ตอนที่แล้วบทที่ 70 การประชดประชัน
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 72 เกลี้ยกล่อมอาหลัน

บทที่ 71 ช่วยเหลือออาหลัน


ซุนหลิงหยูเดินเข้ามาจากข้างนอกและเห็นคนหลายคนยืนอยู่ในสนาม ขณะที่ฮวนฮวนและซือซือซ่อนตัวอยู่หลังประตูและไม่พูดอะไร เขามองไปรอบ ๆ อย่างสงสัย และพบร่างของหูหยางซื่อ

"คุณมาทำอะไรที่บ้านของฉัน" ซุนหลิงหยูเดินไปอย่างรวดเร็วและจ้องมองที่หูหยางซื่ออย่างเย็นชา

หูหยางซื่อรู้ว่าวันนี้เธอไม่สามารถต่อรองได้ ดังนั้นเธอจึงไม่คืนดีกัน และเธอไม่กล้าที่จะยั่วยุผู้ชายสองคนของตระกูลซุน เธอตะคอกอย่างเย่อหยิ่งและพูดว่า "มันก็แค่บ้านพัง ๆ ที่มีกลิ่นโชยมาแต่ไกล ดังนั้นฉันจะไม่เข้าไปแม้คุณจะขอร้องก็ตาม ฉันจะบอกคุณให้ในอนาคตเมื่อลูกชายของฉันได้เป็นขุนนาง คุณต้องขอร้องฉัน"

"ค่อยพูดกันหลังจากที่ลูกชายของคุณได้เป็นขุนนางแล้ว ออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้" ซุนหยวนเจี่ยเดินออกไปและชี้ไปที่ประตูบ้าน

หูหยางซื่อออกจากบ้านตระกูลซุน ด้วยความโกรธ พวกเขาได้ยินเธอด่าทออย่างหยาบคายจนไกลออกไป ซุนหลิงหยูต้องการออกไปโต้เถียง ซุนเยว่ซวนหยุดเขาไว้

"คุณเป็นคนไม่มีความรู้พอ ๆ กับเธอเหรอ แล้วถ้าอย่างนั้นอะไรคือความแตกต่าง วิธีที่ดีที่สุดในการจัดการกับบุคคลประเภทนี้คือการเพิกเฉย" ซุนเยว่ซวนกล่าว

"ฮึ่ม คุณไม่ฉลาดเท่าน้องสาวของคุณ" "เป็นการเสียเวลาหลายปีในการอ่านหนังสือและปรัชญา" ซุนหยวนเจี่ยพูดอย่างเย็นชา ซุนหลิงหยูเพิกเฉยต่อการเสียดสีของซุนหยวนเจี่ยและพูดตามตรง "น้องสาวของฉันเป็นคนที่มีสติปัญญาดี แน่นอนว่าฉันเทียบไม่ได้ ยังไงก็ตามฉันได้ผ่านหน้าบ้านพี่หวังไปเมื่อกี้"

"คุณอยากจะพูดอะไร อย่าพูดอะไรครึ่ง ๆ กลาง ๆ " ซุนหยวนเจี่ยมองไปที่พี่น้องทั้งสอง "มีอะไรปิดบังพวกเราอยู่หรือเปล่า"

"ที่จริงก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ เมื่อพี่ชายคนรองและฉันไปคืนเกวียนวัวเมื่อวานนี้ นางหวังพูดจาหยาบคาย เมื่อฉันโกรธ ฉัน" ซุนเยว่ซวนทำท่าเหมือนเอาเข็มแทง "แทงเธอสองสามครั้ง ถ้าฉันจำไม่ผิด เมื่อเร็ว ๆ นี้เธอเงียบมาก ฉันเชื่อว่าพี่หวังจะชอบการเปลี่ยนแปลงนี้"

"ผู้หญิงไม่กี่คนในหมู่บ้าน" ดวงตาของซุนหยวนเจี่ยเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม "โดยปกติแล้วอยู่ห่างจากพวกเขา อย่าให้พวกเขาชักจูง อย่าโกรธเมื่อได้ยินอะไรมันไม่คุ้ม"

