉินที่นี่โดยไม่คาดคิดและรู้สึกสับสนเล็กน้อย

งุนงง

ผู้อำนวยการโรงงานกลัวว่าเจียงเฉินจะนำเรื่องนี้ไปพูดและอาฮั่วเองก็กลัวว่าเจียงเฉินจะออกไปพูดเรื่องไร้สาระ

“เจียงเฉิน? นายก็อาศัยอยู่ที่นี่ด้วยเหรอ?”

ผู้อำนวยการโรงงานไม่มีทางเลือกนอกจากทักทายเจียงเฉินอย่างงุนงงแต่สุภาพ

เจียงเฉินพยักหน้า "ใช่ ผมก็อยู่ที่นี่เหมือนกัน"

"ฮ่าฮ่า บังเอิญจัง!"

อาฮั่วพูดด้วยความลำบากใจ

เจียงเฉินพยักหน้า "มันเป็นเรื่องบังเอิญน่ะ"

ผู้อำนวยการโรงงานรู้สึกว่าเขาต้องรักษาความสง่างาม เขากระแอมและพูดว่า "เจียงเฉิน นายห้ามบอกคนอื่นเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ ไม่อย่างนั้น..."

เขามองไปที่เจียงเฉินอย่างคุกคาม

แปลว่า ถ้าคนอื่นรู้

ฉันไล่นายออก!

เจียงเฉินยิ้มอย่างไม่ใส่ใจ

อาฮั่วดึงผู้อำนวยการโรงงานด้วยความลำบากใจ "โทรหาเจ้าของบ้านเร็วๆแล้วรีบเช่าบ้านกันดีกว่า"

อาฮั่วรู้สึกอายเล็กน้อยและกลัวที่จะเผชิญหน้ากับเจียงเฉินที่หล่อเหลา

ผู้อำนวยการโรงงานพึมพำ "เธอจะกลัวอะไร เจ้าเด็กนี่ไม่กล้าพูดออกมาหรอก! ไม่อย่างนั้น ฉันจะไล่เขาออกในวันรุ่งขึ้น!"

เขามองไปที่โฆษณาให้เช่าบนผนังและมีเบอร์โทรศัพท์มือถือติดอยู่เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาและโทรหาเจ้าของบ้าน

"ฮัลโหลลลลลลลลลลลลลลลลล~~"

ในเวลานี้เอง

โทรศัพท์มือถือของเจียงเฉินก็ดังขึ้น

ผู้อำนวยการโรงงานหันหน้าของเขาและมองไปที่เจียงเฉินและเจียงเฉินก็มองไปที่เขาเช่นกัน

ทั้งสองมองหน้ากันและกันพร้อมกับโทรศัพท์ที่เชื่อมต่อพร้อมกัน

ผู้อำนวยการโรงงาน "สวัสดี เจ้าของบ้านใช่ไหม?"

เจียงเฉินยืนอยู่ห่างออกไปครึ่งเมตรก็ตอบว่า "ครับ ผมเอง"

ผู้อำนวยการโรงงาน “....”

อาฮั่ว “...”

เจียงเฉิน “...”

ให้ตายเถอะ!

คาดไม่ถึงว่า เจ้าของบ้านในโฆษณานี้คือเจียงเฉินอย่างนั้นหรอ?

เจียงเฉินที่ไม่ค่อยมีใครรู้จัก?

ความคิดของผู้อำนวยการโรงงานกำลังจะระเบิด

เงินเดือนเขาเดือนละ 15,000!

มากพอจะหยิ่งหรือเปล่า?

ในโรงงาน เขาอาจเป็นคนที่หยิ่งยโสที่สุด

แต่เมื่อเผชิญกับราคาที่อยู่อาศัยในเมืองหลวง?

ชุมชนตระกูลเจียงที่มีพื้นที่กว่า 100,000 ตารางเมตร มันต้องมีมูลค่าขนาดไหน?

แม้แต่ตัวเขาก็ไม่มีทางจ่ายเงินให้ที่นี่ได้!

ทุกวันนี้เขาได้แต่ปล่อยให้ภรรยาของเขาอาศัยอยู่ในบ้านเช่าในเขตชานเมืองของเมืองหลวงที่มีราคาแค่ 3,000 ต่อเดือนเท่านั้น!

ถ้าไม่ใช่เพราะความชอบที่เขามีต่ออาฮั่วเขาคงไม่เต็มใจที่จะจ่ายเงิน 7,000 ต่อเดือนเพื่อให้เธออาศัยอยู่ในชุมชนระดับไฮเอนด์อย่างชุมชนตระกูลเจียงอย่างแน่นอน!

แต่หมายเลขโทรศัพท์ของเจ้าของบ้านเป็นของเจียงเฉินจริงหรอ?

อาฮั่วมองไปที่ดวงตาของเจียงเฉิน แต่ทันใดนั้นมันก็สว่างขึ้น

“นี่เป็นบ้านของนายเหรอ?”

ผู้อำนวยการโรงงานถามเจียงเฉินอีกครั้ง

เจียงเฉินพยักหน้า

“เจ้าของบ้านมือสองงั้นหรอ?”

ผอ.โรงงานยังคงถามต่อ

เจียงเฉินพยักหน้าอีกครั้ง

ผู้อำนวยการโรงงาน ".."

เขาหันกลับมาและพูดกับอาฮั่ว "บ้านหลังนี้คงจะไม่ค่อยดีนัก ฮ่าฮ่าฮ่า มาเปลี่ยนกันเถอะ"

อาฮั่วพยักหน้าอย่างเชื่องช้า

ถ้าเธอรู้ว่าเจียงเฉินเป็นเจ้าของอาคารในชุมชนตระกูลเจียงแล้วเธอจะเลือกผู้อำนวยการโรงงานหัวโล้นแก่ๆนี้ไปทำไม?

พวกเขาเดินไปตามถนนอีกสายหนึ่งและพบโฆษณาให้เช่าอีกอัน

ครั้งนี้แตกต่างจากบ้านหลังที่แล้วอย่างสิ้นเชิง เป็นสี่ห้องนอนและสองห้องนั่งเล่น

ห้องขนาดใหญ่หนึ่งห้องให้เช่า

แม้ว่าอาฮั่วจะรู้สึกว่าเธอควรเช่าอพาร์ทเมนต์เดี่ยว แต่ผู้อำนวยการโรงงานยืนยันที่จะให้เธออาศัยอยู่ที่นี่

"ที่นี่สบายดี ห้องนี่ราคา 4,000 หยวนต่อเดือน! มันจะดีกว่าไหมถ้าฉันจะให้เงินค่าขนมเธออีก 2,000 หยวนต่อเดือน"

อาฮั่วที่ได้ยินแบบนั้นก็เห็นด้วย

ผู้อำนวยการโรงงานโทรหาเจ้าของบ้าน

ผลก็คือ~~

เขาได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังข้างหลัง

หันไปดูข้างหลัง

เจียงเฉินอีกแล้ว!

ความคิดของผู้อำนวยการโรงงานระเบิด!

เขาคำรามด้วยความโกรธ "เจียงเฉิน? นายเป็นเจ้าของบ้านที่นี่อีกแล้วหรอ? นายทำผิดพลาดอะไรไปหรือเปล่า? ทำไมนายถึงมีบ้านมากมายขนาดนี้?"

เจียงเฉินพูดเบาๆ "ใช่แล้ว นี่ก็เป็นของผมด้วย ผมเองก็โพสต์โฆษณาให้เช่าด้วย"

อาฮั่วมองไปที่เจียงเฉินด้วยสายตาที่อ่อนโยนมากขึ้นเรื่อยๆ

ความเสียใจแทบจะเขียนเต็มหน้า!

ผู้อำนวยการโรงงานโกรธมาก!

มองหาต่อไป!

อาฮั่วก็ถามว่าทำไมไม่เช่าล่ะ

ผู้อำนวยการโรงงานพูดด้วยความโกรธ "ฉันจะอาศัยอยู่ในบ้านของเจียงเฉินได้อย่างไร เอ่อ? ฉันเป็นหัวหน้าของเขานะ แบบนี้ ฉันไม่เสียหน้าหรือไง?"

อาฮั่ว "..."

พวกเขาสองคนผ่านโฆษณาให้เช่าและสื่อเกือบทั้งหมดบนถนนสายนี้

วิ่งไปเรื่อยๆ

แต่สิ่งที่ทำให้เขาพังทลายคือ~~

ในชุมชนตระกูลเจียงทั้งหมดบ้านเกือบทั้งหมดเป็นของคนคนเดียว!

เจียงเฉิน!

บ้านนับพัน!

ทุกอย่างเป็นของเจียงเฉิน!

ดวงตาของอาฮั่วค้างไปชั่วขณะ!

สายตาจ้องเขม็งไปกันใหญ่!

ความเสียดายยิ่งปรากฏชัด!

ถ้าฉันรู้มาก่อนหน้านี้ว่า~~

เจียงเฉินรวยมากและเขาเป็นเจ้าของพื้นที่ใกล้เคียงทั้งหมด!

ชุมชนที่มีขนาดกว่า 100,000 ตารางเมตร!

ฉันจะไปมองหาผู้อำนวยการโรงงานไปทำไม

ฉันควรจะเข้าหาเจียงเฉินโดยตรงด้วยซ้ำ!

ในที่สุดผู้อำนวยการโรงงานก็แทบเป็นบ้า~~

ซ่อนหน้า!

เขาไม่มีใบหน้าที่จะแสร้งทำเป็นก้าวร้าวต่อหน้าเจียงเฉินอีกต่อไป!

เสียใจแทบตาย!

ก่อนจะจากไป เขาพูดกับเจียงเฉินว่า "ถ้านายรวยมากขนาดนี้แล้ว ทำไมนายถึงมาทำงานในโรงงาน? นายออกหาประสบการณ์ชีวิตอย่างนั้นหรอ?"

เจียงเฉินยิ้มเล็กน้อย ซ่อนความดีความชอบและชื่อเสียงไว้!

รวยแค่ไหนก็ไม่เลิกเป็นกรรมกร!

นี่คือความเชื่อของฉัน!

พ่อระบบของฉัน!

กลับไปที่ผู้เช่าร่วม

หลิวฉีเซว่พูดกับเจียงเฉิน "พรุ่งนี้โรงเรียนการแสดงของเราจะมีการเฉลิมฉลองและเราต้องการคนช่วย นายจะมาช่วยได้ไหม"

เจียงเฉินเม้มริมฝีปาก "ช่วยอะไร? ฉันยุ่งมากทั้งวัน ฉันไม่มีเวลา!"

เจียงเฉิน: (ˉ▽ ̄~) หึ~~ เธออยากใช้ฉันเป็นแรงงานฟรีเหรอ? ฉันไม่ยอมถูกหลอกหรอก!

แต่ใครจะรู้!

หลิวฉีเซว่ดูเสียใจ ยักไหล่และยืนขึ้น ก่อนจากไปเธอพึมพำบางอย่าง

“งั้นฉันจะหาคนอื่น น่าเสียดายแทนรุ่นน้องสาวสวยของฉัน”

เจียงเฉินในเวลานั้น "..."

"เดี๋ยวก่อน!"

เจียงเฉินยืนขึ้นด้วยสีหน้าที่ชอบธรรม "ฉันว่าฉันไปด้วยดีกว่า ในเมื่อโรงเรียนต้องการความช่วยเหลือและมีสิ่งที่ดีเช่นนี้ ทำไมเธอไม่โทรหาฉัน ฉันจะไปทันที!"

หลิวฉีเซว่ "...."

นายไม่ได้บอกว่านายยุ่งกับงานและไม่มีเวลาหรอ?

ทำไมนายถึงไปทันทีที่ฉันพูดถึงรุ่นน้องสาวสวยล่ะ?

พวกผู้ชาย!

วันต่อมาเจียงเฉินขับรถ Rolls-Royce Cullinan พาหลิวฉีเซว่และหวังหยูปิง (ผู้หญิงทั้งสองคนเรียนที่เดียวกัน) ตรงไปที่โรงเรียนการแสดง

ระหว่างทางเจียงเฉินพูดอย่างเฉยเมย "ไม่สำคัญว่าโรงเรียนจะสวยงามหรือไม่ แต่กุญแจสำคัญคือวันครบรอบโรงเรียนเก่าของเรา เราต้องให้ความช่วยเหลือ ฉันจะต้องช่วย ไม่ว่าฉันจะยุ่งแค่ไหนก็ตาม"

หลิวฉีดเซว่ "...ฉันเชื่อนายก็ได้!"

0 0 โหวต
Article Rating
1 Comment
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด