Chapter 195 Being indomitable spirit man
顶天立地男子汉
ซูเห่าและหยาซานที่เคยพูดคุยกันเกี่ยวกับการรวมศรัทธาของผู้คนให้เป็นหนึ่ง.
เขาได้อธิบายเกี่ยวกับการสร้างความเชื่อตัวตนของเหล่าเทพ,แม้แต่ให้เขาสร้างโครงสร้างแห่งผู้ศรัทธาขึ้นมาตลอดจนอธิบายให้เขาเข้าใจเกี่ยวกับเจตจำนงของผู้คนและสิ่งที่เรียกว่าความเชื่อ.
และผู้สร้างยุคสมัย,ซูเห่าก็เคยเอ่ยเป็นตัวอย่างให้กับหยาซานเช่นกัน.
ไม่คาดคิดเลยว่าหยาซานกับไม่คิดอะไรต่อเลย,แม้แต่นำเขาไปเป็นเทพแห่งยุคสมัย,ดังที่เขาเคยสอนอีกฝ่าย.
เวลานี้ไม่รู้จะพูดอะไรออกมา,ตอนนี้โครงสร้างต่าง ๆ ได้สร้างเกือบจะเสร็จแล้ว,ถึงเอ่ยอะไรออกมาก็เปล่าประโยชน์.
ขณะซูเห่าสอบถามว่าทำไมถึงให้เขาเป็นเทพแห่งยุคสมัย,หยาซานที่เอ่ยด้วยความประหลาดใจ“พี่ใหญ่เหว่ย,ก่อนหน้านี้ข้าเอ่ย ท่านเองก็ไม่ได้โต้แย้งอะไรเลยไม่ใช่รึ?”
ซูเห่าแทบด่าในใจ“ข้าไม่โต้แย้ง? มันก็ไม่ได้แปลว่าข้าเห็นด้วย!”
อย่างไรก็ตามตอนนี้ไม่อาจทำอะไรได้แล้ว.
ซูเห่าจึงมีแต่ต้องยอมรับมัน.
นามเทพดังกล่าวนี้ ไม่ว่าจะสร้างประโยชน์หรือปัญหา,ก็หาใช่เรื่องสำคัญ.
อีกอย่างเกี่ยวกับชื่อเสียงนั้นเป็นเรื่องภายนอก,ไม่ได้ทำลายตัวตนของเขา,เขายังคงสามารถค้นหาความลับของโลกใบนี้ต่อไปได้.
ซูเห่าเอ่ยถาม“เมื่อไหร่เจ้าจะกลับเมืองฮุยหยาง?”
หยาซานเอ่ยด้วยรอยยิ้ม“ไม่รีบ! ข้าบอกพวกเขาว่า จะอยู่ที่นี่ 7-8 วัน.”
ซูเห่าเอ่ย“เช่นนั้น,เจ้าก็อยู่ที่นี่คิดถึงทักษะการต่อสู้ของเจ้าให้ดี,ข้ากลับห้องทดลองก่อน.”
......
ซูเห่ากลับห้องทดลอง,พร้อมกับเข้าไปในพื้นที่พินบอล.
เขาได้เปิดไดอารี,หลังจากกวาดตามอง,การควบคุมยีนรูน,ยังไม่สำเร็จ,โดยเพิ่มเครื่องหมายว่า,ทดสอบในหนูทดลองเสร็จแล้ว.
จากนั้นเขาก็เริ่มเปิดเป้าหมายใหม่.
1.สร้างระบบพิกัดยีนของมนุษย์,และทดสอบการแสดงออกของยีนรูนในร่างมนุษย์;
2.รวบรวมยีนของมนุษย์กลายพันธ์ทุกขั้นและทุกลำดับ;
3.ทบทวนความรู้ทางวิทยาศาสตร์ในบันทึก,เก็บภูมิความรู้ที่เป็นประโยชน์และทิ้งสิ่งที่ไร้ประโยชน์;
4.ศึกษาความลึกล้ำของพื้นที่พินบอล(รับรู้ธรรมชาติของพื้นที่พินบอล : สามารถท่องไปในจักรวาลได้อย่างไร; บันทึกข้อมูล; พิกัดการเดินทางที่สามารถคำนวณได้);
5.พยายามวิวัฒนาการเป็นสิ่งมีชีวิตในตำนานที่เรียกว่า พระเจ้า;
ห้าเป้าหมาย,ที่เขาวางไว้ในตอนนี้,ซูเห่าต้องการทำมันให้สำเร็จ.
เป้าหมายแรกใช้เวลาราว ๆ สองปี,ซูเห่ามั่นใจว่าจะทำสำเร็จ,เป้าหมายที่สองเขาสามารถให้หยาซานช่วยจัดการ,ส่วนเป้าหมายสามและสี่สามารถทำพร้อมกันได้,ส่วนเป้าหมายที่ห้า,เมื่อทุกเป้าหมายก่อนหน้านี้เสร็จสิ้น,ค่อยทดลองก็ยังไม่สาย.
หลังจากจัดแจงเรื่องราวต่าง ๆ เสร็จแล้ว,ซูเห่าก็ออกมาจากพื้นที่พินบอล,พร้อมกับนำหนูทดลองตัวน้อยที่ไร้เดียงสาออกมา,เอ่ยพึมพำ“ต้องปรับปรุงยีนรูนในหนูต่อไป,หลังจากสำเร็จสมบูรณ์ไม่มีปัญหาใด ๆ แล้ว,ค่อนเริ่มทดลองในมนุษย์,หลายปีมานี้,หยาซานได้สะสมนักโทษเอาไว้หลายคน น่าจะเพียงพอ!”
คนเหล่านี้เป็นอาชญากรรมที่ถูกประกาศประหารต่อสาธารณะชนแล้ว,ทว่าซูเห่าให้หยาซานเก็บนักโทษเหล่านี้เอาไว้.
ดังนั้นหลายปีมานี้,จึงมีอยู่จำนวนมาก,เพียงพอให้ซูเห่าได้ทดลอง.
หลังจากทดสอบจนมั่นใจได้,ค่อยลงมือทดลองก็ยังไม่สาย.
ส่วนการตายระหว่างทดลอง? ซูเห่าเผยยิ้มอย่างมั่นใจ,หลังจากทดสอบอย่างดีแล้ว,การตายนั้นถือว่ายาก!
......
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว,สองปีก็ผ่านไป.
เวลานี้,ซูเห่ามีอายุ 21 ปีแล้ว.
เขาเติบโตสูงใหญ่ยิ่งกว่าคนทั่วไปมาก.
ร่างกายของเขาที่สูงสองเมตรสามสิบ,เหนือกว่าความสูงทั่วไปของเผ่าพันธุ์จูเห่า,นับว่าเป็นคนสูงที่สุดในเผ่าพันธุ์ก็ว่าได้.
บนคางมีเคราเงางามเป็นสัญลักษณ์ของผู้มีอายุ.
ใบหน้าที่หล่อเหลา,โดดเด่น,แม้แต่ในเผ่าพันธุ์จูเห่าเหริน,ก็ยังพบเห็นได้ยาก.
นี่อาจจะเป็นหนึ่งในเหตุผลที่ซูเห่าไม่ค่อยออกไปด้านนอก,เพราะว่าเวลาสตรีจูเห่าเหรินเห็นเขา,ก็ชอบเขาในทันที,แม้แต่โบกไม้โบกมือให้,กระทั่งเข้ามาล้อมรอบ,ยั่วยวนเขาไม่หยุด.
เรื่องเช่นนี้ทำให้ซูเห่ารู้สึกเศร้าใจเป็นอย่างมาก,รู้สึกว่าไม่เหมือนกับความฝันที่เคยคาดหวังเมื่อครั้งยังเป็นเด็กในชาติแรกเลย.
กับความหล่อเหลาจนรู้สึกขนหัวลุกเช่นนี้ ทำให้ซูเห่าได้แต่ถอนหายใจ“นี่คือพลังของเสน่ห์ที่น่าหวาดกลัว,จนผู้คนไม่อาจต้านอย่างงั้นรึ?!”
มันเหมือนกับความน่าเกรงขามของสายเลือดที่สะกดสายเลือดที่เหนือกว่า,ทว่านี่กับเป็นเสน่ห์ในการดึงดูดผู้คน.
อย่างไรก็ตามพลังอำนาจของเสน่ห์นี้,กับไม่ได้มีประโยชน์อะไรกับซูเห่า,สิ่งที่เขาสนใจก็มีผลของการวิจัยต่างหาก.
ในเวลานี้,เป้าหมายแรกของเขาท้ายที่สุดก็สำเร็จ.
เขาเข้าไปในพื้นที่พินบอล“สร้างระบบพิกัดยีนของมนุษย์,และทดสอบการแสดงออกของยีนรูนในร่างมนุษย์” สมบูรณ์.
เขามั่นใจในเทคโนโลยียีนรูนเป็นอย่างมาก,ทันใดนั้นเขาก็คิดถึงหยาซานทันที.
เขาที่เรียกหยาซานเข้ามาในห้องทดลอง“หยาซาน,จากนี้ข้าจะยกระดับเจ้าให้แข็งแกร่งขึ้นด้วยการสร้างการหมุนเวียนจิงซีแบบใหม่,ช่วยให้เจ้ายกระดับจากจอมยุทธ์,เป็นขอบเขตปรมาจารย์,เจ้าจะตระหนักได้ถึงพลังที่เพิ่มขึ้น.”
หยาซานที่เผยความประหลาดใจ“ระดับปรมาจารย์อย่างงั้นรึ? ข้าคิดว่าขอบเขตจอมยุทธ์คือจุดสูงสุดแล้ว!”
ซูเห่าเอ่ยด้วยรอยยิ้ม“แน่นอนว่าจอมยุทธ์ไม่ใช่จุดจบ,ครั้งหนึ่งมีอัจฉริยะเรียกว่าบรรพชนอู๋จง ได้เปิดเส้นทางใหม่นี้ขึ้นมา.”
แววตาของหยาซานเต็มไปด้วยความชื่นชม“บรรพชนอู๋จงเป็นอัจฉริยะที่แท้จริง,ทว่ายังด้อยกว่าพี่ใหญ่เหว่ยอีกไกล.”
ซูเห่าที่หัวเราะส่ายหน้าไปมา“ไม่ ๆ,บรรพบุรุษอู๋จงนั้นร้ายกาจกว่าข้ามาก,นอกจากนี้ข้าเทียบไม่ได้เลย,แตกต่างกันชัดเจน,ข้าไม่ใช่อัจฉริยะ,ข้าเป็นเพียงคนที่ทำงานอย่างหนักเท่านั้นเอง!”
และเอ่ยเพิ่มเสียงเบา“ข้ามีโอกาสมากกว่าคนอื่น,กล่าวโดยรวมแล้วข้าเทียบคนอื่นไม่ติด,หากเปลี่ยนคนอื่นที่มีประสบการณ์เท่าข้า,คงทำได้เหนือกว่าข้ามาก.”
หยาซานเอ่ย“ปรมาจารย์สามารถยกระดับได้โดยตรงหรือไม่?”
ซูเห่าเอ่ย“ก่อนหน้านี้ทำได้แต่ยาก,จะต้องใช้เวลามากมาย,ปรับแต่งอย่างระมัดระวัง,ข้าคำนวณไว้แล้ว ด้วยสมองของเจ้าคงทำไม่สำเร็จ,ดังนั้นจึงไม่ได้ให้เจ้าศึกษา,อย่างไรก็ตามตอนนี้สามารถยกระดับได้โดยตรง,เพียงแค่เจ้านอนลงหลับไปสักพัก,เจ้าก็สามารถยกระดับเป็นปรมาจารย์ยุทธ์ได้แล้ว.”
หยาซาน“......”
หยาซานไม่รู้จะร้องไห้หรือยิ้มดี,สมองของเขาไม่ดีจริง ๆ....”
หยาซานเอ่ย“พี่ใหญ่เหว่ย,แล้วตอนนี้ข้าควรทำอย่างไร?”
ซูเห่าเอ่ย“เจ้านอนลงอย่าขยับ,วันนี้ยังยกระดับไม่ได้,จำต้องเก็บข้อมูลก่อน,รออีกสองสามวัน.”
ซูเห่าเอ่ย“หยาซาน,ข้าจะทำการบันทึกยีนรูนในร่างกายของเจ้า,ทำให้เจ้ามีความสามารถใหม่,เจ้าเลือกมาอันหนึ่ง!”
หยาซานที่ดวงตาเบิกกว้าง,รู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก,ก่อนหน้าเขาต้องการขอรูนอักขระกับพี่ใหญ่เหว่ยมาก,ทว่าก็ไม่กล้าเอ่ยปาก,เขารอคอยโอกาสมาตลอด,ไม่คาดคิดว่าพี่ใหญ่เหว่ยจะเอ่ยปากออกมาด้วยตัวเอง.
หยาซานที่คิดเล็กน้อยเอ่ยออกมาว่า“พี่ใหญ่เหว่ย,ข้าเลือก สายฟ้า ได้ใหม?”
ซูเห่าขมวดคิ้วเอ่ยออกมาว่า“รูนสายฟ้าค่อนข้างพิเศษ,บันทึกลงบนเกราะก็ดีแล้ว,การใส่ไว้ในร่างกาย,ไม่ง่ายที่จะควบคุม,หนำซ้ำยังทำให้ตัวเองได้รับบาดเจ็บง่าย ๆ ด้วย,ข้าไม่แนะนำให้เลือก,หลังจากนี้ข้ายังต้องปรับแต่งใหม่อีกครั้ง,ไว้เสร็จสิ้นแล้วจะเปลี่ยนใหม่ให้กับเจ้าอีกที!”
รูนสายฟ้านั้นไม่ได้มาจากรูปแบบสัตว์ร้าย,ทว่าเป็นการออกแบบและสร้างขึ้นมาโดยซูเห่าจากรูนพื้นฐาน.
เหมือนกับ “วงแหวนเพลิง” “เพลิงมังกร” “ทะลวง” “พายุ” “ตัดอากาศ” นี่คือรูนแยกที่ซูเห่าออกแบบขึ้นมาใหม่ทั้งหมด.
รูนเหล่านี้หากบันทึกไว้ในร่างกาย,ก็ง่ายที่จะทำให้ตัวเองได้รับบาดเจ็บ.
อย่างไรก็ตามรูนเหล่านี้สามารถปรับแต่งพัฒนาให้ดีขึ้นกว่านี้ได้.
แม้นว่าหยาซานจะรู้สึกเสียดาย,ทว่าได้ยินว่าสามารถเปลี่ยนได้,เขาก็สงบใจได้.
เขาคิดอยู่ชั่วขณะ,ก่อนที่จะเลือกรูนใหม่“ข้าเลือกรูน หมุนวน รูนตัวนี้ใช้สะดวกและทรงพลังมาก.”
ซูเห่าที่พยักหน้ารับ“เจ้านอนลง,ข้าจะรวบรวมข้อมูล,ทำตัวให้สบาย,อย่าขัดขืน.”
จากนั้นซูเห่าก็ก็ถ่ายจิงซีเข้าไปในอกของหยาซาน,จากนั้นก็เริ่มปรับแต่งโครงสร้างรูน“หมุนวน” สร้างแผ่นค่ายกลรูน,และปรับแต่งโหนดทั้งแปดภายในร่างอีกฝ่าย.
ผ่านไปครึ่งชั่วโมง,ซูเห่าก็ตรวจสอบได้ว่ารูนได้บันทึกได้อย่างราบรื่นภายในร่างกายของหยาซาน,ก่อนที่จะดึงจิงซีตัวเองกลับมา“ดีมากหยาซาน,รออีกห้าวัน! ห้าวันหลังจากนี้ข้าจะมาหาเจ้าอีกครั้ง,ในเวลานั้นเจ้าจะยกระดับเป็นปรมาจารย์ได้.”
หยาซานที่เผยความสงสัย“พี่ใหญ่เหว่ย,ท่านทำสำเร็จได้อย่างไร,มันลึกลับมาก,โดยเฉพาะโครงสร้างแปลก ๆ บนหนูทดลอง,มันน่าเหลือเชื่อจริง ๆ!”
ซูเห่าเอ่ยเล็กน้อย“บอกไป เจ้าก็ไม่เข้าใจ!”
หยาซาน“......”
แล้วไม่บอกก่อนล่ะ! หากข้าเข้าใจล่ะ?