"เข้าใจแล้วพ่อ" ซุนเยว่ซวนพูดต่อในเรื่องที่เธอต้องการช่วยหูหลัน "เสี่ยวหลันและคุณย่าหลี่เป็นคนดี ฉันอยากช่วยเธอ" "เป็นเรื่องดีสำหรับคุณที่มีแนวคิดนี้ คุณย่าหลี่และหูต้าหนิวช่วยเหลือครอบครัวของเรามาตลอด พวกเขาเป็นคนแค่ไม่กี่คนในหมู่บ้านที่เข้าใจเรา ด้วยนิสัยของพวกเขา ฉันไว้ใจพวกเขาได้" ซุนหยวนเจี่ยเห็นด้วย

เมื่อซุนหยวนเจี่ยตอบว่าใช่ และสมาชิกคนอื่นๆ ในครอบครัวก็เห็นด้วย ในอดีตเมื่อครอบครัวของพวกเขายากจนเกินกว่าจะทานอาหารได้ คุณย่าหลี่และเสี่ยวหลันมักจะนำอาหารมาให้พวกเขาเสมอ ซึ่งช่วยให้พวกเขาผ่านพ้นความยากลำบากไปได้หลายครั้ง ดังคำกล่าวที่ว่าการเติมไอซิ่งบนเค้กเป็นเรื่องง่าย แต่การส่งถ่านในหิมะนั้นทำได้ยาก จากความเมตตาที่พวกเขามีต่อตระกูลซุนตราบใดที่พวกเขาไม่ได้ทำอะไรผิดต่อตระกูลซุน  ในอนาคตตระกูลซุนจะช่วยให้พวกเขาผ่านพ้นมันไปได้อย่างแน่นอน

ซุนเยว่ซวนไปที่บ้านของหูเสี่ยวหลัน หูเสี่ยวหลันกำลังหั่นหมูอยู่ เมื่อหูเสี่ยวหลันเห็นเธอก็ยิ้มและพูดว่า "นั่งลงเร็ว ๆ ฉันจะหั่นหมูก่อน แล้วฉันจะตามไปกับเธอทีหลัง" ซุนเยว่ซวนมองไปที่เครื่องเรือนที่บ้านในขณะที่หูเสี่ยวหลันกำลังหั่นหมูในความทรงจำ ครอบครัวของหูเสี่ยวหลันดีกว่าพวกเขา แต่ครอบครัวก็ยังค่อนข้างยากจน

"ฉันไม่เห็นลุงต้าหนิวและคุณป้าเมื่อเร็ว ๆ นี้ พวกเขาไม่อยู่บ้านเหรอ" ซุนเยว่ซวนถามอย่างสบายๆ

"บ้านคุณย่ากำลังเกี่ยวข้าว พ่อกับแม่เลยไปช่วย” หูเสี่ยวหลันหยุดชั่วครู่แล้วพูดอย่างหมดหนทาง

"พืชผลของครอบครัวคุณยังไม่ได้รับการเก็บเกี่ยวเลยหรือ ซุนเยว่ซวนสังเกตเห็นสีหน้าของหูเสี่ยวหลันดูเศร้าเล็กน้อยจึงถามว่า "มีอะไรหรือเปล่า"

"ไม่มีอะไร ครอบครัวของยายของฉันมีลุงสี่คน และลุงแต่ละคนมีลูกสองถึงสามคน ลูกชายคนโตอายุยี่สิบ คนเล็กกำลังวัยรุ่น ล้วนเป็นแรงงานที่แข็งแรง แต่ทุกครั้งที่เกี่ยวข้าวก็จะเรียกพ่อกับแม่ฉันกลับไป เพราะเห็นว่าครอบครัวเรายากจนและพ่อเป็นคนซื่อสัตย์เลยรังแกครอบครัวเรา พวกเขาเรียกพ่อแม่ของฉันไปพักผ่อนที่บ้านเพื่อใช้เป็นแรงงาน แล้วพวกเขาจะปฏิบัติต่อพ่อแม่ของฉันเหมือนญาติได้อย่างไร" หูเสี่ยวหลันพูดอย่างโกรธเคือง "ถ้าฉันเป็นลูกชายพวกเขาจะไม่กล้าไปไกลเกินไป แต่ฉันเป็นลูกสาวไม่เพียงแต่ช่วยพวกเขาไม่ได้ แต่ยังเป็นภาระของพวกเขาด้วย"

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด