ตอนที่ 16 ฉันก็แค่ชาวนาที่เดินผ่านไปผ่านมาเท่านั้นเอง
หญิงสาวคนนี้ชื่อหวังเหยียนหรัน
เธอเป็นลูกสาวของ หวังคอร์ปอเรชั่น ซึ่งเป็นอีกครอบครัวหนึ่งในเขตปลอดภัยคานาอันและยังเป็นคู่แข่งกับฮั่นคอร์ปอเรชั่นในด้านความมั่งคั่งและอำนาจ
เมื่อตอนที่พ่อของเธอ หวังโซ่วเฉิงได้ตั้งชื่อเธอ เขาใช้คำจากบทกวีเพราะหวังว่าเธอจะกลายเป็นผู้หญิงที่น่ารักและอ่อนหวาน
ผู้ที่ขาดธาตุน้ำจะมีนิสัยร้อนแรง ผู้ที่ขาดธาตุทองจะมีนิสัยอารมณ์ร้าย แต่ในบางครั้งการตั้งชื่อแก้เคล็ดก็ไม่ได้ช่วยเสมอไป
ถึงแม้พ่อของเธอจะตั้งชื่อเธอไปอย่างนั้น แต่หวังเหยียนหรันก็ไม่ได้เป็นผู้หญิงอย่างที่พ่อของเธอต้องการ
เธอทั้งกล้าหาญและบ้าบิ่นมากกว่าผู้ชายส่วนใหญ่ด้วยซ้ำ
ในสังคมปัจจุบันเป็นโลกที่หน้าตาและเงินทองเป็นทุกอย่าง รูปลักษณ์ของหวังเหยียนหรันนั้นงดงามและน่ารื่นรมย์ มิหนำซ้ำเธอยังเป็นลูกสาวของครอบครัวเศรษฐีและได้ปลุกอาชีพที่ทรงพลังอย่าง [เครื่องหมายมังกร] ในระหว่างพิธีก้าวสู่ความผู้ใหญ่เมื่อไม่นานมานี้
ไม่ว่าเธอจะปรากฏตัวที่ไหน เธอก็สามารภสร้างความปั่นป่วนให้กับฝูงชนเป็นอย่างมาก
เพราะสภาพแวดล้อ,ของเธอทำให้บุคลิกที่เย่อหยิ่งและเอาแต่ใจของเธอฝังแน่นมากขึ้นเรื่อย ๆ
เหตุผลที่จู่ ๆ เธอก็มีความคิดที่จะล่าสัตว์อสูรระดับราชาในวันนี้และชำระอาชีพของเธอด้วยเลือดมังกรเพื่อพัฒนาความแข็งแกร่งของเธออย่างก้าวกระโดดและต่อกรกับผู้มีอาชีพลับคนใหม่ของคานาอัน [พระสันตะปาปาสีเงิน]
“ฟู่ถงพาพวกเขาไปไล่ตามมังกรหยกดำ ไม่อย่างนั้นเราจะไม่สามารถหาเจ้าสัตว์อสูรตัวนี้ได้อีก”
เมื่อเห็นว่ามังกรหยกดำบินไปไกลขึ้นเรื่อย ๆ หวังเหยียนหรันก็กัดฟันและออกคำสั่งอย่างไม่เต็มใจ
แม้จะมีทรัพยากรอันมีค่าของบริษัทหวังคอร์ปอเรชั่นและคำแนะนำจากอาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ แต่เธอเพิ่งจะปลุกอาชีพของเธอได้เพียงสองวันเท่านั้น
การข้ามผ่านหลายระดับและการก้าวไปสู่ เหล็ก 7 เป็นขีดจำกัดของขีดจำกัดของเธอแล้ว โดยปกติแล้ว เธอไม่สามารถแม้แต่จะติดตามผู้เชี่ยวชาญระดับเงินได้ด้วยซ้ำ
“แต่คุณหนูนี่คือภูเขาร้อยพัน ไม่มีใครจะรู้ว่าปีศาจหรือสัตว์ประหลาดจะมาปรากฏตัวตอนไหน เราจะปล่อยให้คุณเสี่ยงไม่ได้”
“แล้วเรื่องมังกรล่ะ”
พ่อบ้านฟู่ถง กล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง จากนั้นเขาก็หันกลับมาและสั่งผู้คุ้มกัน
“ไปไล่ตามมังกรหยกดำ ฉันจะปกป้องคุณหนูเอง”
“รับทราบ”
ผู้คุ้มกันที่เป็นผู้เชี่ยวชาญการต่อสู้ระดับเงินทั้งแปดได้รับคำสั่งและปลดปล่อยพลังที่ผู้เชี่ยวชาญระดับเงินควรมีในทันที พวกเขาอยู่ห่างจากหวังเหยียนหรันเกือบร้อยเมตร
“บ้าจริง เมื่อไหร่ฉันจะเร็วได้ขนาดนั้น”
เธอเฝ้าดูบอดี้การ์ดออกไป หวังเหยียนหรันพองแก้มของเธอและพูดด้วยดวงตาสีแดง
“อีกไม่นานหรอกครับคุณหนู”
พ่อบ้านฟู่ถง ปลอบโยนเธอในขณะที่ยังคงระแวดระวัง
“คุณมีอาชีพ [เครื่องหมายมังกร] การใช้ทรัพยากรทางการเงินของบริษัทเพื่อรวบรวมเลือดของสัตว์อสูรประเภทมังกรจะทำให้ความแข็งแกร่งของคุณจะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วแน่นอนครับ”
“เธอจะไม่มีโอกาสนั้นหรอก”
เสียงครางต่ำอย่างเย็นชาดังขึ้นจากข้างหลังพวกเขา
“นั่นใคร”
การแสดงออกของพ่อบ้านฟู่ถงเปลี่ยนไปอย่างมาก
โล่สีทองจาง ๆ ปรากฏขึ้นบนตัวเขาและหวังเหยียนหรันทันที
ตู้ม!
ทราย ก้อนหินปลิวว่อนไปทั่วและต้นไม้ก็สั่นสะเทือน
บุคคลลึกลับสี่คนสวมชุดคลุมสีดำปิดหน้าและแสงต่าง ๆ ก็ลงมาจากท้องฟ้าในรูปแบบสี่เหลี่ยมสีม่วงเข้ม
พวกเขาผนึกพ่อบ้านฟู่ถงที่ยังไม่ได้ตอบสนอง และหวังเหยียนหรันอยู่ภายใน
“ค่ายกลสี่ม่วง”
“ต้องรวยขนาดไหนกัน ผู้เชี่ยวชาญระดับเงินสี่คนและค่ายกลที่ทรงพลังเช่นนี้ ฉันเกรงว่าจะมีแต่ผู้เชี่ยวชาญระดับทองเท่านั้นที่สามารถทำลายมันได้ พวกคุณทุ่มทุนกันจริง ๆ”
“พวกคุณมาจากฮั่นคอร์ปอเรชั่นใช่ไหม คุณคงจะต้องการจับคุณหนูเพื่อจัดการกับหวังคอร์ปอเรชั่นสินะ”
พ่อบ้านฟู่ถงรู้ได้ทันที
ไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่จะบอกว่าคนกลุ่มนี้วางแผนเรื่องนี้มาเป็นเวลานานแล้ว เนื่องจากการโจมตีครั้งนี้มีขนาดใหญ่มากเพียงใด
ผู้เชี่ยวชาญการต่อสู้ระดับเงินทั้งสี่ไม่ใช่คนที่จะมีเมตตา ดังนั้นเขาต้องปกป้องคุณหนูของเขาให้ได้
“กับผู้เชี่ยวชาญอย่างคุณที่เพิ่งเข้าสู่ระดับทองเพียงครึ่งก้าว ฉันแค่อยากจะรีบจบงานไม่อยากให้มันเป็นเรื่องยุ่งยาก”
ในบรรดาบุคคลลึกลับทั้งสี่นั้นชายที่เป็นผู้นำกล่าวอย่างเฉยเมยด้วยเสียงต่ำ มือซีดของเขาเอื้อมออกจากเสื้อคลุมของเขา หนอนสีขาวคล้ายน้ำนมค่อย ๆ ยื่นออกมาจากมัน
“ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรอีกแล้ว ถ้าคุณสองคนกลืนแมลงตัวนี้อย่างเชื่อฟัง ฉันจะปล่อยคุณไป”
“ช่างเป็นหนอนที่น่าขยะแขยงจริง ๆ นี่คือหนอนกลืนวิญญาณ เมื่อกินเข้าไปแล้วเราจะถูกหนอนควบคุม ฟู่ถง พวกเขาต้องการใช้ฉันจัดการกับคุณพ่อ”
หวังเหยียนหรันกัดฟันแน่น เมื่อเทียบกับความกลัวแล้วเธอโกรธมากกว่าอีก
“อย่ากังวลไปเลยคุณหนู ค่ายกลสี่ม่วงจะตัดสัญญาณทั้งหมด เมื่อบริษัทตรวจพบว่าเราขาดการติดต่อและอีกไม่นานก็จะมีคนมาช่วยเรา”
