บทที่ 405 สถานการณ์ที่แปลกประหลาด [1]
“ฉันเป็นลูกชายคนโตของอดัม” "..." ออร่าที่ถูกปลดปล่อยออกมาจากร่างของวิคเตอร์ได้หายไปราวกับว่ามันไม่เคยมีมาก่อน และเขาก็หันกลับและมองตรงไปข้างหน้า "ฉันเข้าใจแล้ว" เขาหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาดื่มอีกครั้งในอึกเดียว 'ลูกชายของชายแก่คนนั้นสินะ เอ่อ...’ วิคเตอร์ไม่รู้ว่าจะต้องคิดยังไงกับจอห์นนี่ เพราะสำหรับเขาแล...
