ตอนที่แล้วตอนที่ 9 กลืนกินงูยักษ์ปฐพีและก้าวไปสู่ระดับทองแดง 1
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 11 ทองแดง 3 กับจระเข้ยักษ์

ตอนที่ 10 เศษซากของนางเงือก ยักษ์ที่ก้นบึ้งของทะเลสาบ


ที่เขตปลอดภัยของคานาอัน นาฬิกาปลุกปลุกหลิวเซียงเซียงจากการหลับลึกของเธอ เธอยืดตัวเมื่อแสงจากดวงอาทิตย์ที่สว่างไสวนอกหน้าต่างส่องเข้ามา

รูปร่างที่สวยงามของเธอเปล่งแสงอันอ่อนโยนภายใต้แสงแดดสีทอง

หลังจากปล่อยตัวปล่อยใจไปหนึ่งคืน วันใหม่ของเธอก็ยังคงเต็มไปด้วยงานกองโต

หลิวเซียงเซียงอาบน้ำในสิบนาทีและใช้เวลาครึ่งชั่วโมงในการเตรียมอาหารเช้าสองชุด ตั้งแต่ตื่นขึ้นมาเธอไม่เห็นหลินเซียงเซียงตื่นขึ้นเลย

เธอเดินไปที่ประตูห้องของหลินเซินและเคาะเบา ๆ

“หลินน้อย ได้เวลาตื่นแล้ว เธอมีการทดสอบระดับภูมิภาคในอีกหกวันนะ เธอควรใช้เวลาทั้งหมดที่มีในการฝึกฝนนะ”

ยังไม่มีเสียงตอบรับจากหลังประตู หลิวเซียงเซียงพองแก้มของเธอและวางมือเรียวไว้บนเอวของเธอ เธอขึ้นเสียงเล็กน้อย

“ถ้าไม่ลุก ฉันจะเข้าไปปลุกเองนะ”

ยังไม่มีเสียงตอบรับจากข้างใน หลิวเซียงเซียงจึงเปิดประตู แต่เธอไม่พบหลินเซินบนเตียง

มีโน้ตได้วางอยู่บนโต๊ะที่เห็นได้ชัดเจน เธอหยิบมันขึ้นมาอ่านอย่างละเอียด

หลังจากนั้นไม่นาน หลิวเซียงเซียงนั่งบนเตียงของหลินเซินด้วยความงุนงง เธอมองออกไปนอกหน้าต่าง มองไปที่ภูเขาร้อยพันที่สูงตระหง่าน ดวงตาที่สวยงามของเธอเต็มไปด้วยความวิตกกังวล

เธอถอนหายใจ “เจ้าน้องชายโง่ เธอไม่เชื่อฟังฉันอีกแล้ว”

“เธอต้องรอดกลับมาให้ได้นะ”

“แม้ว่าเธอจะทำอะไรไม่ได้ แม้ว่าเธอจะไม่ได้ประโยชน์และหมดกำลังใจ เธอก็ต้องกลับมาแบบมีชีวิตให้ได้”

“เพราะเธอคือครอบครัวเดียวของฉันในตอนนี้”

น้ำตาของเธอไหลอาบแก้ม

พลังจิตสีน้ำเงินผุดขึ้นมาจากที่ไหนก็ไม่รู้และพันรอบปลายนิ้วของเธอ เผยให้เห็นผิวที่ราวกับเกล็ดปลาพร่างพราย

ในถิ่นทุรกันดารห่างจากเขตปลอดภัยหลายสิบกิโลเมตร

ชายรูปงามที่ใส่ผ้าปิดตาสีดำ สวมชุดซามูไรสีขาวพร้อมดาบซามูไรคาดเอว ดูเหมือนจะสัมผัสได้ถึงบางอย่าง เขาหันศีรษะและมองไปยังเขตปลอดภัยของคานาอัน

รอยยิ้มปรากฏบนริมฝีปากของเขา

“ฉันพบแกแล้ว เศษซากของเงือกที่เหลืออยู่”

“ฝนตกหรือเปล่านะ”

หลินเซินจุดไฟในภูเขาแสนลูก ดูเหมือนเขาจะสัมผัสได้ถึงเม็ดฝนที่ตกกระทบที่คอและเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าที่โปร่งโล่งด้วยความสับสน

วินาทีต่อมา ไม้เสียบเนื้องูยักษ์ที่ส่งกลิ่นหอมเย้ายวนก็ดึงความสนใจของเขากลับมา

โรยเครื่องเทศ หลินเซินกัดเนื้อย่างสองสามคำในถิ่นทุรกันดารที่สงบและงดงาม

“กรอบมาก รสชาติเหมือนไก่เลย”

จากนั้น เขาก็หยิบเครื่องดื่มโซดาที่เขาเตรียมไว้เมื่อวานนี้จากคลังสินค้าของระบบและกระดกมันในอึกเดียว

“สุดยอด”

ไปฆ่าปีศาจและกัดเนื้อคำใหญ่พร้อมกับดื่มไวน์แก้วใหญ่ นี่แหละคือชีวิตที่หลินเซินต้องการ

“น่าเสียดายที่ฉันไม่สามารถพาพี่สาวมาที่นี่ได้ อย่างไรก็ตาม ตราบใดที่ฉันยังคงฝึกฝนที่นี่อีกสองสามวัน ฉันก็จะมีพละกำลังมากพอที่จะให้ชีวิตที่ไร้กังวลแก่พี่สาวของฉัน”

เขาเคยมีชีวิตมาสองครั้ง หลินเซินจึงขาดความรู้สึกที่เป็นเจ้าของโลกนี้

ถ้าเขาปกป้องโลกทันทีเมื่อเขาได้รับความแข็งแกร่ง โลกนี้ที่ผูกขาดโดยกลุ่มการเงินจะกลายเป็นของพวกเขา มันค่อนข้างที่จะไม่ยุติธรรมกับการศึกษาที่เขาได้รับในชีวิตที่แล้ว

แรงจูงใจหลักสำหรับหลินเซินในตอนนี้และเหตุผลของการเพิ่มความแข็งแกร่งของเขาคือการให้ตัวเขาและพี่สาวของเขามีชีวิตที่ปลอดภัยและร่ำรวย

ถ้ามีใครไปขัดขวางเขา เขาก็จะฆ่าพวกมัน

“ฉันอิ่มแล้ว”

“เอาล่ะ ได้เวลาไปล่าสัตว์ร้ายตัวอื่นเพื่อรับค่าประสบการณ์และวัตถุดิบแล้ว”

“ฉันมีการทดสอบครั้งใหญ่ในคานาอันในอีกหกวัน ฉันจะต้องทำให้พี่สาวประหลาดใจ”

ซากอสรพิษขนาด 50,000 ตันถูกโยนเข้าไปในฟาร์มระดับพระเจ้าโดยหลินเซิน

ระบบจะใช้เวลาสักครู่ในการย่อยเป็นปุ๋ย มันคงจะเสร็จสิ้นในคืนนี้และจะมีการมอบรางวัล

ในช่วงเวลานี้ ฉันจะฆ่ามอนสเตอร์ตัวเล็ก ๆ เพื่อฆ่าเวลา

เป็นเวลาเหมาะที่จะทดสอบค่าสถานะทั้งสามอย่างของเขาที่ทะลุ 1,500 จุดได้

เช่นเดียวกับทักษะใหม่ [ความเข้าใจ พระแม่สูงสุด] สามารถเพิ่มความแข็งแกร่งของเขาได้

หลังจากดับกองไฟแล้ว หลินเซินก็ก้าวขึ้นไปบนกิ่งก้านของต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์ที่แผ่ออกมาจากความว่างเปล่าและเดินลึกเข้าไปในภูเขาร้อยพัน

เขาค้นหาร่องรอยของสัตว์ดุร้ายที่แข็งแกร่ง ใช้เวลาประมาณสี่ชั่วโมง

พระอาทิตย์ยามเที่ยงเป็นเหมือนลูกไฟ แผดเผาภูเขาที่เป็นเหมือนเตาไฟ

“ว้าว จระเข้ ทองแดง 8 มีเป็นฝูงเลยตรงนั้น ฉันสามารถทดสอบผลของ [ความเข้าใจ พระแม่สูงสุด] มาดูกันว่ากิ่งก้านของต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์ของฉันสามารถทำลายการป้องกันของแกได้หรือไม่”

หลินเซินข้ามยอดเขาหลายลูกและในที่สุดก็พบฝูงจระเข้ยักษ์ยาวประมาณ 10 เมตรในทะเลสาบน้ำจืด

เขาหยุดและตรวจสอบค่าสถานะของพวกมัน

ชื่อ: จระเข้พายุ

ระดับ: บรอนซ์ 8

สายเลือด: ชั้นยอด

ร่างกาย: 658 (+50)