การแสดงออกของพ่อบ้านฟู่ถงเปลี่ยนไปอย่างไร้ความปรานีในขณะที่เขามองไปที่คนลึกลับทั้งสี่อย่างคุกคาม
“ตราบใดที่เราหยุดพวกเขาไว้ได้ครึ่งชั่วโมง เราก็จะเป็นฝ่ายที่ชนะ”
การตอบสนองชายลึกลับที่เป็นผู้นำเพียงพูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันที่เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า
“งั้นฉันจะฆ่าพวกคุณทั้งคู่เลยแล้วกัน”
“ถ้าพวกคุณตายไปแล้ว หวังโซ่วเฉิงที่บ้าคลั่งก็ยังคงเป็นประโยชน์ต่อเราเหมือนเดิม”
หวังเหยียนหรันและพ่อบ้านฟู่ถงตกอยู่ในความเงียบงัน ราวกับว่าพวกเขาตกลงไปในห้วงลึกของโลกและไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดอะไรอีก
เป็นไปได้ไหมว่า สวรรค์ต้องการให้ฉันตาย
หวังเหยียนหรันพึมพำในใจ
ณ ตอนนี้.
ผู้พิทักษ์ระดับเงินกลับมาพร้อมกับความกลัวบนใบหน้าของเขา เขารีบวิ่งไปที่ค่ายกล
“พวกไร้ประโยชน์พวกนี้ พวกแกกลับมาทำอะไร”
“พวกแกทำลายกำแพงนี้ได้ไหม”
หวังเหยียนหรันสาปแช่งในขณะนั้นโดยลืมว่าเธอเป็นคนสั่งให้พวกเขาออกไป
พ่อบ้านฟู่ถงยังคงเงียบ
คนลึกลับโบกแมลงในมือของเขาและไม่สนใจการแทรกแซงของโลกภายนอก กระตุ้นให้ทั้งสองคนเลือกอย่างเงียบ ๆ
“มองขึ้นไปบนท้องฟ้า”
“บนท้องฟ้า มังกรกำลังหล่นมา
อย่างไรก็ตาม ผู้พิทักษ์ยังคงตะโกนอย่างสุดกำลัง
“อะไรนะ มังกรตกลงมาจากท้องฟ้า”
หวังเหยียนหรันและทุกคนในค่ายกลขวางเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าอันมืดมิด
ในคืนที่พระจันทร์ข้างแรมลอยเด่นและดวงดาวพร่างพราย มังกรดำยาวหลายสิบเมตรตกลงมาจากท้องฟ้าพร้อมกับเสียงร้องอย่างเจ็บปวด
ข้างหลังมัน พวกเขายังสามารถเห็นร่างสีดำสนิทที่ห่อหุ้มด้วยกิ่งไม้สีดำ เขาถืออาวุธที่ดูเหมือนใบหญ้าและแทงที่มังกรอย่างโหดเหี้ยม
ร่างอันใหญ่โตของมังกรพุ่งลงมาจากท้องฟ้าด้วยแรงมหาศาล และพุ่งเข้าใส่ค่ายกลสี่ม่วงอย่างแรง
ในชั่วพริบตา ราวกับว่าพื้นดินกลิ้งไปมาและมีฝุ่นผงลอยขึ้นมา
ค่ายกลสี่ม่วงที่ไม่อาจทำลายได้แตกสลายภายใต้การโจมตีนี้
พ่อบ้านฟู่ถงรีบพาหวังเหยียนหรันไปที่ท่ามกลางผู้พิทักษ์ระดับเงินทั้งแปด เธอมองไปยังจุดที่มังกรตกลงมาอย่างระแวดระวัง
ไม่ใช่แค่เธอคนเดียว ทุกคนในปัจจุบันกำลังเฝ้าดูตัวก่อกวนนี้
“บินสิ ตอนนี้คุณยังบินได้ใช่ไหม”
คนผู้นั้นดูเหมือนจะเหนื่อยเล็กน้อยและเตะเข้ามังกรที่หายใจแทบไม่ออก
จากนั้นเขาก็พบฝูงชนและรู้สึกงงงวย
“ทำไมทุกคนถึงมองมาที่ฉัน”
“ฉันก็แค่ชาวนาที่เดินผ่านไปผ่านมาเท่านั้นเอง”
