ตอนที่ 4 อาชีพลับ พระสันตปาปาสีเงิน หารายได้เพื่อช่วยพี่สาว
พลังงานที่รุนแรงพุ่งออกมาจากศิลามอบอาชีพ และคลื่นก็ขยายขึ้นไปบนท้องฟ้า
ทุกคนเงยหน้าขึ้นมองด้วยความตกใจ
เสียงจากสวรรค์ที่คล้ายเสียงสวดภาวนาของสรรพสัตว์
เหล่าทูตสวรรค์เปล่งแสงศักดิ์สิทธิ์กระพือปีกและเดินออกจากวังอมตะมายาอย่างช้า ๆ
พวกเขาสวมชุดเกราะอัศวินทองคำขาวสำหรับผู้หญิงและขี่ม้า พวกเขามีรูปร่างที่สมส่วนและมีใบหน้าที่สวยงามและอ่อนโยน
พวกเขามีทั้งความเฉียบคมของนักรบและความอบอุ่นที่อ่อนโยนของผู้หญิงซึ่งตอบสนองจินตนาการเกี่ยวกับความงดงามของมนุษย์ทั้งหมด
หนึ่งในทูตสวรรค์หกปีกถือมงกุฎทองคำไว้ในมือ
เขาเหยียบเมฆและลงมาจากท้องฟ้า เขาสวมมงกุฎให้กับกู่ว่านเอ๋อที่กำลังขมวดคิ้วขณะที่หลับตา
หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจแต่งตั้งแล้ว เสียงของสวรรค์ก็หยุดทันทีและทูตสวรรค์ก็หายไป
หลังจากนั้นไม่นาน
“นี่คือ อาชีพลับ พระสันตะปาปาสีเงิน !”
เจิ้งกวงอี้กลืนน้ำลายและรีบหันศีรษะเพื่อส่งสัญญาณให้ลูหน้องที่ไว้ใจได้คอยตรวจสอบทุกคนที่อยู่ที่นี่
พวกเขาจะไม่มีวันเมินเฉยต่อภัยคุกคามใด ๆ ที่อาจเป็นอันตรายต่อกู่ว่านเอ๋อ
“กู่ว่านเอ๋อ เธอได้ปลุกอาชีพที่ซ่อนอยู่ พระสันตปาปาสีเงิน เพื่อความปลอดภัยของเธอ จากนี้ไปจนกว่าจะเริ่มการประเมินในอีกเจ็ดวันต่อมา อย่าได้ออกจากโรงเรียน !”
“ฮะ ?”
“เดี๋ยวก่อน หนูขอคุยกับหลินเซินก่อน”
กู่ว่านเอ๋อเปิดตาของเธอ ค่อนข้างดีใจและถอยหลังไปครึ่งก้าวด้วยความประหลาดใจ
เธอหาหลินเซินโดยสัญชาตญาณ
ในโรงเรียน เธอและหลินเซินเป็นเพื่อนร่วมห้องและเพื่อนที่ดีที่สุดเสมอ ไม่ว่าเธอจะพบเจออะไร ไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่ หลินเซินก็มักจะคิดแทนเธอเสมอ
อย่างไรก็ตาม Zheng Kuangyi ไม่ได้ให้ Gu Wan'er เลือกที่จะปฏิเสธ
เขาและผู้ช่วยที่ไว้ใจได้ล้อมรอบ Gu Wan'er และพาเธอไปที่ห้องทำงานของอาจารย์ใหญ่
ในเวลาเดียวกัน เขาโทรหาพ่อแม่ของ Gu Wan'er และแจ้งเหตุผลให้พวกเขาทราบ
“ฉันฟังผิดหรือเปล่า...”
หลังจากที่เจิ้งกวงอี้ออกไป นักเรียนก็ราวกับหายใจไม่ออกและมีความรู้สึกว่าโลกร้อนขึ้นขณะที่พวกเขาได้เห็นกับสิ่งที่ไม่น่าเชื่อ
“อาชีพลับ พระสันตะปาปาสีเงิน !”
“มีข่าวลือว่าเขาสามารถเรียกทูตสวรรค์จำนวนนับไม่ถ้วนจากภูเขาสวรรค์ของเมืองสีเงิน แต่ละคนเทียบเท่ากับกองทัพ !”
“นักรบ, นักเวทย์, อัศวิน, นักบวช, และแม้แต่สัตว์อัญเชิญก็ทำได้!”
“พระสันตะปาปาสีเงินคนสุดท้ายมีสถิติที่น่าสะพรึงกลัวอย่างมากในการลุยเดี่ยวในดันเจี้ยนที่เหนือระดับแบล็คโกลด์ !”
“ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมอาจารย์ใหญ่ถึงดูกลัวที่จะถูกพบโดยพวกคนชั่ว เป็นเรื่องที่เข้าใจได้ ท้ายที่สุด เมื่อพระสันตะปาปาสีเงินได้พัฒนาขึ้น มนุษย์ก็เทียบได้กับการมีนายพลที่ยิ่งใหญ่อีกคน !”
คำพูดของทุกคนเต็มไปด้วยความอิจฉา
อาชีพลับน่ำให้สามารถเข้าถึงสวรรค์ได้ในก้าวเดียวอย่างแท้จริง !
ไม่นานมานี้พวกเขาเป็นนักเรียนจากโรงเรียนเดียวกัน
แต่ตอนนี้ แม้ว่าอนาคตของพวกเขาจะไม่แน่นอน แต่บุคคลนี้กลับได้กลายเป็นเสาหลักแห่งอนาคตของมนุษยชาติไปแล้ว
หลินเซินมีหงุดงิดเล็กน้อยเช่นกัน
ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่เรียนเรื่องยาแก้อักเสบตั้งแต่ยังเด็ก ได้เบ่งบานด้วยแสงที่เป็นของเธอในที่สุด
โชคดีที่เขายังมีระบบ ดังนั้นเขาจึงตามหลังกู่ว่านเอ๋อไม่มากนัก
ขณะที่เจ้าหน้าที่เรียกชื่อ นักเรียนจำนวนมากขึ้นเรื่อย ๆ ก็เข้าร่วมพิธีก้าวสู่ความผู้ใหญ่ในที่สุด สองชั่วโมงหลังจากที่กู่ว่านเอ๋อจากไป นักเรียนทุกคนก็ได้ปลุกอาชีพเสร็จสิ้น
พิธีก้าวสู่ความผู้ใหญ่สิ้นสุดทันที
เนื่องจากอาจารย์ใหญ่เจิ้งกวงอี้ไม่อยู่ รองอาจารย์ใหญ่จึงเข้ามาดูแลสถานการณ์แทน
“นักเรียน พิธีก้าวสู่ความผู้ใหญ่นี้สิ้นสุดลงแล้ว ฉันหวังว่าไม่ว่าคุณจะชอบอาชีพที่คุณได้รับหรือผิดหวังกับมันก็ตาม อย่าได้ประมาทในการใช้ชีวิต !”
“ในอีกเจ็ดวัน การประเมินสำหรับทั่วทั้งภูมิภาคคานาอันจะจัดขึ้นตามกำหนด”
“ฉันหวังว่าทุกคนจะทำความคุ้นเคยและพัฒนาระดับอาชีพของพวกคุณในช่วงเวลานี้ ฉันหวังว่าคุณจะได้ผลลัพธ์ที่ดีและเข้าสถาบันที่คุณเลือก !”
ทุกคนแยกย้ายกันไป
หลินเซินคำนวณข้อมูลที่เขาเพิ่งรับมา จากนักเรียนหนึ่งพันคนมีอาชีพสายต่อสู้ประมาณ 90 คน ส่วนที่เหลือล้วนเป็นอาชีพสามัญ
“อย่างที่คาดไว้ มันมีโอกาสเพียงน้อยนิด มันไม่ง่ายเลยที่จะปลุกอาชีพสายต่อสู้”
“โชคดีที่ฉันยังมีระบบอยู่ !”
“มันสามารถชดเชยความบกพร่องของอาชีพสายต่อสู้ได้ !”
“หลินน้อย เธอกำลังคิดอะไรอยู่”
จู่ ๆ ไหล่ซ้ายของเขาก็ถูกสัมผัสโดยมือเล็ก ๆ ที่บอบบาง หลินเซินมองไปทางซ้ายของเขาแต่ก็ไม่เห็นใครเลย
เขาหันศีรษะไปทางขวาอย่างช่วยไม่ได้และเห็นพี่สาวของเขายิ้มให้เขาด้วยความขี้เล่น
“ยินดีหลินน้อย เธอได้ปลุกอาชีพและกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญได้สำเร็จ !”
“พี่สาว”
ดวงตาของหลินเซินเป็นประกาย หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ระงับอารมณ์และถอนหายใจ
“พี่สาว ในที่สุดฉันก็กลายเป็นผู้เชี่ยวชาญ คุณไม่จำเป็นต้องออกไปทำงานตั้งแต่เช้า กลับบ้านดึกและไม่ได้พักผ่อนเลยอีกต่อไป !”
พี่สาวของหลินเซินมีชื่อว่าหลิวเซียงเซียง เธออายุมากกว่าหลินเซินเจ็ดปีและตอนนี้เธออายุ 25 ปี
ใบหน้าที่ขาวราวกับหิมะและงดงามของหลิวเซียงเซียง ไม่สามารถซ่อนความเหนื่อยล้าของเธอได้ เมื่อได้ยินเช่นนี้ ดวงตาของเธอก็ชื้นขึ้นเล็กน้อยและตาของเธอก็กลายเป็นสีแดงเล็กน้อย
เพื่อปกปิดความไม่สงบของเธอ เธออ้าแขนของเธอและเริ่มที่จะกอดหลินเซิน หลังจากนั้นไม่นานเธอก็หัวเราะและพูดอย่างอ่อนโยนว่า
“เธอโง่เหรอ ไม่ใช่ว่าเธอจำเป็นต้องเรียนต่อหลังจากจบมัธยมปลายและปลุกอาชีพของเธอ”
“เธอยังต้องเข้ามหาวิทยาลัยในอนาคต หากผลการเรียนดีขึ้น เธอก็สามารถเรียนต่อในฐานะนักศึกษาปริญญาโทได้ ถ้าฉันหยุดทำงานเราจะเอาเงินค่าเล่าเรียนของเธอมาจากไหน”
“พี่สาว ฉันอาจจะเป็นชาวนา ที่จริง ฉันจะสามารถ...”
อารมณ์ของหลินเซินแปรปรวน เขาคิดที่จะบอกพี่สาวของเขาเกี่ยวกับต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์
ต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์ระดับตำนานจะช่วยให้ความแข็งแกร่งของหลินเซินก้าวหน้าอย่างก้าวกระโดดอย่างแน่นอน
ในเวลานั้น เขาต้องการออกจากเขตปลอดภัยหลายครั้งและล่าสัตว์ประหลาดหลายครั้งเพื่อให้พี่สาวของเขามีชีวิตที่ดีขึ้น !
“เอาล่ะหลินน้อย”
“อย่าพูดถึงสิ่งเหล่านั้นเลย ไม่มีอะไรเลวร้ายเกี่ยวกับอาชีพของเธอหรอก เธอไม่ต้องเผชิญกับเหตุการณ์ที่อันตราย ฉันก็โล่งใจที่สุดแล้วที่เธอปลอดภัยดี”
หลิวเซียงเซียงถอนหายใจและเอื้อมมือไปลูบผมของหลินเซิน เธอแสร้งทำเป็นผ่อนคลายและยิ้ม
“วันนี้มันเป็นเหตุการณ์สำคัญในชีวิตของเธอ คืนนี้ออกไปกินข้าวกันไหม ?”
หลินเซินคลายกำปั้นออกช้า ๆ ราวกับว่าเขามั่นใจ เขาพยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้
“ได้เลยพี่สาว วันนี้มาฉลองกัน”
ในคืนนั้น หลินเซินและพี่สาวของเขากลับบ้าน
เพื่อเป็นการเฉลิมฉลองประวัติศาสตร์หน้าใหม่ของชีวิตของหลินเซิน วันนี้พวกเขาได้ใช้เงินไปเป็นจำนวนมาก
แค่เงินค่าเหล้าวันนี้ก็เพียงพอสำหรับค่าครองชีพของพี่น้องคู่นี้สิบวันแล้ว
อย่างไรก็ตาม ในคำพูดของหลิวเซียงเซียงได้บอกว่าเงินซื้อความสุขไม่ได้
มันเป็นวันที่มีความสุข มากเขาต้องสนุกมากกว่านี้
“หลินน้อย วันนี้เธอเป็นผู้ใหญ่แล้วและเธอจะใช้ข้ออ้างว่าเธอผู้เยาว์ไม่สามารถดื่มได้เป็นเกราะกำบังไม่ได้อีกต่อไป ฮ่าฮ่า”
ลมหายใจของหลิวเซียงเซียงเต็มไปด้วยแอลกอฮอล์ ร่างอันอ่อนนุ่มของเธอนอนอยู่ในอ้อมแขนของหลินเซินและกระโดดไปมาอย่างกระสับกระส่าย
“ใช่ใช่ใช่ พี่สาว เรามาดื่มกันต่อเถอะ”
“…”
“พี่สาว ?”
“…”
“อืม ?”
“….”
“เฮ้อ”
หลินเซินถอนหายใจและเปิดประตู เขาอุ้มหลิวเซียงเซียงเข้าไปในบ้านและวางเธอไว้บนเตียงในห้องของเธอ
เนื่องจากเธอเป็นผู้หญิง หลินเซินจึงหยิบผ้าห่มผืนบางออกมาให้เธอแล้วห่มให้เธอ
เพราะด้วยแสง หลินเซินมองดูรอยคล้ำใต้ดวงตาของพี่สาวและความซีดเซียวที่ไม่สามารถกำจัดได้แม้ในยามที่เธอหลับและเมา
เขาถอนหายใจลึก
เขาปิดประตูและมาที่หน้าต่างในห้องของเขา
“แก่นแท้ของพลังคือเครื่องมือในการปกป้องตัวเองและคนที่คุณให้ความสำคัญ !”
“พี่สาว ฉันเคยพูดไปแล้ว ฉันจะหาเงินเพื่อช่วยคุณ !”
หัวใจของหลินเซินเต้นไม่เป็นจังหวะ เขามาถึงที่ฟาร์มระดับพระเจ้าแล้ว
“ผลต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์ จงกลายเป็นพลังของฉันเดี๋ยวนี้ !”