วิญญาณ: 368

พลังจิต: 465

ทักษะ: [เลือดเย็น]: ทักษะติดตัว; ไม่สนใจความหนาวเย็น เมื่ออุณหภูมิของร่างกายต่ำกว่าอุณหภูมิสิ่งแวดล้อม ร่างกายจะ +50

[กัดระดับกลาง]: ทักษะใช้งาน; เมื่อกัดศัตรู ใช้พลังจิต 20 จุด เพิ่มแรงกัด 50%

[ลมหายใจพายุ]: ทักษะใช้งาน; สามารถพ่นลมหายใจที่มีฤทธิ์กัดกร่อนออกไปได้ไกลถึง 50 เมตร

[ความแหลมคมระดับกลาง]: ทักษะติดตัว; เพิ่มความแหลมคมให้กับทุกส่วนของร่างกาย

[เกราะจระเข้ระดับกลาง]: ทักษะติดตัว; เพิ่มการป้องกันอย่างมาก หากไม่มีทักษะ [ความแหลมคมระดับสูง] การป้องกันนี้จะไม่สามารถทำลายได้

เมื่อเทียบกับงูยักษ์ ทองแดง 9 ซึ่งมีสายเลือดเป็นหัวหน้า จระเข้เหล่านี้ด้อยกว่าในทุกด้าน

แต่นั้นเพราะมีงูเพียงตัวเดียว ในขณะที่จระเข้พายุมีอยู่หลายสิบตัว

นอกจากนั้นการป้องกันของพวกเขา เมื่อพิจารณาจากคำอธิบายของทักษะเพียงอย่างเดียว ยังแข็งแกร่งกว่าของงูยักษ์ปฐพีเล็กน้อย

หากงูยักษ์ปฐพีต่อสู้กับจระเข้กลุ่มนี้แบบตัวต่อตัว เป็นไปได้มากที่จระเข้จะยอมจ่ายราคาแพงเพื่อให้กัดงูให้ตาย

ในเขตคานาอันปัจจุบัน อาจมีเพียงทีมผู้เชี่ยวชาญระดับเงินเท่านั้นที่สามารถมั่นใจในการเอาชนะพวกมันได้

“ฉัน หลินเซินก็ไม่ใช่คนดีเหมือนกัน!”

หลินเซินไม่จู้จี้จุกจิก เขากระโดดออกจากป่าและกระโดดลงไปในทะเลสาบที่มีจระเข้อยู่

จระเข้พายุไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะมีมนุษย์ผู้อ่อนแอริเริ่มเข้าสู่พื้นที่ล่าของพวกมัน

เช่นเดียวกับฉลามที่ได้กลิ่นเลือด พวกมันอ้าปากเปื้อนเลือดยาวหลายเมตรและกัดหลินเซิน

"ตาต่อตา ฟันต่อฟัน”

“เมื่อกิ่งของต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์ได้รับความแข็งของผิวหนังของแก ใครจะดีกว่ากันในการปะทะกันแบบตัวต่อตัว”

หลินเซินก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ด้วยชร่างกายของเขาเกือบ 1,500 จุด ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขามีข้อได้เปรียบอย่างท่วมท้นในแง่ของความแข็งแกร่ง

ไม่ว่าจะเป็นความอุตสาหะหรือการแข่งขันจนถึงจุดแตกหัก

เขาก็จะอยู่ยงคงกระพัน

หลินเซินโบกมือของเขาและกิ่งไม้หนาหลายสิบกิ่งของต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์ก็ยื่นออกไปทันทีภายในระยะ 6 เมตร

เมื่อกิ่งก้านของต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์ได้สัมผัสกับเกราะแข็งของจระเข้พายุ [ความเข้าใจ พระแม่สูงสุด] จะทำงานและกิ่งก้านก็แข็งพอ ๆ กับเกราะของมันในทันที

เมื่อเทียบกับเกราะของจระเข้พายุ ปลายกิ่งของต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์นั้นคมกว่าและแหลมมาก

ด้วยแรงเกือบ 1,500 จุดของหลินเซิน

กิ่งก้านของต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์ก็ได้แทงเข้าที่หัวของจระเข้พายุตัวหนึ่งโดยป่นปี้เกราะของมัน

“ฉันชนะ”

ดวงตาของหลินเซินเต็มไปด้วยความสุข

นี่หมายความว่าเขากำลังจะได้รับค่าประสบการณ์จำนวนมาก

ในขณะที่เขากำลังชื่นชมยินดี ทันใดนั้นดวงตาขนาดใหญ่ที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางสามเมตรก็เปิดขึ้นจากก้นบึ้งทะเลสาบ

5 2 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด